| Narodziny |
22 października 1928 Dublin |
|---|---|
| Śmierć |
3 sierpnia 1989(w wieku 60 lat) Glasgow |
| Narodowość | irlandzki |
| Zajęcia | Scenarzysta , autor tekstów , pisarz , dramaturg |
| Tata | Stephen Behan ( w ) |
| Matka | Kathleen behan |
| Rodzeństwo |
Brian Behan ( w ) Brendan Behan |
| Come Out, Ye Black and Tans ( d ) |
Dominic Behan (22 października 1928 - 3 sierpnia 1989) to irlandzki autor tekstów, opowiadań i powieści oraz dramaturg. Pisał w języku irlandzkim i angielskim . Był zagorzałym socjalistą i zagorzałym irlandzkim republikaninem . Urodził się w rodzinie literacki, Dominic Behan był irlandzki kompozytorów z najbardziej wpływowych XX -go wieku .
Behan urodził się w Dublinie nawet w robotniczej i wykształconej rodzinie. Dom, w którym mieszkali Behanowie, należał do Christine English, babki Dominika, która miała kilka posiadłości ziemskich w okolicy. Jego ojciec, Stephen Behan, był członkiem IRA i jednym z „Dwunastu Apostołów” Michaela Collinsa odpowiedzialnych za zabójstwo oficerów armii brytyjskiej podczas wojny angielsko-irlandzkiej . Został wyrzucony z wydziału za odmowę złożenia przysięgi lojalności Wolnemu Państwu Irlandzkiemu po irlandzkiej wojnie domowej , co utrudniło mu życie.
Zarabiając na życie, Stephen Behan został malarzem pokojowym i dekoratorem. We wczesnych latach dwudziestych ożenił się z Kathleen Kearney . Czytał swoim dzieciom klasykę literatury angielskiej, aby je uśpić, a jego żona zabierała je na literackie wycieczki po mieście. Wujek Dominica, Peadar Kearney , brat jego matki, napisał „ Pieśń żołnierza ”, piosenkę, na której oparty jest hymn Irlandii . W wieku trzynastu lat Dominic opuścił szkołę i podążył śladami ojca, malując dom.
W 1937 roku rodzina Behana przeniosła się do Crumlin , na przedmieściach Dublina, do nowo utworzonego przez lokalne władze kompleksu mieszkaniowego. Tam Dominic dołączył do młodzieżowej organizacji IRA , Fianna Éireann . Opublikował swoje pierwsze wiersze i różne teksty w magazynie organizacji Fianna: The Voice of Young Ireland . W 1952 r. Behan został aresztowany w Dublinie za zorganizowanie kampanii obywatelskiego nieposłuszeństwa, która miała zaprotestować, jego zdaniem, przed zaniechaniem poważnych problemów gospodarczych, w tym bezrobocia. Behan został następnie skazany za udział w innych kampaniach protestacyjnych przeciwko traktowaniu klasy robotniczej przez rząd w Irlandii.
Po wyjściu z więzienia Dominic Behan poślubił Josephine Quinn, córkę stolarza z Glasgow, Johna Quinna, z rodziny działającej w Partii Komunistycznej i innych lewicowych organizacjach w Glasgow . Dominic Behan i jego żona wyemigrowali do Anglii, gdzie Dominic pisał dla BBC , głównie skrypty radiowe dla programu trzeciego . Jego sztuka Posterity Be Damned , traktująca o republikańskim aktywizmie po wojnie secesyjnej 1922 - 1923 , została wystawiona w Gaiety Theatre w Dublinie w 1959 roku. W 1961 roku opublikował uznaną przez krytyków autobiograficzną powieść Teems of Times , w szczególności autorstwa Kennetha Tynana. W 1965 roku Dominic napisał biografię swojego brata, Brendana Behana , My Brother Brendan .
W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych Behan napisał wiele sztuk dla brytyjskiej telewizji w takich programach jak Play for Today czy Armchair Theatre . Jedna z tych sztuk, The Folk Singer ( 1972 ), została zaadaptowana dla teatru i wystawiona w Height of Troubles w Lyric Theatre w Belfaście . Według niektórych Dominic wyróżnia się jako autor tekstów. Jego piosenki stały się popularne wśród Irlandczyków mieszkających w Anglii . Najbardziej znane to The Patriot Game , McAlpine's Fusilers, Avondale, The Merry Ploughboy, Famine Song i Liverpool Lou . Teems of Times został zaadaptowany dla telewizji na początku lat 80. przez RTÉ , irlandzką krajową stację telewizyjną.
Dominic Behan zmarł w domu na raka trzustki w Glasgow w wieku 60 lat3 sierpnia 1989, wkrótce po opublikowaniu jego dobrze przyjętej przez krytyków powieści The Public World of Parable Jones . Pozostawił wdowę i dwóch synów, Fintana i Stephena. Został poddany kremacji, a jego prochy zostały rozrzucone na Kanale Królewskim , w Dublinie niedaleko jego miejsca urodzenia, przez Seana Garlanda , sekretarza generalnego Partii Robotniczej, której Behan był zagorzałym zwolennikiem przez całe życie.
W ciągu jego życia wydano ponad 450 piosenek Behana, co jest dalekie od całości jego produkcji.