Proudabras

Fierabras toanonimowy francuski chanson de geste należący do Geste du Roi i opowiadający o przygodach gigantycznych Fier-à-biustonoszy. Zainspirował Cervantesa , Calderóna de la Barca i Franza Schuberta .

Charakter Fierabrasa

Fierabras to fikcyjna postać odziedziczona po geście króla. Syn króla (lub admirała) Balanda (lub Balana) i brat pięknego Floripasa (lub Florippesa), jest olbrzymem mierzącym 15 stóp (~ 4,60  m ). Sam jest rycerzem gryki i królem Aleksandrii .

Wraca do Hiszpanii z armią Balanda po splądrowaniu Świętego Piotra z Rzymu , gdzie zdobyli relikwie Męki Pańskiej . Karol Wielki najeżdża Hiszpanię, aby odzyskać wspomniane relikwie, i wysyła Oliviera de Vienne do walki z Fierabrasem. Pokonany gigant postanawia przejść na chrześcijaństwo i dołączyć do armii Karola Wielkiego, gdzie jest leczony. Wkrótce potem Olivier i trzej jego towarzysze zostają schwytani przez Saracenów. Floripas, znana jako „la Courtoise” i siostra Fierabrasa, uwalnia ich i ukrywa w swoich mieszkaniach. Karol Wielki wysyła Rolanda i sześciu innych rówieśników z prośbą o uwolnienie czterech więźniów i zwrot relikwii. Floripas, zakochany w rycerzu Gui z Burgundii, dostaje się do ich powierzenia. Po serii przygód, Balan zostaje zabity, Karol Wielki wysyła relikwie do Saint-Denis i dzieli Hiszpanię pomiędzy Fierabrasa i Gui de Bourgogne, który poślubia Floripas.

Fierabras miał mieć z Jerozolimy dwie małe beczki Baume du Christ, którymi Maria Magdalena namaściłaby ciało Jezusa. Ten balsam wyleczy każdą ranę. W Bagnyon Fierabras oferuje ją Olivierowi podczas ich pojedynku .

Na niektórych listach Fierabras jest jednym z „Dwunastu Preux de Charlemagne”, a jego waleczność rywalizuje z Olivier.

Różne wersje tej samej pracy

Istnieją trzy różne stare wersje Fierabras  : długa wersja w langue d'oc zachowana w jednym rękopisie, krótka wersja w langue d'oïl (1775 wersetów) znana przez jednego świadka i długa wersja w langue d'oïl. (6408 wersetów) zachowanych w kilkunastu rękopisach, z których pięć jest kompletnych. Jednak piosenka Fierabras doświadczony późniejszych dostosowań w kilku językach: Sultant Babilonu jest w Middle English (połowa XV -tego  wieku ), przy czym Historia del Emperador Carlo Magno ( Historia cesarza Karola ) inspirowane Cervantes w swoim Don Kichota . Wersje duszpasterskie można znaleźć w Ameryce Południowej, a Hiszpania po tym, jak Reconquista uznała je za narzędzie nawrócenia.

Franz Schubert napisał w 1823 r. Opartą na legendzie operę w trzech aktach Fierrabras . Fierrabras the Saracen jest zakładnikiem na Dworze Karola Wielkiego . Obiecuje zachować w tajemnicy miłość Emmy, córki Karola Wielkiego i Eginharta , i niesłusznie uwięziona , dotrzymując słowa. Roland, Éginhart i rycerze podpiszą pokój z Bolandem, ojcem Fierrabrasa, ale Boland zamyka ich, by pomścić Fierrabrasa. Florinda, córka Bolanda, rozpoznaje Rolanda, w którym zakochała się w Rzymie, i uwalnia rycerzy. Roland ponownie zostaje schwytany przez Bolanda. Emma wyznaje Karolowi Wielkiemu, że Fierrabras nie jest jej kochankiem i że kocha Eginharta. Dlatego Karol Wielki uwalnia Fierrabrasa i idzie z nim do Saracenów, aby uwolnić Rolanda, którego Boland chce stracić. Florinda wyznaje swoją miłość do Rolanda Bolandowi, który mówi jej, że może umrzeć razem z nim. Charlemagne, Éginhart i Fierrabras przybywają w samą porę, aby zapobiec egzekucji, a pary mogą zostać ponownie połączone.

Etymologia

Etymologia nazwy jest kontrowersyjna. Może pochodzić z Fierebracego , „straszny rękami”, lub po wyćwiczeniu łaciny stworzy bracchia , „potężne ramiona”. Albo znowu na imperatyw strzelania , pukania lub „uderzenia w ramiona”.

Bibliografia

Bibliografia

  1. Historia Karola Wielkiego (czasami nazywanego Romanem de Fierabras ), Jean Bagnyon opublikowana przez Hansa-Ericha Kellera, Librairie Droz, 1992, s. XVI
  2. Nie mylić go z Jemiołą Burgundii, która została papieżem Calixte II
  3. MF Guessard (reż.), Fierabras: pieśni gestów , F. Vieweg Ed., Paryż, 1860 [1]
  4. F. Cignoli, El bálsamo de Fierabrás , Emilio Ferrar, Rosario (Argentyna), 1948. [2]
  5. Średniowieczne zeszyty badawcze [3]
  6. The Sultan Of Babylon , wprowadzenie do tekstu, wydane przez University of Rochester
  7. Frappier, Narodziny i rozwój pieśni gestów w Europie. V: Fierabras, André de Mandach , Librairie Droz, Genewa 1987, s. 1-2
  8. Frappier, Narodziny i rozwój pieśni gestów w Europie. V: Fierabras, André de Mandach , Librairie Droz, Genewa, 1987
  9. A. Kroeber i G. Servois, Fierabras, epic , Paryż, 1860, str. XI-XII
  10. Frederic Koenig, The etymology of Fierabras , MLN 81, 1956, str. 356-357