Kustodia franciszkańska Ziemi Świętej
Opieki w rodzinie franciszkańskiej jest sub-prowincji w zależności od prowincji lub terytorium działalności franciszkanów, gdzie klasztory i instytucje Zakonu są zgrupowane. Kieruje nim kurator . Najważniejsza z historycznego i symbolicznego punktu widzenia jest franciszkańska Kustodia Ziemi Świętej lub Kustodia Ziemi Świętej ( łac . Custodia Terræ Sanctæ ).
Ta opieka jest katolicka instytucja odpowiedzialna za interesy Kościoła katolickiego w Ziemi Świętej , w tym opiekę świętych miejscach Jerozolimy , z XIII -tego wieku .
Od 19 maja 2016 r.Kustoszem Ziemi Świętej jest Francesco Patton (it) narodowości włoskiej.
Historia
U początków Zakonu Franciszkańskiego
Kustodia została założona w 1342 roku . Jednak zakon franciszkanów jest obecny w Ziemi Świętej od swojego powstania około 1220 roku . Niektórzy bracia uzyskano niewielki dom w 1229 z widokiem na V th stacji Via Dolorosa .
Obecność franciszkanów w Ziemi Świętej sięga samych początków ich Zakonu Franciszkańskiego , który założony przez św. Franciszka z Asyżu w 1209 roku od początku otwierał się na ewangelizację misyjną.
Wraz z kapitułą generalną w 1217 r., która podzieliła Zakon na prowincje, narodziła się również Prowincja Ziemi Świętej; obejmował wszystkie regiony wokół południowo-wschodniego basenu Morza Śródziemnego, od Egiptu po Grecję i dalej.
Prowincja Ziemi Świętej obejmowała oczywiście miejsce narodzin Chrystusa, ze wszystkimi miejscami, w których urzeczywistniała się Tajemnica naszego Odkupienia. Z tego powodu Prowincja Ziemi Świętej została uznana za perłę wszystkich Prowincji, a także, w odniesieniu do innych fundacji misyjnych Zakonu Franciszkańskiego na całym świecie, za perłę wszystkich Misji. Odwiedził ją sam św. Franciszek, który między wizytami w Egipcie, Syrii i Palestynie przebywał tam przez kilka miesięcy w latach 1219-1220. W tym okresie odbyło się słynne spotkanie Biedaczyny z sułtanem Melkiem el-Kamelem.
W kontekście wojny, w samym środku wypraw krzyżowych , Franciszek z Asyżu przełamał bariery rozmowy i dialogu z sułtanem uważanym za wroga par excellence, niewiernym. Ten gest jest proroczym przykładem dialogu i świadectwem szacunku dla różnych kultur, przykładem, który nawet dzisiaj ma tak wiele do powiedzenia człowiekowi naszych czasów.
Ten sam duch ożywiał i nadal ożywia duchową i ludzką przygodę franciszkanów na Bliskim Wschodzie, w służbie miejscowej ludności, niezależnie od tego, czy są chrześcijanami, czy nie.
Ostateczny powrót Braci Mniejszych do Ziemi Świętej
W 1291 roku miasto Saint-Jean-d'Acre, ostatnia twierdza krzyżowców , wpadło w ręce muzułmanów. Jednak franciszkanie, którzy schronili się na Cyprze, gdzie znajdowała się siedziba Prowincji Wschodniej, starają się zapewnić sobie obecność w Jerozolimie i innych obszarach sanktuariów w Palestynie . Papież Jan XXII pozwala następnie ministrowi prowincjalnemu Ziemi Świętej na wysyłanie co roku dwóch swoich braci do Miejsc Świętych. Ich obecność w Grobie Świętym jest poświadczona w okresie od 1322 do 1327 roku.
Ostateczny powrót Braci Mniejszych do Ziemi Świętej, wraz z legalnym posiadaniem niektórych świętych miejsc i prawem użytkowania w innych, zawdzięczamy królowi Neapolu Robertowi z Anjou i Sancho z Majorki . W 1333 r. nabyli Wieczernik od sułtana Egiptu, dzięki pośrednictwu franciszkanina Rogera Guérina, i uzyskali prawo sprawowania przy Grobie Świętym . Dalej ustalono, że Bracia Mniejsi będą korzystać z tych praw w imieniu chrześcijaństwa. W 1342 papież Klemens VI bullami „ Gratias agimus ” i „ Nuper carissimae ” zatwierdził przedsięwzięcie królów Neapolu i ustalił ustalenia dotyczące nowego podmiotu. Zakonnicy przeznaczeni do Ziemi Świętej mogą odtąd pochodzić ze wszystkich prowincji Zakonu i, będąc w służbie Ziemi Świętej, podlegać jurysdykcji Ojca Kustosza, „Strażnika Góry Syjon w Jerozolimie”.
Do 1555 roku znajdował się w klasztorze Mont Sion . W 1336 mogą definitywnie ponownie osiedlić się w Ziemi Świętej. Odtąd centralna siedziba Kustodii powstała w pobliżu Wieczernika, na Górze Syjon. Franciszkanie zostali z niej wygnani przez Turków w 1551 roku. W 1560 roku zdobyli obecny klasztor Świętego Zbawiciela w Jerozolimie, gdzie przenieśli swoją opiekę.
Profesor Sylvia Schein podkreśla jednak wpływy antysemityzmu franciszkańskiego z 1333 roku . Według tego historyka, Bracia Mniejsi rozwinęli wśród pielgrzymów mit narodu żydowskiego „zabójcy Chrystusa ”, co przyczyniło się do szerzenia antysemityzmu w całej Europie. Ta propaganda, „systematyczna”, według analizy Sylvii Schein, miała na celu w szczególności zapobiec powrotowi Żydów do Ziemi Izraela , nawet jeśli na miejscu stosunki między Żydami, franciszkanami i pielgrzymami pozostały dość spokojne.
Stała obecność franciszkanów w Ziemi Świętej miała decydujące znaczenie dla rozwoju lokalnego Kościoła, do tego stopnia, że umożliwiła przywrócenie Patriarchatu Łacińskiego w Jerozolimie w 1847 r. Od tego czasu Kustodia i Patriarchat Łaciński pracują w duchu współpracy, aby wypełnić swoje mandaty.
Bracia Mniejsi są oficjalnymi kustoszami Świętych Miejsc
Z okazji 650. rocznicy bulli Klemensa VI Papież Jan Paweł II przesłał Ministrowi Generalnemu Zakonu Braci Mniejszych autograf list z dat.30 listopada 1992 r.. Ojciec Święty przypomniał przypisanie Zakonowi Miejsc Świętych , jednocześnie zachęcał franciszkanów do wytrwania w wypełnianiu mandatu, jaki w swoim czasie zleciła im Stolica Apostolska.
Bracia Mniejsi są zatem oficjalnymi kustoszami Miejsc Świętych. Wspominał o tym już papież Paweł VI – pierwszy od czasów św. Piotra pielgrzymujący do Ziemi Świętej – i potwierdził to Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Miejsc Świętych z okazji wielkiego jubileuszu św. rok 2000 .
Obecnie opieka nad Ziemią Świętą działa w następujących krajach: Izrael , Palestyna , Jordania , Syria , Liban , Egipt , kraje odwiedzone przez Jezusa Chrystusa oraz wyspy Cypr i Rodos . W tych krajach jest około trzystu zakonników, wspomaganych przez stu zakonników z różnych zgromadzeń.
Franciszkanie oferują swoje usługi w głównych sanktuariach Odkupienia, a wśród nich:
-
Widok Bazyliki Zwiastowania w Nazarecie.
-
Wnętrze Bazyliki Zwiastowania.
-
Miejsce narodzin Jezusa w Betlejem.
-
Franciszkanie przy Grobie Świętym.
