Wystawa Powszechna 1900 | |
Zdjęcie z wystawy paryskiej w trzech tomach (red. Montgrédien) | |
Ogólny | |
---|---|
Typ- BIE | uniwersalny |
Kategoria | Wystawa historyczna |
Motyw | „Bilans stulecia” |
Obszar | 216 hektarów |
Frekwencja | 48 130 300 odwiedzających |
Ceny | 1 frank (2 franki wieczorem) |
Uczestnicy | |
Firmy | 76 112 |
Lokalizacja | |
Kraj | Francja |
Miasto | Paryż |
Strona | Champ de Mars , Trocadéro , quai Branly (wtedy noszące nazwę quai d'Orsay), quai d'Orsay , quai Debilly , cours Albert-Ier (wtedy noszące nazwę cours la Reine), cours la Reine , esplanade des Invalides , aleja Aleksandra III , Bois de Vincennes |
Szczegóły kontaktu | 48°51′22″ północ, 2°17′52″ wschód′ |
Chronologia | |
Data otwarcia | 14 kwietnia 1900 |
Data zamknięcia | 12 listopada 1900 |
Edycje uniwersalne | |
Były | Międzynarodowa Wystawa Brukselska 1897 , Bruksela |
Następny | Wystawa Powszechna 1904 , Saint-Louis |
Uniwersalny Wystawa 1900 lub Exposition de Paris 1900 jest piątym Uniwersalny Wystawa zorganizowana w Paryżu po tych z 1855 , 1867 , 1878 i 1889 roku .
Ogłoszono w dniu 13 lipca 1892 r, jest zainaugurowany w dniu 14 kwietnia 1900prezydenta Émile Loubeta i otwiera dla publiczności15 kwietnia. Kończy się na12 listopada, po 212 dniach od otwarcia. Z zadowoleniem przyjmuje 50,8 miliona odwiedzających.
To symboliczne wydarzenie Belle Epoque i Art Nouveau , które przekazuje Paryżowi kilka budynków, w tym Petit Palais i Grand Palais . Tematem jest „Przegląd stulecia”. Ponadto II th Igrzysk Olimpijskich ery nowożytnej odbędzie się w Paryżu w ramach Światowej Expo.
Pierwsza Wystawa Światowa w 1855 roku była pobudzona chęcią przywrócenia dumy i wiary narodowi po okresie wojny. Kolejne wystawy odpowiadały tej samej trosce: odrodzeniu narodu po wojnie. Na osiem lat przed otwarciem Wystawy Paryskiej 1900 Francja ogłasza, że będzie świętować wejście w nowe stulecie. Kraje na całym świecie są zapraszane przez Francję do zaprezentowania swoich osiągnięć i sposobów na życie. Wystawa Powszechna jest zatem doświadczeniem zjednoczenia i uczenia się. Przedstawia obcokrajowcom możliwość uświadomienia sobie podobieństw między narodami, a także różnic i osobliwości. Podkreśla się odległe kultury, zachęcając do lepszego globalnego zrozumienia wartości, które może zaoferować każdy kraj. Wczesne ogłoszenie i zdecydowanie pozytywna reakcja kontrastowały z Wielką Wystawą Przemysłową w Berlinie z 1896 roku. Poparcie dla wystawy było powszechne, a kraje uczestniczące natychmiast zaczęły planować swój udział. Jednak pomimo entuzjazmu dla wystawy nie była to sukces finansowy: obecnych było tylko dwie trzecie oczekiwanych zwiedzających, być może częściowo ze względu na koszty dostępu.
Wystawa odbywa się na Cours la Reine na poziomie Place de la Concorde , Esplanade des Invalides , Chaillot hill , Champ-de-Mars , prawego i lewego brzegu między tymi miejscami. Ekspozycja zajmuje powierzchnię 112 ha , do których dochodzą 104 ha Bois de Vincennes na ekspozycję rolnictwa, domów robotniczych, kolei i zawodów sportowych. Uczestniczy w nim łącznie 40 krajów, z 83 047 wystawcami, w tym 38 253 Francuzami. Wystawa ta była dziesięciokrotnie większa niż 1855 i zaplanowano do niej dostęp 136 wpisów. Najważniejszym z nich są monumentalne drzwi zaprojektowane przez René Bineta , zwieńczone posągiem o wysokości 6,5 metra wykonanym przez Paula Moreau-Vauthier i reprezentującym „ Paryż ”.
Gigantyczna bankiet zebranie wszystkich burmistrzów Francji jest organizowana w ogrodzie Tuileries przez Léopold MOURIER .
Mimo skandali finansowych , Strajków I częstych zmian rządu które poprzedzały przełom wieków, wystawa ta uważana jest za sukces. Przez 212 dni 51 milionów odwiedzających wzięło udział w sukcesie imprezy, podczas gdy Francja liczyła wówczas tylko 41 milionów mieszkańców. Na paryskich stacjach zarejestrowanych jest 102 mln podróżnych. Aby je pomieścić, stacje Lyon , Est i Montparnasse są przebudowywane; stara stacja Champ-de-Mars zostaje zastąpiona po stronie Invalides, a nowa stacja Orsay jest otwarta. Na Polach Elizejskich powstał parking rowerowy o powierzchni 750 m 2 , a przy Quai d'Orsay kolejne 250 m 2 .
Po ekspozycji można było poruszać się po dwubiegowym chodniku ruchomym ( 4,2 km/h lub 8,5 km/h ) znajdującym się na wiaduktu 7 m nad ziemią, złożonym z 3 km ruchomych platform o długości tworzących pętlę. Ten przodek schodów ruchomych był nowością.
Kilka popularnych atrakcji przyciąga tłumy, w tym diabelski młyn , taki jak ten na wystawie w Chicago w 1893 roku mierzący 70 m wysokości, kino braci Lumière, które wyświetla się na gigantycznym ekranie o wymiarach 21 m na 16 m . Filmy krótkometrażowe (w tym fragmenty z opery i baletu) są po raz pierwszy pokazywane publiczności z projekcją obrazu i nagranym dźwiękiem. Na wystawie zaprezentowano również liczne obrazy i postęp techniczny w panoramie, takie jak Cinéorama, Mareorama (en) i Panorama Transsyberyjska.
Campbell Soup otrzymał złoty medal (obraz, który pojawia się wciąż na wielu produktach marki).
Le Tanneur zdobył srebrny medal za bezszwowy portfel.
Rudolf Diesel prezentuje swój silnik Diesla , który jest napędzany olejem arachidowym .
Centralnym punktem Pałacu Optyki był siderostat , duży teleskop astronomiczny o średnicy 125 cm , który był wówczas największym teleskopem . Tuba optyczna miała długość 60 m , średnicę 1,5 mi była unieruchomiona ze względu na swoją masę. Siderostat jest przechowywany w Obserwatorium Paryskim ,
Wystawa zbiega się z otwarciem pierwszej linii paryskiego metra , biegnącej z Porte de Vincennes do Porte Maillot , zainaugurowanej19 lipca 1900w celu obsługi wydarzeń Letnich Igrzysk Olimpijskich w Bois de Vincennes . Wejścia do stacji zostały zaprojektowane przez Hectora Guimarda w stylu Art Nouveau .
Na Światowych Targach odbyła się również „Murzynska ekspozycja” (Ekspozycja Murzynów w Ameryce), w której zaprezentowano fotografie Frances Benjamin Johnston , przyjaciółki Bookera T. Washingtona , jej czarnoskórych uczniów z Instytutu Hampton. Wystawa, częściowo kuratorowana przez Bookera Washingtona i WEB Du Bois , miała na celu pokazanie pozytywnego wkładu Afroamerykanów w społeczeństwo amerykańskie. Dodatkowo, w czasie, gdy w Stanach Zjednoczonych dochodziło do szczytu linczów, na wystawie prezentowano także pokaz slajdów z ludzkich zoo zatytułowany „Życie na Madagaskarze”.
Termin realizacji był krótki. Dlatego 43 wystawiające się kraje miały swój pawilon zbudowany przez tani personel i tymczasowy materiał budowlany wynaleziony w Paryżu w 1876 roku, który składał się z włókna jutowego , gipsu paryskiego i cementu, ale po mistrzowsku je ozdobili, aby były atrakcyjne i oszukiwać odwiedzających. Często tymczasowe budynki były budowane na drewnianej ramie i pokryte kolumnami, posągami, ścianami, schodami itp. Po zakończeniu wystawy budynki rozebrano, a przedmioty i materiały, które można było uratować i sprzedać, poddano recyklingowi.
Specjalna komisja pod przewodnictwem Gustawa Eiffla przyznała złoty medal projektowi Ławra Proskouriakowa za most Jenisej w Krasnojarsku .
Wino musujące z Rosji pokonało swoich francuskich konkurentów o „Grand Prix de Champagne”. Na wystawie zaprezentowano także inny rosyjski obiekt, lalkę matrioszka .
Pawilony Narodów lub obcych mocarstw, zaprojektowane, zbudowane i finansowane przez kraje zaproszone zostały ustawione po obu stronach rue des Nations , zamontowane na części Quai d'Orsay , która rozciąga się od Pont des Invalides na wschodzie do Most Alma na zachodzie. Tylko pawilon meksykański, położony za mostem Alma, przepełnił tę ramę. Najważniejsze pawilony swoją wielkością zorientowane były w stronę Sekwany, tak że ich fasady odbijały się w rzece.
Zbyt duży, rosyjski pawilon, nazywany „Kremlem Trocadero”, jest zainstalowany w ogrodach o tej samej nazwie .
Pawilon Monarchii Brytyjskiej, jeden z największych na wystawie, składał się z rezydencji w stylu elżbietańskim , ozdobionej fotografiami i meblami, zbudowanej przez Sir Edwina Lutyensa . Pawilon miał zapewnić kuratorowi zamek na miejscu wystawy. Opinia publiczna uznała go za mniejszy niż oczekiwano w porównaniu z oczekiwaniami, dlatego uznano go za niewygodny.
Pawilon Niemiecki ( Deutsches Haus ) miał powierzchnię 700 m2 i wysokość do kalenicy 37 m . Była otoczona wieżą, która wznosiła się 75 m ponad quai de la Seine. Zbudowany w stylu neorenesansowym według planów Johannesa Radkego , mianowanego architekta Komisariatu Rzeszy , budynek o wyglądzie germańskiego ratusza, przegubowy wokół 16- metrowej klatki schodowej . Mieściła się w nim, oprócz kolekcji dzieł sztuki Fryderyka II pruskiego, wystawionych w barokowej oprawie, prezentacja fotografii, książek i grafiki oraz uprawy winorośli. Temat winorośli podjęto w cieszącej się dużym uznaniem restauracji mieszczącej się w piwnicy. Jego pokój Grape ( Traubensaal ) zaprojektowany w stylu Art Nouveau przez architekta Bruno Möhringa (w) został odzyskany po ekspozycji i znajduje się obecnie w prywatnym muzeum producenta wina musującego Kupferberg w Moguncji .
Targi Światowe rozpoczęły się w 1851 roku w Londynie z 6 milionami odwiedzających. Podczas wystaw odbywających się w Paryżu frekwencja stale rosła, co pokazuje entuzjazm publiczności dla tego typu wydarzeń:
Wystawa jest tak droga w organizacji, że koszt jednego zwiedzającego wyniósł około 600 franków więcej niż cena wstępu. Wystawa po sześciu miesiącach działalności straciłaby łącznie 82 000 franków. Wielu paryżan, którzy zainwestowali pieniądze w sprzedane akcje, aby zebrać pieniądze na to wydarzenie, straciło swoją inwestycję. Kontynuacja płacenia czynszu za lokale stawała się coraz trudniejsza dla dealerów, ponieważ przyjęli mniej klientów niż oczekiwano. Dealerzy zastrajkowali, co ostatecznie doprowadziło do zamknięcia dużej części wystawy. Aby rozwiązać ten problem, dealerzy otrzymali podzielony zwrot zapłaconego czynszu. Konsekwencje finansowe Wystawy Światowej z 1900 r. były druzgocące dla wielu Paryżan i doprowadziły do decyzji o zakończeniu cyklu międzynarodowych targów z utratą tego.
29 kwietnia kładka łącząca Globus z wystawą zawaliła się, powodując osiem ofiar śmiertelnych i dziesięć rannych.
ten 18 sierpnia 1900, po wręczeniu nagród i festynie żeglarskim z paradą niezwykłych łodzi na Sekwanie dochodzi do wypadku tzw. kładki „Invalides”. Ta drewniana kładka znajduje się na lewym brzegu rzeki. Przecina Pont des Invalides przed Boulevard de la Tour-Maubourg i łączy rue des Nations z ogrodzeniem Inwalidów. Po ruchu tłumu sprowokowanym przez złego anonimowego żartownisia, który krzyknąłby: „To pęka! » , Pomost faktycznie ustąpił i spadł z wysokości około trzech metrów. Jest od trzydziestu do pięćdziesięciu rannych, a także czterech zabitych: Auguste Lécaillet, lat 67, monter mieszkający w Lille ; Edmond Brassard, 30 lat, mistrz szermierki; M me Didier, 32 lata; M mi Reignagne, jubiler, trzy ostatnie miejsce zamieszkania w Paryżu.
