Diecezja Gubbio

Diecezja Gubbio
Diecezja Eugubina
Katedra w Gubbio.
Katedra w Gubbio .
Ogólne informacje
Kraj Włochy
Biskup Luciano Paolucci Bedini  (it)
Obszar 930  km 2
Utworzenie diecezji V th  wieku
Szef Ubald Baldassini
Archidiecezja Metropolitalna Archidiecezja Perugia-Città della Pieve
Adres Largo Vescovado 1, 06024 Gubbio
Oficjalna strona oficjalna strona
Statystyka
Populacja 53 000  mieszk.
Populacja katolicka 52 800 mieszk  .
Procent katolików 99,6  %
Liczba parafii 39
Liczba księży 30
Liczba zakonników 20
Liczba zakonnic 80
(en) Informacja na www.catholic-hierarchy.org

Diecezja Gubbio ( łacińskiej  : Dioecesis Eugubina  ; włoski  : Diocesi di Gubbio ) jest diecezja w Kościele katolickim w Włoszech , sufragan w Archidiecezji Perugia-Città della Pieve i przynależności do regionu kościelnego Umbrii .

Terytorium

Diecezja znajduje się w części prowincji Perugia  ; druga część tej prowincji jest wspólna dla archidiecezji Spoleto-Norcia i diecezji Orvieto-Todi , Asyżu-Nocera Umbra-Gualdo Tadino , Città di Castello i Foligno . Ma również pod swoją jurysdykcją gminę Cantiano, która znajduje się w prowincji Pesaro i Urbino . Jej terytorium ma powierzchnię 930  km 2 podzieloną na 39 parafii zgrupowanych w pięć archidiakonów . Biskupstwo jest w Gubbio , gdzie katedra Świętych Marien i James znajduje . W tym samym mieście znajduje się Bazylika św. Ubalda  (w), w której znajduje się ciało św. Ubalda Baldassiniego , patrona diecezji.

Fabuła

Poprzez korespondencji św Jerome , mamy pewność istnienia ustanowionego kościoła i organizowane co najmniej od IV -tego  wieku , co czyni go jednym z najstarszych środkowych Włoszech. Pod koniec V -tego  wieku , aby umieścić tłumaczenie w Gubbio te relikwie siedmiu męczenników afrykańskich (drugi, Secondinus, Agapit, Emilien Antoine, Tertullus i Jacques Marien). Augustyn ułożył dwa kazania o tych męczennikach. Tożsamość miasta jest ugruntowana wokół kultu tych świętych, a wielu biskupów Gubbio tamtych czasów wymienianych jest pod imieniem episcopi Sancti Mariani .

Pierwsza historycznie udokumentowana Decencjusza biskup wspomina w liście papieża Innocentego I w 416, w którym Papież odwołuje się do praedecessores tui , wskazując, że inni biskupi poprzedzone Decencjusza, przynajmniej od IV th  wieku . Drugim znanym biskupem jest Gaudiose, wymieniony w liście Grzegorza I z 599 r. jako wizytator diecezji Tadinum .

Istnieje kilka biskupi historycznie udokumentowane I st  century . Miejscowi uczeni, aby wypełnić luki w chronologii biskupiej, wstawiają szereg niewiarygodnych i fantastycznych imion; jest historykiem Mauro Sarti  (it) daje XVIII th  wieku dokładnej sukcesji niektórych biskupów Kościoła Gubbio. Po Decencjusza Gaudiose i musi dostać się do drugiej połowy VIII th  wieku wiedzieć trzeciego biskupa Gubbio, Florentine, który bierze udział w Soborze Laterańskim obchodzonego przez papieża Stefana III w 769. Archiwa poniższych rad rzymskich zachowały nazwy biskupi Bennato w 826, Erfone w 847 i 853 oraz Dominic w 861 i 868.

Najazd Madziarów i Awarów w 917 r. spowodował nieodwracalne zniszczenia miasta i terytorium, niszcząc to, co pozostało z jego dawnej świetności. Ożywienie religijne i terytorialna jest głównie ze względu na instalację wielu klasztorach między końcem X TH i na początku XI -tego  wieku. Wśród nich możemy wymienić klasztor San Donato di Pulpiano, założony przez irlandzkich mnichów, że benedyktyńskie opactwa z Sant'Emiliano w Congiuntoli  (it) i Santa Maria di Sitriya  (it) , a przede wszystkim na Kamedułów Opactwo w Fonte Avellana , który staje się niezwykłym ośrodkiem kulturalnym dzięki św. Piotrowi Damienowi . Z tego klasztoru pochodzi kilku biskupów Gubbio, z których ostatni to Gabriele Gabrielli, biskup w latach 1377-1383.

Między XI th i początku XII th  wieku, diecezji Gubbio widzi obecność trzech świętych biskupów, Rudolph Gabrielli i John Lodi  (it) , kamedułów z Fonte Avellana, zwłaszcza Ubald z Gubbio Baldassini , czczony dzisiaj 'hui jako patrona od miasto i diecezję. W czasie swego biskupstwa odbudował miasto, a katedrę zniszczył pożar w 1126 r.; odpowiada za reformę i duchowe odrodzenie duchowieństwa, kanoników katedralnych, reorganizację parafii wiejskich i obronę swobód obywatelskich.

W pierwszej połowie XV -go  wieku , przez prawie sto lat, Gubbio wzrósł do rangi pierwszego miasta książąt Montefeltro i Della Rovere i jego diecezji znaną serią biskupów kardynałów pierwszego rzędu w historii Kościoła: Girolamo Basso della Rovere i Francesco Della Rovere (późniejszy papież pod imieniem Sykstus IV ), Antonio Ferrero , Frédéric Frégose , Pietro Bembo , Giacomo Savelli i Marcello Cervini, który zostaje papieżem Marcelem II . Episkopaty Cerviniego (1544-1555) i jego następcy Savelli (1555-1560) wyznaczają okres odrodzenia życia kościelnego, reforma kapituły katedralnej i kurii biskupiej, tworzenie archiwów i seminarium , reorganizacja funkcjonowania parafii, zastosowanie nowych przepisów liturgicznych, zreformowanie dyscypliny duchowieństwa i rozpoczęcie wizytacji duszpasterskich.

Wraz z wygaśnięciem dynastii Della Rovere i powrotem Gubbio pod panowanie Rzymu zaczyna się upadek miasta i staje się ono małym prowincjonalnym ośrodkiem. ten4 czerwca 1563 rDiecezja przechodzi ze zwolnienia do statusu sufragan w Archidiecezji Urbino . Biskupi Gubbio nie przyjmują jednak łatwo tego prawa wyborczego, uważając się nadal za poddanych Stolicy Apostolskiej. Spór między arcybiskupa i biskupów Urbino Gubbio trwał do XVIII -tego  wieku  ; ten23 maja 1725Papież Benedykt XIII potwierdza prawa metropolitalne arcybiskupów Urbino na stolicy Gubbio.

Wśród ostatnich biskupów możemy wymienić Ulderico Campagna (1630-1638) i Alessandro Sperelli (1644-1671), którzy wyróżniają się zaangażowaniem w stosowanie dekretów Soboru Trydenckiego wraz z reformą seminarium i proklamacją różne synody diecezjalne. Sperelli kazał odrestaurować katedrę i ponownie ją konsekrować22 września 1652 ri kazał wznieść kaplicę Najświętszej Marii Panny. Swoją bogatą bibliotekę osobistą zostawił miastu. Kardynał Giuseppe Pecci (1841-1855) odegrał ważną rolę w opracowaniu dokumentu, w którym papież Pius IX proklamował dogmat o Niepokalanym Poczęciu, a także w opracowaniu Syllabusa .

Wraz z erekcją diecezji Pergola w latach 1818-1819 diecezja Gubbio straciła dużą część swojego historycznego terytorium po stronie Marche, w tym klasztor Fonte Avellana; w zamian za tę utratę terytorialną diecezja ponownie uzyskuje zwolnienie. ten15 sierpnia 1972 rdiecezja ponownie traci autonomię i wchodzi do kościelnej prowincji archidiecezji Perugii. W 1972, po siedmiu latach wakatu na stolicy Gubbio, biskup Cesare Pagani został mianowany biskupem Gubbio i Città di Castello, jednocząc obie diecezje in persona episcopi  ; związek ten kończy się śmiercią biskupa. ten1 st kwiecień 2000w dawnym pałacu kanoników katedry zostaje otwarte muzeum diecezjalne.

Biskupi Gubbio

Zobacz również

Źródła

Uwagi i referencje