Echinometra mathaei

Echinometra mathaei Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Echinometra mathaei na Hawajach . Klasyfikacja według WoRMS
Królować Animalia
Gałąź Echinodermata
Sub-embr. Echinozoa
Klasa Echinoidea
Podklasa Euechinoidea
Infra-class Carinacea
Super zamówienie Echinacea
Zamówienie Camarodonta
Infra-order Echinidea
Świetna rodzina Odontophora
Rodzina Echinometridae
Uprzejmy Echinometra

Gatunki

Echinometra mathaei
( Blainville , 1825 )

Stan ochrony IUCN

(LC)
LC  : Najmniejszy niepokój

Opis zdjęcia Echinometra mathaei MHNT Philippines.jpg.

Perforowanie urwis morze ( Echinometra mathaei ) jest gatunkiem tropikalnym jeżowców z Echinometridae rodziny , rozpowszechnionych w dorzeczu Indo-Pacyfiku.

Opis

Perforujący jeżowiec to regularny, lekko owalny i średniej wielkości jeżowiec, którego próba (muszla) ma średnicę od 5 do 7  cm i do 10  cm łącznie z radiolami (kolcami). Test jest ogólnie czarny, a kolor jego stożkowych promieni jest zmienny, od beżu do czerni, przechodzący przez różne odcienie zieleni, różu, niebieskawo-szarego lub brązowego, z czasami jaśniejszymi końcówkami na Pacyfiku. Mają one jednakową długość (nie przekraczają średnicy próby) i są otoczone u podstawy charakterystycznym przezroczystym pierścieniem. Usta położone pośrodku powierzchni jamy ustnej (dolna), a odbyt naprzeciwko, na szczycie (górny biegun). Perystom (mięsista błona otaczająca usta) jest duży i goły.

Wydawać by się mogło, że E. mathaei jest w rzeczywistości zespołem gatunków z genetycznego punktu widzenia, różnicującym w szczególności gatunki z wyraźnymi radiolami (zwłaszcza na Oceanie Indyjskim) i innymi z czarnymi radiolami z białą podstawą i końcówką. W podgatunku E. oblonga test jest szczególnie wydłużony, a promienie są grube i przysadziste.

Tego jeżowca można pomylić z Parasalenia gratiosa , mniejszym i spłaszczonym gatunkiem, u którego podstawa i często wierzchołki promieni promieniowych są zaznaczone bardziej widoczną bielą; jego radiole są również proporcjonalnie grubsze. Jednak E. mathaei występuje znacznie częściej. Czasami jest również mylony z młodymi Stomopneustes variolaris lub Echinostrephus molaris .


Podział

Przebijający się jeżowiec jest bardzo powszechny na rafach lagun koralowych i na szczytach raf koralowych, w strefie międzytropikowej oceanów indyjskiego i Pacyfiku, na głębokości od 1 do 8  m (ale można go znaleźć nawet do 140  m ) .

Ekologia i zachowanie

Ten jeżowiec zawdzięcza swoją nazwę temu, że za pomocą cierni i szczęki (zwanej „ latarnią Arystotelesa  ”) wykopuje wapień swojego otoczenia  , aby wywiercić otwór, który posłuży za schronienie. Na obszarach, gdzie występuje bardzo licznie (zwłaszcza gdy jego drapieżniki są przełowione przez człowieka), może więc osłabiać podłoże. Wychodzi ze schronienia w nocy, aby pożywić, głównie glony, ale także bezkręgowce, zwłoki i szczątki. Tam, gdzie jego populacja jest obfita, może być odpowiedzialna za ważną część bioerozji skały, w szczególności na wyspie Reunion lub w Nowej Kaledonii .

Ten jeżowiec z krótkimi, nie jadowitymi kolcami jest znacznie mniej chroniony przed drapieżnikami niż niektórzy jego kuzyni i sąsiedzi, tacy jak Diadema setosum , Astropyga radiata czy nawet Toxopneustes pileolus , ale wydaje się być lepszym konkurentem w dostępie do zasobów i szybkości wzrostu. Badania naukowe w Kenii wykazały, że na obszarach intensywnego rybołówstwa uwolnienie się od presji drapieżników przyniosło korzyści głównie perforującemu jeżowcowi, który osiągnął gęstość populacji ponad 100 razy większą niż normalnie, co skutkowało zmniejszeniem różnorodności jeżowców i powodowaniem nadmierny wypas alg i fauny bezszypułkowej, szkodliwy dla ekosystemu.

Wydaje się, że ten jeżowiec dobrze znosi niskie poziomy zanieczyszczenia w zurbanizowanych zatokach.

Rozmnażanie jest gonochoryczne , a samce i samice jednocześnie uwalniają gamety dzięki sygnałowi feromonowemu , na otwartej wodzie, gdzie jaja, a następnie larwy będą ewoluować wśród planktonu przez kilka tygodni przed osiedleniem się.

Perforujący jeżowiec może żyć w symbiozie z niektórymi małymi krewetkami czyszczącymi, takimi jak Athanas areteformi lub Arete indicus , które żyją w schronisku między jego kolcami. Czasami jest siedliskiem pasożytniczych widłonogów, takich jak Clavisodalis parvibullatus , Mecomerinx notabilis lub Clavigofera echinophila .

Przeszywający jeżowiec i człowiek

Podobnie jak wszystkie jeżowce żyjące blisko powierzchni, przeszywający jeż jest często odpowiedzialny za silny ból, gdy pływak nieumyślnie na niego nadepnie: jego kolce mają tendencję do łamania się rany, co sprawia, że ​​ich całkowite usunięcie jest prawie niemożliwe. Na szczęście nie jest trujący i nie stanowi dużego zagrożenia, jeśli rana zostanie odpowiednio zdezynfekowana: organizm rozpuści kawałki węglanu w ciągu kilku tygodni.

Gatunek ten nie jest spożywany w znacznym stopniu i nie ma wartości handlowej.

Czasami występuje w akwariach rafowych ze względu na niewielkie rozmiary, dyskrecję i nieszkodliwość dla innych zwierząt; preferencyjnie zjada niższe, niepożądane glony. Jednak jego utrzymanie w sztucznej przestrzeni jest uważane za bardzo trudne i często preferowane są gatunki bardziej odporne.

Systematyczny

Te gatunki Echinometra mathaei została opisana przez francuskiego malacologist Henri Marie Ducrotay de Blainville w 1825 roku, pod nazwą początkowej Echinus mathaei , na cześć pułkownika artylerii i wielki przyrodnik amator na Oceanie Indyjskim Raoul-Alexis Mathieu (1775-1853).

Synonimy

Według World Register of Marine Species (8 lutego 2014)  :

Lista podgatunków

World Register of Marine Species (8 lutego 2014) rozpoznaje trzy podgatunki:


Wydawać by się mogło, że gatunek ten faktycznie jest siedliskiem kompleksu gatunków odrębnych genetycznie i częściowo morfologicznie. Najnowsze analizy wskazują na następujące podzbiory:

Odniesienia taksonomiczne

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. Timothy R. McClanahan i Nyawira A. Muthiga , Ecology of Echinometra ,2006
  2. Willy Couard, François Cornu, „  Oursin perforant  ” , on Sous Les Mers ( ostatnia wizyta 27 grudnia 2013 ) .
  3. DORIS , dostęp 3 października 2016 r
  4. Alain Guille , Pierre Laboute i Jean-Louis Menou , Przewodnik po rozgwiazdach, jeżowcach i innych szkarłupni w lagunie Nowej Kaledonii , ORSTOM,1986, 244  str. ( czytaj online ).
  5. (w) Pan Aminur Rahman, Tsuyoshi Uehara, S. John Pearse, „  Hybrydy dwóch blisko spokrewnionych jeżowców tropikalnych (rodzaj Echinometra): Dowody przeciwko postzygotycznym mechanizmom izolacji  ” , Biological Bulletin , tom.  200,2001, s.  97-106 ( czytaj online ).
  6. (w) Timothy R. McClanahan i Nyawira A. Muthiga , „  Patterns of drapieżnictwo na jeżowcu morskim, Echinometra mathaei (Blainville), jedna kenijska rafa koralowa  ” , Journal of Experimental Marine Biology and Ecology , vol.  126 n o  1,1989, s.  77–94 ( DOI  10.1016 / 0022-0981 (89) 90125-1 )
  7. Lili Lusson, „  Echinometra mathaei: Perforating sea ​​urchin  ” , w Aquaportail .
  8. (w) Pan Peyrot-Clausade P. Chabanet , C. Conand , MF Fontaine Y. Letourneur i Pan Harmelin-Vivien , „  Jeżowiec i bioerozja ryb to rafy La Reunion i Moorea  ” , Biuletyn Nauk Morskich , lot.  66 N O  22000, s.  477-485 ( czytaj online ).
  9. (w) Timothy R. McClanahan i SH Shafir , „  Przyczyny i konsekwencje obfitości i różnorodności jeżowców w kenijskich lagunach rafy koralowej  ” , Oecologia , vol.  83, n o  3,1990, s.  362-370 ( czytaj online ).
  10. (w) P. Dumas , Mr. Kulbicki , S. Chifflet , R. Fichez i J. Ferraris , "  Czynniki środowiskowe wpływające na rozkład przestrzenny urchin to zakłócone rafy koralowe (Nowa Kaledonia, Południowy Pacyfik)  " , Journal of experimental marine biology and ekologia , vol.  344 n o  1,2007, s.  88-100 ( czytaj online ).
  11. World Register of Marine Species, dostęp 8 lutego 2014 r
  12. (w) Omri Bronstein i Yossi Loya, "  Taksonomia i filogeneza Echinometra (camarodonta: echinometridae) z Morza Czerwonego i zachodniego Oceanu Indyjskiego  " , PLOS One , Vol.  8, N O  10,2013( DOI  10.1371 / journal.pone.0077374 , czytaj online ).