Fernand Chnopff

Fernand Chnopff Obraz w Infoboksie. Portret Fernanda Khnopffa ok. 1900 r.
Narodziny 1858 lub 12 września 1858
Grembergen
Śmierć 1921 lub 12 listopada 1921
Bruksela
Pogrzeb Cmentarz w Laeken
Narodowość belgijski
Zajęcia Malarz , rzeźbiarz , fotograf , filozof , pisarz , grafik
Trening Wolny Uniwersytet Brukselski
Uniwersytet w Gandawie
Akademia Juliana
Royale des Beaux-arts de Bruxelles
Ruch Symbolizm
Rodzeństwo Małgorzata Chnopff ( d )

Fernand -Edmond-Jean-Marie Khnopff jest belgijskim malarzem- symbolistą , projektantem , fotografem i grawerem urodzonym w Grembergen ( Termonde ) na 12 września 1858i zmarł w Brukseli dnia12 listopada 1921.

Biografia

Urodzony w Grembergen-lez-Termonde Fernand Khnopff dorastał w Brugii , gdzie jego ojciec był zastępcą prokuratora. Dom jego wczesnego dzieciństwa mieścił się przy Langestraat 1, adres obecnego hotelu Ter Reien. Ta młodzież z Brugii zawsze będzie naznaczać swoją pracę nostalgią i żalem za idealnym miastem.

W 1866 r., w dzieciństwie, przeniósł się do Brukseli na rue Belliard, a jego ojciec uzyskał awans w magistracie. Studiuje prawo na Université libre de Bruxelles . Początkowo Khnopff interesuje się literaturą; jego ulubione lektury to Flaubert , poeci Leconte de Lisle i Baudelaire .

W 1876 wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych . Tam poznał Jeana Delville'a i Jamesa Ensora . Ten ostatni będzie również kojarzony z nurtem symbolistycznym. Następnie w 1886 oskarżył Khnopffa o plagiat. W 1879 Fernand Khnopff przeniósł się do Paryża, gdzie pracował w wolnym studiu Julesa Lefèbvre'a . W 1880 roku powrócił do Belgii w 1883 roku , jest członkiem założycielem grupy w Brukseli za pionierskie dwudziesty on rysuje monogram .

Pod wpływem prerafaelitów prądu , a zwłaszcza Edward Burne-Jones , Khnopff uczestniczył w pierwszym Rose-Croix Salony organizowane przez SAR Péladan od 1892 roku stworzył frontispieces większości prac Rosicrucian powieściopisarza.

Marguerite, podziwiana siostra tego samotnego dandysa, jest jego głównym wzorem do naśladowania. Jest więc sfinksem w obrazie Des pieszczoty (1896) czy enigmatyczną twarzą Le Masque au rideau noir (1892). Później zastąpią ją rudowłose dziewczyny ze szkocko-niemieckiej rodziny Maquet.

Podczas wystawy Secesja Wiedeńska w 1898 roku Chnopff wywołał sensację i zyskał międzynarodową sławę. Ta wystawa będzie miała decydujący wpływ na twórczość Gustava Klimta .

W latach 1902-1904 wspomina swoje dzieciństwo w Brugii i skomponował wiele utworów opartych na wybranym przez siebie mieście. Niektóre z nich oparte są na fotografiach (ok. 1900 r.) mieszkańca Antwerpii Gustave'a Hermansa . Wszystkie oddają hołd wszechświatowi zabarwionemu ciszą i melancholią, opisywanego przez Georgesa Rodenbacha , autora Bruges-la-Morte .

Aby osiągnąć pewne prace, wcześniej robi zdjęcia, w szczególności swojej siostry. Tak więc portrety siedmiu tenisistek w dużym pastelu Memories, wyprodukowane na Wystawę Powszechną w Paryżu , są wykonane z licznych fotografii Marguerite. Z drugiej strony, niektóre ze swoich prac sfotografował brukselski fotograf Albert-Edouard Drains, zwany także Alexandre. Tworzy odbitki platynowe, które Khnopff uwydatnia pastelami i kredkami. Proofy te są sygnowane przez artystę i sprzedawane jak odbitki.

W tym czasie tworzył także kostiumy w Théâtre de la Monnaie w Brukseli. Świat uwodzicielskich aktorek sprawi, że straci zamiłowanie do tajemniczych i eterycznych kobiet. W latach 1910 Fernand Khnopff uczęszczał do Kościoła Nowej Jerozolimy, który dostarczył mistycznej nauki filozofa Emanuela Swedenborga , która dała cenny wgląd w jego spirytystyczny wszechświat.

W 1899 roku, po śmierci ojca, z którym mieszkał, Fernand Khnopff postanowił wybudować dom-warsztat w pobliżu Bois de la Cambre w Brukseli, przy 41 Avenue des Courses. Projekty zaprojektował z pomocą architekta adepta secesji Édouarda Pelseneera . W 1902 r. ukończono dom-warsztat i przeniósł się tam Chnopff. Otrzymuje niewiele, a ci, którzy zostali zaproszeni, określają je jako „  sanktuarium, miejsce odcięte od świata, (...) świątynię ku chwale własnej osoby  ”. To studio dom został zniszczony w 1938 roku, jednak nadal istnieją pozostałości warsztatu swojego okresu chwały (1888-1900) w Saint-Gilles , 1 Bernard Street (róg 1 st  piętrze).

Został pochowany na cmentarzu w Laeken (Bruksela), niedaleko swojego mistrza Xaviera Mellery'ego .

Grafika

Jego prace charakteryzują dwa typy kobiet: kobieta sfinks i kobieta anioł. Wygląd kobiet na jego obrazach jest bardzo ważny. To puste spojrzenie przywołujące śmierć, spojrzenie przywołujące inny świat. Jej pełne tajemniczości kompozycje, w których królują niedostępne kobiety, otoczone przedmiotami obciążonymi symbolami lub pogrążone w głębokiej zadumie, od razu wyróżniły się jako wcielenie nowego ruchu malarskiego.

Jego pejzaże Fosset (gmina Sainte-Ode ), osady położonej w regionie Saint-Hubert i Brugii podejmują tematykę wody i jej odbić, zmierzchu i samotności. Kolorystyka jest jedną z zasadniczych cech jego twórczości: gama rozmytych tonów podkreśla nostalgiczny i zimny aspekt jego obrazów. Pastele przywołują świat marzeń. Na przykład niebieski to kolor nieba i Hypnosa , boga snu. Logicznie rzecz biorąc, Khnopff preferuje zatem rysunek akwarelą i ołówkiem od malarstwa olejnego. Oprawa jest zawsze nowoczesna i oryginalna.

Możemy scharakteryzować symbolikę Khnopffa, używając frazy Edmonda-Louisa De Taeye z 1898 r.: „  ani religijny, ani chrześcijański, ani mitologiczny, ale raczej emblematyczny  ”. Jego lektura jest często enigmatyczna, jeśli nie niemożliwa, ale znakomita delikatność kompozycji, wielkie uwodzenie stylu i oczywista subtelność intelektualna zawsze korygują tę słabość.

Jednym z jego najsłynniejszych dzieł jest Caresses, czasami nazywane L'Art lub Sfinksem . Jego prace wpłyną na kilka portretów Gustava Klimta, w tym emblematyczne postacie kobiece, ściśle frontalne, w alegoriach, takich jak Tragödie ( Tragedia ) (1897).

Jego upodobanie do teleskopowania niezwykłych przedmiotów zapowiada surrealizm jego rodaka Magritte'a , który go podziwiał. Jest także prekursorem współczesnego pojęcia wielokrotności bliskiego Andy'emu Warholowi .

Potomkowie

Jak wielu artystów symbolistów, Khnoppf przeszedł długi czyściec. Dopiero w latach 70. ponownie zainteresowano się jego twórczością. Zainteresowanie to wzrośnie po pierwszej retrospekcji jego twórczości w 1979 roku w Paryżu, Brukseli i Hamburgu .

W 1996 roku Fernand Khnopff był jednym z 26 belgijskich fotografów wyróżnionych w Muzeum Fotografii w Antwerpii na wystawie Pioners in Beeld .

W 2004 roku wielkim sukcesem okazała się wielka retrospektywa zorganizowana w Królewskich Muzeach Sztuk Pięknych w Brukseli .

Petit Palais przeznacza retrospektywę do niego: „Fernand Khnopff (1858-1921), Kapitan Enigma”, od 11 grudnia 2018 do 17 marca 2019 roku w Paryżu.

Wybór prac w muzeach

Bibliografia

  1. Louis Dulmont-Wilden, Fernand Khnopff , Bruksela,1907, G. van Oest i Cie  s. ( przeczytaj online )
  2. "  Fernand Khnopff  " , na Bruges-la-Morte ,6 lutego 2011(dostęp 22.02.2019 )
  3. „  Notice sur Fernand Khnopff  ” , na http://www.academieroyale.be/ (konsultacja 29 stycznia 2019 r. )
  4. "  https://www.beauxarts.com/grand-format/fernand-khnopff-en-2-minutes/  " , na www.beauxarts.com/ ,31 grudnia 2018 r.(dostęp 29 stycznia 2019 )
  5. „  Fernand Khnopff, malarz zagadki  ” , na Télérama.fr (konsultacja 22 lutego 2019 r. )
  6. Daphné Bétard, „Chnopff  nieuchwytny  ”, Beaux Arts Magazine ,styczeń 2019, s.  120-127
  7. Marion Guyonvarch, Fernand Khnopff, mistrz zagadki , Éditions Beaux Arts,listopad 2018, 50  pkt. ( ISBN  979-10-204-0499-2 ) , s.29
  8. Jane Rogoyska i Patrick Bade, Gustav Klimt ( czytaj online ) , s.  83
  9. "  Skamieniała sztuka Fernanda Khnopffa w Petit Palais w Paryżu  " , o Connaissance des Arts ,10 grudnia 2018(dostęp 23 grudnia 2018 )
  10. „  Fernand Khnopff (1858-1921)  ” , Petit Palais ,28 sierpnia 2017(dostęp 23 grudnia 2018 )
  11. Informacja na stronie Musée d'Orsay

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne