| Narodziny |
9 maja 1930 Kamerun |
|---|---|
| Śmierć |
22 kwietnia 1995(w wieku 64 lat) Yaoundé |
| Narodowość | Kameruńczyk |
| Czynność | katolicki ksiądz |
| Pracował dla | Federal Linguistic and Cultural Centre, Yaoundé ( d ) (1970) , Uniwersytet w Yaoundé (1992) |
|---|---|
| Religia | katolicyzm |
| Zakon religijny | Towarzystwo Jezusa |
| Różnica | Nagroda Broquette-Gonin |
Engelbert Mveng , urodzony dnia9 maja 1930w Enam-Ngal , wiosce w gminie Zoétélé w południowym regionie , zmarła dnia22 kwietnia 1995w Yaoundé jest jezuitą z Kamerunu , autorem w dziedzinie sztuki, historii , antropologii i teologii .
Urodzony w rodzinie prezbiteriańskiej, ale ochrzczony w Kościele katolickim , E. Mveng otrzymał chrześcijańskie wykształcenie od swoich rodziców. Został zauważony przez księdza Herbarda, który wysłał go do pre-seminarium w Efok ( Kamerun ) w latach 1943–1944. Kolejny etap doprowadził go do niższego seminarium duchownego w Akono w latach 1944–1949.
Po roku studiów w Wielkim Seminarium w Yaoundé zostaje przyjęty jako praktykant; uczył tam łaciny i greki. Chętni do udziału w życiu religijnym , E. Mveng najpierw chciał zostać trapistów . Ale nie są zahamowane M gr Graffin, który informuje go o obecności jezuitów w belgijskim Kongo . Dlatego w 1951 r. Udał się do nowicjatu jezuickiego w Dżumie. W Belgii E. Mveng kontynuował, w Wépion w Belgii w latach 1954-1958, a następnie w Paryżu , rozpoczął studia filozoficzne w Djuma.
Po studiach filozoficznych został wysłany jako stażysta do Libermann College (1958-1960) w Douala (Kamerun). Pobyt w rodzinnym kraju pozwala mu odkrywać sztukę i historię swojego kraju. Podróżuje do krajów Bamileke i Bamun, aby odkrywać sztukę tych regionów.
Po zakończeniu tego stażu E.Mveng wyjechał do Francji na studia teologiczne , do filozofa z Chantilly i do teologu w Fourvière (w Lyonie), na zakończenie którego 7 września 1963 r . Przyjął święcenia kapłańskie . Jeden, który stał się pierwszym jezuitów Kamerun w 1964 obsługuje teza 3 e cykl teologii zatytułowany Pogaństwo i chrześcijaństwo chrystianizacji pogańskiej cywilizacji rzymskiej Afryce z korespondencji św Augustyna . Później, w 1972 roku, E. Mveng obronił tezę państwową z historii Greckie źródła historii murzyńskiej od Homera do Strabona . Wykłada historię na Uniwersytecie w Yaoundé.
E. Mveng aktywnie uczestniczy w Festiwalu Sztuki w Dakarze w 1966 roku. Jego kulturowe korzenie są w służbie Kościołowi. W ten sposób opublikował Drogę Krzyżową w 1962 roku. Był także współzałożycielem zgromadzenia zakonnego inspiracji afrykańskiej: Błogosławieństw .
E. Mveng jest zaangażowany w działalność kilku stowarzyszeń intelektualnych. Jest więc wiceprzewodniczącym Związku Pisarzy Czarnego Świata . Pełni również funkcję sekretarza generalnego Ruchu Afrykańskich Intelektualistów Chrześcijańskich (MICA). Pracuje w grupie teologów afrykańskich w ramach Ekumenicznego Stowarzyszenia Teologów Afrykańskich (AOTA), którego był sekretarzem generalnym.
E. Mveng został znaleziony zamordowany 23 kwietnia 1995 r. W swoim domu w Yaoundé. Przestępstwo nadal nie zostało wyjaśnione.
Teologiczna problematyka księdza Mvenga obraca się wokół aktualności tego, co dane, objawione w kontekście afrykańskim, naznaczonym długą tradycją służenia i pogardy. Jak w takim kontekście powiedzieć „Bóg”? Czy nie powinniśmy widzieć w teologii systematycznej i naukowej dyscypliny mającej na celu budowanie dyskursu o objawieniu w kontekście afrykańskim? Teologia musi współpracować z naukami humanistycznymi, aby dotrzeć do Afryki w jej kontekście i kulturze. Dla księdza Mvenga ta interdyscyplinarność łączy historię, sztukę, antropologię i teologię.
Engelbert Mveng jako metodę teologiczną stosuje kontekstualizację (afrykański dyskurs teologiczny zaczyna się od sytuacji historyczno-kulturowej specyficznej dla Afryki) i inkulturację (świadectwo wiary w afrykańskim kontekście kulturowym) chrześcijańskiego objawienia w Afryce. Nalega również na afrykańskie czytanie Biblii, aby uwolnić Afrykańczyka od wszystkiego, co utrudnia jego rozwój. Dlatego główny temat Engelberta Mvenga, oprócz bycia teologią wyzwolenia, koncentruje się na teologii życia, życia, które triumfuje nad siłami śmierci.
Według niego teologię życia można wywnioskować z symbolicznego języka sztuki, z symbolicznego języka liturgii, która w ruchu, w obrazach, w kolorze przedstawia podstawowy dramat i śmierć. Wspaniale ilustruje to Droga Krzyżowa autorki, która przedstawia mękę Chrystusa na tle barwnych okoliczności. Podobnie jak świat, w człowieku zderzają się życie i śmierć; Według niego misją człowieka jest „zidentyfikowanie sprzymierzeńców życia, pozyskanie ich dla swojej sprawy i zapewnienie sobie w ten sposób przetrwania, które jest zarazem zwycięstwem życia”.
Uważa, że duchowość wyzwolenia ma swoje korzenie w Egipcie faraonów. Według niego to w Egipcie narodziła się najstarsza i jedyna religia, której dogmat uczy zwycięstwa życia nad śmiercią. Moralność faraonów zapowiada Dekalog i błogosławieństwa . Izyda i Ozyrys nauczali prawdy o człowieku, świecie i życiu ostatecznym. Nauczyli człowieka sztuki pokonywania śmierci, praktyki wyzwolenia. Oznacza to, że teologiczna refleksja nad wyzwoleniem znajduje swoje historyczne i epistemologiczne podstawy w faraońskim Egipcie. Duchowość, którą przynosi ewangelia, prowadzi do Błogosławieństw. Duchowość Błogosławieństw celebruje triumf życia nad śmiercią, miłości nad nienawiścią, wolności nad niewolnictwem. Duchowość Błogosławieństw zachęca do rozeznania, chrześcijanin powinien być wiecznym protestującym. To daje mu możliwość bycia wiecznym dysydentem i prorokiem.
„Tradycyjna sztuka afrykańska to twórczość geniusza murzyńskiego; poprzez to dzieło człowiek wyraża swoją wizję świata, swoją wizję człowieka i swoje wyobrażenie o Bogu ”. Sztuka jest przeżywana i wyrażana w muzyce, tańcu i poezji. Ponadto sztuka jest językiem kosmologicznym, antropologicznym i liturgicznym. Jako język liturgiczny, sztuka jest „wyrazem celebracji kosmicznej, tajemnic Bożych przez człowieka w jego właściwie kapłańskiej funkcji”. Lepsze spojrzenie na sztukę afrykańską według Mvenga zawiera jego kluczowa praca The Art of Black Africa. Kosmiczna liturgia i język religijny.
Historia w Engelbercie Mveng jest wyrażona jako dyskurs Afrykańczyka, który przekazuje swoim towarzyszom to, co otrzymał, i przekazuje to; historia ma podwójną orientację w Mveng; jest to jednocześnie historia Czarnej Afryki w ogóle, a zwłaszcza Kamerunu; W tym celu Mveng szukał źródeł w swojej pracy magisterskiej na temat greckich źródeł historii Afryki, od Homera po Strabona. Opublikował pierwszą historię swojego kraju. Jego twórczość jest obecna w historii Kamerunu. Z kolei w kontekście historycznym Mveng jest historykiem Kościoła Kamerunu, którego źródeł poszukuje.