Emmy Göring

Emmy Sonnemann-Göring Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Emmy Sonnemann (po lewej) w 1935 roku w Oberwachtmeister Schwenke . Kluczowe dane
Imię urodzenia Emma Johanna Henny Sonnemann
Przezwisko Emmy
Narodziny 24 marca 1893
Hamburg ( Cesarstwo Niemieckie )
Narodowość Niemiecki
Śmierć 8 czerwca 1973
Monachium ( FRG )
Zawód Aktorka
Wybitne filmy William Tell (1934)

Emmy Göring , urodzona jako Emma Johanna Henny Sonnemann the24 marca 1893, zmarł 8 czerwca 1973, To niemiecka aktorka z 1920 i 1930 roku .

Wyszła za mąż za pierwszego małżeństwa z Karlem Köstlinem, w latach 1915-1920 rozwiodła się i kontynuowała karierę jako znana aktorka w Weimarze. W 1932 roku poznała Hermanna Göringa , od roku wdowca, prezydenta Reichstagu i towarzysza podróży przyszłego kanclerza Adolfa Hitlera . Ich związek był początkowo tajny, dopóki nie pobrali się podczas wystawnej ceremonii w 1935 roku . Karierę aktorki filmowej prowadzi od wczesnych lat trzydziestych XX wieku , ale kładzie jej kres, podobnie jak kariera aktorki teatralnej po ślubie. Następnie pełni rolę hostessy na różnych oficjalnych przyjęciach wydawanych przez Adolfa Hitlera , uczestniczy w wyjazdach dyplomatycznych oraz organizuje z mężem przyjęcia i uroczystości. Para ma córkę Eddę , urodzoną w 1938 roku.

Emmy Göring został uwięziony pod koniec wojny i postawiony w stan oskarżenia w 1947 r. Jego proces wywołał różne opinie, ten z podkreśleniem pomocy udzielonej żydowskim kolegom, podczas gdy jego przeciwnicy potwierdzili wręcz przeciwnie, że członkostwo jest prawdziwą dietą i zyskiem ze środków finansowych. jej męża. Ostatecznie została skazana na rok obozu pracy w 1948 r., A następnie wróciła do Monachium z córką, gdzie zakończyła swoje dni w 1973 r., Po opublikowaniu autobiografii.

Biografia

Dzieciństwo, studia i pierwsze małżeństwo

Urodzony w Hamburgu , w Rzeszy Niemieckiej ,24 marca 1893, Emma Sonnemann (zwykle nazywana przez jej zdrobnienie „Emmy”) dorastała w zamożnej rodzinie. Jej ojciec jest bogatym kupcem, a matka aktorka w Teatrze Narodowym niemieckiego w Weimarze . Ma czworo rodzeństwa. W 1911 roku, po studiach, zwłaszcza w Berlinie , i po przeczytaniu przez Szekspira „ Kupca weneckiego” , marzyła o zostaniu aktorką. Jej ojciec na początku odmawia i chce, żeby znalazła dom; jej matka wspiera ją pod warunkiem, że zda przesłuchania na stypendium w szkole teatralnej. Chociaż do obsadzenia są tylko dwa miejsca, Emmy Sonnemann odnosi sukcesy w roli Małgorzaty w filmie Faust z Goethego .

W 1915 roku poznała aktora Karla Köstlina podczas tournée po Monachium  ; poślubiła go w Trieście w dniu 13 stycznia 1916. Para szybko się załamał: każdy z małżonków kontynuował swoją karierę na własną rękę, a rozwód został usankcjonowany na początku 1920 Potem mieszkała z niemieckiego reżysera Heinrich von Gerssel, z. 1923 do 1926 .

Kariera teatralna

Aktorka Emmy Sonnemann mieszka w Weimarze od 1922 roku . Najpierw została wybrana do roli Thekli w Piccolomini Schillera, a następnie dostała kontrakt. Występuje zwłaszcza w sztukach Don Carlosa , Emilii Galotti , Agnes Bernauer oraz w kilku znakomitych rolach z klasycznego repertuaru teatralnego. W wieku 38 lat w jednym z niemieckich miast, w którym teatr się wyróżnia, znajduje się u „szczytu swojej kariery” .

