Daphnis

Daphnis Obraz w Infoboksie. Biografia
Tata Hermes

W mitologii greckiej, a zwłaszcza rzymskiej , Daphnis (w starożytnej grece Δάφνις  / Dáphnis , od δάφνη  / dáphnê , "  laur  "), syn Hermesa i nimfy , jest deifikowanym pasterzem Sycylii . Według legendy urodził się na wsi wokół wsi Assoro w prowincji Enna .

Mit

Od Pana nauczył się śpiewać i grać na flecie, a czasami przedstawia się go jako jego kochanka. Był chroniony przed Muzami, które zainspirowały go zamiłowaniem do poezji. Mówi się, że był pierwszym, który wyróżnił się w poezji pasterskiej . Przed nim pasterze prowadzili dzikie życie; umiał ich ucywilizować, nauczył ich szanować i czcić bogów; propagował wśród nich kult Dionizosa, który uroczyście celebrował. Wyróżniał się swoją urodą i mądrością, był kochany zarówno przez bogów, jak i ludzi.

Obiecuje lojalność nimfie Nomii (Pasterze), która w obliczu jego niewierności oślepia go lub zamienia w skałę.

Gdy umarł, opłakiwały go nimfy, Pan i Apollo , którzy poszli w jego ślady, opuścili wieś, sama ziemia stała się jałowa lub pokryta jeżynami i cierniami.

Ale Daphnis został przyjęty do Olimpu , a raz przyjęty wśród bogów, wziął pod swoją opiekę pasterzy i trzody. Wieś zmieniła swój wygląd, pokryła się zielenią, kwiatami i żniwami. W górach nie słychać było nic prócz okrzyków radości i pieśni radości. Był to powrót złotego wieku, kiedy nikt nie zabija ani nie zjada drugiego , jak pisze Wergiliusz  :

„Wilk nie myśli już o zastawianiu pułapek na stada, myśliwy zaskakuje jelenie w swoich zdradzieckich jeziorach; dobra Daphnis kocha spokój. Same nieuprawiane góry wydają okrzyki radości do gwiazd; nawet skały i krzaki mówią: „On jest bogiem, Menalque, on jest bogiem!” "

-  Wergiliusz , Bukoliki , V.

Towarzysz Artemidy , mówi się, że nie zadowalając się trzymaniem swoich pięknych stad, poszedł też na polowanie; i taki był urok, jaki ten boski łowca rozprzestrzenił się wokół niego, że kiedy umarł, jego psy również pozwoliły sobie umrzeć z bólu.

Ten wiejski bóg miał swoje świątynie, swoje ołtarze; libacji zostały wprowadzone do niego jako do Dionizosa i Demeter , a dla mieszkańców wsi, był niemal inny Apollo. Musimy zobaczyć w tym greckiego podziału kultem duszpasterskiego Sican Boga , małżonka z Wielkiej Matki .

Wergiliusz poświęcił mu piątą eklogę Bukolików . Teokryt przywołuje to w kilku pracach.

Uwagi i referencje

  1. Skała została nazwana na cześć boga w pobliżu Cefalù .
  2. Pierre Lévêque, „Kolonie chalcydyjskie północnego wybrzeża”, La Sicile , Presses Universitaires de France, 1989, s. 279-290. [ przeczytaj online ]

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne