Klasa New Orleans (1931)

Nowy Orlean
Przykładowy obraz przedmiotu klasy New Orleans (1931)
Charakterystyka techniczna
Rodzaj Ciężki krążownik
Długość 179,27 m
Mistrz 18,82 m
Wersja robocza 6,93 m
Przesunięcie 10,136 ton
Nośność 12 463 ton
Napęd 4 turbiny parowe
8 kotłów
Moc 107000 KM
Prędkość 32,5 węzła
Funkcje wojskowe
Zastawianie pas = 38-127 mm
most = 51-76 mm
wieża = 766-150 mm
barbeta = 38 mm
kiosk = 203 mm
Uzbrojenie 3 × 3 203 mm
8 dział 127 mm
8 12,7 mm Browning M2
24 karabiny maszynowe Bofors 40 mm (w 1942 r.)
28 20 mm pistolety automatyczne Oerlikon (w 1942 r.)
Samolot 4 wodnosamoloty , 2 katapulty
Zakres działania 10000 mil morskich przy 15 węzłach (1200 do 1800 ton oleju opałowego)
Inne cechy
Załoga 708
Historia
Służył  Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych
Sponsor Nasza Marynarka Wojenna
Okres służby 1932 - 1960
Statki zbudowane 7
Planowane statki 7
Zagubione statki 3
Statki wycofane z eksploatacji 4
Zachowane statki 0
Poprzedni Klasa Portland USS  Wichita następujący

Klasa Nowy Orlean był klasą siedem ciężkich krążowników w United States Navy w 1930 roku. To był ostatni zbudowany zgodnie z postanowieniami traktatu waszyngtońskiego z 1922 roku, ograniczając przemieszczenie do maksymalnie 10.000 brytyjskich ton i jeden. 8 cal (203 mm) maksymalny kaliber dla artylerii.

Ta klasa była bardzo aktywna podczas wojny na Pacyfiku. Miała poważne straty i spektakularne lata przed Guadalcanal1942i doznał znacznych szkód jesienią tego samego roku na tych samych wodach. Ale krążowniki tej klasy, które zakończyły wojnę, były najbardziej odznaczone w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych.

Projekt i funkcje

Klasa New Orleans była ulepszeniem klasy Northampton, która była poligonem doświadczalnym dla nowych innowacji w projektowaniu przyszłych krążowników w trzech różnych planach:

Charakterystyka

Ich artyleria była identyczna jak w poprzednich amerykańskich "krążownikach traktatowych  ", z wyjątkiem dodania 4 poczwórnych wagonów 28  mm , które nie były w pełni zadowalające i które zostały zastąpione prostymi karetami 20 mm .  Mm Oerlikon. Ich pokładowe zaplecze lotnicze (hangar) zostało zmodyfikowane, nieznacznie przesunięte do tyłu. Ale ochrona została dodatkowo zwiększona, co doprowadziło do uznania ich za porównywalne z krążownikami francuskiej Algierii lub Niemców klasy Admiral Hipper . Pas pancerny osiągnął 127  mm w środku okrętu, a główny pokład pancerny 2 cale (51  mm ) do 3 cali (76,2  mm ), bez zmniejszania prędkości i zasięgu. Jednak pierwszy krążownik z serii, zarejestrowany przed konferencją w Londynie, był jednak początkowo sklasyfikowany jako lekki krążownik (CL-32), a następne zostały sklasyfikowane bezpośrednio jako ciężkie krążowniki (CA).

Modernizacja

Natychmiast po bitwie pod Guadalcanal w 1942 roku ocalałe statki zostały poddane przeglądowi. W czasie wojny otrzymali armaty 203  mm / 55 Mk15, działa modelu zainstalowanego na USS  Wichita i późniejszej klasy Baltimore , o masie równej połowie (17,4  t zamiast 30  t ) wcześniej zainstalowanych. . Jednak krążowniki klasy New Orleans zachowały mocowanie części na wspólnej kołysce i nie mogły używać nowych „super ciężkich” pocisków perforowanych o masie 152  kg . Uzyskane dzięki temu oświetlenie pozwoliło im uzyskać dodatkowe stanowiska kierowania ogniem oraz radary obserwacyjno-kierowania ogniem, a także wzmocnienie uzbrojenia przeciwlotniczego (cztery czteroosobowe Bofors kal. 40  mm i 19 pojedynczych części Oerlikon kal. 20  mm ).

Statki

Nazwisko Numer kadłuba Stocznia Uruchomić Uruchomienie Koniec usługi
Nowy Orlean CA-32 New York Navy Yard na Brooklynie 12 kwietnia 1933 15 lutego 1934 zniszcz to 1 st marzec 1959
Astoria CA-34 Stocznia Puget Sound Naval Shipyard Bremerton 16 grudnia 1933 28 kwietnia 1934 zatopił 9 sierpnia 1942
Minneapolis CA-36 Stocznia Marynarki Wojennej w Filadelfii w Filadelfii 6 września 1933 19 maja 1934 zniszcz to 14 sierpnia 1959
Tuscaloosa CA-37 New York Shipbuilding w Nowym Jorku 10 kwietnia 1930 Marzec 1931 zniszcz to 25 czerwca 1959
San Francisco CA-38 Stocznia Marynarki Wojennej Mare Island w Vallejo 9 marca 1933 10 lutego 1934 zniszcz to 9 września 1959
Quincy CA-39 Betlejem Stal w Quincy 19 czerwca 1935 9 czerwca 1936 zatopił 9 sierpnia 1942
Vincennes CA-44 Betlejem Stal w Quincy 21 maja 1936 24 lutego 1937 zatopił 9 sierpnia 1942

Usługa

Trzy z krążowników, USS  Astoria , Quincy i Vincennes , które były częścią eskorty lotniskowca podczas pierwszych ataków na pozycje japońskie, a następnie na Morzu Koralowym i Midway , zostały zniszczone w pierwszych dniach kampanii. bitwa wyspy Savo The9 sierpnia 1942, przez niespodziewany atak japońskich krążowników dowodzonych przez wiceadmirała Mikawę .

Trzy z czterech pozostałych krążowników odniosły znaczne uszkodzenia, również w 1942, przed Guadacanal. Tak więc USS  San Francisco , którego dowódca, kapitan McMorris otrzymał Krzyż Marynarki Wojennej za udział w bitwie o Cape Hope , w pierwszej bitwie morskiej o Guadalcanal zginął na mostku jego nowy dowódca i kontradmirał Callaghan . Na bitwa pod tassafaronga The USS  New Orleans i Minneapolis straciły przodu.

Ale ich udział w wielu walkach, od lądowania na Wyspach Marshalla , Marianach , na wyspie Leyte i bitwie pod Samar po Okinawę , sprawił, że znaleźli się w gronie odbiorców największej liczby cytowań przypisywanych krążownikom do służby. w regionie Azji i Pacyfiku, tj. 17 gwiazd bitewnych dla USS  New Orleans i San Francisco oraz 16 gwiazd bitewnych dla Minneapolis .

Ostatni krążownik tej klasy, USS  Tuscaloosa , operował głównie na Atlantyku jeszcze przed przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do wojny, uczestnicząc w „  patrolach neutralności  ” od początku wojny w Europie. Wiosną1942, wstąpił do Floty Macierzystej, do której podał rękę na eskortę konwojów z Rosji, następnie brał udział w osłonie amerykańskiego desantu w Maroku, w eskorcie konwojów żołnierzy na Atlantyku, następnie w desantach w Normandii i Lądowanie w Prowansji. Dotarł do Pacyfiku dopiero1945, przechodząc przez wojnę bez odniesienia obrażeń, ale otrzymał 5 gwiazdek bojowych za służbę w Europie i Afryce oraz 2 za służbę w regionie Azji i Pacyfiku.

Te krążowniki zostały wycofane ze służby wkrótce po zakończeniu wojny i porzucone w latach 1959-1961.

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

Uwagi Bibliografia
  1. Lenton 1970 , s.  54-57
  2. Lenton 1970 , str.  60-61
  3. Cruisers navsource.org
  4. NavWeaps US 8 "/ 55 Mk12-15
  5. Warren, Bennett i wsp. 1976 , str.  63
  6. Warren, Bennett i wsp. 1976 , s.  164
  7. Warren, Bennett i wsp. 1976 , s.  168
  8. Warren, Bennett i wsp. 1976 , s.  171

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne