Diageneza

Diageneza lub diageneza odnosi się do wszystkich procesów fizyko - chemicznych i biochemicznych w którym osady przekształca się w skale osadowych . Przemiany te na ogół zachodzą na płytkich głębokościach, a więc w warunkach niskiego ciśnienia i temperatury . Przemiany te obejmują różne procesy, w szczególności: zagęszczanie, odwodnienie , rozpuszczanie , cementację , epigenizację , metasomatozę .

Osady są na ogół pochodzenia detrytycznego (szczątki starych skał), ale mogą również zawierać w mniejszych lub większych ilościach szczątki organizmów i skamieniałości (najczęściej mikroskopijne) oraz minerały, które pojawiły się w wyniku przemian chemicznych. W zależności od procentowej zawartości każdego z tych różnych pierwiastków wyróżnia się zatem trzy rodzaje skał: skały detrytyczne, skały biochemiczne i skały chemiczne. Osady są na ogół luźne i bogate w wodę. Diageneza polega na ich chemicznej, biochemicznej i fizycznej przemianie w zwarte skały osadowe. Ta przemiana przebiega w kilku etapach, mniej lub bardziej szanowanych, w zależności od charakteru osadu:

Na powierzchni jesteśmy świadkami:

działanie istot żywych animals setkami wspomóc mieszanie drobnych osadów i pierwotniaki i bakterie są zaangażowane w dolomityzacji, tworzenie fosforany , pirytu , ropa naftowa , węgiel ; glonów The zielenice i niektóre bakterie lub inkrustujące pewne mchy ( mszaków ) promowania przesyconego roztworu węglanów krystalizacji w celu utworzenia travertines ; dlatego rola istot żywych nie jest pomijalna w diagenezy;
proces glebotwórczy ( narodziny gleby ), która jest zaangażowana w tworzeniu miękkiej skale (Flint gliny lateryt) i twardej skały (piaskowiec Millstone); na przykład rozpuszczona krzemionka w wilgotnym klimacie może spajać piaski piaskowcowe w bardziej suchych porach roku;
rozwiązanie , które pojawiły się obawy osadów: powierzchowne części osadów rozpuszczają się pod działaniem wody i porywane głębokość (lalki less);
odwodnienie Kiedy osad suszy się w środowisku wodnym, istnieje utwardzania i zmienić jej właściwości fizyczne;
wcześnie cementowanie na powierzchni obszaru Supratidal lub przybrzeżnej, w przypadku „Bahamian” platformy, jak ogromnej starożytnego węglanu platformie Bliskiego Lias Maroka (Atlasu Wysokiego, na Bliskim Atlas, zmarszczki południową Rif itd.) lub ok. 200 x 300 km . Platforma węglanowa rozciąga się od Algierii i Tunezji do Omanu, wzdłuż południowego obrzeża Tethyan. Dobrym, aktualnym przykładem sedymentacji i diagenezy są osady przybrzeżne (pływowe i sztormowe), płaty i „chotts” (cykliczna sedymentacja) na dnie Zatoki Gabes w Tunezji.

Na płytkich głębokościach ma miejsce:

klejące : rozpuszczonego elementami wody może wytrącania cząstki cementu osad nimi; mówimy także o litifikacji ;
zrost : the konkrecji są nagromadzenia poszczególnych składników mineralnych, które występują w osadowej depozytu lub kolejno; w zależności od kształtu mają kilka nazw: sferolity, guzki , geody , przegrody;
épigénisation i métasomatose : the épigénisation odpowiada przekształceniu minerału występującego w innym z tej samej kompozycji; często jest to zmiana struktury minerału: np. aragonit , zwykle zawarty w wapiennych pozostałościach organizmów, zamienia się w kalcyt ; métasomatose zachodzi w większej skali, odpowiadającej substytucji mineralnego przez inną bez zmiany objętości: na przykład, węglan wapnia (CaCO 3 ) czasem jest zastąpiony przez siarczan żelaza (Ammon pirytowej);
zagęszczania : w wyniku ciśnienia od osadów leżących temu odpływ wody; po pierwsze, woda ma tendencję do wycieku w dużych ilościach pod wpływem podtrzymywanego obciążenia; w drugim etapie ziarna są przestawiane w celu utrzymania tego ładunku i następuje osiadanie .

Klasyfikacja diagenezy

Éogénèse nazywany jest również wczesne diageneza. Płyny działające w tym obszarze mają kontakt z powierzchnią i atmosferycznym CO ² . Mogą to być płyny typu meteorowego lub płyny typu morskiego. Tutaj chemia płynów porowych jest bezpośrednio kontrolowana przez środowisko powierzchniowe.
Mésogénèse lub grzebanie diageneza. Pole pochówku zaczyna się, gdy woda porowa przestaje być związana ze środowiskiem zewnętrznym (morskim lub kontynentalnym). Chemia płynów porowych jest kontrolowana przez reakcje chemiczne wytrącania lub rozpuszczania w otaczającym obszarze. Ogólnie uważa się, że granica między eogenezą a mezogenezą przebiega w przybliżeniu na głębokości od 1 do 2 km i w temperaturze od 30 do 70 ° C (Morad i in. 2000). Skutki diagenezy pogrzebowej są stopniowe i nie są nagłe. Z tego powodu trudno jest precyzyjnie powiązać proces diagenetyczny z głębią.

Télogénèse wreszcie diageneza związane z ekshumacji skałach. Granicę telogenezy określa się, gdy skały ponownie wchodzą w kontakt z wodami powierzchniowymi.

Galeria

Pisolity podgorzałki (stara gleba) i ptasie oczy w osadach przybrzeżnych, diageneza powietrzna. Middle Lias (Carixien) z Atlasu Wysokiego.
Cement łąkotki i „punktu kontaktu”, wczesne cementowanie powierzchniowe w piasku z otworami wypieranymi przez prądy pływowe lub sztormy na płaskowyżu nadpływowym. Szczyt sekwencji emersyjnej, środkowe Lias Atlasu Średniego. Cienkie ostrze L = 1 mm .
Calcretes („stalagmitowa” wapienna skorupa utworzona w środowisku wadozy) przerobiona na poziomie burz; szczyt cyklu emersyjnego. Middle Lias, Atlas Wysoki. Cienkie ostrze.
Calcretes (złogi stalagmitowe) w ubytku poziomym. Osady przybrzeżne z kubkami zwornikowymi , diagenezą powietrzną, wadozą. Middle Lias (Carixien) z Atlasu Wysokiego.
Struktura tipi ze względu na wzrost objętości osadu powierzchniowego w następstwie krystalizacji (dolomityzacji) w powietrzu. Szczyt sekwencji metrycznej, Lias Środkowy, Atlas Wysoki.
Obecne struktury „tipi” (wczesna diageneza) w słonym jeziorze „chott” w Tunezji.

Bibliografia

JP Adolf i C. Billy „ Biosynteza kalcytu przez tlenowego związku bakteryjne ” Sprawozdania z PAN w Paryżu , N O 2781974, s. 2873-2875.
M. Septfontaine, „ Milieux de depites et foraminifères (lituolidés) of the carbonate platform of the middle Lias in Maroko ”, Rev. przez Micropal. , Paryż, t. 28 N O 4,1985, s. 265-289.
(w :) E. Davaud i Mr. Septfontaine , „ Post mortem onshore transport of epifytic otwornice: niedawny przykład z wybrzeża Tunezji ” , Day. Osad. Badania , t. 65, n o 1A1995, s. 136-142.

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Skały osadowe