Cyjanotrychyt

Cyjanotrychyt
Kategoria  VII  : siarczany, seleniany, tellurany, chromiany, molibdeniany, wolframiany
Przykładowy obraz artykułu Cyanotrichite
Cyjanotrichyt - Arizona
Generał
Klasa Strunz 7.DE.10

7 SIARCZANY (SELENANY, TELLURANY)
 7.D Siarczany (seleniany itp.) Z dodatkowymi anionami, z H2O
  7.DE Tylko z kationami średniej wielkości; niesklasyfikowany
   7.DE.10 Cyjanotrichit węglanowy Cu ++ 4Al2 (CO3, SO4) (OH) 12 • 2 (H2O)
Grupa kosmiczna Unk
Point Group Ortho
   7.DE.10 Cyjanotrichit Cu4Al2 (SO4) (OH) 12 • 2 (H2O) )
Grupa przestrzenna Unk
Grupa punktów Orto

Klasa Dany 31.02.01.01

Siarczany
31. Uwodnione siarczany (z hydroksylem lub halogenem)


Wzór chemiczny H 16 Al 2 Cu 4 O 18 S Cu 4 Al 2 [(OH) 12 / SO 4 ] 2H 2 O
Identyfikacja
Forma masy 644,328 ± 0,024 amu
H 2,5%, Al 8,38%, Cu 39,45%, O 44,7%, S 4,98%,
Kolor niebieski
System kryształów rombowy
Łupliwość Nie
Złamać nierówny
Habitus włókniste, krzewy, kępy
Facja Pryzmatyczny, igiełkowy wydłużony na [001]
Skala Mohsa 3,5 do 4
Linia jasny niebieski
Blask szklisty
Właściwości optyczne
Współczynnik załamania światła a = 1,588,
b = 1,617,
g = 1,655
Dwójłomność Dwuosiowy (+); 0,0670
Dyspersja 2 v z ~ 82
Fluorescencja ultrafioletowa Każdy
Przezroczystość przeświecający
Właściwości chemiczne
Gęstość 3,7 do 3,9
Właściwości fizyczne
Magnetyzm Nie
Radioaktywność Każdy
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej.

Cyanotrichit gatunek mineralna składa się z hydroksy - siarczan miedzi i aluminium hydratu o wzorze: Cu 4 Al 2 [(OH) 12 / SO 4 ] · 2H 2 O. kryształy mogą mieć do 3  cm .

Historia opisu i nazw

Wynalazca i etymologia

Pierwsze badanie zostało przeprowadzone na próbce z Mołdawii Nouă (Rumunia) przez Abrahama Gottloba Wernera w 1808 r. Ale to opis Ernsta Friedricha Glockera nawiązuje do 1839 r. Nazwał go od starożytnego greckiego κυανός lub łacińskiego cyaneus (ciemnoniebieski ) i starogrecki θρίξ, θριχός (włosy, włosy) lub „niebieskie włosy”, które są najczęstszym nawykiem tego minerału.

Topotyp

Złoże topotypu znajduje się w Mołdawii Nouă , rumuńskim Banacie w Rumunii .

Synonimy

Charakterystyka fizykochemiczna

Kryteria określania

Formy cyanotrichit igiełkowe kryształy nieba niebieskiego na lazurowym niebieskim kolorze , umieszczone w kulistych krzewów długich igieł, lub w skorupie krótkich igieł dając wygląd aksamitny. Kryształy te są półprzezroczyste, ze szklistym lub jedwabistym połyskiem. Nie mają płaszczyzny dekoltu , a ich złamanie jest nierówne. Widziane pod mikroskopem analizatora polaryzacyjnego , w nieanalizowanym świetle, wykazują pleochroizm  : ich kolor waha się od bladoniebieskiego do intensywnie niebieskiego.

Cyjanotrychit jest raczej miękkim minerałem (3,5 do 4 w skali Mohsa ) i niezbyt gęstym (zmierzona gęstość waha się od 3,7 do 3,9).

Ten minerał pozostawia cechę bladoniebieską.

Skład chemiczny

Cyjanotrychit o wzorze Cu 4 Al 2 [(OH) 12 / SO 4 ] .2H 2 O ma masę cząsteczkową 644,33 u . Dlatego składa się z następujących elementów:

Skład pierwiastkowy minerału
Element Liczba (wzór) Masa atomów ( u ) % masy cząsteczkowej
Siarka 1 32.06 4,98%
Aluminium 2 53,96 8,37%
Miedź 4 254,19 39,45%
Wodór 16 16.13 2,50%
Tlen 18 287,99 44,70%
Razem: 41 pozycji Razem: 644,33 j Razem: 100%

Ta kompozycja umieszcza ten minerał:

Krystalochemia

Cyjanotrichit służy jako lider w grupie minerałów izostrukturalnych, która nosi jego nazwę:

Grupa cyjanotrychytowa

Krystalografia

Depozyty i depozyty

Gitologia i powiązane minerały

Minerał włóknisty do iglastego , nitkowaty w postaci osadów na podłożu skalnym. Skała powstaje w wyniku erozji i długotrwałego utleniania złóż miedzi w obecności glinu.

Często związane minerały są: brochantyt , spangolite , chalcophyllite , oliwenit , tyrolite , parnauite , azurite , malachit , connellite .

Złoża produkujące niezwykłe okazy

Eastern Metals Mine, Saint-Fabien-de-Panet , Regional County Municipality of Montmagny , Quebec Arizona Nevada Kopalnia Cap Garonne , Le Pradet , Var , Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże Kopalnia Couloumier, Auzat , Ariège , Midi-Pyrénées Kamariza (lub Camarésa?), Laurion Mines , Attica Mołdawia Nouă , rumuński Banat (topotyp).

Uwagi i odniesienia

  1. Rupert Hochleitner ( tłumaczenie  z niemieckiego), 300 rocks and minerals , Paris, Delachaux and Niestlé,2010, 256  pkt. ( ISBN  978-2-603-01698-5 )
  2. Klasyfikacja składników mineralnych wybranych jest , że z Strunz , z wyjątkiem polimorfów krzemionki, które są zaliczane do krzemianów.
  3. obliczona masa cząsteczkowa od „  atomowych jednostek masy elementów 2007  ” na www.chem.qmul.ac.uk .
  4. The Handbook of Mineralogy Volume IV, 2000 Mineralogical Society of America autorstwa Kennetha W. Bladha, Richarda A. Bideaux, Elizabeth Anthony-Morton i Barbary G. Nichols
  5. (de) Jochen Schlüter and Reinhardt Kurtz (red.), Typmineralkatalog Deutschland , Hamburg, Universität Hamburg ( czytaj online ).
  6. Armand Lévy , Henri Heuland - Opis zbioru minerałów Tom 3 str.  100
  7. Percy (1850) Philosophical Magazine and Journal of Science: 36: 100.
  8. Mason, B. (1961): Tożsamość namakwalitu z cyjanotrychytem. Magazyn mineralogiczny 32, 737-738.
  9. Hager, SL, Leverett, P. i Williams, PA (2009): Możliwe związki strukturalne i chemiczne w grupie cyjanotrychitu. Canadian Mineralogist 47, 635-648.
  10. Sabina (1992) GSC Misc. Raport 46, 62
  11. SARP, H., MARI, G., MAGNAN, M.-T., CAMEROLA, M., DELORY, B., GUARINO, A. and ILTIS, A. (1997) La mine de Cap Garonne (Var, Francja ) Wysokie miejsce w międzynarodowej mineralogii. Riwiera naukowa, Nicea, 3-58.
  12. Rémy, P. & Font, P. (2008) Kopalnia Couloumier, Auzat (Ariège). Magazyn MicroMinéral nr 2
  13. Wendel, W. i Rieck, B. (1999); Die wichtigsten Mineralfundstellen und Bergbauanlagen Lavrières, LAPIS 24 (7/8), 25–33
<img src="https://fr.wikipedia.org/wiki/Special:CentralAutoLogin/start?type=1x1" alt="" title="" width="1" height="1" style="border: none; position: absolute;">