Republikańska lewica Katalonii (ca) Esquerra Republicana de Catalunya | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Prezydent | Oriol Junqueras |
Fundacja | Marzec 1931 |
Sekretarz generalny | Marta Rovira |
Adres | Kalabria, 166 08015 Barcelona |
Pozycjonowanie | Środek od lewej do lewej |
Ideologia |
Katalanizm Lewicowy nacjonalizm Demokratyczny socjalizm Katalońska niepodległość Republikanizm Europejski federalizm |
Przynależność narodowa |
Ahora Repúblicas Republikańska Lewica Katalonii-Sobiranistes |
Przynależność europejska | Wolny Sojusz Europejski |
Zabarwienie | Pomarańczowy |
Stronie internetowej | esquerra.cat |
Prezesi grup | |
Kongres Deputowanych | Joanna Tardà |
Senat | Mirella Cortes |
Parlament Katalonii | Ojciec Aragonès |
Parlament Europejski | Philippe Lamberts i Rebecca Harms ( Verts / ALE ) |
Reprezentacja | |
Członkowie Kongresu | 12 / 350 |
Senatorowie | 12 / 266 |
Członkowie parlamentu Katalonii Cat | 33 / 135 |
Posłowie do PE | 2 / 54 |
Radni | 3107 / 9077 |
Republikańska Lewica Katalonii (w języku katalońskim : Esquerra Republicana de Catalunya , lub w skrócie ERC) jest lewy - skrzydło kataloński niepodległościowych partia polityczna utworzona w 1931 roku w celu obrony o powołanie niezależnej republiki w Katalonii i całej państwach katalońskich . Jest członkiem Wolnego Przymierza Europejskiego .
od 17 do 19 marca 1931, podczas Konferencji Lewicy w ramach przygotowań do wyborów samorządowych 12 kwietnia , ERC powstała z połączenia trzech organizacji: Estat Català , Katalońskiej Partii Republikańskiej , La Opinió , a także innych pomniejszych sił.
Prowadzona przez Francesca Macià i Lluís Companys od 1931 r. partia proklamowała tego samego dnia utworzenie państwa katalońskiego na14 kwietnia 1931. Ta deklaracja będzie źródłem silnych napięć, prowizoryczny statut autonomii nada rząd komitetu rewolucyjnego.
Lluís Companys , wybrany na prezesa Generalitat de Catalunya w 1934 roku , ponownie ogłosił niepodległość podczas rewolucji asturyjskiej w 1934 roku . Interwencja wojska zarządzona przez rząd centralny doprowadziła do aresztowania przywódców partii aż do przybycia Hiszpańskiego Frontu Ludowego w 1936 roku . Lluís Companys został wówczas po raz drugi mianowany prezesem Generalitat .
Powstanie części armii przeciwko rządowi republikańskiemu upada w Katalonii, a konflikt przeradza się w wojnę domową. Partia została uznana za nielegalną przez Francisco Franco w 1939 roku, który uzyskał od nazistów aresztowanie Companys, uchodźcy w okupowanej Francji, i rozstrzelał go na zamku Montjuich w Barcelonie w 1940 roku .
ERC została ponownie autoryzowana pod koniec reżimu Franco w okresie hiszpańskiej transformacji demokratycznej .
Wzrost mocyW 2003 roku ERBN uzyskała 23 mandaty i stała się trzecią siłą w parlamencie katalońskim. Następnie wstąpiła do rządu Katalonii i była częścią rządu Generalitat de Catalunya, w koalicji z Partią Socjalistów Katalonii (PSC) i ekosocjalistami Inicjatywy na rzecz Zielonej Katalonii (ICV). Tuż po utworzeniu rządu przewodniczący ERC Josep-Lluís Carod-Rovira wywołuje kryzys, spotykając się potajemnie z liderami ETA i musi opuścić swoje stanowisko. W wyborach powszechnych w 2004 r. ERBN miała ośmiu deputowanych w Kongresie Deputowanych w Madrycie i zadeklarowała poparcie dla rządu José Luisa Rodrígueza Zapatero . W tym samym roku ERC pozyskuje eurodeputowanego .
ERC udział w opracowywaniu projektu nowego statutu autonomii Katalonii, który jej sekretarz generalny Joan Puigcercós i Boixassa przedstawionej do Cortes w 2005 roku . Jednak w styczniu 2006 roku przywódcy ERC ogłosili możliwość niegłosowania za tekstem wynegocjowanym między PSOE a umiarkowaną nacjonalistyczną formacją CiU .
W katalońskich wyborach w 2006 r. ERBN pozyskuje 21 deputowanych i odnawia rząd trójstronny z PSC i ICV, głosując na inwestyturę José Montilla na przewodniczącego Generalitat de Catalunya .
Po nieudanej próbie czerpania korzyści wyborczych z zaangażowania w rząd kataloński i bycia ofiarą polaryzacji politycznej PSOE i PP, ERBN uzyskała tylko trzech deputowanych do Kortezów w Madrycie podczas hiszpańskich wyborów parlamentarnych w 2008 roku. Katalońskie wybory w listopadzie 2010 r. , z 10 mandatami, ale udało się utrzymać trzech deputowanych w Madrycie wlistopad 2011.
W listopad 2012, ERBN podwoiła swój wynik i uzyskała 21 miejsc w parlamencie katalońskim podczas przedterminowych wyborów , stając się drugą reprezentowaną siłą.
W maj 2014w wyborach europejskich ERBN uzyskuje najlepszy wynik od czasów Republiki, wygrywając wybory w Katalonii z 23,6% głosów, wyprzedzając po raz pierwszy CiU i PSC .
Razem za takZ okazji wyborów do Parlamentu Katalonii w 2015 roku , ERC połączył siły z konwergencji Démocratique de Catalunya (która stała się Europejska Partia Demokratyczna kataloński - PDeCAT - w roku 2016). I kilka mniejszych grup politycznych i organizacji wewnątrz koalicji Razem za tak ( Junts pel Sí ). Zwycięstwo tego ostatniego umożliwia ERC powrót do rządu Katalonii.
W wyborach powszechnych w 2015 r . ERBN pozyskała dziewięciu deputowanych: Gabriela Rufiána , Joana Tardę , Joana Capdevila i Esteve , Ester Capella i Farré , Xaviera Eritję i Ciuró , Teresę Jordà Rourę , Joana Olòriza Serrę , Jordiego Salvadora i Ducha oraz Anę Marię Surrę Spade .
Po rozwiązaniu parlamentu Katalonii ERBN ogłasza4 listopada 2017 r.że nie odnawia koalicji z PDeCAT w wyborach regionalnych zaplanowanych na21 grudnia.
2019W hiszpańskich wyborach powszechnych w kwietniu 2019 r. ERBN osiąga najlepszy wynik w Katalonii od czasu powrotu demokracji, stając się wiodącą siłą polityczną z 15 mandatami.
2021W 2021 r. Pere Aragonés startuje w wyborach do parlamentu Katalonii i obejmuje urząd prezydenta Katalonii, mając na celu uzyskanie amnestii dla uwięzionych lub wygnanych separatystów oraz przeprowadzenie nowego referendum.
Jego zasady polityczne zostały określone oświadczenie ideologii zatwierdzonym w XIX -tego Kongresu, która odbyła się w 1993 roku w trzech obszarach, które według jej zwolenników, spełniają trzy warunki jego nazwy: Esquerra (społeczną), República (Support Community) i Catalunya ( wsparcie dla narodu katalońskiego).
ERC jest podzielona na 12 federacji regionalnych:
Gauche de Catalogne du Nord ( Esquerra Catalunya del Nord ) jest jedną z dwunastu federacji regionalnych, utworzonych we francuskim departamencie Pyrénées-Orientales , zwanym także przez katalończyków Północną Katalonią .
Rok | Kongres Deputowanych | Senat | ||
---|---|---|---|---|
% | Posłowie | Ranga | ||
1931 | 73,5 | 24 / 53 | 1 st | |
1933 | 42,7 | 17 / 54 | 2 nd | |
1936 | 59,1 | 21 / 54 | 1 st | |
1977 | 4,7 | 1 / 47 | 6 th | 1 / 16 |
1979 | 4.0 | 1 / 47 | 5 th | 1 / 16 |
1982 | 4.2 | 1 / 47 | 5 th | 2 / 16 |
1986 | 2,7 | 0 / 47 | 6 th | 0 / 16 |
1989 | 2,7 | 0 / 46 | 6 th | 0 / 16 |
1993 | 5.1 | 1 / 47 | 5 th | 0 / 16 |
1996 | 4.2 | 1 / 46 | 5 th | 0 / 16 |
2000 | 5,6 | 1 / 46 | 4 th | 1 / 16 |
2004 | 15,9 | 8 / 47 | 3 rd | 3 / 16 |
2008 | 7,8 | 3 / 47 | 4 th | 3 / 16 |
2011 | 7,1 | 3 / 47 | 5 th | 0 / 16 |
2015 | 15,9 | 9 / 47 | 2 nd | 6 / 16 |
2016 | 18,2 | 9 / 47 | 2 nd | 10 / 16 |
kwiecień 2019 | Republikańska Lewica Katalonii-sobiranistów | |||
listopad 2019 | Republikańska Lewica Katalonii-sobiranistów |
Rok | Lider | Głos | % | Ranga | Siedzenia | Koalicja | Rząd |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1932 | Francesc Macià | 269 550 | 52,6 | 1 st | 56 / 85 | Macià, Spółki I , II , III | |
1980 | Heribert barrera | 240 871 | 8.90 | 5 th | 13 / 135 | PSDC (ca) (1 zastępca) | Wsparcie |
1984 | Heribert barrera | 126 943 | 4,41 | 5 th | 5 / 135 | Sprzeciw | |
1988 | Joan Hortalà (ok.) | 111 647 | 4.14 | 5 th | 6 / 135 | Sprzeciw | |
1992 | Anioł Colom (ok.) | 210 366 | 7,96 | 3 rd | 11 / 135 | Sprzeciw | |
1995 | Anioł Colom (ok.) | 305 867 | 9.49 | 4 th | 13 / 135 | Sprzeciw | |
1999 | Josep-Lluís Carod-Rovira | 271 173 | 8.67 | 4 th | 12 / 135 | Sprzeciw | |
2003 | Josep-Lluís Carod-Rovira | 544 324 | 16.44 | 3 rd | 21 / 135 | Katalonia 2003 (ca) (2 zastępców) | Maragall (2003-05/2006) , opozycja (05-11/2006) |
2006 | Josep-Lluís Carod-Rovira | 416 355 | 14.03 | 3 rd | 21 / 135 | Montilla | |
2010 | Joan Puigcercós (ca) | 219,173 | 7.00 | 5 th | 10 / 135 | Sprzeciw | |
2010 | Joan Puigcercós (ca) | 219,173 | 7.00 | 5 th | 10 / 135 | Sprzeciw | |
2012 | Oriol Junqueras | 498 124 | 13.70 | 3 rd | 19 / 135 | CatSi (2 zastępców) | Wsparcie |
2015 | Oriol Junqueras | JxSí | 20 / 135 | CDC , DC , MES | Puigdemont | ||
2017 | Oriol Junqueras | 935 861 | 21,38 | 3 rd | 28 / 135 | DC (2 zastępców) , MES (2 zastępców) | Torra |
2021 | Ojciec Aragonès | 603 607 | 21.30 | 2 nd | 33 / 135 | Aragonès |
Rok | Koalicja | % | Mandaty | Wybrany | |
---|---|---|---|---|---|
Hiszpania | Katalonia | ||||
1987 | Europa Ludowa | 1,7 | 3,7 | 0 / 60 | Siedziba w Eusko Alkartasuna . |
1989 | Europa Ludowa | 1,51 | 3,3 | 0 / 60 | Siedziba w Eusko Alkartasuna . |
1994 | Za Europę Narodów | 1,20 | 5,5 | 0 / 64 | |
1999 | Koalicja Nacjonalistyczna – Europa Ludowa | 2,90 | 6,6 | 1 / 64 | Dwa mandaty dla koalicji, w tym jedno na zmianę w ERC z Miquelem Mayolem i Raynalem zCzerwiec 2001. |
2004 | Europa Ludowa | 2,45 | 11,8 | 1 / 54 | Obrotowe miejsce dla koalicji, przyznawane ERC w latach 2004-2007 z Bernatem Joanem . |
2009 | Europa Ludowa – Zieloni | 2,53 | 9,2 | 1 / 50 | Obrotowe miejsce dla koalicji, przyznawane ERC w latach 2009-2012 z |
2014 | Lewica dla prawa do decydowania | 4.02 | 23,7 | 2 / 54 |
Ernest Maragall (członek NECat ) Josep Maria Terricabras (niezależny zaproponowany przez ERC) |