Porto Novo

Porto Novo
Porto Novo
Widok na Porto Novo
Administracja
Kraj Łagodny
Departament Oueme
Mandat burmistrza
 Karol Wielki Jankoti
2020 -
Demografia
Miły Porto-Novien
Populacja 264 320  mieszk. (2013)
Gęstość 2 403  mieszk./km 2
Geografia
Informacje kontaktowe 6 ° 29 ′ 50 ″ północ, 2 ° 36 ′ 18 ″ wschód
Wysokość 38  m²
Powierzchnia 11 000  ha  = 110  km 2
Różnorodny
Języki) francuski , goun , joruba , fon , bariba (baatɔnum) ...
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Benin
Zobacz na mapie administracyjnej Beninu Lokalizator miasta 11.svg Porto Novo
Geolokalizacja na mapie: Benin
Zobacz na mapie topograficznej Beninu Lokalizator miasta 11.svg Porto Novo
Znajomości
Stronie internetowej Oficjalna strona Porto Novo

Porto-Novo jest kapitał z Beninu , położony w południowej części kraju, w pobliżu atlantyckiego wybrzeża . Jest to miasto z wyboru dla etnicznych Goun i Jorubów oraz mniejszości etnicznych tori . W Goun-GbE języku , Porto-Novo jest powszechnie nazywany Hogbonou i Adjatchè przez Yorubas.

Geografia

Topografia

Porto-Novo znajduje się na południu Beninu, 13 kilometrów od Oceanu Atlantyckiego , od którego oddziela je laguna . Jego wysokość wynosi około 245 metrów i obejmuje 52  km 2 .

To jest 30 km od Cotonou na zachód, stolicy gospodarczej i 12 km od granicy z Nigerią na wschodzie. Sąsiednie gminy to Akpro-Missérété , Avrankou i Adjarra na północy, Sèmè-Kpodji na południu, Adjarra na wschodzie i Aguegués na zachodzie.

Pogoda

Miasto doświadcza szczególnego wilgotnego klimatu tropikalnego, zwanego klimatem podrównikowym, z czterema porami roku, dwiema suchymi (od listopada do połowy marca i od połowy lipca do połowy września) i dwiema wilgotnymi (od połowy marca do połowy lipca i -od września do połowy listopada). Wilgotność powietrza jest wysoka (75%), temperatury wahają się od 21,9  °C do 32,8  °C , a opady wynoszą średnio 1200  mm rocznie. W Harmattan wieje od grudnia do stycznia zimno i suchy wiatr.

Geografia administracyjna

Gmina Porto-Novo jest podzielona na pięć okręgów: Houèzoumè, Attakê, Djassin, Houinmè i Ouando. Te dzielnice są podzielone na dzielnice.

Toponimia

Nazwany „Hogbonou” przez Adjas i „Adjatchê” przez Jorubów , w 1730 roku portugalski Eucaristo de Campos nazwał miasto Porto-Novo („Nowe Porto”) ze względu na jego podobieństwo do miasta Porto , którego nazwa została zachowana. odkrywcy potem europejscy kolonizatorzy.

Historia

Mit zgłoszone przez ustnej tradycji jest to, że miasto zostało założone przez trzech Yoruba myśliwych z Nigerii . Tradycję tę trudno odnieść do ustalonych faktów historycznych. Historycy są zgodni, że miasto Porto-Novo powstała w trakcie XVI -tego  wieku przez książąt Adja z Allada w zaludnionym obszarze tofinnu rybaków nad brzegiem Nokoué . Po zdobyciu Allady przez królestwo Abomey w 1724 r. wokół Porto-Novo odtworzono nowe królestwo pod nazwą „Hogbonu” lub „Xogbonu” ( xɔgbonu w ayizo-gbe ).

W XVIII TH i XIX th  stulecia, miasto przeżywało wielki boom handlowy dzięki bliskości Atlantyku , gdzie otwiera port coraz dostatniej. Jest używany jako ujście przez królestwo Oyo . W 1730 roku portugalski Eucaristo de Campos nazwał miasto „Porto-Novo” (Nowe Porto) ze względu na jego podobieństwo do miasta Porto . Relacje z Portugalią i Europą są liczne ze względu na handel niewolnikami, który znacznie wzbogaca miasto. Pod koniec XIX -go  wieku, miasto liczy około 15.000 mieszkańców i wysoką gęstość.