Kustodia Ziemi Świętej dzisiaj
Powołanie franciszkańskie w Ziemi Świętej obraca się wokół trzech głównych osi:
- Modlitwa w Świętych Miejscach
- Posługa chrześcijan w kraju
- I powitanie pielgrzymów
Organizacja
Kustodia Ziemi Świętej jest obecna na Bliskim Wschodzie od ośmiu wieków. Nie mogłaby przetrwać na tak rozległym terytorium, pod wieloma reżimami politycznymi i realizować tak wiele różnorodnych misji bez pewnej organizacji. Dziś, bogaty w około trzystu braci z około trzydziestu narodowości, nadal kieruje nim kustosz, przełożony prowincji, wspomagany przez wikariusza kustodialnego i dyskrecjonalnego. To właśnie ta kolegialność rządząca jest jedną z sił napędowych życia Kustodii.
- Kuria Kustodialna
Kuria, z Kustoszem na czele, łączy wszystkie usługi przekrojowe Kustodii Ziemi Świętej, aby tam gdzie jest obecna, mogła realizować swoje powołanie do przyjmowania pielgrzymów, służenia ubogim, animacji duszpasterskiej. , straż i animacja Miejsc Świętych. To ona również reprezentuje wszystkich braci w lokalnym życiu kościelnym, zarówno z ordynariuszami katolickimi Ziemi Świętej, jak iw relacjach ekumenicznych oraz w dialogu z innymi religiami. Centralizuje również usługi finansowe i komunikacyjne (sześć czasopism i strona internetowa), jak wszystkie usługi administracyjne dotyczące braci, od szkolenia po umawianie się na spotkania i monitorowanie uzyskiwania wiz. Zapewnia łączność z franciszkańską Kurią Generalną, ale także, a zwłaszcza między 53 przedstawicielstwami Ziemi Świętej rozmieszczonymi na Bliskim Wschodzie, z sześcioma klasztorami na świecie podlegającymi jej bezpośredniej jurysdykcji, z sześćdziesięcioma dziewięcioma komisariatami policji Ziemia Święta rozpowszechniona na świecie.
Jeśli ceremonie religijne i oficjalne nadają Kurii bardzo uroczysty charakter, na co dzień stara się wsłuchiwać w realia Ziemi Świętej i przyjmować pielgrzymów. pomiędzylipiec 2005 i czerwiec 2006Ojciec Kustosz Pierbattista Pizzaballa i Wikariusz Kustodii Artemio Vítores przyjęli razem ponad 14 000 pielgrzymów do Saint-Sauveur.
- Kurator
- Wikariusz kustodialny
- Dyskrecja
- Bractwa
- Komunikacja
Lista kustoszy i przełożonych Ziemi Świętej
Bez wskazania jest to areszcie. Blisko. oznacza prezydenta; przyp. oznacza prowincjonalny; ofiara przyp. wikariusz prowincjalny.
XIII th century
-
1219 - Św. Franciszek z Asyżu inauguruje misję i prowincję Ziemi Świętej
-
1219 - ks. Élie de Cortone , prov.
-
1220 - ks. Luca N., prow.
-
1221 - Ks. Benedetto di Avrezzo, prov.
-
1247 - Ks. Giacomo (Narciso?), Gwardian
-
1247 - ks. Enrico da Pisa, prov.
-
1266 - Ks. Giacomo da Puy
-
1270 - ks. Andrea da Bologna, prov.
- ? - Ks. Wincenty z Burgundii
-
1278 – ks. Bartolomeo da Siena, prov.
- ( 1280 ?) - Ks. Giovannino da Parma
-
1282 - Ks. Matteo, wik. przyp.
-
1286 - Ks. Geleberto
XIV th century
-
1306 – ks. Giordano, prov.
-
1306 – Ks. Guido, kustosz na Cyprze
-
1310 – ks. Bonawentura, prov.
-
1328 - Ks. Nicolò (da San Martino?)
-
1329 – ks. Federico da Monte-Vico, prov.
-
1330 - Ks. Giovanni Fedanzola da Perugia
-
1333 – ks. Rogero Guarini, gwardian
-
1337 – ks. Giacomo Normanno, kustosz na Cyprze
-
1337 – ks. Giovanni di Stefano, gwardian
-
1340 – ks. Raimondo de Moragis, prov.
-
1345 – ks. Nicola di Giovanni, gwardian
-
1363 – ks. Bernardino da Padova, gwardian
-
1366 – ks. Giovanni Carmessoni, prov.
-
1372 – ks. Antonio di Giacomo, gwardian
-
1372 – ks. Canuccio da Marca o da Mantea, prez.
-
1374 – ks. Giacomo da Piacenza, prov.
-
1376 – Ks. Nicolò da Creta o Candia
-
1382 – Ks. Giovanni, kustosz?
-
1384 - Ks. Nicolò da Venezia
-
1388 - Ks. Gerardo Calvetti
XV th wieku
-
1400 - Ks. Nicolò Coronario da Candia
-
1403 – ks. Andrea di Giacomo, prez.
-
1405 - Ks. Nicolò di Pietro
-
1414 – ks. Pascutius Davini de Assisio
-
1421 - Ks. Giacomo di Antonio
-
1424 - Ks. Giovanni Belloro
- ( 1427 ?) - ks. Bartolomeo Lippo da Colle, wik. przyp.
-
1430 - Ks. Luigi z Bolonii
-
1434 - Ks. Giacomo Delfino
-
1438 – ks. Gandolfo da Sicilia
-
1438 – ks. Nicolò da Cipro, prov.
-
1446 – ks. Baldassare da Santa Maria
-
1455 – Ks. Antonio da Mugnano
-
1461 – ks. Raimonde da Venezia, wik. przyp.
-
1462 – Ks. Gabriele Mezzavacca z Bolonii
-
1463 – ks. Alessandro da Vicenza, prez.
-
1464 - Ks. Paolo d'Albenga
-
1464 – ks. Gabriele da Venezia, wik. przyp.
-
1467 - Ks. Francesco da Piacenza
-
1467 – ks. Francesco d'Arezzo, wik. przyp.
-
1472 - Ks. Andrea da Parma
-
1475 - Ks. Giacomo d'Alessandria
-
1478 – ks. Bernardino Caimo da Milano, prez.
-
1478 - Ks. Giovanni de Thomacellis
-
1481 – Ks. Paolo da Canneto
-
1484 – ks. Bernardino da Parma
-
1487 – Ks. Francesco da Perugia
-
1487 - Ks. Bernardino Caimo
-
1489 - Ks. Bartolomeo da Piacenza
-
1493 – Ks. Francesco Suriano
-
1495 - Ks. Angelo da Foligno
-
1496 – ks. Bartolomeo da Piacenza
-
1499 - Ks. Antonio Gozze de Regnis
XVI th wieku
-
1501 - Ks. Mauro da San Bernardino
-
1504 - Ks. Luigi da Napoli
-
1507 - O. Bernardino del Vecchio
-
1510 – ks. Giacomo di Bartolo, prez.
-
1512 - Ks. Francesco Suriano
-
1514 - Ks. Nicolò da Tossignano
-
1517 - Ks. Zenobio da Firenze
-
1518 - Brat Gabriele, kustosz?
-
1519 - Ks. Angelo da Ferrara
-
1528 - Ks. Giovanni
-
1532 - Ks. Mario da Messina
-
1532 - Ks. Battista da Macerata
-
1535 - Ks. Tomaso da Norcia
-
1539 – ks. Donato da Cilento, prez.
-
1541 - Ks. Dionisio da Sarcognano
-
1542 – ks. Cesario, prez.
- ( 1542 ?) - ks. Pietro, prez.
-
1543 - Ks. Felice da Venezia
-
1544 – ks. Benedetto, alias Lodovico, prez.
-
1544 - Ks. Giorgio Bosnese
-
1545 – ks. Felice da Venezia, prez. następnie opiekun
-
1547 - Ks. Bonaventura Corsetto Dalmata
-
1550 - Ks. Paolo Marino (czy Manin?), Prez.
-
1551 - Ks. Bonifacio Stefani da Ragusa
-
1559 - Ks. Antonio da Bergamo
-
1560 - Ks. Aurelio da Griano
-
1522 – ks. Geremia da Brescia, prez.
-
1564 - Ks. Bonifacio Stefani da Ragusa
-
1565 - Ks. Bernardino da Collestate
-
1565 – ks. Tomaso da Bergamo, prez.
-
1566 - Ks. Girolamo da Fossato
-
1568 - Ks. Angelo da Portomaurizio
-
1568 – ks. Bernardino da Collestate, prez.
-
1568 – Ks. Gian-Francesco d'Arsignano Vicent.
-
1571 - Ks. Antonio da Sant'Angelo
-
1572 - Ks. Geremia da Brescia
-
1580 - Ks. Giovanni da Bergamo
-
1580 - ks. Cristoforo, prez.
-
1581 - Ks. Angelo Stella Veneto
-
1584 - Ks. Paolino Olivoli da Pisa
-
1585 - Ks. Accursio da Quinzano
-
1586 – ks. Clemente da Montebaroccio, prez.
-
1588 - Ks. Gian Battista da Montegiano
-
1590 - Ks. Francesco da Spello
-
1593 - Ks. Felice Ranieri da Fratta
-
1593 - Ks. Gian Francesco da Salandra
-
1597 - Ks. Evangelista da Gabbiano
XVII th wieku
-
1600 - Ks. Francesco Manerba
-
1603 - Ks. Cesario da Trino
-
1608 - Ks. Gaudenzio Saibanti da Verona
-
1612 - Ks. Angelo da Messina
-
1615 – ks. Rufin da Savoca, prez.
-
1616 – ks. Basilio Basili da Caprarola
-
1618 – ks. Francesco Quaresimo, prez.
-
1619 – ks. Francesco Dulcedo
-
1619 - ks. Gian-Battista da Palestrina, prez.
-
1620 - Ks. Tomaso Obicini da Novara
-
1621 – ks. Ambrogio Pantoliano da Polla, prez. następnie opiekun
-
1622 – ks. Francesco Spinelli
-
1625 - Ks. Sante da Messina
-
1627 – ks. Raffaele Urleta, prez.
-
1628 – ks. Diego da san Severino
-
1631 - ks. Giuseppe dell'Annunziazione, prez.
-
1632 - ks. Paolo da Lodi
-
1634 - Ks. Francesco da Cattaro Dalmata
-
1635 – ks. Giacinto da Verona, prez.
-
1637 - O. Andrea d'Arco
-
1642 - Ks. Pietro Verniero da Montepiloso
-
1645 – ks. Francesco Merisi da Como
-
1648 - Ks. Antonio da Gaeta
-
1650 - ks. Pietro Micorto Veneto, prez.
-
1651 - Ks. Ambrogio P. da Polla
-
1652 - Ks. Mariano Morone da Maleo
-
1653 – ks. Diego da Trino, prez.
-
1659 - Ks. Eusebio Valles
-
1662 – ks. Isidoro da Oggione, prez.
-
1664 – ks. Francesco M. Rhini da Polizio
-
1669 – ks. Teofilo Testa da Nola, prez. następnie opiekun
-
1673 – Ks. Claudio Gavazzi da Lodi
-
1674 – ks. Giovanni Bonsignori da Legnago, prez.
-
1675 – ks. Tomaso da Caltagirone
-
1675 – ks. Giovanni Bonsignori da Legnano, prez.
-
1678 - ks. Pier Marino Sormanni
-
1682 – ks. Carlo Francesco Morandi da Milano, prez.
-
1683 - Ks. Pier Antonio Grassi da Cantù
-
1685 – ks. Andrea da Roma, prez.
-
1685 – ks. Angelico da Forlì, prez.
-
1686 - Ks. Angelico da Milano
-
1688 – ks. Paolo da Miglionico, prez.
-
1689 - Ks. Gregorio da Parghelia
-
1691 - ks. Gian-Battista d'Atina
-
1694 – ks. Atanasio da Genova, prez.
-
1695 - ks. Baldassare Caldera Milanese
-
1697 - Ks. Francesco da Santo Floro
-
1699 - ks. Stefano da Napoli, prez.
XVIII th wieku
-
1701 – Ks. Bonaventura da Majori
-
1704 – ks. Benedetto da Bari
-
1705 - Ks. Costantino Ultorchi da Milano
-
1705 – ks. Giuseppe da Sternazia, prez.
-
1706 – Ks. Gaetano Potestà da Palermo
-
1708 – ks. Francesco da Montereale, prez.
-
1709 – ks. Raffaele Ventajol, prez.
-
1710 - Ks. Lorenzo Cozza da San Lorenzo
-
1715 – ks. Antonio da Badolato, prez.
-
1716 – ks. Giuseppe Maria da Perugia
-
1719 – ks. Carlo Giacinto da Pavia, prez.
-
1720 – ks. Gian-Filippo da Milano
-
1722 – ks. Giacomo da Lucca, prez. następnie opiekun
-
1728 – ks. Pietro da Luri, prez.
-
1730 – ks. Andrea da Montoro
-
1734 – ks. Pietro da Luri, prez.
-
1735 – ks. Angelico da Gazolo
-
1739 – ks. Illuminato d'Alessandria, prez.
-
1740 – ks. Paolo da Laurino
-
1743 – ks. Giacomo da Lucca, prez. następnie opiekun
-
1744 – ks. Desiderio da Casabasciana, wicekustosz;
-
1750 – ks. Michele Maurizio da Torino, prez.
-
1751 – ks. Prospero Zinelli da Brescia
-
1754 - Ks. Pio da Mentone
-
1755 – ks. Emilio da Uboldo, prez.
-
1756 - ks. Domenico da Venezia
-
1761 – ks. Gian-Domenico da Levignano, prez.
-
1762 – ks. Paolo da Piacenza
-
1767 – ks. Luigi da Bastia, prez. następnie opiekun
-
1771 – ks. Gian-Domenico da Levignano, prez.
-
1773 – ks. Valeriano Bellandi da Prato
-
1773 – ks. Gian-Domenico da Levigliano, prez. następnie opiekun
-
1787 – ks. Arcangelo da Entrodacqua, prez.
-
1795 - ks. Placido da Roma
-
1799 – ks. Ladislao da Viterbo
-
1799 – ks. Prudenzio Franchetti da Firenze, prez.
XIX th century
-
1801 - Ks. Zenobio Puccini da Firenze
-
1804 – ks. Girolamo da Osimo, prez.
-
1805 - Ks. Bonaventura da Nola
-
1808 - Ks. Giuseppe M. Pierallini da Pistoia
-
1811 - ks. Benedetto Ercolani da Medicina, prez.
-
1813 - ks. Giuseppe M. Monte Alberne, prez.
-
1814 - ks. Ermenegildo Pardini da Lucca, prez.
-
1815 - ks. Girolamo da Osimo, prez. następnie opiekun
-
1816 - ks. Ezechiele Olobardi da Pietrasanta, prez.
-
1817 - Ks. Salvatore Antonio da Malta
-
1820 - Ks. Ugolino Cesarini da San Marino
-
1820 – ks. Francesco M. Cozza da Luzzi, prez.
-
1822 - Ks. Gian-Antonio da Rogliano Corso
-
1825 - ks. Pio da Pietrasanta, prez.
-
1825 - Ks. Tomaso da Montasola
-
1831 - Ks. Francesco di Grotte di san Lorenzo
-
1835 – ks. Perpetuo Guasco da Solero, prez.
