| Narodziny |
1663 lub około 1670 Jersey |
|---|---|
| Śmierć |
1724 lub 11 lipca 1724 Londyn |
| Zajęcia | Powieściopisarz , dramaturg , pisarz , dziennikarz , redaktor |
Delarivier (czasami napisane Delariviere , Delarivière lub de la Rivière ) Manley (1663 lub około 1670–11 lipca 1724) był angielskim pisarzem , który napisał powieści romantyczne , sztuki teatralne i broszury polityczne. Niektóre stare źródła dodały ją jako imię Mary, ale ostatnie badania wykazały, że był to błąd, ponieważ Maria to imię jednej z jej sióstr. Ona sama mówiła o niej za pomocą Delariviera lub Delii.
Znaczna część naszej wiedzy na jej temat pochodzi z wstawienia historii Delii do jej Nowego Atalantis (1709) i Przygody Rivelli, które opublikowała jako biografia autora Atalantis w Edmundzie Curllu w 1714 roku. Curll dodał dalsze szczegóły w 1725 r. przy okazji pierwszego pośmiertnego wznowienia tej częściowo fikcyjnej i niepewnej autobiografii.
Manley urodził się prawdopodobnie na Jersey , jako trzecie z sześciorga dzieci. Jego ojciec, Sir Roger Manley, był rojalistycznym oficerem i historykiem . Jego matka, pochodząca z hiszpańskiej Holandii , zmarła, gdy Delarivier był młody. Wygląda na to, że ona i jej siostra Cornelia przeniosły się z ojcem na chybił trafił z jego przydziałów. Ten ostatni, mający upodobania literackie, wydaje się, że nie dbał o nich zbytnio.
Kiedy ich ojciec zmarł w 1687 roku, córki otrzymał £ 200 oraz udział w pozostałej części kraju, zniszczonego przez wojny domowej, i zostały umieszczone pod okiem swojego kuzyna, John Manley (1654-1713), przy czym Tory MP dla Bossiney w Kornwalii od 1701 do 1708 i od 1710 do 1713. John Manley doprowadził Delarivier do fałszywego małżeństwa, poślubiając ją, kiedy był już żonaty z wciąż żyjącą dziedziczką Kornwalii . Mieli syna w 1691 roku, zwanego też Janem. WStyczeń 1694Manley opuściła męża i zamieszkała z Barbara Palmer , 1 ponownego księżna Cleveland, który był niegdyś kochanki Karola II . Przebywała tam tylko sześć miesięcy, wyrzucona przez księżną pod pretekstem flirtowania z synem.
W latach 1694–96 Manley podróżował po całej Anglii, głównie na południowym zachodzie. Jest prawdopodobne, że pogodziła się wtedy na jakiś czas z mężem. W 1696 roku opublikowała tom Listów napisanych przez panią Manley i napisała dwie sztuki. Pierwsza to komedia zatytułowana The Lost Lover, czyli Zazdrosny mąż ( 1696 ), napisana w siedem dni i wystawiona bez większego sukcesu w teatrze Drury Lane . Druga to tragedia zatytułowana The Royal Mischief , zapoczątkowana na kortach tenisowych Lisle przez Betterton , która miała szczęśliwszy los i w której wyróżniła się Elizabeth Barry .
Jej kariera polityczna rozpoczęła się wraz z opublikowaniem w 1709 roku jej Nowego Atalantis , dzieła, które przeniosło ówczesne brytyjskie życie polityczne na bajeczną wyspę na Morzu Śródziemnym . Zdyskredytowała połowę sceny politycznej wigów , podobnie jak John Churchill , o którym mówiła, że rozpoczął karierę dworską w łóżku z ówczesną królewską kochanką Barbarą Villiers. Zwolnij za kaucją5 listopada 1709, Manley została przesłuchana przez hrabiego Sunderland w ramach przygotowań do pozwu o zniesławienie przeciwko niej. Manley odpowiedział władzom, że jego zarzuty są częścią całkowicie fikcyjnej pracy. Wigowie, którzy poczuli się urażeni, musieli więc udowodnić, że naprawdę opowiadała własne historie. Również milcząca zgoda co do fikcyjnego charakteru jej pracy została uznana za preferowaną i została zwolniona przez sąd w dniu13 lutego 1710, Co pozwoliło mu kontynuować i opublikować kolejny tom z Atalantis i dwóch innych Memoirs Europy , którego pełny tytuł brzmi Memoirs Europy w kierunku końca VIII th wieku , napisanej przez Eginardus, sekretarza i ulubiony przez Karola Wielkiego, wydanego w języku angielskim tłumacz New Atalantis . Ta ostatnia praca musiała znaleźć inne fikcyjne ramy, aby umożliwić szerszą europejską scenę. Późniejsze wydania Memoirs były sprzedawane jako tomy 3 i 4 Atalantis . Atalantis była nie tylko atrakcyjna praca w stanie wchłonąć Memoirs , to wywołało liczne imitacje i przekonać wydawców do sprzedają Tajny Historia królowej Zarah , anonimowej pracy, która ukazała się cztery lata wcześniej, jako dodatku do Nowego Atalantis. .
W 1714 roku Manley prawie przeżył nieprzyjemne doświadczenie, stając się tematem biograficznego tekstu napisanego przez Charlesa Gildona . Curll, redaktor zaplanowany przez Gildona, poinformował Manleya o tym, co miało nadejść. Skontaktowała się z Gildonem i zaproponowała porozumienie: sama napisałaby tę książkę w określonym czasie. Rezultatem były jego Adventures of Rivella , historia, która rozwija się między dwoma bohaterami: młody rycerz D'Aumont wyjechał z Francji, aby uprawiać seks z autorem, znajduje odrzuconego kochanka i przyjaciela, który oferuje mu nie tylko pomoc w nawiązaniu kontaktu. , ale także historię życia autorki, którą znają tylko jej przyjaciele.
Manley tymczasowo dołączył do Jonathana Swifta jako współautor Egzaminatora . Jego ostatnie duże dzieło, The Power of Love in Seven Novels (Londyn: J. Barber / J. Morphew, 1720) jest poprawioną wersją zbioru opowiadań, oryginalnie opublikowanych w Palace of Pleasure, dobrze wyposażonych w przyjemne historie i doskonałe powieści. (1566) autorstwa Williama Paintera .
Od 1714 roku Delarivier Manley wykorzystywał swoją siarkową osobowość. Jej przeszłe fałszywe małżeństwo, jej niezliczone kłótnie, jej otyłość, jej polityczna postawa stały się tematami, które sprzedawała przy okazji ciągłych zmian w swojej sławie, której miała podlegać. Ona najwyraźniej doświadczyłem żadnych problemów do tej 1740 : to było w języku francuskim i niemieckim na początku XVIII -go wieku i został opublikowany wielokrotnie w języku angielskim. W 1712 roku, w swoim Gwałt na zamku , Alexander Pope dokonał satyry na temat jej wiecznej reputacji, która będzie trwała „tak długo, jak długo czytał Atalantis ”. W 1717 roku opublikowała swoją ostatnią sztukę Lucjusz, pierwszy chrześcijański król Wielkiej Brytanii , na której została wystawiona11 majaw Drury Lane Theatre . Poświęciła ten utwór Richardowi Steele , przepraszając za swoje poprzednie ataki na niego.
Jego reputacja i jego status jako autora zaczęła się zmieniać w pierwszych dekadach XVIII -tego wieku , co prowadzi do oczywistego oczerniać XIX th wieku i na początku XX th wieku : Manley stał się skandalicznego autor, jeden, że nie zasługują na pozostanie przeczytaj, jak powiedział John J. Richetti nie później niż w 1969 roku.
Umarła dalej 11 lipca 1724w Lambeth Hill w drukarni Alderman Barber's, której była kochanką przez lata. Została pochowana14 lipcaw St. Benet's, Paul's Wharf. Zostawiła rękopisy tragedii zatytułowanej The Duke of Somerset i komedii The Double Mistress .
Obecne ożywienie zainteresowania zapoczątkowała nowatorska edycja jej prac Patricii Köster. Najbardziej dostępne wydanie Atalantis jest to, że Ros Ballaster w Penguin Classics , co czyniło bardziej powszechnie znany wśród studentów Manley literaturze XVIII th century . Janet Todd , Catherine Gallagher i Ros Ballaster dały Manleyowi protofeministyczne światło. Kobieta bez charakteru. Autobiografia Mrs. Manley (Londyn, 1986), Fidelis Morgan , przedstawił jej bardziej spójny portret na podstawie dostępnych informacji (auto-) biograficznych.
Delarivierowi Manleyowi przypisano błędnie Sekretną historię królowej Zarah (1705). Pierwsza wątpliwość została wyrażona w wydaniu jego prac autorstwa Patricii Köster, które wciąż zawiera ten tytuł. W 2001 roku Olaf Simons kategorycznie odrzucił tę atrybucję po ponownym przeczytaniu wszystkich wiadomości Atalantis . W 2004 roku J. Alan Downie poszedł jeszcze dalej, przypisując tę pracę pewnemu doktorowi Josephowi Browne, nieznanemu pamfletowi, który dwukrotnie miał pręgierz za tę działalność i który czasami brał udział w egzaminatorze .
To również rozpatrywane piśmie z przeglądu z Jonathana Swifta , gdzie zagrała z nazwiskami i ortografii. Była skuteczną dziennikarką polityczną bez tabu.