Cyjanotrychyt
Cyjanotrychyt Kategoria VII : siarczany, seleniany, tellurany, chromiany, molibdeniany, wolframiany
|
Cyjanotrichyt - Arizona
|
Generał |
---|
Klasa Strunz
|
7.DE.10
7 SIARCZANY (SELENANY, TELLURANY)
7.D Siarczany (seleniany itp.) Z dodatkowymi anionami, z H2O
7.DE Tylko z kationami średniej wielkości; niesklasyfikowany
7.DE.10 Cyjanotrichit węglanowy Cu ++ 4Al2 (CO3, SO4) (OH) 12 • 2 (H2O) Grupa kosmiczna Unk Point Group Ortho
7.DE.10 Cyjanotrichit Cu4Al2 (SO4) (OH) 12 • 2 (H2O) ) Grupa przestrzenna Unk Grupa punktów Orto
|
---|
Klasa Dany
|
31.02.01.01
Siarczany
31. Uwodnione siarczany (z hydroksylem lub halogenem)
|
---|
|
Wzór chemiczny |
H 16 Al 2 Cu 4 O 18 S
Cu 4 Al 2 [(OH) 12 / SO 4 ] 2H 2 O |
---|
Identyfikacja |
---|
Forma masy |
644,328 ± 0,024 amu H 2,5%, Al 8,38%, Cu 39,45%, O 44,7%, S 4,98%,
|
---|
Kolor
|
niebieski
|
---|
System kryształów
|
rombowy
|
---|
Łupliwość
|
Nie
|
---|
Złamać
|
nierówny
|
---|
Habitus
|
włókniste, krzewy, kępy
|
---|
Facja
|
Pryzmatyczny, igiełkowy wydłużony na [001]
|
---|
Skala Mohsa
|
3,5 do 4 |
---|
Linia
|
jasny niebieski
|
---|
Blask
|
szklisty
|
---|
Właściwości optyczne |
---|
Współczynnik załamania światła
|
a = 1,588, b = 1,617, g = 1,655
|
---|
Dwójłomność
|
Dwuosiowy (+); 0,0670
|
---|
Dyspersja
|
2 v z ~ 82
|
---|
Fluorescencja ultrafioletowa
|
Każdy
|
---|
Przezroczystość
|
przeświecający
|
---|
Właściwości chemiczne |
---|
Gęstość
|
3,7 do 3,9
|
---|
Właściwości fizyczne |
---|
Magnetyzm
|
Nie
|
---|
Radioaktywność
|
Każdy
|
---|
|
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. |
Cyanotrichit gatunek mineralna składa się z hydroksy - siarczan miedzi i aluminium hydratu o wzorze: Cu 4 Al 2 [(OH) 12 / SO 4 ] · 2H 2 O. kryształy mogą mieć do 3 cm .
Historia opisu i nazw
Wynalazca i etymologia
Pierwsze badanie zostało przeprowadzone na próbce z Mołdawii Nouă (Rumunia) przez Abrahama Gottloba Wernera w 1808 r. Ale to opis Ernsta Friedricha Glockera nawiązuje do 1839 r. Nazwał go od starożytnego greckiego κυανός lub łacińskiego cyaneus (ciemnoniebieski ) i starogrecki θρίξ, θριχός (włosy, włosy) lub „niebieskie włosy”, które są najczęstszym nawykiem tego minerału.
Topotyp
Złoże topotypu znajduje się w Mołdawii Nouă , rumuńskim Banacie w Rumunii .
Synonimy
- aksamitna miedź ( Armand Lévy )
- lettsomit (Percy 1850) Minerał jest dedykowany angielskiemu mineralogowi Williamowi G. Lettsomowi (1805-1887)
- namaqualite
Charakterystyka fizykochemiczna
Kryteria określania
Formy cyanotrichit igiełkowe kryształy nieba niebieskiego na lazurowym niebieskim kolorze , umieszczone w kulistych krzewów długich igieł, lub w skorupie krótkich igieł dając wygląd aksamitny. Kryształy te są półprzezroczyste, ze szklistym lub jedwabistym połyskiem. Nie mają płaszczyzny dekoltu , a ich złamanie jest nierówne. Widziane pod mikroskopem analizatora polaryzacyjnego , w nieanalizowanym świetle, wykazują pleochroizm : ich kolor waha się od bladoniebieskiego do intensywnie niebieskiego.
Cyjanotrychit jest raczej miękkim minerałem (3,5 do 4 w skali Mohsa ) i niezbyt gęstym (zmierzona gęstość waha się od 3,7 do 3,9).
Ten minerał pozostawia cechę bladoniebieską.
Skład chemiczny
Cyjanotrychit o wzorze Cu 4 Al 2 [(OH) 12 / SO 4 ] .2H 2 O ma masę cząsteczkową 644,33 u . Dlatego składa się z następujących elementów:
Skład pierwiastkowy minerału
Element |
Liczba (wzór) |
Masa atomów ( u ) |
% masy cząsteczkowej
|
---|
Siarka |
1 |
32.06 |
4,98%
|
Aluminium |
2 |
53,96 |
8,37%
|
Miedź |
4 |
254,19 |
39,45%
|
Wodór |
16 |
16.13 |
2,50%
|
Tlen |
18 |
287,99 |
44,70%
|
|
Razem: 41 pozycji |
Razem: 644,33 j |
Razem: 100%
|
---|
Ta kompozycja umieszcza ten minerał:
Krystalochemia
Cyjanotrichit służy jako lider w grupie minerałów izostrukturalnych, która nosi jego nazwę:
Grupa cyjanotrychytowa
-
Kamerolait : Cu 4 Al 2 (HSbO 4 , SO 4 ) (CO 3 ) (OH) 10 • 2H 2 O
-
Cyjanotrichit węglanowy : Cu 4 Al 2 (CO 3 , SO 4 ) (OH) 12 • 2H 2 O
-
Cyjanotrychit : Cu 4 Al 2 (SO 4 ) (OH) 12 • 2H 2 O
-
Chajdarkanit : Na 0,34 Cu 4 Al 3 (OH) 14 F 3 • 2H 2 O
Krystalografia
-
Parametry z konwencjonalnym oczek : = 10.16 nm , = 12,61 nm , = 2,9 nm ; Z = 1; V = 371,54 A 3w{\ displaystyle a}b{\ displaystyle b}vs{\ displaystyle c}
- Zmierzona gęstość = 3,8 g cm -3
Depozyty i depozyty
Gitologia i powiązane minerały
Minerał włóknisty do iglastego , nitkowaty w postaci osadów na podłożu skalnym. Skała powstaje w wyniku erozji i długotrwałego utleniania złóż miedzi w obecności glinu.
Często związane minerały są: brochantyt , spangolite , chalcophyllite , oliwenit , tyrolite , parnauite , azurite , malachit , connellite .
Złoża produkujące niezwykłe okazy
Eastern Metals Mine,
Saint-Fabien-de-Panet ,
Regional County Municipality of Montmagny ,
Quebec
Arizona
Nevada
Kopalnia Cap Garonne ,
Le Pradet ,
Var ,
Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
Kopalnia Couloumier,
Auzat ,
Ariège ,
Midi-Pyrénées
Kamariza (lub Camarésa?),
Laurion Mines ,
Attica
Mołdawia Nouă ,
rumuński Banat (topotyp).
Uwagi i odniesienia
-
Rupert Hochleitner ( tłumaczenie z niemieckiego), 300 rocks and minerals , Paris, Delachaux and Niestlé,2010, 256 pkt. ( ISBN 978-2-603-01698-5 )
-
Klasyfikacja składników mineralnych wybranych jest , że z Strunz , z wyjątkiem polimorfów krzemionki, które są zaliczane do krzemianów.
-
obliczona masa cząsteczkowa od „ atomowych jednostek masy elementów 2007 ” na www.chem.qmul.ac.uk .
-
The Handbook of Mineralogy Volume IV, 2000 Mineralogical Society of America autorstwa Kennetha W. Bladha, Richarda A. Bideaux, Elizabeth Anthony-Morton i Barbary G. Nichols
-
(de) Jochen Schlüter and Reinhardt Kurtz (red.), Typmineralkatalog Deutschland , Hamburg, Universität Hamburg ( czytaj online ).
-
Armand Lévy , Henri Heuland - Opis zbioru minerałów Tom 3 str. 100
-
Percy (1850) Philosophical Magazine and Journal of Science: 36: 100.
-
Mason, B. (1961): Tożsamość namakwalitu z cyjanotrychytem. Magazyn mineralogiczny 32, 737-738.
-
Hager, SL, Leverett, P. i Williams, PA (2009): Możliwe związki strukturalne i chemiczne w grupie cyjanotrychitu. Canadian Mineralogist 47, 635-648.
-
Sabina (1992) GSC Misc. Raport 46, 62
-
SARP, H., MARI, G., MAGNAN, M.-T., CAMEROLA, M., DELORY, B., GUARINO, A. and ILTIS, A. (1997) La mine de Cap Garonne (Var, Francja ) Wysokie miejsce w międzynarodowej mineralogii. Riwiera naukowa, Nicea, 3-58.
-
Rémy, P. & Font, P. (2008) Kopalnia Couloumier, Auzat (Ariège). Magazyn MicroMinéral nr 2
-
Wendel, W. i Rieck, B. (1999); Die wichtigsten Mineralfundstellen und Bergbauanlagen Lavrières, LAPIS 24 (7/8), 25–33
<img src="https://fr.wikipedia.org/wiki/Special:CentralAutoLogin/start?type=1x1" alt="" title="" width="1" height="1" style="border: none; position: absolute;">