| Przestarzały | Sierpień-listopad 1717 |
|---|---|
| Lokalizacja |
Sardynia , w Świętym Cesarstwie Rzymskim (obecnie we Włoszech ) |
| Wynik |
Decydujące zwycięstwo Hiszpanii
|
| Hiszpania | Święte imperium rzymskie |
|
Markiz de Lede książę Montemar |
Markiz Rubí |
| 9 000 ludzi 9 statków liniowych 6 fregat 3 galery 2 statki strażackie 80 statków transportowych |
Nieznany |
Bitwy
Hiszpański podbój Sardynii , zwany też hiszpańską ekspedycję na Sardynii , miała miejsce od sierpnia do listopada 1717 Była to pierwsza akcja wojskowa, która w przeciwieństwie do Królestwa Hiszpanii do Świętego Cesarstwa Rzymskiego po wojnie sukcesji z Hiszpanii (1701/14 ); była to bezpośrednia przyczyna wojny poczwórnego sojuszu (1718–1720). Oddziały hiszpańskie, dowodzone przez markiza de Lede i José Carrillo de Albornoz y Montiel, księcia Montemaru , wspierane przez flotę hiszpańską, z łatwością pokonały wojska cesarza i podbiły całą Sardynię , którą cesarz rządził od traktatu de Rastatt (1714), aby po raz ostatni zwrócić go do Hiszpanii.
Po wojnie o sukcesję hiszpańską traktat z Rastatt spowodował utratę przez Hiszpanię całego majątku na Sardynii, we Włoszech i Holandii . Hiszpański Holandia The Księstwo Mediolanu , Królestwo Neapolu i Sardynii dano do Austrii ; i Sycylię do księcia Sabaudii . Terytoria te znajdowały się pod panowaniem hiszpańskim przez prawie dwa stulecia, a ich utrata zadała krajowi ciężki cios, zarówno w praktyce, jak i pod względem prestiżu.
W 1717 roku, kiedy Hiszpania ponownie stała się ważną potęgą militarną i gdy król Hiszpanii Filip V dążył do przywrócenia hiszpańskiej supremacji we Włoszech i na Morzu Śródziemnym , inne mocarstwa europejskie ( Wielka Brytania , Francja i Austria) rozważały oddanie Sycylii rzymskiemu cesarzowi Karolowi. VI do wzmocnienia traktatu utrechckiego z 1713 r., Ale ten układ nie podobał się Hiszpanii, która chciała odzyskać tę wyspę. W tym kontekście aresztowanie Wielkiego Inkwizytora Hiszpanii José Moliny przez Austriaków w Mediolanie dostarczyło pożądanego pretekstu Filipowi V.W lipcu król Hiszpanii rozkazał flocie hiszpańskiej przygotowanej w Barcelonie do podboju Sardynii do rozpoczęcia działań wojennych przeciwko Austria.
Większość hiszpańskiej ekspedycji opuściła port w Barcelonie 24 lipca; a reszta floty 30 lipca. Flota dowodzona przez markiza de Mari składała się z 9 statków liniowych, 6 fregat , 3 galer , 2 strażaków oraz 80 statków transportowych i handlowych; oraz żołnierzy składających się z 8500 piechoty i 500 kawalerii dowodzonych przez Jean-François Bette'a .
22 sierpnia wojska hiszpańskie wylądowały na Sardynii i po dwóch miesiącach odbiły całą wyspę, której obroną dowodził markiz de Rubi . To szybkie zwycięstwo można przypisać głównie psychologicznej akcji markiza de San Felipe , który objechał wyspę, aby zachęcić jej mieszkańców, którzy nie byli zadowoleni z poddania się Austrii, do powrotu pod władzę Hiszpanii. Tylko siły Alghero , twierdzy Korony Aragonii na Ischii i ważnego miasta Cagliari stawiały opór, ale austriackie wojska tego ostatniego, dowodzone przez Rubiego, szybko uciekły na północ z braku posiłków; a 4 października wojska hiszpańskie zdobyły miasto. Kilka dni później, 19 października, główne oddziały wojsk hiszpańskich, dowodzone przez markiza de Lede i księcia Montemar , obległy Alghero, które ostatecznie skapitulowało 25 października. Ostatnie miejsce przypadło Hiszpanom 30 października: zwycięstwo Hiszpanii było pełne.
Pierwsza reakcja Austrii na tę inwazję była ograniczona, ponieważ Austria poświęciła wszystkie swoje zasoby wojnie wenecko-austro-osmańskiej (1716-1718), a jej najwyższy dowódca, książę Eugeniusz Sabaudzko-Carignan , chciał uniknąć wielkiej wojny przeciwko Hiszpanii we Włoszech . Traktat Passarowitz położyć kres wojnie między Austrią a Imperium Osmańskim , co pozwoliło, w dniu 2 sierpnia 1718 roku, w tworzeniu Czteroosobowy Sojuszu .
W międzyczasie, w lipcu 1718 roku, Hiszpanie, czyli 30 000 żołnierzy, w tym cztery regimenty dragonów nadal dowodzone przez markiza de Lede oraz flota 350 statków wyposażonych w ponad 250 dział artylerii, najechali Sycylię . 7 lipca zdobyli Palermo, a następnie podzielili swoją armię na dwie części. Markiz de Lede podążał wzdłuż wybrzeża, aby oblegać Mesynę od 18 lipca do 30 września , podczas gdy książę Montemar podbił resztę wyspy.
Francuzi, Austriacy i Brytyjczycy zażądali od Hiszpanów wycofania się z Sycylii i Sardynii. Postawa Victora-Amédée II z Sabaudii była niejednoznaczna, ponieważ zgodził się on negocjować sojusz przeciwko Austrii z premierem Hiszpanii kardynałem Alberonim .