-
1835 – ks. Francesco Saverio da Malta
-
1838 - Ks. Perpetuo Guasco da Solero
-
1840 – ks. Cherubino da Civezza, wicekustosz
-
1841 - Ks. Cherubin Maria da Cori
-
1843 – ks. Cherubino da Civezza, prez. następnie opiekun
-
1845 – ks. Paolo Antonio da Moretta, prez.
-
1847 - Ks. Bernardino Trionfetti
-
1856 - ks. Bernardino da Caprarola, prez.
-
1857 - Ks. Bonaventura da Solero
-
1863 – ks. Clemente da Solero, prez.
-
1863 - Ks. Serafino Milani da Carrara
-
1867 - ks. Ladislao d'Ancona, prez.
-
1873 - ks. Antonio da Tivoli, prez.
-
1874 - Ks. Gaudenzio Bonfigli da Matelica
-
1880 - Ks. Guido Corbelli da Cortona
-
1886 - Ks. Aurelio Briante da Buia
-
1887 - ks. Filippo Ricci da Montealavelio, prez.
-
1888 - Ks. Giacomo Ghezzi da Castelmadama
-
1894 - Ks. Aurelio Briante da Buia
-
1895 – ks. Giuseppe Pratalata da Roma, prez.
XX th century
-
1900 - Ks. Frediano Giannini
-
1906 - ks. Roberto Razzoli
-
1913 - ks. Onorato Carcaterra
-
1914 - ks. Serafino Cimino
-
1918 - ks. Ferdinando Diotallevi
-
1925 - Ks. Aurelio Marotta
-
1931 - Ks. Nazzareno Jacopozzi
-
1937 - Ks. Alberto Gori
-
1950 - ks. Giacinto Maria Faccio
-
1955 - Ks. Angelico Lazzeri
-
1957 - ks. Mo Alfredo Polidori
-
1962 - ks. Vincenzo Cappiello
-
1968 - ks. Alfonso Calabrese
-
1969 - Ks. Erminio Roncari
-
1974 - Ks. Maurilio Sacchi
-
1980 - ks. Ignazio Mancini
-
1986 - Ks. Carlo Cecchitelli
-
1992 - ks. Giuseppe Nazzaro
-
1998 - Ks. Giovanni Battistelli
XXI th century
Główne świątynie
Oprócz bazylik Grobu Świętego, Narodzenia Pańskiego i Zwiastowania, pieczę opiekuje się 55 sanktuariami zlokalizowanymi w Izraelu , Palestynie i Jordanii , z których najbardziej znane to:
A także instytucje, takie jak Terra Sancta College w Jerozolimie.
Uwagi i referencje
-
Środkowy krzyż, z wyłączeniem pozostałych czterech zabezpieczeń, jest skuteczny .
-
Dwie dziury na rękach, dwie na nogach i włócznia rzymskiego żołnierza z boku.
-
(it) Trzon kustodia di Terra Santa .
-
Curriculum Vitae - Brat Francesco Patton , na custodia.org
-
W 1623 r. w celu ułatwienia działalności franciszkanów prowincja Ziemi Świętej została zreorganizowana w kilka mniejszych jednostek zwanych kustodiami. Mieliśmy wtedy kustosze Cypru, Syrii i właściwej Ziemi Świętej. Te ostatnie obejmowały klasztory Saint-Jean-d'Acre , Antiochii, Sydonu, Tyru, Jerozolimy i Jaffy .
-
Kustodia Ziemi Świętej .
-
Ten mit jest formalnie zaprzeczony przez katechizm Soboru Trydenckiego .
-
Cathedra for the History of Eretz Israel and Its Yishuv Jerusalem , nr 19, 1981, recenzja online .
-
Journal of Jewish Studies , t. 141, nr 3-4, 1982, Przegląd online .
-
webit.it , „ Sanctuaries ” , na Custodia Terrae Sanctae (dostęp 19 września 2020 r. )
Zobacz również
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne