Eucidaris thouarsii

Eucidaris thouarsii Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej w Zatoce Kalifornijskiej . Klasyfikacja według WoRMS
Królować Animalia
Gałąź Echinodermata
Sub-embr. Echinozoa
Klasa Echinoidea
Podklasa Cidaroidea
Zamówienie Cidaroida
Świetna rodzina Cidaridea
Rodzina Cidaridae
Podrodzina Cidarinae
Uprzejmy Eucidaris

Gatunki

Eucidaris thouarsii
Agassiz & Desor , 1846

Eucidaris thouarsii Jest to gatunek z jeżowców z rodziną z cidaridae .

Opis

Jest to zwykły jeżowiec, którego muszla (zwana „  testem  ”) nie przekracza 7  cm . Jest to chronione przede wszystkim przez „pierwotne radiole” (najdłuższe pióra) rzadkie, ale grube i mocne, lekko ząbkowane i tępo zakończone. są najczęściej w kolorze brązowo-fioletowym, ale generalnie pokryte epibiontami ( glony , koralowce itp.), które sprawiają, że wydają się szare i mogą być nakrapiane innymi kolorami. Wszczepia się je na duże, perforowane guzki, bardzo wystające i wyrównane w dziesięciu meridianach, chronione małymi czarnymi lub czerwonymi wtórnymi promieniami. Ambulakry są oznaczone jasnym paskiem otoczonym czerwono-brązowymi drugorzędnymi promieniami. Układ wierzchołkowy (narządy zlokalizowane w górnej części badania zwierzęcia, w tym odbyt), pięciokątny, pozbawiony pierwotnych promieni promieniowych, ale chroniony przez wtórne promienie i ozdobiony wzorem w kształcie pentagramu (pięcioramienna gwiazda), podkreślając 4 płytki narządów płciowych i zapalenie błony śluzowej nosa .

Eucidaris thouarsii ze swoimi grubymi kolcami jest typowy dla „jeżowców”: można go pomylić z jego pokrewnymi Phyllacanthus imperialis (mniej kolorowymi), Prionocidaris baculosa (ciemniejszy test i promienie pokryte kolcami wtórnymi), Heterocentrotus mammillatus (bardziej czerwonymi, nagimi cierniami) i Eucidaris metularia (który nie ma radioli na wierzchołku i żyje w zachodniej części Pacyfiku).

Siedlisko i dystrybucja

Ten typowo tropikalny jeżowiec występuje głównie we wschodniej części Oceanu Spokojnego , zwłaszcza na wybrzeżu Meksyku, ale także od Kalifornii po Galapagos (gdzie czasami jest uważany za podgatunek).

Ten jeżowiec występuje w ekosystemach koralowców, czy to na płaskowyżach, na rafach, czy na skałach, w tym w miejscach silnego mieszania się. W ciągu dnia żyje ukryty w tych dziurach lub szczelinach, a także można go spotkać na dużych głębokościach.

Ekologia i zachowanie

Z nocnych nawyków wychodzi z kryjówki o zmroku, aby się pożywić. Jest wszystkożernym i niszczycielskim pasożytem, ​​żywiącym się glonami, a także inkrustowanymi algami i niektórymi koralowcami ( Pocillopora , Pavona ), ale także sporadycznie gąbkami , tryskaczami morskimi , padliną i odpadami. Miażdży jedzenie swoją potężną szczęką zwaną „  latarnią Arystotelesa  ”.

Rozmnażanie jest gonochoryczne , a samce i samice uwalniają swoje gamety w tym samym czasie na otwartej wodzie, gdzie jaja, a następnie larwy będą ewoluować wśród planktonu przez kilka tygodni, zanim osiądą.

E. thouarsii i man

W przeciwieństwie do większości swoich kongenerów, ten jeżowiec nie stanowi zagrożenia dla ludzi, ponieważ jego kolce nie są ostre. Ponadto jego rozmiar i tajemnicze nawyki ograniczają ryzyko nieumyślnego nadepnięcia na niego. Nie ma wartości handlowej i nie wydaje się być spożywany w żadnym kraju w jego zasięgu.

Lista podgatunków

Według World Register of Marine Species (4 kwietnia 2014)  :

Odniesienia taksonomiczne

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. "  Eucidaris thouarsii  " , na www.mexfish.com (dostęp 9 września 2013 )
  2. (w) „  eucidaris thouarsii  ” na stronie internetowej Muzeum Historii Naturalnej (dostęp: 29 grudnia 2013 ) .
  3. World Register of Marine Species, obejrzano 4 kwietnia 2014