Epistolae duorum amantium

Epistolae duorum amantium
Biblioteka Biblioteka miejska w Troyes
Miejsce pochodzenia Opactwo Clairvaux
Randki 1471
Język łacina

Epistolae duorum amantium ( Listy dwóch kochanków ) to zbiór fragmentów z anonimowych listów i wierszy napisanych w języku łacińskim i przypisywanych heloise i Abailard . Odkryte w 1471 r. I zapomniane do 1967 r., Datowane są na podstawie dedukcji od 1115 r .

Odkryty w 1471 roku

Bibliotekarz opactwa Clairvaux , Jean de La Véprie lub Jean de Vepria (po łacinie Johannes de Vepria , czyli Jean de Woëvre ), na własny użytek, prawdopodobnie szukał w funduszach, którymi miał ładunek. formuły przydatne w książce o rozrywkach poznawczych, gatunku wówczas modnym, kiedy miał w ręku rękopis składający się ze stu trzynastu liter. Kompilacja, którą z niego sporządził, według glosy, w roku 1471, jest podpisana i datowana na ukończenieMaj 1472.

Wykazuje dużo rygoru. Sto szesnaście powtórnie skopiowanych fragmentów faktycznie stawało się coraz dłuższe, gdy bibliotekarz odkrywał ich wspaniałość. Luki są zaznaczone, ale sam rękopis nie został zachowany. Znany dziś tekst jest zatem zredukowany w porównaniu do stu trzynastu liter, które zostały utracone, ale musimy zaufać gustowi Jeana de la Véprie, aby przypuszczać, że fragmenty, których nie skopiował, nie były jego zdaniem interesujące. widzenia, który nie był historykiem. Żadnej litery nie brakuje a priori, ale cięcia dotyczą czterdziestu, czyli jednej trzeciej całości.

Tytuł

Tytuł nie jest oryginalny. Wywodzi się ze stwierdzenia, że ​​Jean de La Véprie wszedł na szczyt swojej kolekcji, Ex epistolis duorum amantium dosłownie do listów dwojga kochanków , czyli wyciągów… .

Randki

Tekst późniejsza wiersze Marbodius , który powołuje się na koniec XI th  wieku , a przed 1150s, gdy styl rymowaną prozą stało się nieaktualne.

Analiza leksykalna , w szczególności stosowanie neologizmów pojawiła się w innych rękopisów datowanych na tyle precyzyjnie i wiórków że szybko tryb przechodzą umożliwia szereg kontroli krzyżowych od daty pierwszych latach XII th  wieku , albo najprawdopodobniej w hipotezie przypisanie Héloïse i Abailard między 1114 a 1116, to znaczy w miesiącach następujących po 1113 roku, roku powrotu Abailarda do Paryża , oraz w miesiącach poprzedzającychSierpnia 1117i nagłe milczenie kanonika Fulberta w autentycznych aktach, w których dotychczas był zobowiązany.

Nawiązania do zbliżającej się zimy i powrotu słonecznych dni rozpoczynają tekst jesienią, a zamykają wiosną. Wzmianka o minionym roku wyjaśnia, że ​​jest to druga wiosna i że tekst zostałby napisany między początkiem roku szkolnego w 1114 r.11 czerwca 16.

Atrybucja

Ich przypisanie Héloïse i Abailard wywołało szeroką debatę, która, jak w przypadku każdego starego tekstu, pozostanie zawsze wątpliwa w przypadku braku niepodważalnych wskazówek.

Zbieżność z początku XII th  wieku , ale także analizy kontekstowej , jednak odnoszą się do nieznanego identyczny pod każdym względem Heloizy. Jeśli tekst nie pochodzi od Heloise, to nie pochodzi od nikogo innego, kto jest znany w tym dniu. Przypuszczenie istnienia w tym samym czasie innej uczonej pary, mającej między sobą te same relacje, rozprawiającej o tych samych tematach, takich jak Trójca Święta , Paraklet , arystotelesowskie pojęcia płci i gatunku, podlega hipotezie ad hoc .

Tekst pozostaje również niewytłumaczalny w przypadku braku takiego przypisania. Przedstawiana jest jako wymiana zdań między mistrzem a jego uczniem i należy przyjąć, że ten ostatni skopiował otrzymane od niego odpowiedzi. Niespójności charakterystyczne dla tekstu pisanego z dnia na dzień i liczne aluzje do wydarzeń zewnętrznych, niezrozumiałych dla czytelnika innego niż odbiorca, wykluczają hipotezę o fałszerstwie.

Badania przypisujące je Héloïse

Constant J. Mews,C. Stephen Jaeger,John O. Ward, Neville Chiavaroli,Sylvain Piron,Barbara NewmanMichael T. ClanchyDamien BoquetElisabeth Lalou,Laurence Moulinier

Studia zarezerwowane do uzyskania nagrody

Peter Dronke ,Giles Constable ( fr ) Jan Ziółkowski Peter Dronke i Giovanni Orlandi ,Guy Lobrichon (W) John Marenbon (it) Francesco Stella

Studia argumentujące pastisz

Peter von Moos,

Redagowanie

The Letters of Two Lovers zostały opublikowane w 1495 roku w zbiorze łacińskich liter pisanych przez wielu innych autorów, z których tworzą ostatnią książkę. Kopia rękopisu Jeana de Véprie została zarchiwizowana pod numerem 1452 w bibliotece miejskiej w Troyes bez zauważenia, dopóki badania nad romantyczną korespondencją w średniowieczu nie skłoniły Dietera Schallera  (de) do jej przestudiowania w 1967 roku . Pierwsze wydanie krytyczne ukazało się siedem lat później i dopiero po trzydziestu latach tłumaczenie rozpowszechniło to arcydzieło.

Załączniki

Bibliografia

Ed. Coll. Mittellateinische Studien und Texte, nr 8, EJ Brill , Kolonia , 1974, XXXIII i 137 str. ( ISBN  90-04-03875-2 ) . (fr) Trad. S. Piron, Listy dwóch kochanków, przypisywane Héloïse i Abélard , Gallimard , Paryż , 2005 ( ISBN  2-07-077371-X ) . Z tłumaczeniem Neville Chiavaroli i Constant J. Mews. (fr) Trad. MI. Champs, FX Putallaz & S. Piton, trad. Poczta. niepublikowane M. Lejbowicz, The voice of Héloïse . Dialog dwojga kochanków , Coll. Vestigia  (de) , n ° 31, Academic Press , Fribourg , 2005, ( ISSN  1021-156X ) , reed. Cerf , Paryż, 2005.

Źródła

  1. S. Piron, „Badanie tekstu”, w „ Listach dwojga kochanków” , s. 182-183, Gallimard , Paryż, 2005 ( ISBN  2-07-077371-X ) .
  2. S. Piron, Badanie tekstu , w Listach dwojga kochanków , s.  195 , Gallimard , Paryż, 2005 ( ISBN  2-07-077371-X ) .
  3. Constant J. Mews, Zaginione miłosne listy Helozy i Abelarda. Postrzeganie dialogu w dwudziestowiecznej Francji , s.  118-120 , St. Martin Press, Nowy Jork , 1999.
  4. F. Stella, Analisi informatiche del lessico e Individazione degli autori nelle Epistolae duorum amantium (XII secolo) , w R. Wright, Vulgar Latin - Late Latin VIII. Materiały z VIII Międzynarodowego Kolokwium o Wulgarnej i Późnej Łacinie w Oksfordzie od 6 do 9 września 2006 , Olms-Weidmann, Hildesheim , 2008.
  5. S. Piron, „  Literackie samodoskonalenie Heloise i epistolae duorum amantium  ”, w: L. Doležalová, Strategie pamięci. Od Pindaru do Hölderlin , s.  103-162 , Cambridge Scholars Publishing, Newcastle , 2009.
  6. S. Piron, „Rekonstrukcja intrygi”, w Listach dwojga kochanków , str.  27 , Gallimard , Paryż, 2005 ( ISBN  2-07-077371-X ) .
  7. (uwaga BnF n o  FRBNF14626059 )
  8. S. Piron, Etyka miłości Epistolae duorum amantium , w Poetry and Prophecy , op. cytowane.
  9. S. Piron, Badanie tekstu , w Listach dwojga kochanków , s. 194-200 i s. 211-212, Gallimard , Paryż, 2005 ( ISBN  2-07-077371-X ) .
  10. S. Piron, Badanie tekstu , w Listach dwojga kochanków , s. 190-194, Gallimard , Paryż, 2005 ( ISBN  2-07-077371-X ) .
  11. S. Piron, Badanie tekstu , w Listach dwojga kochanków , s. 187-190, Gallimard , Paryż, 2005 ( ISBN  2-07-077371-X ) .
  12. J. de Vepria, The Common Prouerbes , f. 159r-167r, Estienne Jehanot, Paryż , 1495.
  13. (w) Ewald Könsgen, Epistolae duorum amantium: Briefe und Abaelards Heloises? Leiden, Brill, 1974 ( BNF Wskazówki n O  FRBNF35403442 ) .
  14. Listy dwóch kochanków, przypisywanych Heloise i Abelard , przetłumaczone i prezentowane przez Sylvain Piron, tekst w języku francuskim, a następnie łacińskiego tekstu ustanowionego przez Ewald Könsgen, Gallimard, Paris 2005 ( BNF Ogłoszenie n o  FRBNF39917165 ) .

Zobacz też

Dokumentacja urzędowa  :