W 1863 r. król Sodji podpisał traktat o protektoracie z Francuzami. Drugi, bardziej wiążący protektorat został zawarty w dniu4 kwietnia 1882 rprzez króla Toff 1 st , znaki obecności instalacji francuskiej administracji kolonialnej. 22 czerwca 1894 rFrancuzi tworzą kolonię Dahomej , Porto-Novo staje się jej stolicą, wyznaczając tym samym koniec niepodległości miasta.

Lista królów

Lista władców
Nazwy Królować
Hufon 1794 - 1807
Ajohan 1807 - 1816
Tofa I 1816 - 1818
Hweze 1818 - 1828
Toyon 1828 - 1836
Meyi 1836 - 8 września 1848
Soji 8 września 1848 - 3 lutego 1864
Mikpon 11 lutego 1864 -23 maja 1872 r
Mesi II 4 czerwca 1872 r - 26 czerwca 1874 r
Tofa II 16 września 1874 - 7 lutego 1908
Starsi liderzy
Gbedisin Tof 10 lutego 1908 - 22 października 1913 19
Huji 1913 - 1929
Toli 1929 - 1930
Gbehinto 1930 - 1940
Gbeso Toyi 1941 - 194.
Alohinto Gbeffa 194. - 16 lipca 1976 r.
Kpotozoumè Deh Hakpon III - 7 lutego 2020 r.

Demografia

Miasto Porto-Novo w granicach administracyjnych liczyło 223 552 mieszkańców w czasie ostatniego spisu ludności w 2002 roku. Jego gęstość wynosi 1985  mieszkańców. / km 2 . Osoby poniżej 19 roku życia stanowią ponad połowę jego populacji. W 2010 roku było 314 500 mieszkańców.

Porto Novo, podobnie jak cały Benin , charakteryzuje się dużą różnorodnością etniczną. W Gouns tylko stanowią prawie 80% populacji, reszta jest dzielona między Yorubas Adjas , Toffins , Minas , Seto , Tori , Baribas , Dendis , Yoms , Lokpas , Batammariba i Peuls . Trzeba przyznać, że dla większości Gounów z Beninu i Nigerii, to miasto jest często nazywane „Miastem-Matką”, miastem ich współczesnej cywilizacji, nawet jeśli nie możemy zapomnieć o pewnych początkach Allady .

Niektórzy mieszkańcy noszą nazwisko pochodzenia portugalskiego, dziedzictwo portugalskiej kolonizacji. Populacja ta jest trudna do oszacowania, gdyż wielu mieszkańców regionu na przestrzeni dziejów osiedliło się w innych regionach i miastach Beninu, a także w innych regionach wybrzeży Zatoki Gwinejskiej (m.in. w Nigerii). Potomkowie tej grupy niekoniecznie są potomkami Metysów afrykańskich i portugalskich, ale są to głównie potomkowie Afrykanów nawróconych na chrześcijaństwo przez Portugalczyków i najczęściej są to katolicy. Porto-Novo to jedno z nielicznych miejsc w Zatoce Gwinejskiej (choć wyjątkami są przykłady: San Pedro na Wybrzeżu Kości Słoniowej czy w byłych koloniach portugalskich) w regionie, które zachowały swoje portugalskie nazwy.

Niektóre grupy etniczne są bardziej wyspecjalizowane w pewnych rodzajach działalności gospodarczej, Gounowie w transporcie lub handlu rolnym, Jorubowie w handlu.

Praktyki religijne

Wśród miejsc kultu znajdują się głównie kościoły i świątynie chrześcijańskie  : Diecezja Porto-Novo ( Kościół Katolicki ), Kościół Metodystów w Beninie ( Światowa Rada Metodystyczna ), Kościół Niebiańskiego Chrześcijaństwa , Kościół Baptystów w Beninie ( Świat Sojuszu Baptystów ), Światowy Kościół Żywej Wiary , Odkupiony Chrześcijański Kościół Boży , Zgromadzenia Boże . Istnieją również meczety, takie jak Wielki Meczet w Porto-Novo .

Kultura

Dziś miasto stara się zrekonstruować jego przeszłości dzięki jego trzech muzeów, a mianowicie Alexandre Senou Adande etnograficznego muzeum , w muzeum Honmè i da Silva muzeum afro-brazylijskiej sztuki i kultury .

W Porto-Novo mieści się Beninska Biblioteka Narodowa .

Dziedzictwo miejskie

Porto-Novo to jedna ze stolic o najlepiej zachowanym dziedzictwie. Architektura prezentuje oryginalny styl z wpływami portugalskimi i francuskimi (w szczególności pałac gubernatorów Porto-Novo ). Te święte drzewa są również ważną częścią tego dziedzictwa.

Gospodarka i transport

Region wokół Porto-Novo produkuje olej palmowy , bawełnę i Ceiba pentandra . Miasto można rozpoznać także po rynku Ouando, jednym z głównych rynków w kraju i Afryce Zachodniej.

Sport

Porto-Novo posiada stadion o pojemności 15 000 miejsc, stadion Charles-de-Gaulle .

Narodowy Instytut Młodzieży Wychowania Fizycznego i Sportu z siedzibą w Porto-Novo.

Osobowości urodzone w Porto-Novo

Bliźniacze

Uwagi i referencje

  1. "  RGPH4: co zatrzymać z populacji w 2013 roku?  » , O Narodowym Instytucie Statystyki i Analiz Ekonomicznych (INSAE) ,czerwiec 2015(dostęp 3 grudnia 2015 r . ) .
  2. Emma-Christiane Leite, „Dynamika ekosystemów wodnych w Beninie: przypadek kompleksu laguny Lake Nokoué -Porto-Novo”, w Koffi Atta, Tanga Pierre Zoungrana i in., Logiques paysannes et espace agrraires en Afrique , Karthala, 2010 , s.  273-290 ( ISBN  9782811103699 ) .
  3. Gandonou 2006 , s.  8.
  4. Gandonou 2006 , s.  11.
  5. Gandonou 2006 , s.  10.
  6. Britannica, Porto-Novo , britannica.com, USA, dostęp 4 sierpnia 2019 r.
  7. Yves Person , „  Chronologia Królestwa Broni w Hogbonu  ”, Cahiers d'études africaines , tom.  15 N O  58,1975, s.  217-238 ( DOI  10.3406 / cea.1975.2594 , czytaj online ).
  8. Mathurin C. Houngnikpo, Samuel Decalo, Słownik historyczny Beninu , Rowman & Littlefield, USA, 2013, s. 297
  9. Elikia M'Bokolo, „  Porto Novo: dziedzictwo i rozwój  ”, RFI ,1 st grudzień 2013( przeczytaj online ).
  10. „  Tradycyjna polityka Beninu  ” , na stronie www.rulers.org (dostęp 19 grudnia 2019 r. )
  11. „  Śmierć króla Kpotozounmè Dèh Hakpon III z Porto-Novo  ” , na Banouto (dostęp 7 lutego 2020 r. )
  12. Światowy Atlas Socjologiczny, „  Benin  ” , na Atlasocio.com ,marzec 2018(dostęp 14 marca 2018 r . ) .
  13. Gandonou 2006 , s.  17.
  14. J. Gordon Melton, Martin Baumann, „Religie świata: kompleksowa encyklopedia przekonań i praktyk”, ABC-CLIO, USA, 2010, s. 338
  15. Colette Gounou, „Le Musée ethnographique Alexandre-Sènou-Adandé”, w: Hélène Joubert i Christophe Vital, Bogowie, królowie i ludy Beninu: starożytne sztuki od wybrzeża po sawanny , Paryż, 2008, s.  147-149 ( ISBN  978-2-7572-0185-5 ) .
  16. Urbain H. Hdonou, „Muzeum Honmè w Porto-Novo”, w „ Bogowie, królowie i ludy Beninu” , op. cyt. , s.  144-146 .
  17. Calixte da Silva, „Muzeum da Silva sztuki i kultury afro-brazylijskiej w Porto-Novo”, w „ Bogowie, królowie i ludy Beninu” , op. cyt. , s.  150-151 .
  18. Marcel Lajeunesse, The National Libraries of the Francophonie , Paris, National Library and Archives of Quebec ,2008, 174  s. ( prezentacja online ) , s.  13-16
  19. "Stadion Charles de Gaulle, dane Porto-Novo (Benin)", mondefootball.fr [1]

Zobacz również

Bibliografia

Filmografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne