Othon Friesz
Othon Friesz
Othon Friesz około 1930 roku.
Widok na grób.
Achille-Émile Othon Friesz , znany jako Othon Friesz , ur6 lutego 1879 r.w Le Havre i zmarł dnia10 stycznia 1949w Paryżu , jest malarzem i rytownikiem francuskim .
Biografia
Syn kapitana, Othon Friesz jest, wraz z Georges Braque , Raimondem Lecourtem , René de Saint-Delis i Raoulem Dufy , uczniem Charlesa Lhuilliera w Miejskiej Szkole Sztuk Pięknych w Le Havre . Stypendium pozwoliło mu w 1897 roku wstąpić do École des Beaux-arts de Paris w pracowni Léona Bonnata , ale wolał trenować, uczęszczając do muzeum w Luwrze .
Najpierw pod wpływem impresjonistów , a następnie Vincenta van Gogha i Paula Gauguina , niektóre z jego obrazów zostały wystawione w Salon d'Automne w 1905 roku , z pracami Henri Matisse'a , Alberta Marqueta i Henri Manguina . Płaskie obszary olśniewających kolorów i nerwowość rysunku dają widzowi wrażenie wejścia do „klatki dzikich zwierząt” . To początek fowizmu , którego będzie jednym z przedstawicieli.
Latem 1906 przebywał w Antwerpii u Georgesa Braque'a , pracując nad tymi samymi tematami, a rok później w Estaque i La Ciotat , przenosząc na ich płótna światło Południa. Po powrocie do Paryża, gdy Braque pracował z Pablo Picasso, którego właśnie poznał, nad fundamentami kubizmu , Friesz podążał za naturalizmem pod wpływem Cézanne'a i tworzył bardziej tradycyjne pejzaże, martwe natury i pejzaże morskie, zachowując przy tym energię z okresu płowego. linia i upodobanie do koloru i mocnych kontrastów.
W 1912 otworzył swój pierwszy warsztat w Normandii, a następnie w 1919 w Paryżu wyjechał do Jury i Włoch i zaczął uczyć rysunku w Académie de la Grande Chaumière w 1921 oraz w pracowni malarstwa A Skandynawii. Akademia . W 1937 udekorował Palais de Chaillot z Raoulem Dufy.
Oprócz obrazów stworzył wiele rysunków , rycin i litografii . Miał m.in. dla studentów Marcela Parturiera , Jacquesa Bouyssou , Jacquesa Busse , Gabriela Dauchota , Jeana Cortota i Michaëla Loewa (w) w Académie de la Grande Chaumière.
Od 1914 aż do śmierci w 1949 zajmował warsztat przy rue Notre-Dame-des-Champs 73 w Paryżu, który przejął Emmanuel Mané-Katz, a następnie Henri Morez .
Othon Friesz jest pochowany w Paryżu na cmentarzu Montparnasse ( 27 th dział). Jego grób jest ozdobiony portretem z brązowego medalionu autorstwa Paula Belmondo . Jego żona zmarła w 1961 roku.
Zbiory publiczne
BelgiaFrancja-
Clermont-Ferrand , Muzeum Sztuki Roger-Quilliot .
-
Granville , Musée d'art moderne Richard-Anacréon : Martwa natura z lampką wina , 1929, olej na płótnie.
-
Grenoble , Musée de Grenoble : La Guerre , 1915, olej na płótnie.
-
Marsylia , Pozdrawiam Muzeum Prowansji .
-
Montpellier , Musée Fabre : Ogród w Tulonie , 1907, olej na płótnie.
-
Nancy , Musée des Beaux-Arts : Krajobraz La Ciotat , 1907, olej na płótnie.
-
Paryż :
-
Musée d'Orsay : Portret Karin , 1939, olej na płótnie.
-
narodowe muzeum sztuki nowoczesnej :
-
Portret Fernanda Fleureta , 1907, olej na płótnie;
-
Widok na Meounes , 1925, olej na płótnie;
-
Martwa natura z lampką wina , 1929, olej na płótnie;
-
Muszle , 1937, olej na płótnie.
- Saint-Quentin, muzeum Antoine'a Lecuyera, Widok Dinan, 1936
-
Saint-Tropez , muzeum Annonciade :
-
Le Jardin du Cap Brun , 1930, olej na płótnie;
-
Les Dalie , 1939, olej na płótnie.
-
Tulon , Muzeum Sztuki w Tulonie : Siedząca naga kobieta , olej na płótnie, 73 × 60 cm .
-
Tuluza , Fundacja Bemberg :
-
Ogród w Honfleur , 1902, olej na płótnie, 65 × 53 cm ;
-
Pejzaż na tarasie , 1909, olej na płótnie, 65 × 81 cm .
-
Troyes , Muzeum Sztuki Nowoczesnej : Honfleur , olej na płótnie.
szwajcarskiRosja
kolekcje prywatne
Wystawy
Wystawy osobiste
-
Retrospektywa Othona Friesza, galeria Paula Pétridèsa, Paryż, 1964.
-
Braque-Friesz , Muzeum Lodève , 2005.
-
Emile-Othon Friesz, le Fauve baroque , Roubaix , La Piscine , 2007.
-
Othon Friesz, Le Fauve baroque , Musée d'Art Moderne de Céret ,24 czerwca w 30 września 2007.
-
Othon Friesz, Barokowy Fauve , Le Havre , Musée d'Art Moderne André-Malraux ,20 października 2007 r. w 27 stycznia 2008.
Wystawy zbiorowe
-
Skarby Petit Palais w Genewie - Od Renoira do Kislonga , Palais de la Bourse, Izba Handlowo-Przemysłowa Marsylii , czerwiec-październik 1990.
-
Mali mistrzowie i Seine-Maritime (1850-1980) , ogród rzeźb - Château de Bois-Guilbert , lipiec-listopad 2020.
Studenci
Bibliografia
-
Gilberte Martin-Mery, Baroux Evelyn Beatrice Touton, Raoul Dufy 1877-1953: wystawa, Galeria ASP, Bordeaux, 2 maj- 1 st września 1970 , Bordeaux, Galeria Sztuk Pięknych, 1970 73 s.
-
Bruno Gaudichon, Joséphine Matamoros, Annette Haudiquet, Othon Friesz: le fauve baroque, 1879-1949: wystawa prezentowana od 17 lutego do 20 maja 2007, w Roubaix, na basenie-muzeum sztuki i przemysłu André Diligent, 23 czerwca do 30 września 2007 r.; w Céret, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej, od 20.10.2007 do 27.01.2008; w Le Havre, w Muzeum Malraux , Paryż, Gallimard, 2007, s. 295 . , s. 24 , ( ISBN 9782070118762 ) .
-
Maïthé Vallès wykrwawionych, Dufy en Méditerranée , SOUYRI Editions Au fil du temps; Sète: Paul Valéry Museum, 2010, s. 211 . , s. 172 , ( ISBN 9782918298038 ) .
-
Jean Jacques Lévêque, Lata Belle Époque: 1890-1914 , Courbevoie, wydanie ACR, 1991, 725 s. , s. 474 , ( ISBN 9782867700484 ) .
-
Nathalia Brodskaya, Les Fauves , Nowy Jork, Parkstone International, 2012, 200 s. , s. 125 , ( ISBN 9781780427843 ) .
-
Maximilien Gauthier, Othon Friesz: z biografią, bibliografią i kompletną dokumentacją malarza i jego twórczości , Genewa, P. Cailler, 1957, 160 s. , s. 140 , ( OCLC 3569190 ) .
-
Sylvie Douche, Niepublikowane korespondencje do muzyków francuskich: 1914-1918 , Paryż, L'Harmattan, 2012, 304 s. , s. 213 , ( ISBN 9782296996885 ) .
-
Isabelle Monod-Fontaine, Braque: prace Georgesa Braque'a, 1882-1963 , Paryż, Centre Georges Pompidou, Narodowe Muzeum Sztuki Nowoczesnej, 1982, 223 s. , s. 18 , ( ISBN 9782858501489 ) .
-
Suzanne Pagé, Le Fauvisme czyli „próba ognia”: erupcja nowoczesności w Europie , Paryż, Muzeum Sztuki Nowoczesnej miasta Paryża, Edycje muzeów miasta Paryża, 1999, 491 s. , s. 18 , ( ISBN 9782879004631 ) .
-
Nicole Worms de Romilly, Georges Braque, Jean Laude, Braque, kubizm: koniec 1907-1914 , Paryż, Maeght, 1982, 308 s. , s. 34 , ( OCLC 9283561 ) .
-
René Huyghe, Germain Bazin, Historia sztuki współczesnej: malarstwo , Nowy Jork, Arno Press, 1968, 536 s. , s. 167 , ( OCLC 1143644 ) .
-
Jean Cathelin, Gabrielle Gray, Hommes et cités de Normandie , Paryż, Éditions du Sud i A. Michel, 1965, 264 s. , s. 227 , ( OCLC 491376272 ) .
-
Russell T. Clement, Les Fauves , Westport, Greenwood Publishing Group, 1994, 683 s. , s. 561 , ( ISBN 9780313369551 ) .
-
Marc Gaillard, Paryż, ryczące lata dwudzieste w czasach Colette , Étrepilly, Presses du village, 2004, 216 s. , s. 146 , ( ISBN 9782914700160 ) .
-
Adrian M. Darmon, Wokół sztuki żydowskiej, Encyklopedia malarzy, fotografów i rzeźbiarzy , Carnot, 2003, s. 258 , 336 s.
-
Marie-Laure Pierard, Le Cimetière Montparnasse: jego historia, jego spacery, jego tajemnice , Paryż, M. Dansel, 1983, 286 s. , s. 220 , ( ISBN 9782903547103 ) .
-
Caroline Legrand, „Humanistyczne włókno Pierre'a Maursa, właściciela galerii i kolekcjonera”, La Gazette Drouot , 3 czerwca 2021
-
Ogród rzeźb - Château de Bois-Guilbert, Mali mistrzowie i Seine-Maritime (1850-1980) , materiały prasowe, 2020
Załączniki
Bibliografia
-
André Salmon , Emile-Othon Friesz. Studium krytyczne , zbiór „Nowi malarze” (nr 5), Paryż, NRF-Gallimard, 1920.
- Raymond Nacenta, Szkoła Paryska - Malarze i klimat artystyczny Paryża od 1910 , Oldbourne Press, 1960.
-
Gérald Schurr , Le Guidargus de la peinture , Les Éditions de l'Amateur , 1996.
-
Emmanuel Bénézit , Słownik malarzy, rzeźbiarzy, projektantów i rytowników , Gründ, 1999.
-
Jean-Pierre Delarge , Słownik nowoczesnych i współczesnych sztuk plastycznych , Gründ, 2001.
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne