| Narodziny |
15 lutego 1854 Paryż |
|---|---|
| Śmierć |
20 stycznia 1937(w wieku 82 lat) Paryż |
| Imię urodzenia | Fernand Alexandre Curmer |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Politechnika |
| Czynność | Wojskowy |
| Stopień wojskowy | Generał |
|---|---|
| Nagrody |
Dowódca Legii Honorowej Croix de Guerre 1914-1918 |
| Archiwa prowadzone przez | Historyczna Służba Obrony (GR 10 YD 1418) |
Fernand-Alexandre Curmer , urodzony w Paryżu dnia15 lutego 1854, martwy 20 stycznia 1937w Paryżu jest francuskim generałem .
Generał dowodzący sektorem Toul na początku I wojny światowej , następnie przydzielony do Komendy Głównej Armii Wschodnich, przewodniczący Komisji Gazu Duszącego , został ranny w 1915 roku . Dowodził École Polytechnique od 1916 do 1919.
Fernand Alexandre Curmer jest synem Édouarda Nicolasa Curmera (1803-1876), głównego zbieracza datków pośrednich i Émélie Louise Warmé (1818-1871). Jest bratankiem słynnego wydawcy Léona Curmera (1801-1870). W 1874 roku zdał egzamin konkursowy na École polytechnique , otrzymał 75 lokatę . Po ukończeniu szkoły w 1876 roku, w rankingu 183 th z 252, wybrał Genius. Następnie udał się przez Szkołę Application Fontainebleau i opuścił ją w 1878 roku jako podporucznik w inżynierii . Drugi kapitan w 1881 r., Pierwszy kapitan w 1887 r., Służył w Tunezji od 1888 do 1891 r. Następnie został oddelegowany do Ministerstwa Wojny, a następnie został szefem komisji technicznej inżynierów w 1906 r., Pułkownik w 1907 r. , W 1909 r. polecenie od 5 -go pułku inżynieryjnego , a następnie w 1910 roku, że od 3 th pułk inżynieryjny .
Generał brygady w 1912 roku, jest mobilizacja 1914, 2 sierpnia mianowany dowódcą sektora Toul , ówczesnego dowódcy geniuszu 5 th armii w październiku 1914. W następnym miesiącu został mianowany misję do Wielkiej sąsiedztwa generała z armii wschodnich, następnie został ostatecznie przyłączony do niego w lutym 1915 roku i został doradcą technicznym inżynierów i inspektorem fortyfikacji . Jako inspektor naczelny inżynier brał udział w pierwszych badaniach nad gazami duszącymi , przewodniczył komisji w tej sprawie i wydał „wiele negatywnych opinii”. W Satory w 1915 roku , podczas eksperymentu, został ciężko ranny w nogę z licznymi złamaniami.
Generał Gallieni powierzył mu dowództwo w Szkole Politechnicznej, kiedy Szkoła została ponownie otwarta w latach 1916-1919. Był Komendantem Legii Honorowej. Do oddziału rezerwowego przeniósł się w 1919 roku.
Zmarł w 1937 roku.