| Tytuł | Ustawa z dnia 22 grudnia 1789 r. - styczeń 1790 r. O konstytuowaniu sejmików prymarnych i administracyjnych |
|---|---|
| Kraj | Królestwo Francji |
| Terytorium stosowania | królestwo Francji, w tym Korsyka, Dombes i Henrichemont-Boisbelle |
| Języki urzędowe) | Francuski |
| Rodzaj | prawo |
| Zatkany |
prawo konstytucyjne prawo wyborcze prawo administracji terytorialnej |
| Legislatura | Krajowe Zgromadzenie Ustawodawcze |
|---|---|
| Przyjęcie | 22 grudnia 1789 |
| Sankcja | Styczeń 1790 |
| Opublikowanie | January 8 , 1790 |
Dekret z dnia 22 grudnia 1789 roku, dotyczącej utworzenia zespołów podstawowych i administracyjnych lub prawa z dnia 22 grudnia 1789 - styczeń 1790, dotyczącej ustanowienia zespołów podstawowych i administracyjnych , to dekret z Konstytuanta. Przyjęte na22 grudnia 1789.
Przewiduje nowy podział Królestwa na siedemdziesiąt pięć do osiemdziesięciu pięciu departamentów ; że każdego departamentu w trzech do dziewięciu okręgach ; i że z każdej dzielnicy w miasteczkach około czterech kwadratowych lig w okolicy .
Dokładną liczbę (83) departamentów i ich granice ustalono 26 lutego 1790 r., A ich istnienie nastąpiło 4 marca następnego roku.
Nazwy kilku wydziałów wynikające z tego dekretu nie pokrywają się z obecnymi. Chcąc uporządkować stary porządek, staramy się, aby departamenty nie nadawały im nazwy zbyt przypominającej dawną twierdzę lub prowincję Ancien Régime , ale preferujemy identyfikację według elementów naturalnych, wód rzecznych, głównie górskich. .
Dekret z 22 grudnia 1789 r. Bezpośrednio poprzedza edykt z Czerwiec 1787powoływanie sejmików prowincjonalnych .
Plan podziału całego Królestwa na hierarchiczne okręgi podatkowe, z reprezentatywnym zgromadzeniem podatników i odpowiedzialnymi głównie za dystrybucję podatków bezpośrednich, nie jest nowy.
Takie okręgi istniały w pewnych prowincjach Królestwa zwanych krajami stanów . Na przykład w Langwedocji stany prowincjonalne rozdzielały pewne podatki bezpośrednie między diecezje cywilne; zgromadzenia diecezjalne rozdzielały je między parafie cywilne; a ci drudzy rozdzielali je między podatników na podstawie katastru.
W Rozważaniach na temat dawnego i obecnego rządu Francji , którego rękopis krążył potajemnie przez dziesięciolecia przed jego pośmiertną publikacją w 1764 r. , Markiz d'Argenson przedstawił swój „plan rządu” w pięćdziesięciu dwóch artykułach. Proponuje on ustanowienie w każdej społeczności, to znaczy w mieście, miasteczku lub wsi, sędziów w liczbie proporcjonalnej do liczby ludności, głównie odpowiedzialnych za dawanie królowi, w drodze bezpłatnej darowizny, produktu identycznego z wielkością i innymi produktami. impozycje. Z drugiej strony, ci sędziowie byliby odpowiedzialni za ustalanie i pobieranie lokalnych podatków. kompetentny w sprawach policyjnych. Ostatecznie podatki zostałyby zredukowane do jednego podatku: trzy czwarte z tego król odliczyłby na wydatki państwowe, a pozostałą część przekazał gminom na wydatki lokalne, w szczególności na budowę i utrzymanie robót publicznych. Z drugiej strony D'Argenson zaproponował podział Królestwa na departamenty, na których czele stał szafarz.
W 1775 r. Generalny Kontroler Finansów , Turgot , zalecił w swoim Pamiętniku o gminach, które napisał jego pierwszy urzędnik, Dupont de Nemours , cztery poziomy zgromadzeń zwanych gminami : u podstawy, gminy parafialne ; z gmin wyborów ; z miast prowincji ; a na górze duża gmina . Na wsi w każdej istniejącej parafii, aneksie lub gminie utworzono by gminę parafialną . W każdym mieście gmina parafialna miałaby zastąpić istniejące gminy. W większych miastach powstanie kilka gmin parafialnych . W każdych wyborach utworzona zostanie gmina wyborcza. W jej skład wchodziłby zastępca z każdej gminy parafialnej wchodzącej w skład jej gminy. Każde miasto wysłałoby tylko jednego zastępcę, stolice prowincji mogły jednak wysłać dwóch zastępców, a Paryż czterech. Zbyt duże wybory można podzielić. W każdej prowincji zostanie utworzona gmina prowincjonalna. Jego zgromadzenie składałoby się z jednego zastępcy z każdej wybranej gminy . Wreszcie powstałaby duża gmina lub gmina ogólna Królestwa . Jego zgromadzenie składać się będzie z posłów z gmin prowincji .
W 1776 r. Doradca finansowy i dyrektor generalny skarbu Necker podjął projekt Turgota i Dupont de Nemours w swoim Memoir on the Establishment of Provincial Administrations . Jednak dostosował go, ponieważ planowane przez niego zgromadzenia lokalne opierały się na rozróżnieniu między trzema zakonami. Lokalne zgromadzenia powstały w czterech prowincjach: Berry ( generał Bourges ) w 1778 , Haute-Guyenne ( generality of Montauban ) i Dauphiné ( generality of Grenoble ) w 1779 i Bourbonnais ( generality of Moulins ) w 1781 .
W 1786 r. Główny zarządca finansów Calonne zaproponował w swojej Precis plan poprawy finansów , uogólnienie zgromadzeń parafialnych, okręgowych i prowincjalnych na całe Królestwo.
W 1787 r. Nowy główny nadzorca finansów, Loménie de Brienne , przejął projekt swojego poprzednika. Edyktem z czerwca 1787 roku Ludwik XVI planował objąć wszystkie prowincje nie posiadające stanów prowincjonalnych, zgromadzenia prowincjonalne i niższe zgromadzenia, które od 1778-1779 odbywały w Berry i Haute-Guyenne.
W następstwie edyktu z czerwca 1787 r. Condorcet opublikował w 1788 r. Swój esej o konstytucji i funkcjach sejmików prowincji , który Alengry uznał za „najważniejsze dzieło dotyczące prawa konstytucyjnego, jakie ukazało się w tamtym czasie”. Condorcet zaproponował nowy podział terytorialny Królestwa na prowincje , podzielone na dystrykty , które same zostały podzielone na wspólnoty . Każdy oddział miałby dwa zgromadzenia: zgromadzenie administracyjne i zgromadzenie wyborcze . Każde zgromadzenie wyborcze miałoby funkcję wyboru członków zgromadzenia administracyjnego . Każde zgromadzenie administracyjne miałoby charakter obrad, ale nie byłoby trwałe. Granice społeczności powinny być tak ustalone, aby w ciągu jednego dnia obywatele znajdujący się najdalej od stolicy gminy mogli tam udać się, załatwić tam interesy przez kilka godzin, a następnie wrócić do domu: promień społeczności powinien zatem wynosić trzy ligi. Że o tematyce dzielnica powinna być co najwyżej pół dnia z dala; i prowincji znajdującej się w odległości co najwyżej jednego dnia od stolicy dystryktu najbardziej oddalonej od stolicy prowincji.
Plik 1 st październik +1.787Ludwik XVI przywraca stan Prowansji . Plik22 października 1788, przywrócił wtedy stany Dauphiné, 1 st listopadnastępnie te z Franche-Comté. Waha się więc, czy zastąpić zgromadzenia prowincjonalne stanami prowincjonalnymi.
Podczas sesji otwierającej Stany Generalne im5 sierpnia 1789, Necker zaprasza ich do narady nad utworzeniem stanów prowincjonalnych.
Podczas sesji królewskiej w23 czerwca 1789Ludwik XVI planuje ustanowienie, w każdej części Królestwa, stanów prowincjonalnych składających się z dwóch dziesiątych członków duchowieństwa, trzech dziesiątych członków szlachty i pięciu dziesiątych członków trzeciego stanu, wybranych przez odpowiednie zakony, obradując wspólnie zastępował zgromadzenia prowincjonalne, dodatkowo obciążał administrację szpitali, więzień, żebraczych składów , podrzutków, kontrolę wydatków miasta, nadzór nad utrzymaniem lasów, opieką i sprzedażą drewna.
Plik 9 lipca 1789, Mounier , w sprawozdaniu komisji konstytucyjnej, zarejestrował organizację i te funkcje zespołów wojewódzkich i miejskich jednymi z pierwszych i najważniejszych obrad mają być podjęte przez Konstytuanta .
Plik 7 września 1789, Sieyès proponuje Konstytuanty do powoływania się w niej, wybraną komisję odpowiedzialną za przygotowanie „planu gmin i województw” tak, że „Francja może tworzyć jedną całość, z zastrzeżeniem równomiernie we wszystkich swoich częściach, do prawodawstwa i wspólna administracja ”.
Konstytuanta powołuje, na posiedzeniu w dniu 13 września 1789 roku, drugi Komitet Konstytucja aby zastąpić poprzedni, który zrezygnował dzień wcześniej, składa się z Thouret (sprawozdawca i prezydenta), opat Sièyes , Celu , Démeunier , Rabaud św -Étienne , Talleyrand-Périgord , Lally-Tollendal i Le Chapelier . To on jest odpowiedzialny za rozwijanie podstaw reprezentacji proporcjonalnej i tworzenie zgromadzeń administracyjnych.
Plik 29 września 1789, Thouret przedstawia Zgromadzeniu Ustawodawczemu pierwszy raport, który przewiduje podział terytorium na 80 kwadratowych departamentów po 18 lig po każdej stronie, każdy podzielony na 9 kwadratowych „gmin” (okręgi po 6 lig po bokach), podzielonych na 9 „kantonów” »Również place po 2 ligach z 2, które razem tworzą 720 gmin i 6 480 kantonów; Paryż byłaby traktowana osobno i być 81 th dział. Ten utylitarny model geometryczny zwolenników decentralizacji zostaje porzucony na rzecz modelu prowincjonalistów zjednoczonych wokół Mirabeau , który zachowuje granice prowincji tak, aby zachować „naturalną jednorodność morfologii krajobrazu, obyczajów, przyzwyczajeń, zwyczajów., Produkcji. i języki ”.
Plik January 8 , 1790, Kantory Pusy przedstawia Konstytuanty Podsumowanie Raport o nowym podziale Królestwa , a następnie Spis działów, zgodnie z kolejnością prac , które przewiduje utworzenie działów rozproszonych w następujący sposób:
| Prowincje | Liczba oddziałów |
|---|---|
| Prowansja | 3 |
| Księstwo Orange | 0 |
| Dauphiné | 3 |
| Bresse, Bugey, kraj Gex i Dombes | 1 |
| Franche-Comte | 3 |
| Alzacja | 2 |
| Lorraine, Barrois i Trois-Évêchés (z wyjątkiem księstw Sedan , Mouzon i Carignan ) | 4 |
| Szampan , z Givetem i Charlemontem, Marienburgiem i Philippeville oraz księstwami Sedan, Mouzon i Carignan | 4 |
| Flandria i Hainaut | 1 |
| Artois oraz Calaisis , Ardresis i Boulonnais | 1 |
| Île-de-France, Soissonnais i Pikardia (z wyjątkiem Calaisis, Ardresis i Boulonnais) | 5 |
| Paryż i jego przedmieścia | 1 |
| Normandia i Perche | 5 |
| Bretania i część Wspólnych Marchii | 5 |
| Poitou (bez Confolens), Loudunois, Mirebalais i część Wspólnych Marchii | 3 |
| Maine, Anjou i Touraine | 4 |
| Jagoda | 2 |
| Nivernais i część Berry na prawym brzegu Loary | 1 |
| Orléanais, Blaisois i Pays Chartrain, a także Thimerais | 3 |
| Auxerrois i Sénonais, a także część Orléanais | 1 |
| Burgundia | ? |
| Aunis i część Saintonge | 1 |
| Angoumois, część Saintonge i Confolens | 1 |
| Bordelais | 1 |
| Bazadais i duże wrzosowiska | 1 |
| Agénois i Condomois | 1 |
| Armagnac | 1 |
| Pays de Marsan i Chalosse | 1 |
| Orka, Basse-Navarre, Soule i Béarn | 1 |
| Bigorre i Quatre-Vallées | 1 |
| Nébouzan i kraj Foix | 1 |
| Roussillon i część Langwedocji | 1 |
| Langwedocja (z wyjątkiem Fenouillèdes i Velay), Comminges i części Armagnac i Quercy | 7 |
| Rouergue | 1 |
| Quercy | 1 |
| Auvergne i Velay | 3 |
| Bourbonnais | 1 |
| Marche, Limousin i Dorat | 3 |
| Perigord | 1 |
| Lyonnais, Beaujolais i Forez | 1 |
| Korsyka | 1 |
Plik 9 stycznia 1790Zgromadzenie Ustawodawcze nakazuje deputowanym z każdego departamentu przedkładanie komitetowi konstytucyjnemu przez 13 stycznia, tabela ogłaszania odpowiednich granic wydziałów.
Plik 15 stycznia 1790Zgromadzenie Ustawodawcze ustala liczbę departamentów na osiemdziesiąt trzy i rozdziela je w następujący sposób.
Wyznaczenie departamentów, ustalenie ich głównych miast, ustalenie liczby ich okręgów i głównych miast powoduje powstanie licznych dekretów zwanych dekretami partykularnymi . Pierwszy szczególny dekret dotyczy12 stycznia 1790. Po nim nastąpią określone dekrety z dnia13, 14, 15, 16, 19, 20, 21, 22, 23, 25, 26, 27, 28, 29 i 30 stycznia, 1 ul, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 13, 15 i 17 lutego 1790.
Główne przepisy prawa są następujące:
Ustawa wyróżnia spośród obywateli aktywnych obywateli, wobec których zastrzega sobie prawo głosu.
Aktywni obywatele to obywatele, którzy spełniają łącznie następujące warunki:
Z drugiej strony, prawo rozróżnia między aktywnymi obywatelami , z uprawnionych obywateli .
Są uprawnionymi obywatelami , aktywnymi obywatelami, którzy płacą bezpośrednią składkę lub większą lokalną wartość dziesięciu dni roboczych.
Wreszcie, prawo wyróżnia spośród uprawnionych obywateli tych, którzy kwalifikują się do Krajowego Zgromadzenia Ustawodawczego.
Do Krajowego Zgromadzenia Ustawodawczego kwalifikują się aktywni obywatele, którzy z jednej strony wnoszą bezpośredni wkład co najmniej jednej srebrnej marki, az drugiej strony posiadają jakąkolwiek własność ziemi.
Ustawa przewiduje wybór w głosowaniu pośrednim na dwóch etapach z jednej strony do Krajowego Zgromadzenia Ustawodawczego, z drugiej strony do wydziałów i administracji okręgowej.
Aktywni obywatele, zbierając się w prawyborach, muszą wybrać spośród uprawnionych aktywnych obywateli wyborców, którzy wybiorą:
Ustawa ustanawia mandat przedstawicielski, zarówno dla członków Krajowego Zgromadzenia Ustawodawczego, jak i dla administratorów departamentów i okręgów .
Prawo wynika z reprezentatywnego charakteru mandatów, nieodwołalności wybieranych urzędników oraz zakazu bezpośredniego kierowania petycji i instrukcji do wybieranych urzędników.
Prawo przewiduje, oprócz gmin, dwa poziomy administracji terytorialnej: administrację departamentalną i administrację powiatową.
Organizacja wydziałów i powiatówPrawo zapewnia wydziałom wspólną organizację. To samo dotyczy dzielnic.
Każdy departament jest zarządzany przez administrację departamentu składającą się z trzydziestu sześciu członków, wybieranych na czas, na czas określony, czteroletni, z możliwością przedłużenia o połowę co dwa lata. Administratorzy wydziału wybierają spośród siebie w głosowaniu indywidualnym i bezwzględną większością głosów swojego przewodniczącego i sekretarza. Z kolei administratorzy wybierają ośmiu z nich do zarządu departamentu .
Każdy okręg jest zarządzany przez administrację dystryktu składającą się z dwunastu członków, wybieranych terminowo, na wstępnie ustaloną czteroletnią kadencję, z możliwością odnowienia co dwa lata o połowę. Starostowie wybierają spośród siebie w głosowaniu indywidualnym i bezwzględną większością głosów swojego przewodniczącego i sekretarza. Z drugiej strony administratorzy wybierają ośmiu z nich do utworzenia spisu okręgowego .
Obowiązki wydziałów i okręgówPrawo ignoruje koncepcje dekoncentracji i decentralizacji.
Wyróżnia dwie kategorie atrybucji: te, które departamenty wykonują pod nadzorem organu ustawodawczego z jednej strony oraz te, które wykonują pod zwierzchnictwem i inspekcją króla.
Prawo znosi stany prowincjonalne, które pozostały w prowincjach Królestwa znanych jako państwa ( Artois , Basse-Navarre , Béarn , Bigorre , Burgundia, Bretania, Cambrésis, Korsyka, Flandria, Foix, Hainaut , Labourd , Langwedocja , Marsan, Nébouzan, Provence i Soule ), w tym te, które zostały przywrócone w 1788 r. (We Franche-Comté i Dauphiné), a także poszczególne posiadłości, które istniały w Burgundii - Bresse, Bugey i Mâconnais - oraz w Langwedocji - Gévaudan , Velay i Vivarais .
Prawo zniosło również zgromadzenia prowincjonalne i niższe zgromadzenia, które powstały w 1778 r. W Berry ( generał Bourges ), a następnie w 1779 r. W Haute-Guyenne ( generał Montauban ), aw 1787 i 1788 r. prowincje Królestwa zwane krajami wyborów - Anjou , Maine i Touraine ( generality of Tours ), Auvergne ( generality of Riom ), Champagne ( generality of Châlons ), Gascogne (part of the general of Auch), Île-de- France ( ogólność Paryżu ), Lyon ( ogólność Lyon ), Basse- Normandie ( ogólność Caen ), Haute-Normandie ( ogólność Rouen ), Middle-Normandy i Perche ( ogólność Alençon ) Orleania ( ogólność Orlean ), Pikardia ( ogólność Amiens ), Poitou ( ogólność Poitiers ), Soissonnais ( ogólność Soissons ) oraz Trois-Évêchés i Clermontois ( ogólność Metz ) - lub kraj opodatkowania - Alzacja ( zarząd Alzacji ), Lorraine i Barrois ( zarząd Lotaryngii i Barrois ) i Roussillon ( zarząd Roussillon ).
Wreszcie, prawo znosi zmarłych intendentów lub komisarzy, a także ich subdelegentów i zabrania ich przywracania do pracy.
Ustawa z dnia 22 grudnia 1789 jest dekret z Konstytuanta ostatnie przepisy, które zostały przyjęte w dniu 22 grudnia 1789 roku January 8 , 1790Konstytuanta postanawia przedstawić go królowi Ludwikowi XVI wraz z instrukcją. Dekret z 22 grudnia 1789 r. Stał się prawem w wyniku jego sankcji króla.
Prawo obowiązywało tylko na terytorium królestwa Francji. Z jego zakresu wyłączono kolonie i osady.
Prawo zostało rozszerzone na Awinion i Comtat Venaissin , zjednoczone z Królestwem dekretem z dnia14 września 1791. Rzeczywiście, dekretem z dnia23 września 1791Wydział Konstytucyjny dzieli terytorium na dwa okręgi, ustala ich stolice w Awinionie i Carpentras oraz zapewnia ich włączenie do sąsiednich departamentów. Następnie na mocy dekretu26 marca 1792The Zgromadzenie Narodowe legislacyjne wciela dzielnicę Vaucluse , której kapitał jest w Awinionie, w departamencie Delta Rodanu i dzielnicy Ouvèze , której kapitał jest w Francji, w departamencie Drome .
Dekretem z dnia January 8 , 1790Zgromadzenie Konstytucyjne zastrzegło sobie prawo do odróżnienia w ustawie z dnia 22 grudnia 1789 r. „artykułów konstytucyjnych od tych, które mają jedynie charakter normatywny”, to znaczy przepisów konstytucyjnych, od tych, które nie są tylko ustawodawcze.
Niektóre przepisy ustawy z 22 grudnia 1789 r. W obowiązującej wówczas wersji zostały włączone do Konstytucji z 3 września 1791 r. I tym samym ukonstytuowane .
Były dwa dwuprzedziałowe w 1793 roku:
Artykuł 2-9 ° sekcji III ustawy został zniesiony przez rozdział IV artykułu 58 prawa n O 82-213 z2 marca 1982 r, odnoszące się do praw i wolności gmin, departamentów i regionów.