Spotkanie z Hermannem Göringiem

Hermanna Göringa po raz pierwszy spotkała w Weimarze na początku 1932 roku, kiedy był już jednym z przywódców NSDAP i członkiem Reichstagu . Nie rozmawia z nim: nazistowscy przywódcy przyjechawszy z Adolfem Hitlerem do Kaisercafé, dokąd zwykle bywa, chcieli nawiązać kontakty w świecie artystycznym. Później przyznała się, że pomyliła Góringa z Josephem Goebbelsem . Niedługo potem zobaczyła go ponownie, jeszcze w Weimarze, podczas spaceru po parku Belvédère. Porusza ją przemówienie, które wygłasza na temat swojej żony, która zmarła na zawał serca w 1931 roku ( Carin , w której był szaleńczo zakochany). Emmy minęła ją już w przeszłości, nie rozmawiając z nią. Niedawno straciła matkę, oczarowuje ją los tego owdowiałego mężczyzny, który wkrótce zwierza się przyjacielowi, że „cieszy się, że po tylu latach spotkała w Hermann mężczyznę, który odpowiada moim wyobrażeniom” . Wręcza jej portret swojej zmarłej żony i wkrótce, będąc we Włoszech , wysyła jej list, w którym wyznaje swoje uczucia.

Na początku przedstawia ją jako swoją sekretarkę; „Wysoka, blondynka o imponującym wyglądzie” reprezentowała mityczny obraz „Niemki-Skandynawii” , takiej jak Carin przed śmiercią. Hermann Göring nadal wielbi swoją pierwszą żonę, którą Emmy przyjmuje bez większego sprzeciwu. Para mieszka w Berlinie, w mieszkaniu przy Kaiserdamm 34; Następnie pamięci Carin zostaje poświęcona sala muzealna z meblami i przedmiotami, które kochała, zwłaszcza jej fisharmonium  : tylko Góring może do niego wejść. Rezydencja Carinhall nadal czci jego pamięć, licznymi zdjęciami, a także dwoma jachtami używanymi na pobliskim jeziorze o nazwach Carin I i Carin II . W 1936 roku Göring ochrzcił inny domek myśliwski, mniejszy, „Emmyhall”, domek myśliwski Rominten (obecnie Krasnolesye ), Reichsjägerhof .

W Berlinie, podczas czuwania z pochodniami po nominacji Hitlera na kanclerza 30 stycznia 1933 r., Emmy uczestniczyła w przedstawieniu z hotelu Kaiserhof . Po pożarze Reichstagu pod koniec lutego broni swojego męża i twierdzi, że oczyszcza go z zarzutów, zapewniając, że rozmawiali przez telefon podczas katastrofy. Minister bez teki w pierwszym gabinecie Hitlera , został mianowany ministrem-prezydentem Prus 11 kwietnia tego samego roku: nominacje te miały wpływ na karierę Emmy, a Göring interweniował na jego korzyść, tak że otrzymała tytuł-rolę w utworze Schlageter przez Hanns Johst , na Schauspieltheater. Utalentowana aktorka, choć niekoniecznie utalentowana, cieszy się prestiżem swojego czasu w Weimarze, „ale w wieku czterdziestu lat Emmy Sonnemann nie byłaby w stanie wspiąć się z prowincji do Berlina bez pomocy swojego potężnego przyjaciela” . Nawiązuje kontakt z Hinkelem, jednym z szefów niemieckiego kina w Izbie Kultury Rzeszy i wciela się w rolę Jadwigi w filmie William Tell . W marcu Göring został mianowany ministrem lotnictwa .

Ślub

W lutym 1935 roku Göring zaproponował Emmy, że go poślubi. Zaręczyny odbywają się 15 marca w obecności ambasadorów Francji, Japonii i Węgier w Niemczech. Pobierają się po cywilnemu10 kwietnia 1935w berlińskim ratuszu ( Rotes Rathaus ), a następnie religijnie w katedrze stolicy ( Berliner Dom ) . Adolf Hitler jest świadkiem pana młodego. Następujące przyjęcie odbywa się w Kaiserhof . Anna-Maria Sigmund tak opowiada o ceremonii: „Osiem orkiestr przybyło, aby zagrać przed jego pałacem [w Göring] jako minister-prezydent w Berlinie. Ten dzień został ogłoszony świętem państwowym i bez pracy. W przeddzień ślubu, tysiąc gości uczęszczał występ Gala egipskiej Helena przez Richarda Straussa w Operze Narodowej w godzinach wieczornych, a potem rozkoszował się przed czterema wystawne szampana bufety. W dniu ślubu domy zostały udekorowane, a trzydzieści tysięcy żołnierzy utworzyło żywopłot wzdłuż ulic, przed którymi para przejechała do kancelarii w samochodzie ozdobionym tulipanami i żonkilami, pośród radosnego tłumu. Hitler przywitał pannę młodą białymi orchideami i zapewnił ją, że w każdej chwili może z nim porozmawiać, jeśli będzie miała jakieś osobiste obawy. […] Ślub odbył się w ratuszu. Następnie udaliśmy się do katedry, podczas gdy uspokojona eskadra myśliwska zaprzyjaźnionych lotników Góringa przeleciała nad publicznością z grzmiącym hałasem ” . Dziennikarz Louis Lochner  (w :) , korespondent Associated Press w Niemczech pisze tak: „Czuło się, że cesarz się żeni” .

Pomimo faktu, że Emmy była rozwiedzioną kobietą, arcybiskup ewangelicki Ludwig Müller nie sprzeciwiał się religijnemu poślubieniu tej pary. Anna-Maria Sigmund kontynuuje: „Na ucztę weselną w okazałym Kaiserhof, naprzeciwko Kancelarii, zaproszono trzystu dwudziestu krewnych i przyjaciół, w tym księcia Philippa von Hessena, Augusta Wilhelma z Prus , Winifred Wagner , aktorki Käthe Dorsch , Szwed Hrabia Eric Rosen , szwagier pierwszej żony Göringa i dziennikarze społeczni na całym świecie. Panna młoda nosiła najcenniejsze klejnoty, tak jak robiła to do przedstawienia w Operze w przeddzień ślubu ” . Prezenty ślubne są wręczane prasie następnego dnia, nawet jeśli czasami pochodzą z funduszy publicznych, na przykład Senatu Hamburga , który wysyła „srebrną łódź, którą Emma podziwiała już jako dziecko w swoim rodzinnym mieście”  ; Król Bułgarii Borys III wręcza mu szafirową bransoletkę. Żydowski pisarz na emigracji Klaus Mann energicznie reaguje, wskazując swojemu „koledze artystowi”, że obecni tego dnia nazistowscy dygnitarze, jego mąż, pomagają w ustanowieniu niesprawiedliwego państwa policyjnego, które promuje obozy koncentracyjne; wyrzuca jej, że zamknęła oczy. Na prośbę Göringa, teraz M me Göring po dwudziestu trzech latach działalności kładzie kres swojej karierze: jego ostatnią sztuką jest Minna von Barnhelm to Lessing . Nie niepokoi jej to i cieszy się nowym życiem rodzinnym, zwłaszcza że Góring jest troskliwym mężem.

Żona Ministra Lotnictwa

W przeciwieństwie do innych żon dygnitarzy, Emmy Göring nie jest szczególnie blisko Führera. Para z pewnością posiada willę w Obersalzberg , dzielnicy Berchtesgaden w Alpach Bawarskich, niedaleko Hitlera ( Berghof ), ale na przykład Emmy nigdy nie spotyka Evy Braun , kochanki Führera. Goebbels napisał w swoim dzienniku o oficjalnym przedstawieniu teatralnym ( Egmont de Goethe, Berlin, 8 listopada 1935), kiedy Hitler siedział obok Emmy Göring: „Madame Göring jak królowa. Führer siedzi obok niej bardzo skromnie. Opowiada potem w pociągu [pociągu do Monachium], jak bardzo z tego powodu wycierpiał ” . Później krążyły pogłoski o jej rzekomo niearyjskim pochodzeniu, a także o jej pierwszym mężu: powtarza to okólnik Ministerstwa Sprawiedliwości , „oszczerca” jest nawet więziony na pięć miesięcy; Jednak Gotha z 1936 r., światowy katalog hrabiego von Dungern, w którym wspomina się również o rodowodzie zarejestrowanych osób, nie wspomina ostatecznie o pierwszym mężu Emmy.

Para ma córkę Eddę Hardę , która urodziła się dnia2 czerwca 1938, kiedy Emmy ma 44 lata . Mówi się, że dziecko zostało nazwane na cześć hrabiny Eddy Ciano , najstarszej córki Duce Benito Mussoliniego , ale Emmy prywatnie mówi, że jest to także imię przyjaciela. Jego narodziny upamiętnia przelot pięciuset samolotów nad Berlinem oraz odbiór 628 000 telegramów z wielu krajów, Luftwaffe zapewniała nawet ochronę ad corpore małej dziewczynki; Adolf Hitler jest ojcem chrzestnym. 4 listopada Edda została ochrzczona jako chrześcijanka, co przyniosło parze Göringa wyrzuty wielu antychrześcijańskich nazistowskich dygnitarzy. Pocztówki z Göringiem i jego córką Klein-Eddą („mała Edda”) są rozprowadzane w setkach tysięcy. W zamian Niemcy wysyłają wiele prezentów (np. Burmistrz Kolonii wysyła obraz Madonny z Dzieciątkiem autorstwa Cranacha  , nawet oficerowie i żołnierze Luftwaffe przekazują pieniądze użyte do budowy „domu Eddy”, „w sadzie”. Carinhall. […] Mały zamek, [w którym] znajdowała się sala teatralna, w której przed niemowlakiem tańczył balet dziecięcy z Opery Berlińskiej . ” Dziecko L 'jest wtedy bardzo rozpieszczone.

Emmy Göring regularnie uczestniczy w oficjalnych ceremoniach lub przyjęciach organizowanych i wydawanych przez jej męża; jego osobiste finanse, powiększone o różne składki firmy, pozwalają mu na to łatwo. Cieszy się splendorem życia męża, który posiada szereg nieruchomości w Niemczech , Austrii i Polsce . Następnie żyje zgodnie z dziwactwami męża, na przykład wychowując lwiątka, które nawet Emmy uważa za zwierzęta domowe. Zawiera również diamentowy naszyjnik noszony przez modelkę obrazu Portret Adele Bloch-Bauer I autorstwa Gustava Klimta , którego dzieło i klejnot zostały skradzione rodzinie przez reżim nazistowski. W przeciwieństwie do innych przywódców narodowych socjalistów, para Góringów jest bardzo popularna w Trzeciej Rzeszy; było to „zasadniczo oparte na fakcie, że nigdy nie pojawiali się publicznie z pretensjami politycznymi” . Nawet wygnana i żydowska dziennikarka Bella Fromm  : „Ona nie jest intrygantką. Jest współczującą, matczyną kobietą typu Walkirii. Wysoki i silny, ale o spokojnym wdzięku. Jej piękne blond włosy oplatają czoło w szerokie warkocze. Jej duże niebieskie oczy mają łagodny i spokojny wygląd… Emmy to cudowna osoba ” .

Nie znając polityki, była jednak częścią apartamentu swojego męża podczas wizyt państwowych, takich jak 7 kwietnia 1939 r. W Cyrenajce, gdzie para spotkała gubernatora Italo Balbo ( „Zostali przyjęci z dość orientalną pompą, dosiadali wielbłądów, odwiedzili rzymski wykopalisk i wystawnych uczt w pałacu gubernatora ” ) lub później, w Rzymie, kiedy Mussolini witał parę na dworcu Termini .

Jest karykaturalne w nowym Mephisto przez Klausa Manna , w 1936 roku , który reprezentuje pod postacią Lotte Lindenthal.

Koniec III Rzeszy

Podczas gdy polityczne wpływy Göringa osłabły po 1938 r., A zwłaszcza po 1941 r., Para spędzała więcej czasu razem w Carinhall i Veldenstein, ponieważ ich partie rzadziej upadały. Pod koniec wojny31 stycznia 1945 rEmmy wyjeżdża z córką w kierunku Alp Bawarskich, do Obersalzbergu, z dala od pól bitewnych, po rozdaniu służącym biżuterii zrabowanej częściowo przez jej męża z rodziny Rothschildów. Z biegiem tygodni dołączają do niej przyjaciele. W kwietniu Göring ewakuuje swoje dzieła sztuki ( „tysiąc obrazów, osiemdziesiąt rzeźb i sześćdziesiąt gibelinów przewiezionych specjalnym pociągiem” ) i ukrywa je w podziemnej galerii w pobliżu gór Berchtesgaden . Następnie wysadził w powietrze Carinhall i nadal przebywa w Berlinie na urodziny Führera20 kwietnia ale 23 sugeruje Hitlerowi wykonanie dekretu zKwiecień 1941, czyniąc go następcą Hitlera, po czym Bormann oskarża go o „zdradę stanu”.

Został wówczas „aresztowany wraz z rodziną przez komandos SS i internowany w schronach przeciwlotniczych Berghof  ” . Emmy pisze później o tych kilku dniach: „Przed upadkiem mój mąż, dziecko i ja zostaliśmy aresztowani przez Adolfa Hitlera,25 kwietnia 1945i skazany na śmierć ” . Po samobójstwie Hitlera zostali ewakuowani do zamku Mauterndorf , który należał do Góringa. Plik7 maja, Göring zostaje aresztowany przez Amerykanów, podczas gdy ona znajduje schronienie w zamku Veldenstein w okolicach Norymbergi „z córką, jej pokojówką i pielęgniarką Góringa” oraz że budynek jest w trakcie rabunku przez rabusiów. Emmy została aresztowana25 październikatego samego roku; jej córkę powierzono przez pewien czas chłopom, zanim dołączyła do matki w miejscu jej osadzenia, w więzieniu Straubing .

Po drugiej wojnie światowej

Hermann Göring w Trybunale w Norymberdze

Podczas procesów norymberskich , w których sądzono jej męża (od listopada 1945 r. Do października 1946 r.), Emmy Göring i jej córka umieszczono w dwupokojowym wiejskim domu (w Sackdillung, niedaleko Neuhaus / Oberpfalz, 30  km od Norymbergi) bez bieżąca woda lub prąd; jej liczne garderoby są również zredukowane do kilku rzeczy . Chciałaby móc odwiedzić męża i skontaktować się w tym celu z sądem wojskowym. Następnie pisze: „Nie widziałam [Góringa] od piętnastu miesięcy i tęsknię za nim tak strasznie, że nie wiem, jak się z tego wydostać; gdybym tylko mogła go zobaczyć przez kilka minut i trzymać go za rękę… Mój mąż bardzo się martwi o moje dziecko i o mnie, którzy jesteśmy bez ochrony i bez pomocy ” .

Prawa do odwiedzin uzyskała dopiero 12 września 1946 r., Ale obawiała się o werdykt. Następnie zwierzyła się Henriette von Schirach  : „Nadal nie mogą go powiesić. Wyobraź sobie, Hermann na szubienicy! Z pewnością jesteśmy oszukiwani! ” . Podobnie jak żony różnych oskarżonych, Emmy może odwiedzać męża przez trzydzieści minut dziennie, tylko osiem razy w ciągu piętnastu dni poprzedzających wyrok sądu. Anna-Maria Sigmund zauważa: „Zgodnie z surowymi przepisami bezpieczeństwa, Göring został przykuty do swojego opiekuna łańcuchem, a para pozostawała oddzielona szklaną ścianą i siatką z drobnej siatki. Edda recytowała małe wiersze, a jej rodzice rozpaczliwie opowiadali o nieistotnych rzeczach ” . Góring skazany na śmierć, para widzi się po raz ostatni 7 października 1946 roku: w tym momencie Emmy oświadcza mu: „Możesz teraz umrzeć z czystym sumieniem. Zrobiłeś wszystko, co mogłeś tu w Norymberdze dla swoich towarzyszy i dla Niemiec… Zawsze będę myśleć, że umarłeś za Niemcy ”, podczas gdy Góring zapewnia go, że nie zostanie powieszony. Rzeczywiście, popełnił samobójstwo z kapsułką z cyjankiem 15 października; a jeśli okaże się, że ten, który ją dostarczył, wydaje się być młodym amerykańskim oficerem, Emmy była przez pewien czas jednym z podejrzanych, ale szybko została uniewinniona. Do końca życia kwestionowała, że ​​jest odpowiedzialna za dostarczanie trucizny mężowi.

Aresztowanie i uwięzienie Emmy Göring

29 maja 1947 r. Otrzymała nakaz aresztowania, podobnie jak wszystkie żony „skazańców w Norymberdze” . Wszystkim zarzuca się wykorzystywanie swojej pozycji w okresie reżimu nazistowskiego. Jak Henriette von Schirach , żony gauleiter Wiednia i szefa Hitlerjugend , Baldur von Schirach , była internowana z tysiąca kobiet w Getyndze w pięciu baraków sprzed ery nazistowskiej. „Jeden z dwóch prawników, Emmy Göring, D r Strobl, porównał uwięzienie swojego klienta do średniowiecznych procesów o czary, podczas gdy drugi, D r Ebermayer, odwołał się od czerwca 1947 r . ” .

W dniu 31 października napisała list do właściwych organów, w którym potępiła warunki jej osadzenia, twierdząc, że od 35 roku życia cierpiała na ataki rwy kulszowej, a także na zapalenie żył w jej prawym ramieniu: „Zostałam położona na noszach i Zostałem zmuszony do podróżowania tutaj przez siedem godzin, ponieważ podobno próbowałem uciec w angielskiej strefie… Jestem tu przykuty do łóżka od pięciu miesięcy z ogromnym bólem… Mam 54 lata i przeżyłem w ostatnich latach. Panie Ministrze, może Pan zna moją sprawę, byłem całkowicie apolityczny, pomagałem ludziom prześladowanym z powodów rasistowskich i politycznych, kiedy i gdzie mogłem, jest wystarczająco dużo formalnych oświadczeń na ten temat. Moim jedynym obowiązkiem jest bycie żoną Hermanna Göringa. Niewyobrażalne jest karanie kobiety, ponieważ kochała swojego męża i była z nim szczęśliwa ”  ; następnie wzywa ministra, aby został szybko wezwany przed salę denazyfikacyjną , a jeśli to konieczne, skorzystał z tymczasowego zwolnienia, aby na próżno nie musiał spędzać zimy w tych barakach. 20 lipca 1948 r. Została postawiona w stan oskarżenia przez izbę denazyfikacyjną obozu pracy i internowania w Garmisch-Partenkirchen przez prokuratora Juliusa Herfa, który również złożył wniosek o zaliczenie jej do kategorii podejrzanych pierwszej kategorii. Według niego, jego przywiązanie do Göringa automatycznie sprawiło, że przyjął ideologię narodowego socjalizmu, która również została wyparta przez całą hojność i luksusowe życie, które miał do swojej dyspozycji. Zwraca się również uwagę, że powołanie go do Teatru Narodowego w Berlinie w 1933 roku było jedynie konsekwencją dojścia do władzy nazistów.

Próba

Usprawiedliwiając się swoim stylem życia i strojami, Emmy Göring zadeklarowała 28 lipca 1948 że zrobiono to tylko dla zadowolenia jej męża, czemu sprzeciwił się jej prokurator 20 października : „Przy okazji przedstawienia zainteresowany wszedł do Wiedeńskiej Opery Państwowej w białym płaszczu z gronostaja, z drogocennymi klejnotami i wywołał skandal wśród publiczności” . Twierdzi jednak, że nie była „osobą polityczną” . Rzeczywiście, akta oskarżenia: „Skarżąca została przyjęta do partii w następujący sposób: w Boże Narodzenie 1938 r. Hitler poinformował ją telefonicznie, że przynależność została jej przyznana. Otrzymała numer członka (744606), który zmarł w 1932 r. [Niższe liczby były bardzo pożądane, ponieważ miały wysoką wartość prestiżową i wykazywały długotrwałe przywiązanie do NSDAP]. Była członkinią Ligi Kobiet Hitlerowskich i Izby Teatralnej Rzeszy  ” .

Emmy Göring oświadcza, że ​​nigdy nie wiedziała nic o obozach koncentracyjnych i obozach zagłady  : „Moim zdaniem te obozy były zawsze przeznaczone do reedukacji politycznej, tak jak przewidział je Hermann od samego początku… Nie mogę sobie wyobrazić, że zdawał sobie sprawę z zakresu przerażające wydarzenia w obozie poza Niemcami, w Auschwitz ” . Trzeba przyznać, że miała żydowskich przyjaciół przed i po ślubie, takich jak profesor Jessner, a kilku z nich, za których wstawiała się, zeznawało w jej imieniu podczas jej procesu. W związku z tym sąd orzeka, że „skarżąca prowadziła szereg spraw dla byłych kolegów (Żydów), którzy w trudnych okolicznościach zwrócili się do niej. Ale nie może być mowy o motywach antynacjonalistycznych ” .

Wśród osobowości, które przyszły zeznawać na jej korzyść (około piętnastu), wyróżniamy aktora Gustafa Gründgensa lub pastora Jentscha, który bez wahania określa ją jako „wojowniczkę religijną”. Skazana jako członkini grupy II („beneficjentka nazistowskiego reżimu”), musi zwrócić trzydzieści procent swojego majątku i odbyć roczny wyrok w obozie pracy, co skutecznie unieważnia warunki jej przetrzymywania. Nie ma też prawa występować na scenie przez pięć lat, ale odzyskuje wolność. To wzbudza sprzeciw wyzwolenia, jak wynika z demonstracji trzystu kobiet w Stuttgarcie ,28 lipca 1948. Na próżno żądają umieszczenia go w grupie I, zajęcia całego majątku nabytego od 1933 r. I nałożenia nowej, surowszej sankcji.

To angażuje się w innych badaniach w 1949 roku, aby odzyskać pewne aktywa (w tym artystycznych, jak Madonna Cranacha i innego płótna mistrza, "  Odpoczynek w czasie ucieczki do Egiptu , Madonny z XV th  wieku Południowa Niemcy, złoto sztućce japońskim dywany i nieskończenie więcej ” ), w imieniu swojej córki, chociaż zarzucano jej, że te dary zostały jej złożone dzięki pozycji jej męża. Ta sprawa sądowa trwała do lat pięćdziesiątych XX wieku, a sama Edda cieszyła się malarstwem przez pewien czas, ponieważ burmistrz Kolonii chciał być dobrze widziany przez nazistowski reżim i nie był pod presją Góringa. Miasto odzyskało obraz w 1954 roku, jednak Bawaria musiała dać dziewczynce biżuterię o wartości 150 000  DM .

Koniec życia

Następnie mieszkała z córką w Sackdillung, a następnie w Monachium w „małym wspólnym mieszkaniu”. Edda studiowała prawo, zanim została asystentką medyczną, pozostając samotną i oddaną matce.

W 1967 roku ukazały się jej wspomnienia, An der Seite meines Mannes , w których starała się zminimalizować rolę polityczną, jaką odegrała u boku męża, jednocześnie podkreślając jego charakter i ukrywając zbrodnie, których był inicjatorem. Oświadcza, że ​​nawet jeśli „[jej] mąż nie był świętym […], kochałam go i wmawiałam sobie, że przez tę postać ukrywa się kogoś wrażliwego, inteligentnego, wykształconego i prostego” . Skorzystała na pisaniu z pomocy pisarzy i prawników Ericha Ebermayera i Alfreda Muhra  (de) , o których jednak nie wspomniano w podziękowaniach.

Zmarła w Monachium dnia10 czerwca 1973, w swoim mieszkaniu.

Filmografia

  • 1932  : Goethe lebt ...!
  • 1934  : William Tell
  • 1935  : Oberwachtmeister Schwenke („Policjant Schwenke”)

Nagroda

  • Nagroda Kobieta kina dla Guillaume Tell (1935)

Opublikowanie

  • Emmy Göring, Göring, punkt widzenia jego żony , Paryż, Presses Pocket, 1963.

Uwagi i odniesienia

  1. Anna Maria Sigmund 2004 , str.  71.
  2. Anna Maria Zygmunt 2004 , str.  72.
  3. Anna Maria Sigmund 2004 , str.  73.
  4. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  75.
  5. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  76.
  6. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  77.
  7. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  78.
  8. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  79.
  9. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  82.
  10. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  82-83.
  11. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  83-84.
  12. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  83.
  13. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  84-85.
  14. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  85.
  15. Anna Maria Zygmunt 2004 , str.  86.
  16. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  87.
  17. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  88-89.
  18. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  89.
  19. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  89-90.
  20. Valérie Trierweiler , „Proces„ damy w złocie ”” , Paris Match , tydzień od 11 do 18 sierpnia 2016, s. 78-83.
  21. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  91.
  22. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  93.
  23. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  95.
  24. François de Labarre, „The Göring collection. The Heist stulecia  ” Paris Match , tydzień 1 st  do 7 października 2015 roku p. 129-132.
  25. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  96.
  26. Anna Anna Maria Sigmund 2004 , s.  97.
  27. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  97-98.
  28. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  98.
  29. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  99.
  30. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  100.
  31. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  101.
  32. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  92-93.
  33. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  94.
  34. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  102.
  35. Anna Maria Zygmunt 2004 , str.  103.
  36. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  105.
  37. Anna Maria Sigmund 2004 , s.  106.

Załączniki

Bibliografia

  • Anna Maria Sigmund ( trans.  Janine Bourlois), Kobiety z III e  Rzeszy , Paryżu, JC Lattes ,2004, 336,  str. ( ISBN  978-2-7096-2541-8 , OCLC  163528299 ) , rozdz.  2 („Emmy Góring, wielka dama”), str.  69-106.
  • James Wyllie (tłum .  Sabine Rolland), Kobiety nazistów , Paryż, Alisio Histoire,2020, 414  s. ( ISBN  978-2-37935-120-4 )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne