Narodziny | 1060 |
---|---|
Śmierć | 23 grudnia 1142 |
Czynność | Subdiakon |
Fulbert (fl. XI th - XII th century ) jest kanonikiem z Paryża , wuja Heloizy i winni okrutnej zemsty na Abelarda .
Brat Hersende ( Hersende de Champagne? ), Matka Héloïse , sprawował od co najmniej 1102 r. W Hôpital des Pauvres stanowisko sub-diakona „extra muros” , to znaczy poza klasztorem . Jest to zarzut zapewne uzyskany dzięki dwóm sprzymierzeńcom rodu, zmarłemu sufraganowi Guillaume de Montfort i jego przyrodniej siostrze, nieślubnej królowej Bertrade , przebywającej na emeryturze od 1104 roku w Fontevrault .
Na początku 1116 roku odkryto związek między Héloïse i jej nauczycielem Pierre Abélardem . Następnie wysyła Abelarda, podsycając płomień oddzielonych ciał. Profesor jest wtedy zaskoczony pewnej nocy na akcie , w środku wybryków pary, a młoda dziewczyna zostaje z kolei usunięta.
Abélard wrócił do Paryża sam, aby wynegocjować przebaczenie od Fulberta, który otrzymał przyrzeczenie małżeństwa bez Heloise, która pozostała przy palecie po konsultacji.
Dla Fulberta honor rodziny jest naprawiany małżeństwem. Także zdradza umowę przeszedł ze swoim quasi syna -in- prawa i sprawia, że to małżeństwo publiczną, natomiast heloise uporczywie odmawiając go publicznie jak prywatnie. Jeśli to robi, to dlatego, że dba o zachowanie tajemnicy, która chroni karierę męża, ale także dlatego, że nie zrezygnowała z życia jako wolna kobieta . Jego projekt wyraźnie pokazuje, że sama miłość pozostaje, poza obowiązkami małżeńskimi, więzią między małżonkami i że każdy z nich prowadzi życie zawodowe według własnego uznania. Wujek nie może znieść tego, co jest niesubordynacją porządku rodzinnego i wywrotem takiej instytucji społecznej, jak małżeństwo .
Bije swoją niewdzięczną siostrzenicę wszelkimi przejawami uporu, co w tamtych czasach było zupełnie zwyczajną metodą wychowania, przynajmniej dla chłopców. Aby uciec przed ciosami, ta, teraz wyzwolona przez swoje małżeństwo spod kurateli wuja, ale nie mogąc ustatkować się z mężem bez ujawnienia tajemnicy publicznie, wraca jako lokator do bardzo światowego klasztoru Najświętszej Marii Panny. z Argenteuil . Bardziej niż kiedykolwiek pozory skrywają najtrudniejsze. Abélard nie waha się przeskoczyć ściany klasztoru, a kochankowie i mężowie nie zatrzymują się, aż do cudzołóstwa w kącie refektarza .
Wujek uważa, że po raz drugi zdradził go Abelard, który sądząc, że ojcostwo i pisanie nie pasują do siebie w domu, który nie miałby wystarczającej ilości miejsca i miejsca, niechętnie zostaje „osłem domowym”. Widzi, jak Roué porzuca wszystkie plany rodzinne i pozbywa się żony, zmuszając ją do wykonywania rozkazów. WSierpnia 1117, każe go wykastrować , kara zwykle zarezerwowana dla gwałciciela przez popleczników, którzy przekupili sługę ofiary.
Następnego ranka na miejsce zbrodni gromadzą się tłumy. Bourgeois Paryża , szacowania honoru swojego miasta , o którym mowa, może być mniejsza od rany zadanej na uczennica niż przez zniewagę złożony do drugiego charakteru państwa, które jest kanclerz Etienne de Garlande atakując jednego z jego krewnych , schwytaj sufragana Girberta, o którym kanonik donosi. Biskup ocenia, że szkoda jest nie tylko fizyczna, ale to, co jest uszkodzone, to rozgłos Abelarda, pozbawionego oglądania publiczności bez poczucia wstydu. Również sąd biskupi skazuje, zgodnie z prawem odwetu , lokaja i jednego z wykonawców na kastrację, ale także na wyłuszczenie . Innych wspólników nie można było aresztować. Fulbert zostaje usunięty ze swojego kanonikatu , jego majątek zostaje skonfiskowany. Gdy starzec zaprzeczył, pozostaje wątpliwość co do motywu i zamiarów sponsora. Abelard rezygnuje więc z apelacji, ale niewątpliwie otrzymuje rekompensatę materialną zabraną z zajętego towaru, którego wykorzystanie w ten sposób wraca do żony.