Equus hemionus
Equus hemionusKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Subembr. | Kręgowce |
Klasa | Mammalia |
Zamówienie | Perysodaktyla |
Rodzina | Koniowate |
Uprzejmy | Equus |
Rozkład geograficzny
NT : Prawie zagrożony
Status CITES
Status CITES
Hemione , Onager lub dziki osioł z Azji jest to gatunek z rodziny koniowatych ssaków . To dziki osioł, który kiedyś był szeroko rozpowszechniony w większości Azji, od Bliskiego Wschodu po Chiny .
Obecnie żyje na wolności tylko w izolatach pustynnych w Mongolii i chińskich regionach przygranicznych, w Azji Środkowej ( Turkmenistan , Kazachstan ), w Iranie , w Chinach w górach Kunlun na północy Wyżyny Tybetańskiej i na północy Indii. , gdzie cierpi z powodu ludzkiej konkurencji, w szczególności z powodu pasterstwa , a także kłusownictwa, fragmentacji siedlisk i niedostatku zasobów naturalnych (wody i pastwisk). Z wyjątkiem Mongolii iw mniejszym stopniu północnych Indii populacje są małe i uważane za wysoce zagrożone.
Przeprowadzono lub trwają różne projekty reintrodukcji i istnieją populacje, które zostały reintrodukowane na wolności, na przykład na izraelskiej pustyni Negev lub w Uzbekistanie .
Hemione mierzy od 1,2 m do 1,40 m w kłębie i waży od 300 do 350 kg . Jego sierść jest jasnobeżowa, nogi bez pasków, ma czarną pręgę wzdłuż kręgosłupa, a brzuch i czubek nosa są białe, jak dziki osioł afrykański .
Hemione żyje na obszarach pustynnych lub półpustynnych w Chinach , Mongolii , Indiach i Azji Środkowej .
Istnieje pięć podgatunków :
Należy zauważyć, że niektórzy autorzy grupują razem pewne podgatunki. Tak więc Shirevdamba i in. (1997) połączyli dwa podgatunki mongolskie Equus hemionus hemionus i Equus hemionus luteus w jeden podgatunek Equus hemionus hemionus . Tak więc również Oakenfull i in. (2000) rozważają (bez całkowitego rozstrzygnięcia), fuzję E.h. onager i E. godz. kułan . Jest zatem możliwe, że 5 powszechnie akceptowanych podgatunków to w rzeczywistości tylko 3.
I odwrotnie, niektórzy autorzy uczynili Equus Kiang podgatunkiem Equus hemionus : Equus hemionus Kiang . Jednakże, jak stwierdza raport IUCN z 2002 r.: „Obecnie powszechnie przyjmuje się, w oparciu o analizy morfologiczne oraz DNA chromosomów i mitochondriów , że dziki osioł tybetański, czyli kiang ( Equus kiang ), jest specyficznym gatunkiem (Ryder i Chemnick, 1990) ” .
Według historyka Thierry'ego Murcia libijski muł (czasami nazywany także „ libijskim osłem ”), niegdyś bardzo ceniony za swoje walory, o którym wspominają różne starożytne źródła, był wynikiem skrzyżowania wiesiołka z klaczą .
W Biblii (hebr. פרא, gr. onos agrios / όνος άγριος ) wiesiołek reprezentuje faunę pustyni (Daniel 5, 21 i in. ); Izmael jest porównywany do wiesiołka (Księga Rodzaju 16,12), on też może być doświadczany przez suszę (Jeremiasz 14,6), Bóg zsyła mu wody, które gaszą jego pragnienie (Psalm 103,11). W Koranie (sura 74 „Zamaskowany”, werset 50) Bóg opisuje niewierzących, którzy w dniu sądu będą „jak przerażone onagery uciekające przed lwem” .
W Europie tajemniczy wiesiołek dwuletni już dawno uchodził za cudowne stworzenie w bestiariuszach, często mylone z mitem o jednorożcu :
„Na bagnach nad rzeką zabieramy onagery. Zwierzęta te mają na czole róg, którym walczą jak byki iz wielką odwagą. Indianie robią kielichy z tych rogów i przypisują im cudowne właściwości: wystarczy pić z jednego z tych rogów, aby przez cały dzień być bezpiecznym od wszelkich chorób, aby nie doznać obrażeń, przejść przez ogień bezkarność, aby nie bać się najgwałtowniejszych trucizn: te kielichy są zarezerwowane dla królów, a tylko królowie polują na wiesiołka. Apolloniusz mówi, że widział jedno z tych zwierząt i zawołał: „Oto szczególne zwierzę!” „I gdy Damis zapytał go, czy wierzy w to, co mówi się o rogach wiesiołka, odpowiedział: „Uwierzę, gdy ktoś pokaże mi jednego z tych królów Indii, który nie jest śmiertelnikiem. Skoro człowiek może mi podarować lub wręczyć pierwszemu przybyszowi kielich, który nie powoduje chorób, ale je trzyma z daleka, jak możemy przypuszczać, że nie zaczyna od wylewania długich trunków, dopóki się nie upije? I tak naprawdę nikt nie może uznać za złe upić się pijąc z takiego kubka. "
- Flawiusz Filostrat ( II th century ), Apoloniusz z Tiany życiu .
„Dowiedziałem się, że w Indiach urodziły się onagery, których wielkość nie jest mniejsza niż koni. Całe ich ciało jest białe, z wyjątkiem głów, które są bliższe fioletowi i ich oczu, które rozpraszają ciemnoniebieski kolor. Na czole mają róg, który ma długość ponad półtora łokcia: podstawa rogu jest biała, czubek jasnoczerwony, a środkowa część głęboka czerń. (…) Według Ctesiasa indyjskie osły z rogiem (…) są szybsze niż osły, a nawet szybsze niż konie i jelenie (…). Oto jak daleko sięga siła tych zwierząt: nic nie jest w stanie oprzeć się ich ciosom i wszystko ustępuje, a jeśli to konieczne, zostaje całkowicie zmiażdżone i okaleczone. Często zdarza się, że nawet rozdzierają boki koni, rzucając się na nie i sprawiają, że wychodzą im wnętrzności (…). Praktycznie niemożliwe jest schwytanie żywego dorosłego, a strzela się go włóczniami i strzałami (…). "
- Aelian ( III p wieku ), zwierzęta osobowości.
Skóra smutku przywoływana w powieści Honoré de Balzaca to skóra z wiesiołka, której magicznej mocy spełniania wszystkich życzeń towarzyszy dramatycznie straszliwa klątwa: z każdym spełnionym życzeniem lub życzeniem skóra kurczy się, odpowiednio skracając długość życia osoba, która go posiada. Balzac podaje w swojej pracy bardzo uczony opis wiesiołka dwuletniego i spekuluje na temat pochodzenia nazwy jego skórki.
Muł jest zwierzęcych opisane w 3 p część z utworu muzycznego Karnawał zwierząt przez Camille Saint-Saënsa .