Francesco Marino Di Teana

Francesco Marino Di Teana Obraz w Infoboksie. Marino di Teana w 1995 roku
Narodziny 8 sierpnia 1920
Teana
Śmierć 1 st styczeń 2.012(w 91)
Périgny
Narodowości argentyński włoski
Zajęcia Rzeźbiarz , malarz , architekt , filozof,

Francesco Marino , pod pseudonimem artystycznym Marino di Teana , ur8 sierpnia 1920w Teana , w prowincji Potenza , w regionie Basilicata , w południowych Włoszech , a zmarł1 st styczeń 2.012w Périgny-sur-Yerres jest rzeźbiarzem włosko-argentyńskim.

Biografia

Francesco Marino urodził się we Włoszech w 1920 roku, w prowincji Potenza , la Basilicata . Teana jest wtedy małą średniowieczną wioską, wznoszącą się na górze, gdzie życie nie zmieniło się od wieków. Od 5 roku życia Francesco pracował ze swoim dziadkiem w polu, musiał też hodować owce w górach, był pasterzem.
W tym czasie nie było prawie żadnej szkoły, dzieci miały nauczyciela, musiały uczyć się zawodu. W ten sposób Francesco nauczył się kuć, przemalowywać freski kościelne, murować.

W wieku 16 lat Włochy sprzymierzyły się z Niemcami, a Francesco musiał iść do wojska. Ale dziadek wysyła go do Argentyny, by odszukał ojca, który kilka lat wcześniej porzucił rodzinę. Jego brat zaciągnął się do wojska i kilka lat później został wysłany do Rosji, gdzie zmarł w Stalingradzie.

W Buenos Aires ojciec przyjmuje go chłodno i pod warunkiem, że zapracuje na pensję. Swój zawód wykonuje jako murarz na budowach. W wieku 22 lat był kierownikiem budowy, a przy budynkach pracowały zespoły składające się z dziesięciu pracowników. W tym samym czasie uczęszczał na wieczorowe kursy mechaniki i politechniki w Państwowej Szkole Salguero i tam uzyskał dyplom z architektury.

Przedstawia egzamin wstępny do Szkoły Sztuk Pięknych Ernesto de la Carcova. Jest odbierany. Ale lekcje odbywają się w ciągu dnia, a po ogłoszeniu tego sukcesu ojciec go wyrzuca. Jest bezdomny, ale bierze wszystkie lekcje i pracuje wieczorami, żeby żyć.

Uzyskał dyplom „Premio Mitre”, równoważny Prix de Rome. Otrzymał tytuł profesora wyższego i zaproponowano mu katedrę na uniwersytecie. Nie chce jednak wytyczonej kariery i postanawia wrócić do Europy, by podążać własną ścieżką.

W 1952 przejechał przez Hiszpanię, gdzie w madryckiej kawiarni Gijon  (es) spotkał swojego przyjaciela Jorge Oteizę, którego pracował w Buenos Aires . Ponownie pracują razem nad projektami Oteiza .
W 1953 przeniósł się do Paryża, miasta wielkich wydarzeń artystycznych. Życie jest ciężkie, śpi w publicznych ogrodach, w szczególności w Invalides obok muzeum Rodina i idzie się rozgrzać na rue Bonaparte w École des Beaux-Arts . Wykonywał różne prace artystyczne i został zatrudniony jako dekorator przez Huguette Séjournet, która została jego żoną.
To popycha go do przedstawienia swoich pierwszych rzeźb w małej galerii na Polach Elizejskich. Polecany przez swojego przyjaciela Vasarely , prezentował małe modele w pudełku po butach Denise René , która została zdobyta i zorganizowała dla niego kilka osobistych wystaw, a także międzynarodowe wycieczki grupowe z Vasarely, Jesús-Rafael Soto , Le Parc, Sonia Delaunay , François Morellet , Carlos Cruz-Díez , Michel Seuphor , Richard Mortensen … Dla przypomnienia , Sonia Delaunay kupiła swoją pierwszą rzeźbę.

W 1962 roku, kiedy zdobył pierwszą nagrodę w konkursie Saint-Gobain, przyznawaną przez jury złożone z pisarza Michela Butora , architekta Roberta Camelot , krytyka sztuki André Chastela , rzeźbiarza Alberto Giacometti , architekta Grégoire , malarza Poliakoffa , profesor estetyki Étienne Souriau , malarz i krytyk sztuki Michel Seuphor oraz rzeźbiarz Zadkine .

Marino di Teana jest wtedy w kontakcie ze wszystkimi artystami swoich czasów: Agam , Jean Arp , Tinguely , Dubuffet , César , Luis Tomasello ,
… Kontynuuje rzeźbę architektoniczną i malarstwo. Rozwija swoją „trójjednostkową” teorię, w której przestrzeń liczy się tak samo jak masa. „1 + 1 = 3”. Jak powiedział Harry Belley gazety Le Monde o Monumenta 2011 w jego odbicia analiza czerwone sfer Anish Kapoor  : „To jedno z odkryć rzeźby XX th  century od Marino Di Teana sformułował swoją teorię«aktywnego void», Lewiatana jest okazją do zapamiętania, że ​​dzieło jest tak samo ustrukturyzowane przez puste przestrzenie, jak przez jego pełnię.”

Zauważ, że Marino di Teana był już prekursorem Monumenta w Grand Palais, odkąd zaprojektował zestaw ośmiu szklanych rzeźb fontannowych Clarit Saint Gobain, które zajmują całą powierzchnię Grand Palais. Inżynierowie pomagali w realizacji, ale poza niewielkim filmem nie znaleziono żadnego dokumentu archiwalnego.

Di Teana ma wykształcenie inżynierskie i architektoniczne, co znajduje odzwierciedlenie w konstrukcji jego rzeźb: wyobraża sobie i postrzega swoje rzeźby jako struktury, które przekształcają się w architekturę. Rzeźba jest monumentalna, to budynek przyszłości, to nawet… miasto przyszłości. Przez lata udzielał lekcji architektury w Fontainebleau.

Tak więc, monumentalne rzeźby są najpierw tworzone jako model, myśl w odniesieniu do danego środowiska, a umieszczone w przestrzeni, która podkreśla, że praca i przestrzeń.

Tworzy ponad 50 monumentalnych rzeźb, z których kilka mierzy 15 metrów wysokości (Montpellier, Orlean-Chevilly, Canjuers Var itp.). Wszystkie monumentalne rzeźby są w całości narysowane na planach i przez niego obliczone.

Rzeźba „Liberty” z Fontenay-sous-Bois (Val-de-Marne), wybrana w drodze konkursu w 1990 roku, ma 21 metrów wysokości i 100 ton stali Corten i jest największą rzeźbą stalową w Europie. Jest samonośna, zbudowana w taki sposób, aby była w stanie wytrzymać wiatr o prędkości 250  km/h .
Rozmiarami takiej budowli nigdy nie dorównał żaden inny rzeźbiarz, jeśli nie Bernar Venet, jeśli zachowała się jego budowla w Pałacu Wersalskim.
Plany i rysunki rzeźby Fontenay-sous-Bois znajdują się w zbiorach MAC/VAL .

W swojej karierze Marino di Teana bierze udział w wielu wydarzeniach grup sztuki współczesnej we Francji i na całym świecie.

Duża retrospektywa została zorganizowana w Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris w 1976 iw 1987 w Musée de la Sarre w Saarbrücken w Niemczech. Reprezentował Argentynę na Biennale w Wenecji w 1982 oraz Francję w 1997 na Międzynarodowym Sympozjum Sztuki i Nauki w Seulu (Korea). Jest gościem honorowym Międzynarodowego Triennale Rzeźby w Poznaniu w 2009 roku.

Wiele galerii sprzedało jego prace, m.in. Artcurial , Jean-Jacques Dutko, Michèle Broutta, RCM, Lahumière, Pierre Alain Challier, Otmezguine, Gimpel & Müller Paris, Gimpel London, Krings-Ernst w Kolonii, Pierre Bergé i associés w Brukseli, Magen Galeria H w Nowym Jorku.

Dziedzictwo artystyczne Di Teana to także liczne rzeźby, rozproszone wśród kolekcjonerów, ale także modele, plany, dokumenty pisemne, płaskorzeźby, brązy, biżuteria, medale, rysunki, obrazy, meble, projekty architektoniczne.
Stowarzyszenie MDT, które broni promocji i ochrony twórczości Marino di Teana, stara się zebrać jak najwięcej dzieł i przygotowuje się do stworzenia przyszłego muzeum Marino di Teana we Włoszech.
W 2006 roku, w wieku 86 lat, kontynuował tworzenie, wykonując rozetę i drzwi z brązu kościoła Notre-Dame de Saint-Flour (Owernia). W 2008 roku na zlecenie regionu Basilicata wyprodukował we współpracy ze swoim synem Nicolasem Marino cztery monumentalne rzeźby dla swojej rodzinnej wioski Teana oraz narysował plany fontanny o wysokości 24 metrów zatytułowanej Hommage à Horace .

Marino di Teana wykonał ogromne rzeźby. Wizjonerskie, te monumentalne rzeźby były jedynie modelami, które miały stać się miastami przyszłości. Ilustruje je wiele planów. Zaprojektowany w czasach, gdy niewielu widziało taką architekturę.
Pozostawia nam bardzo kompletne dzieło artystyczne, rozsiane po całym świecie. Wierny wizerunkowi renesansowego Uomo Universale był uczonym o nieugaszonym pragnieniu wiedzy. Pasjonat historii i historii starożytnej, teologii, anatomii, matematyki, historii sztuki i innych dziedzin nie miał przed nim tajemnic.

Cytaty artystów:

„Rzeźba to nie tylko zawód, to rodzaj kapłaństwa. Musisz codziennie iść do końca swojego czasu i siły, aby znaleźć spokój. "

„Forma musi być rozciągnięta w kierunku równowagi, ale to zależy od materiału; Pracuję ze stalą, ważne jest, aby dobrze znać stal, tak jak inni znają marmur. Stal ma włókna, wytrzymałości, naprężenia, ciężar jak marmur, jest materiałem rzeźbiarskim, nawet jeśli rzeźbiarze z niego korzystają, jest jednym z materiałów naszego pokolenia, środkiem wyrazu nowoczesności. Dlatego wybrałem stal; jednakże byłem kamieniarzem i murarzem w młodości, ale miałem intuicję, że z marmurem czy granitem nic nie mogę zrobić, tylko zamknięte przedmioty; stal natychmiast pozwoliła mi wyrazić to pojęcie „trójjednostkowej” przestrzeni, którą wyobraziłem sobie, wycinając posąg Focha w Trocadéro…”

Podczas uroczystego posiedzenia 18 listopada 2009w Institut de France Marino di Teana został przyjęty pod kopułą Académie des Beaux-Arts i otrzymał nową nagrodę za rzeźbę Komendanta Paula-Louisa Weillera za swoją pracę. Witają go Leonard Gianadda , Antoine Poncet i Claude Parent .

W 2009 roku na zlecenie regionu Basilicata we Włoszech przedstawił projekt i plany monumentalnej rzeźby-fontanny o wysokości 25  m , wykonanej z 50 ton stali i aluminium.

Od 2013 roku, pod kierownictwem Jeana-François Roudillona, ​​galeria LOFT podjęła się produkcji katalogu raisonné 60 lat twórczości Marino di Teana.
Jego pracownia została zachowana jako muzeum w Perigny-sur-Yerres, gdzie zmarł artysta.1 st styczeń 2012. Wszystkie modele, projekty, plany… są tam zapisywane.
W 2014 roku Valentin Carron dokonał przywłaszczenia rzeźby Aube autorstwa Marino Di Teana. Rodzi to duże pytanie: Plagiat czy zawłaszczenie?

Kamel Mennour organizuje konferencję w Szkole Sztuk Pięknych, aby omówić temat: „ Między kłusownictwem a katharsis ”

Od 2013 roku, we współpracy z Galerią Loft i Warsztatem-Muzeum Marino di Teana, podjęto decyzję o stworzeniu Katalogu Raisonné rzeźby z pierwszej części. Książka jest oficjalnie prezentowana w księgarni Artcurial na Polach Elizejskich oraz w One Man Show Art Paris Grand Palais w 2019 roku.

Osiągnięcia rzeźb monumentalnych

Nagrody i odznaczenia

Studenci

Uwagi i referencje

  1. Wiedza o sztuce 4 stycznia 2012
  2. Odbicia w czerwonych sferach Anish Kapoor
  3. Nicolas Marino , "  Marino di Teana Monumenta Grand Palais w 1963 roku  " ,23 listopada 2008(dostęp 9 lipca 2016 )
  4. Patron: Madame Pilar de la Béraudière.
  5. http://www.sculpture-architecture.com/kamel-mennour-marino-di-teana.html

Linki zewnętrzne