Giancarlo Antognoni | ||
Antognoni w 2011 roku | ||
Biografia | ||
---|---|---|
Narodowość | Włoski | |
Narodziny | 1 st April 1.954 | |
Lokalizacja | Marsciano ( Włochy ) | |
Skaleczenie | 1,79 m (5 ′ 10 ″ ) | |
Poczta | Ofensywny pomocnik | |
Kurs dla seniorów 1 | ||
Lata | Klub | 0M.0 ( B. ) |
1970 - 1972 | Astimacobi | 027 0ust. 4 |
1972 - 1987 | AC Fiorentina | 429 (72) |
1987 - 1989 | Lausanne-Sports | 051 0(7) |
Reprezentacje narodowe 2 | ||
Lata | Zespół | 0M.0 ( B. ) |
1973 | Włochy mają nadzieję | 001 0(0) |
1974 - 1982 | Włochy | 073 0(7) |
1 Oficjalne zawody krajowe i międzynarodowe. 2 oficjalne mecze (w tym mecze towarzyskie zatwierdzone przez FIFA). |
||
Giancarlo Antognoni [ dʒ has ŋ k a r l o a n t o ɲ ɲ o ː n i ] , urodzony1 st April 1.954w Marsciano ( Włochy ) jest włoskim piłkarzem , który został menedżerem.
Jako biegacz, Antognoni spędził większość swojej kariery z Fiorentiną , gdzie stał się jednym z najbardziej charakterystycznych graczy. Filar włoskiego zespołu od 1974 do 1982 roku zdobył Puchar Świata 1982 po osiągnięciu 4 th miejsce w Pucharze Świata 1978 i Euro 1980 .
Urodził się niedaleko Perugii w Umbrii , Antognoni rozpoczął swoją karierę w 1970 roku, gdy miał zaledwie szesnaście lat, klub Astimacobi w Serie D . W 1972 roku , Fiorentina trenowana przez Swede Nils LIEDHOLM , 5 TH w serii A poprzedniego sezonu rekrutowanych go na 435 milionów liry (około 3700000 franków w czasie). Antognoni zadebiutował w Pucharze Włoch27 sierpnia, Wówczas w Serie A15 października 1972, w Weronie. Następnego dnia entuzjastycznie nastawiony Corriere dello Sport porównuje go do zdobywcy Złotej Piłki 1969 Gianniego Rivera . W swoim pierwszym sezonie rozegrał 20 meczów i strzelił dwa gole ligowe, zaliczając się do drużyny zajmującej 4. miejsce i zadebiutował w europejskich rozgrywkach Pucharu UEFA .
Antognoni stopniowo staje się niekwestionowanym posiadaczem. Lider pokolenia Roggi (it) , Caso (en) , Guerini i Desolati (it) , w 1975 roku zdobył swój pierwszy tytuł z Puchar Włoch , dzięki zwycięstwu w finale nad AC Milan (3-2), potem anglo-włoski puchar ligi przeciwko West Ham United (1: 0, 1: 0). To on jest w tym sezonie zawodnikiem Fiorentiny, który rozegrał najwięcej meczów (29 z 30 w lidze, dziewięć meczów Pucharu Włoch i cztery w Pucharze Mitropa ). W 1977 roku , Fiorentina 3 th mistrzostwa. Pod koniec lat 70. został mianowany kapitanem po odejściu Brizi (it) i Pellegrini (en) .
W Listopad 1981, doznał pęknięcia czaszki po zderzeniu z bramkarzem Silvano Martiną (in) , co wymagało pilnej interwencji trenerów klubu na boisku i trzymało go z dala od boiska aż do marca. Jego zastępca Luciano Miani pomaga drużynie utrzymać się na szczycie mistrzostw. Niepokonana od listopada do maja, Fiorentina ostatecznie zakończył sezon na 2 -go miejsca, jeden punkt za Juventus Turyn . WLuty 1984Podczas gdy Fiorentina jest głównym pretendentem Juventusu do tytułu, starcie z Lucą Pellegrini z Sampdorii kosztuje go złamanie kości strzałkowej i piszczelowej oraz kilkumiesięczną rekonwalescencję. Fiorentina zakończyć ten sezon na 3 -go miejsca. Antognoni tęskni za całym sezonem 1984-1985 i tylko znajduje boiskoListopad 1985wbrew radom trenera Aldo Agroppiego, pod presją kibiców i mediów.
W sezonie 1986-1987 jest obcięty: ofiarą innego koniec kontuzji w poprzednim sezonie, Antognoni sprawia, że jego ligowy debiut w grudniu, podczas 12 th dnia, gdy klub jest 11 th z 16. Grał ostatnie 19 gier i przyczynia do utrzymania klubu, pomogła w tym skuteczność Ramóna Díaza w ataku. Ostatniego gola strzelił przeciwko Empoli wKwiecień 1987. Po piętnastu latach w La Viola Antognoni zakończył tam karierę we Włoszech. Jego rekord z Fiorentiną to 429 meczów we wszystkich rozgrywkach, rekord klubu - 72 gole. W Serie A ma 341 występów i 61 bramek.
Następnie podpisał kontrakt z FC Lausanne w Szwajcarii . Grał dwa sezony anonimowy (szwajcarski klub gotowych 8 th i 10 th z dwunastu w lidze) przed objęciem emeryturę w 1989 roku15 kwietnia 1989, jego jubileusz organizowany jest na Stadio Artemio Franchi we Florencji przed 40 000 tifosi .
Antognoni rozpoczął swoją międzynarodową karierę w dniu 20 listopada 1974w meczu eliminacyjnym do Euro 1976 z drużyną Holandii pod dyrekcją Fulvio Bernardiniego ; miał wtedy zaledwie 20 lat. Mimo braku kwalifikacji do Euro zostaje stałym posiadaczem w selekcji, przejętym przez Enzo Bearzota zWrzesień 1975. Strzelił swojego pierwszego gola wKwiecień 1976w towarzyskim meczu z Portugalią.
Włosi zakwalifikowali się do mistrzostw świata w 1978 roku kosztem Anglii, wyprzedzając różnicę bramek. W wieku 24 lat Antognoni jest już uważany za członka zespołu z 28 występami. WGrudzień 1977 i Styczeń 1978pod nieobecność Dino Zoffa podczas meczów towarzyskich dwukrotnie nosi opaskę kapitana. W Argentynie, Włochy bije France (2-1), Węgry (3-1) i państwa przyjmującego (1-0) w pierwszej rundzie, po czym wyciąga z Niemiec w 2 nd okrągłe. Antognoni zrezygnował ze swojego miejsca w przerwie i opuścił kolejne dwa mecze z Austrią i Holandią . Pobity przez nich (1-2), Włochy zakwalifikowanych na „mały finał”, gdzie pomimo powrotu Antognoni, traci do Brazylii (2-1), a zakończył w 4 th spot. Argentyńczycy, pobici w pierwszej rundzie przez Włochów, w końcu wygrali turniej.
Dwa lata później Bearzot logicznie wybiera Antognoniego na organizowane w domu Euro 1980 . Bardzo ostrożni Włosi rozpoczęli pierwszą rundę od bezbramkowego remisu z Hiszpanią, a następnie pokonali Anglię dzięki jedynej bramce Tardellego , po akcji zainicjowanej przez Antognoniego. 3 E mecz przeciwko Belgii jest decydujący, ale Antognoni jest kontuzjowany i musi być wymieniony w 35 minucie. Po kolejnym losowaniu, Włochy, 2 e grupy, kwalifikuje się do małego finału, który Antognoni nie kłócić. Przegrała w rzutach karnych z Czechosłowacją (1-1, tab. 8-9).
Antognoni aktywnie przyczynił się do awansu Włochów do mistrzostw świata w 1982 roku , pomimo skandalu z Totonero, który wstrząsnął włoskim futbolem. Podczas Mundialito zorganizowanego na początku 1981 roku przez Urugwaj , pod nieobecność Zoffa, ponownie awansował na kapitana na dwa mecze. Jest on najbardziej utytułowanym Włochem, po 40- letnim Dino Zoffie na Mistrzostwach Świata w Hiszpanii . Rozgrywa trzy mecze pierwszej rundy (tyle samo remisów, które wystarczają do awansu), a następnie bierze udział w dwóch zwycięstwach drugiej rundy nad Argentyną (2-1), broniącym tytułu mistrza i słynną Brazylią w 1982 roku (3 -2), przeciwko któremu niesłusznie odmówiono bramki. W półfinale Włochy remisują z Polską (2: 0), ale Antognoni ponownie musi odejść z kontuzją po pomyłce Waldemara Matysika … i nie może utrzymać pozycji w finale wygranej z Niemcami .
W sierpniu wziął udział w meczu charytatywnym z UNICEF w Nowym Jorku między Europejską selekcji i wyboru FIFA na świecie, podczas których szczególnie jaśnieje on i oznacza 3 -go i ostatniego gola dla swojego zespołu.
Jego międzynarodowa kariera zakończyła się w listopadzie 1983 roku po przegranym meczu z drużyną Czechosłowacji w Pradze, trzeciej porażce z rzędu w eliminacjach do Euro 1984 , kilka tygodni przed złamaniem kości strzałkowej, która trzymała go z dala od drużyny.Listopad 1985. Jego rekord zatrzymuje się na 73 występach i siedmiu bramkach.
Po powrocie do Florencji Antognoni przyjmuje propozycję prezesa Fiorentiny Mario Cecchi Gori, aby zostać jej dyrektorem generalnym. Funkcję tę zachowuje po śmierci prezydenta, którego zastąpił jego syn Vittorio Cecchi Gori . Pod koniec sezonu 1992-1993, kiedy sytuacja zespołu była krytyczna w lidze, podjął on obowiązki techniczne z Luciano Chiarugim , który został mianowany trenerem. Duet nie może jednak zapobiec spadkowi Florentczyków do Serie B.
Wracając na stanowisko kierownicze, zwerbował w szczególności Portugalczyka Rui Costę w 1994 roku, który pozostał w klubie przez siedem sezonów. W tych latach klub zdobył Puchar Włoch w 1996 i 2001 roku. Antognoni zrezygnował w 2001 roku.
Około 2004 roku został mianowany przez Włoską Federację Piłki Nożnej (FIGC) menedżerem drużyn młodzieżowych. Pełnił te funkcje w 2014 roku. W 2014 roku był kandydatem na stanowisko kierownika zespołu do wyboru A, ostatecznie powierzony Gabriele Oriali .
W 2007 roku znalazł się w czołówce ulubionych zawodników kibiców Fiorentiny w plebiscycie zleconym przez La Nazione w ramach obchodów 80-lecia klubu. W 2012 roku został wpisany do Hall of Fame upublicznionej przez Fiorentinę.
Pora roku | Klub | Mistrzostwo | Puchar Krajowy | Comp. europejski | Inny | Całkowity | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Comp. | mecze | Cele | mecze | Cele | Comp | mecze | Cele | Comp | mecze | Cele | mecze | Cele | ||
1970-1971 | Astimacobi | Serie D. | 5 | 1 | - | - | - | - | - | - | - | - | 5 | 1 |
1971-1972 | Serie D. | 22 | 3 | - | - | - | - | - | - | - | - | 22 | 3 | |
Razem Astimacobi | 27 | 4 | - | - | - | - | - | - | - | - | 27 | 4 | ||
1972-1973 | AC Fiorentina | Serie A | 20 | 2 | 2 | - | CU | 1 | - | CA-I | 6 | - | 29 | 2 |
1973-1974 | Serie A | 25 | 1 | 4 | 1 | CU | 2 | - | - | - | - | 31 | 2 | |
1974-1975 | Serie A | 29 | 4 | 9 | 1 | CM | 4 | - | - | - | - | 42 | 5 | |
1975-1976 | Serie A | 30 | 5 | 6 | 2 | CDC | 4 | - | CdLI-A | 2 | - | 42 | 7 | |
1976-1977 | Serie A | 28 | 4 | 4 | - | CM | 4 | - | - | - | - | 36 | 4 | |
1977-1978 | Serie A | 26 | 6 | 4 | 1 | CU | 2 | - | - | - | - | 32 | 7 | |
1978-1979 | Serie A | 27 | - | 4 | - | - | - | - | - | - | - | 31 | - | |
1979-1980 | Serie A | 30 | 8 | 4 | 1 | - | - | - | - | - | - | 34 | 9 | |
1980-1981 | Serie A | 27 | 9 | 6 | - | - | - | - | - | - | - | 33 | 9 | |
1981-1982 | Serie A | 16 | 3 | 5 | 2 | - | - | - | - | - | - | 21 | 5 | |
1982-1983 | Serie A | 27 | 9 | 5 | - | CU | 2 | 1 | - | - | - | 34 | 10 | |
1983-1984 | Serie A | 18 | 5 | 5 | 2 | - | - | - | - | - | - | 23 | 7 | |
1984-1985 | Serie A | - | - | - | - | CU | - | - | - | - | - | - | - | |
1985-1986 | Serie A | 19 | 1 | 3 | - | - | - | - | - | - | - | 22 | 1 | |
1986-1987 | Serie A | 19 | 4 | - | - | - | - | - | - | - | - | 19 | 4 | |
Razem Fiorentina | 341 | 61 | 61 | 10 | 19 | 1 | 8 | - | 429 | 72 | ||||
1987-1988 | FC Lausanne-Sport | LN A | 33 | 5 | - | - | - | - | - | - | - | - | 33 | 5 |
1988-1989 | LN A | 18 | 2 | - | - | - | - | - | - | - | - | 18 | 2 | |
Razem Lausanne | 51 | 7 | - | - | - | - | - | - | - | - | 51 | 7 | ||
Całkowity | 419 | 72 | 61 | 10 | 19 | 1 | 8 | - | 507 | 83 |