Przestrzeń Schwartza
W matematyce , przestrzeń Schwartz jest przestrzenią funkcji malejących (to znaczy, w nieskończoność różniczkowalne funkcje z gwałtownym spadkiem, a także ich pochodne wszystkich zamówień). Podwójny tej przestrzeni jest przestrzeń rozkładów umiarkowanych . Przestrzenie i odgrywają istotną rolę w teorii transformaty Fouriera .
S{\ displaystyle {\ mathcal {S}}}
S′{\ displaystyle {\ mathcal {S}} ^ {\ prime}}
S{\ displaystyle {\ mathcal {S}}}
S′{\ displaystyle {\ mathcal {S}} ^ {\ prime}}![{\ mathcal {S}} ^ {{\ prime}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/d1f87e6b5abfb917a9b12d4e61d04e7678bae2c3)
Definicja
Funkcja f jest częścią przestrzeni, gdy jest nieskończenie różniczkowalna i jeśli f i wszystkie jej pochodne gwałtownie się zmniejszają , to znaczy, że ich iloczyn przez dowolną funkcję wielomianową jest nieskończenie związany. Mówi się, że funkcje należące do grupy maleją .
S(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}
S(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}![{\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/66295cd005e3113401f303e7b9041eb803dd8270)
Dla dwóch multi-indeksów określamy normy wg
α,β{\ Displaystyle \ alfa, \ beta}
‖⋅‖α,β{\ Displaystyle \ | \ cdot \ | _ {\ alfa, \ beta}}![{\ Displaystyle \ | \ cdot \ | _ {\ alfa, \ beta}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/2e694e20c16bc7caf748762ff6fceddb2c02a1ac)
‖fa‖α,β=‖xαreβfa‖∞{\ Displaystyle \ | f \ | _ {\ alfa, \ beta} = \ | x ^ {\ alfa} D ^ {\ beta} f \ | _ {\ infty}}![{\ Displaystyle \ | f \ | _ {\ alfa, \ beta} = \ | x ^ {\ alfa} D ^ {\ beta} f \ | _ {\ infty}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/47be6debd18487c5da78e84e997fb0363c705af8)
gdzie jest pochodną rzędu f . Wtedy przestrzeń Schwartza można opisać jako
reβfa{\ Displaystyle D ^ {\ beta} f}
β{\ displaystyle \ beta}![\ beta](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/7ed48a5e36207156fb792fa79d29925d2f7901e8)
S(RNIE)={fa∈VS∞(RNIE)∣∀(α,β) ‖fa‖α,β<+∞}{\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N}) = \ {f \ in {\ mathcal {C}} ^ {\ infty} (\ mathbb {R} ^ {N}) \ mid \ forall (\ alpha, \ beta) \ \ | f \ | _ {\ alpha, \ beta} <+ \ infty \}}![{\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N}) = \ {f \ in {\ mathcal {C}} ^ {\ infty} (\ mathbb {R} ^ {N}) \ mid \ forall (\ alpha, \ beta) \ \ | f \ | _ {\ alpha, \ beta} <+ \ infty \}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/44337eccd3e38b1807eb517bec052957afda6446)
.
Jeśli nie ma dwuznaczności, przestrzeń można po prostu przedstawić za pomocą litery .
S{\ displaystyle {\ mathcal {S}}}![{\ mathcal {S}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/2302a18e269dbecc43c57c0c2aced3bfae15278d)
Nieruchomości
Topologia
Przestrzeń Schwartza może być wyposażona w topologię, początkową topologię związaną z rodziną półnorm , równoważną tej związanej z filtrującą rodziną półnorm, zdefiniowaną przez:
(‖.‖α,β)α,β∈NIENIE{\ Displaystyle (\ |. \ | _ {\ alfa, \ beta}) _ {\ alfa, \ beta \ w \ mathbb {N} ^ {N}}}
(NIEp)p∈NIE{\ Displaystyle ({\ mathcal {N}} _ {p}) _ {p \ in \ mathbb {N}}}![({\ mathcal {N}} _ {p}) _ {{p \ in \ mathbb {N}}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/97d839be1b8110eb059baed027546a9152c0e82b)
NIEp(.)=∑|α|,|β|≤p‖.‖α,β,p∈NIE.{\ Displaystyle {\ mathcal {N}} _ {p} (.) = \ suma _ {| \ alfa |, | \ beta | \ równoważnik p} \ |. \ | _ {\ alfa, \ beta}, \ , p \ in \ mathbb {N}.}![{\ mathcal {N}} _ {p} (.) = \ sum _ {{| \ alpha |, | \ beta | \ leq p}} \ |. \ | _ {{\ alpha, \ beta}}, \, p \ in \ mathbb {N}.](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/615b9c09d14433fc367549c7ac3f0ebebe841fa1)
W tej topologii przestrzeń Schwartza jest przestrzenią Frécheta . Będąc zdefiniowanym przez policzalną, filtrującą rodzinę półnorm, jest to rzeczywiście lokalnie wypukła , oddzielona , metryzowalna przestrzeń , a ponadto pokazujemy, że jest kompletna .
Zbieżność sekwencji w związku z tym zdefiniowana w następujący sposób. Sekwencja funkcji zbiega się w funkcję jeśli i jeśli
S{\ displaystyle {\ mathcal {S}}}
(ϕnie)nie∈NIE{\ Displaystyle (\ phi _ {n}) _ {n \ in \ mathbb {N}}}
S(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}
ϕ{\ displaystyle \ phi}
ϕ∈S(RNIE){\ Displaystyle \ phi \ in {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}![\ phi \ in {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/a118f3f075cb655e7f632119b8e997672860a90c)
∀p∈NIElimnie→∞NIEp(ϕnie-ϕ)=0.{\ Displaystyle \ forall p \ in \ mathbb {N} \ quad \ lim _ {n \ to \ infty} {\ mathcal {N}} _ {p} (\ phi _ {n} - \ phi) = 0. }![\ forall p \ in \ mathbb {N} \ quad \ lim _ {{n \ to \ infty}} {\ mathcal {N}} _ {p} (\ phi _ {n} - \ phi) = 0.](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/3415aeeceb67a3eb46f0d2709fe5658c407d8b42)
Jego dualność topologiczna to przestrzeń dystrybucji umiarkowanychS′{\ displaystyle {\ mathcal {S}} '}
.
Przykłady
- Przestrzeń zawiera przestrzeń z funkcji C ∞ o zwartym nośniku . Ta przestrzeń, również zauważona , jest gęsta w sensie (silnej) zbieżności zdefiniowanej powyżej.S{\ displaystyle {\ mathcal {S}}}
re{\ displaystyle {\ mathcal {D}}}
VSvs∞(RNIE){\ displaystyle C_ {c} ^ {\ infty} (\ mathbb {R} ^ {N})}
S(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}![{\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/66295cd005e3113401f303e7b9041eb803dd8270)
- Zawiera również inne elementy, takie jak funkcje postaci iloczynu wielomianu i Gaussa:
x↦xαmi-w‖x‖2∈S{\ Displaystyle x \ mapsto x ^ {\ alpha} e ^ {- a \ | x \ | ^ {2}} \ in {\ mathcal {S}}}![x \ mapsto x ^ {\ alpha} e ^ {{- a \ | x \ | ^ {2}}} \ in {\ mathcal {S}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/f6a9cb454b9069cb09a2d331e1671f2a9ef34288)
dla dowolnego współczynnika α o wielu indeksach i dowolnej liczby rzeczywistej .
w>0{\ displaystyle a> 0}![a> 0](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/1f34a80ea013edb56e340b19550430a8b6dfd7b9)
- Przestrzeń jest podprzestrzenią wektorową różnych przestrzeni L p dla 1 ≤ p ≤ + ∞ . Ponadto jest gęsty w każdym z tych zbiorów, z wyjątkiem L ∞ .S{\ displaystyle {\ mathcal {S}}}
![{\ mathcal {S}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/2302a18e269dbecc43c57c0c2aced3bfae15278d)
Operacje kosmiczne Schwartza
- Przestrzeń jest stabilna dzięki dodawaniu wewnętrznemu i wyprowadzaniu, a operacje te definiują operatory ciągłe.S{\ displaystyle {\ mathcal {S}}}
![{\ mathcal {S}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/2302a18e269dbecc43c57c0c2aced3bfae15278d)
- Przestrzeń jest stabilna dzięki mnożeniu wewnętrznemu lub nawet mnożeniu przez dowolną funkcję. W szczególności jest stabilna przez pomnożenie przez funkcję wielomianową. Dla każdej funkcji na operator określa w sposób ciągły od wewnątrz siebie.S{\ displaystyle {\ mathcal {S}}}
OM(RNIE).{\ Displaystyle {\ mathcal {O}} _ {M} (\ mathbb {R} ^ {N}).}
fa{\ displaystyle f}
OM(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {O}} _ {M} (\ mathbb {R} ^ {N})}
ϕ↦faϕ{\ displaystyle \ phi \ mapsto f \ phi}
S(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}![{\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/66295cd005e3113401f303e7b9041eb803dd8270)
Mnożniki :
S{\ displaystyle {\ mathcal {S}}}
Przestrzeń mnożników określamy jako podzbiór funkcji, których wszystkie pochodne mają wzrost wielomianowy, tj.
OM(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {O}} _ {M} (\ mathbb {R} ^ {N})}
S(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}
VS∞(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {C}} ^ {\ infty} (\ mathbb {R} ^ {N})}![{\ mathcal {C}} ^ {\ infty} (\ mathbb {R} ^ {N})](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/d4bebafb9daa57278100fd3da6070b80edaed675)
∀α∈(NIENIE)∃VSα>0,∃NIEα∈NIE∀x∈RNIE|(∂αfa)(x)|≤VSα(1+|x|)NIEα.{\ Displaystyle \ forall \ alpha \ in (\ mathbb {N} ^ {N}) \ quad \ istnieje C _ {\ alpha}> 0, \ istnieje N _ {\ alpha} \ in \ mathbb {N} \ quad \ forall x \ in \ mathbb {R} ^ {N} \ quad | (\ częściowe ^ {\ alpha} f) (x) | \ leq C _ {\ alpha} (1+ | x |) ^ {N _ {\ alpha}}.}![\ forall \ alpha \ in (\ mathbb {N} ^ {N}) \ quad \ exist C _ {\ alpha}> 0, \ exist N _ {\ alpha} \ in \ mathbb {N} \ quad \ forall x \ in \ mathbb {R} ^ {N} \ quad | (\ częściowe ^ {\ alpha} f) (x) | \ leq C _ {\ alpha} (1+ | x |) ^ {{N _ {\ alfa}}}.](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/fa3a307dfbee6948cdcb76c1a172fe230d152282)
Nazywamy przestrzeń powoli rośnie w nieskończoność funkcje różniczkowalne.
OM(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {O}} _ {M} (\ mathbb {R} ^ {N})}![{\ mathcal {O}} _ {M} (\ mathbb {R} ^ {N})](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/1d6eb6b4e6364969e886d3a5a43ff622252f0f0c)
- Transformacji Fouriera indukuje topologiczne automorfizm się . Ten automorfizm jest podawany przezS{\ displaystyle {\ mathcal {S}}}
fa{\ displaystyle {\ mathcal {F}}}
(fafa)(ξ)=∫RNIEfa(x)mi-2jaπξxrex{\ Displaystyle \ lewo ({\ mathcal {F}} f \ prawo) \ lewo (\ xi \ prawo) = \ int _ {\ mathbb {R} ^ {N}} f (x) {\ rm {e} } ^ {- 2 {\ rm {i}} \ pi \ xi x} {\ rm {d}} x}
gdzie odwrotny automorfizm jest dany przezξx=∑k=1NIEξkxk.{\ displaystyle \ xi x = \ sum _ {k = 1} ^ {N} \ xi _ {k} x_ {k}.}
fa¯,{\ displaystyle {\ mathcal {\ bar {F}}},}
(fa¯fa)(ξ)=∫RNIEfa(x)mi2jaπξxrex.{\ Displaystyle \ lewo ({\ mathcal {\ bar {F}}} f \ prawo) \ lewo (\ xi \ prawo) = \ int _ {\ mathbb {R} ^ {N}} f (x) {\ rm {e}} ^ {2 {\ rm {i}} \ pi \ xi x} {\ rm {d}} x.}
Plancherela-Parseval twierdzenie mówi, że jeśli nadają prehilbertian Struktura wywołana przez transformacji Fouriera jest operatora jednostki o w sobie.S(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}
L2(RNIE)⊃S(RNIE),{\ Displaystyle L ^ {2} (\ mathbb {R} ^ {N}) \ supset {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N}),}
S(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}![{\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/66295cd005e3113401f303e7b9041eb803dd8270)
- Klasa Schwartza jest chłonna dla produktu splotu zmi′{\ displaystyle {\ mathcal {E}} '}
: dla dowolnej dystrybucji z obsługą kompaktową i funkcją Schwartza, którą mamyT∈mi′(RNIE){\ Displaystyle T \ w {\ mathcal {E}} '(\ mathbb {R} ^ {N})}
ϕ∈S(RNIE),{\ Displaystyle \ phi \ in {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N}),}![\ phi \ in {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N}),](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/7efaf5aa972a572915458cd24c14a0469cd49ef9)
T∗ϕ∈S(RNIE).{\ Displaystyle T \ ast \ phi \ in {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N}).}![T \ ast \ phi \ in {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N}).](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/70ad41099ebe6ed4082c307dc50acd7577e1a5bb)
- Mówiąc bardziej ogólnie, oznaczamy zbiór convolors o to znaczy zbiór rozkładów takich jak ciągle przesyłane w ten zestaw jest podprzestrzenią wektor (czyli z przestrzeni hartowanych rozkładów ), który zawiera rozkładów o zwartym nośniku oraz z lokalnie zabudowy szybki rozpad funkcje . Dlatego nazywamy przestrzeń szybko malejących rozkładów. Wyposażony w produkt splotu, jest ponadto asocjacyjną , przemienną i zunifikowaną algebrą, na której i są modułami jednostkowymi.Ovs′(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {O}} _ {c} ^ {\ prime} (\ mathbb {R} ^ {N})}
S(RNIE),{\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N}),}
T∈re′(RNIE){\ Displaystyle T \ in {\ mathcal {D}} '(\ mathbb {R} ^ {N})}
sol↦sol∗T{\ displaystyle g \ mapsto g \ ast T}
S(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}
S(RNIE).{\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N}).}
S′(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} '(\ mathbb {R} ^ {N})}
Ovs′(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {O}} _ {c} ^ {\ prime} (\ mathbb {R} ^ {N})}
Ovs′(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {O}} _ {c} ^ {\ prime} (\ mathbb {R} ^ {N})}
S(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} (\ mathbb {R} ^ {N})}
S′(RNIE){\ Displaystyle {\ mathcal {S}} '(\ mathbb {R} ^ {N})}![{\ mathcal {S}} '(\ mathbb {R} ^ {N})](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/8b3548a5f417c371f00801eb7cd243b89ceda7f5)
Uwagi i odniesienia
Uwaga
Bibliografia
- (en) Harish-Chandra , „ Seria dyskretna dla półprostych grup kłamstw. II. Jawne określenie postaci ” , Acta Math. , vol. 116,1966, s. 1-111
- L. Schwartz , " Teoria dystrybucji i transformacja Fouriera ", Annales de l ' Université de Grenoble , vol. 23, 1947-1948, s. 7-24 ( czytaj online )
- Laurent Schwartz , Teoria dystrybucji , Paryż, Hermann,1966, 418 s. ( ISBN 2-7056-5551-4 )
-
[PDF] F. Golse , Rozkłady , analiza Fouriera, równania różniczkowe cząstkowe , École polytechnique, 2012, materiały informacyjne
<img src="https://fr.wikipedia.org/wiki/Special:CentralAutoLogin/start?type=1x1" alt="" title="" width="1" height="1" style="border: none; position: absolute;">