Minister Handlu Alexandre Milleranda Minister wojny Louis André , komisarz generalny wystawy Alfred Picard , ogólna Émile Oscar Dubois , Paul Loubet, syn prezydenta Republiki Émile Loubet, udał się tam wkrótce po tragedii. I Prefekt Louis Lépine . Dochodzenie nic nie dało, a projektanci mostu nie martwili się.
Flaga Finlandii , autorstwa Eliela Saarinena .
Flaga Szwecji , autorstwa Ferdinanda Boberga .
Flaga Stanów Zjednoczonych .
Flaga Niemiec .
Flaga Węgier .
Flaga Węgier . Fasada inspirowana jest Pałacem Rakoczych .
Flaga Imperium Osmańskiego .
Flaga Włoch .
Flaga Bośni i Hercegowiny .
Flaga Rosji .
Flaga Belgii .
Zbudowano liczne mosty, aby umożliwić zwiedzającym przemieszczanie się z miejsca na miejsce bez opuszczania ogrodzenia wystawy i bez utrudniania ruchu paryżan:
Wystawa jest kierowana przez przemysłowca Louisa Delaunay-Belleville (en) (zięć inżyniera i wynalazcy Juliena Belleville, który nadał swoje imię myjkom Belleville ).
Ogólna perspektywa.
Pawilon Centralnego Związku Sztuk Dekoracyjnych zdobi Georges Hoentschel, a Kolonizacji Jules Deperthes .
Międzynarodowe zawody gimnastyczne i sportowe odbywające się podczas Wystawy uznawane są za Igrzyska Olimpijskie 1900 roku .
Sekcja poświęcona jest wystawie sprzętu kolejowego .
Waldemar Poulsen demonstruje swój magnetyczny rejestrator dźwięku.
Z okazji wystawy powstaje kilka filmów dokumentalnych, m.in.:
Doktor Léon Azoulay z Towarzystwa Antropologicznego w Paryżu dokonuje nagrań dźwiękowych mowy i muzyki z całego świata na 411 woskowych cylindrach. Niektóre z tych dokumentów językowych i etnograficznych są dostępne do wglądu.
Belle Meunière kabaret został zbudowany specjalnie dla Marie Quinton, który stał się międzynarodową gwiazdą w 1900 roku Auvergnat i najbardziej znanym w świecie właściciel powitał swoich gości w różnych salach jego restauracja z panoramicznym widokiem na Wieżę Eiffla.
„Nagrody dla wystawców […] zostaną wręczone w formie dyplomów podpisanych przez Ministra Handlu, Przemysłu Pocztowego i Telegraficznego oraz przez Komisarza Generalnego. " Zwycięzcy według kategorii są następujące (niepełny):
Jules-Clément Kapelan (1839-1909), Medal Wystawy Powszechnej z 1900 r. (przyznawany Albertowi Charlesowi Tissandierowi (1839-1906).
Jules-Clément Kapelan (1839-1909), Medal Wystawy Powszechnej z 1900 r. (przyznawany Albertowi Charlesowi Tissandierowi (1839-1906).
Dwóch robotników na Wieży Eiffla .
Tłum Wystawy widziany z pierwszego piętra.
Dwóch pracowników ogląda Wystawę Powszechną.
Nagła burza zaskakuje odwiedzających.
Najważniejsze prace Wystawy.
Przegląd wystawy.
Ogólny widok zaczerpnięty z Trocadero .
Pałac elektryczny i wieża ciśnień.
Most Alexandre-III w czasie jego inauguracji w 1900 roku.
Esplanade des Invalides.
Odrestaurowany Stary Paryż.
Monumentalne drzwi Bineta , place de la Concorde , główne wejście na Wystawę.
Inauguracja u podnóża Wieży Eiffla .
Widok z pierwszego piętra Wieży Eiffla .
Obraz zewnętrzny | |
---|---|
Kolekcja 1900 Powszechna Wystawa, Kolekcja Georgesa Sirota , czytaj online na Gallica |
Obraz zewnętrzny | |
---|---|
Wystawa uniwersalna 1900, Portrety Komisarzy Generalnych, Fotografie Eugène Pirou, 1900 czytaj online na Gallica |