Chuck Berry

Chuck Berry Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Chuck Berry w 1957 roku. Ogólne informacje
Przezwisko Crazy Legs (Crazy Legs)
Imię urodzenia Charles Edward Anderson Berry
Narodziny 18 października 1926
Saint-Louis ( Missouri ) Stany Zjednoczone
Śmierć 18 marca 2017 r
Wentzville , Missouri, Stany Zjednoczone
Podstawowa działalność Piosenkarka , muzyk
Gatunek muzyczny Rock and roll , rhythm and blues , blues
Instrumenty Gitara , gitara elektryczna
aktywne lata 1953 - 2017
Etykiety Chess Records (1953-1965; 1969-1975)
Mercury Records (1966-1969)
Oficjalna strona chuckberry.com

Charles Berry , znany jako Chuck Berry , urodził się w Saint-Louis ( Missouri ) dnia18 października 1926 i martwe 18 marca 2017 rw Wentzville , County of St. Charles (Missouri) to gitarzysta , piosenkarz i autor tekstów amerykański . Jest jednym z pionierów rock and rolla .

Z piosenkami takimi jak Maybellene (1955), Roll Over Beethoven (1956), Rock and Roll Music (1957) i Johnny B. Goode (1958), Chuck Berry rozwinął „  rytm i blues  ” swoich czasów, wprowadzając do niego elementy. cechy tego, co stanie się „  rock and roll  ”: teksty koncentrujące się na życiu nastolatków, konsumpcjonizmie, a także muzyce, która zajmuje pierwsze miejsce w gitarowych solówkach i inscenizacjach wykonawców) - tak wiele elementów, które będą wtedy wywierać duży wpływ na muzykę rockową .

Określany jako „poeta rocka” przez krytyków i rówieśników, Chuck Berry stał się ikoną w historii rocka. Duża część jego repertuaru była regularnie wykorzystywana, co świadczy o jego znaczącym wpływie na wielu artystów, takich jak np. Keith Richards z Rolling Stones , Jimi Hendrix czy The Beatles .

Biografia

Młodość

Urodził się Charles Edward Anderson Berry 18 października 1926w St. Louis w stanie Missouri . Jest czwartym z sześciorga dzieci Henry'ego Williama Berry'ego i Marthy Bell Banks. Jej ojciec jest stolarzem i diakonem w pobliskim kościele baptystów , a matka jest nauczycielką. Rodzina Berry, która należy do klasy średniej, mieszka w stosunkowo zamożnym sąsiedztwie Afroamerykanów na północ od St. Louis, The City  (w głębi kraju) . Charles Berry zainteresował się muzyką w młodym wieku i po raz pierwszy wystąpił publicznie w 1941 roku w swoim liceum.

Chuck Berry odkrył muzykę w miejscowym kościele, do którego regularnie odwiedzał z pięciorgiem rodzeństwa. Jego rodzice są rzeczywiście częścią miejscowego chóru. Uczęszczał do Simmons Grade School, a następnie Sumner High School. Śpiewa w swoim szkolnym klubie i uczy się gry na gitarze.

W 1944 roku, jeszcze w liceum, Berry został aresztowany przez policję za napad na trzy sklepy w Kansas City, zanim ukradł z przyjaciółmi pijany samochód. W swojej autobiografii wyjaśnia, że ​​jego samochód się zepsuł, a broń, którą groził właścicielowi skradzionego pojazdu, nie była załadowana. Zostaje skazany i wysłany do Pośredniego Reformatora dla Młodych Mężczyzn, poprawczaka znajdującego się w Algoa, niedaleko Jefferson City . Podczas swojego pobytu poświęcił się boksowi i brał udział w grupie wokalnej. Wyszedł na swoje dwudzieste pierwsze urodziny w 1947 roku.

Plik 28 października 1948Charles Berry poślubia Themetta Suggs, znaną jako „Toddy”. Urodziła się ich córka Darlin Ingrid Berry3 października 1950 r. Aby utrzymać rodzinę, Berry podjął różne prace w Saint-Louis: pracownik dwóch fabryk samochodów, dozorca budynku, w którym mieszkał. Krótko uczęszcza na kurs kosmetologii z jej siostrami w Poro College of Cosmetology założonym przez Annie Malone  (w) . Jego sytuacja finansowa była na tyle dobra, że ​​w 1950 roku mógł kupić mały dom przy Whittier Street, który znajduje się w Krajowym Rejestrze miejsc o znaczeniu historycznym od 2008 roku.

Aby związać koniec z końcem, Berry bawi się w barach i klubach nocnych w Saint-Louis z lokalnymi grupami. Gra bluesa, odkąd był nastolatkiem, zapożyczając riffy i nastawienie T-Bone Walkera . Na jego styl gry na gitarze wpływ ma także jego przyjaciel Ira Harris, który udziela mu lekcji. Występował z trio pianisty Johnniego Johnsona od 1953 roku. Trio grało głównie bluesa i ballady, ale Berry zdecydował się włączyć do swojego repertuaru piosenki country . Gatunek ten, szczególnie popularny wśród białych mieszkańców regionu, początkowo wzbudzał zaskoczenie wśród ich przeważnie czarnej publiczności, ale stopniowo przyciągał bardziej zróżnicowaną publiczność.

Pierwsze sukcesy z Chess Records (1955-1962)

Chuck Berry wyjechał do Chicago w maju 1955 roku. Tam spotkał Muddy'ego Watersa , który poradził mu, aby skontaktował się z Leonardem Chess , współzałożycielem wytwórni płytowej Chess Records . Leonard Chess, świadomy kurczenia się rynku rytmicznego i bluesowego , stara się dywersyfikować swoje produkcje. Więc to nie blues Berry'ego go interesuje, ale bardziej nieoczekiwana piosenka: jego cover Idy Red  (in) , country piosenki Boba Willsa . Plik21 maja 1955Berry nagrał swoją wersję Idy Red , przemianowanej na Maybellene , z Johnniem Johnsonem na fortepianie, Jerome'em Greenem (z grupy Bo Diddleya ) na marakasach, Jasperem Thomasem na perkusji i Williem Dixonem na kontrabasie. Singiel sprzedał się w nakładzie ponad miliona egzemplarzy i osiągnął pierwsze miejsce na listach rytmicznych i bluesowych magazynu Billboard . Pod koniec czerwca 1956 roku, Roll Over Beethoven plasuje n o  29 wykresów i Chuck Berry bierze udział w trasie „  Top Dziejów '56  ”, podczas którego zaprzyjaźnił Carl Perkins . Pod koniec 1957 roku wziął udział w kolejnej trasie koncertowej „Biggest Show of Stars for 1957”, którą organizował m.in. Alan Freed , obok Everly Brothers i Buddy Holly .

W latach 1957-1959 Chuck Berry wyprodukował kilkanaście udanych singli, z których cztery znalazły się w pierwszej dziesiątce sprzedaży: School Days (marzec 1957), Rock and Roll Music (wrzesień 1957), Sweet Little Sixteen (styczeń 1958) i Johnny B. Goode (marzec 1958). Pojawia się w filmach Rock, Rock, Rock! (1956) i Go, Johnny, Go!  (w) (1959), z niewielką rolą w drugiej, wziął udział w Newport Jazz Festival w 1958 roku. Pod koniec dekady stał się prawdziwą gwiazdą. Otwiera międzyrasowy klub nocny w St. Louis, Berry's Club Bandstand i inwestuje w nieruchomości.

Plik 31 maja 1960Berry jest sądzony za przestępstwo na mocy ustawy Manna , w 1910 prawie że przestępstwo przekraczania granic międzypaństwowych z kobietą w celu prostituting ją albo do „jakiejkolwiek innej niemoralnych celów . ” Sprawa sięga2 czerwca 1958 : na przystanku na poboczu drogi, przebita opona jego Cadillaca, zostaje sprawdzony w posiadaniu pieniędzy i broni, w towarzystwie 17-letniej Joan Mathis. Chociaż policja nalegała, by powiedziała, że ​​Berry ją molestował, zaprzeczają wszystkim zarzutom wobec piosenkarza, który został uniewinniony w sierpniu (przedmiotem zarzutów było posiadanie ukrytej broni).

Plik 21 grudnia 1959Berry zostaje aresztowany za kolejne naruszenie prawa Mann. Janice Escalanti, 14-letnia Apache dziewczyna, którą przywiózł z Meksyku, aby zaoferować jej pracę jako szatni w Club Bandstand, zgłosiła go na policję po tym, jak ją zwolnił. Pierwszy proces skazuje Berry'ego na pięć lat więzienia i grzywnę w wysokości 5000 USD, ale decyzja zostaje odrzucona w wyniku odwołania ze względu na wyraźnie rasistowską postawę sędziego. Drugi proces w sprawie Escalanti, który odbył się między majem a czerwcem 1961 r., Zakończył się nowym wyrokiem, tym razem trwającym trzy lata. Drugi apel zostaje odrzucony, a Chuck Berry spędza dwadzieścia miesięcy w więzieniu federalnym w Indianie, co wywołuje u niego oburzenie i przygnębienie.

Chociaż podczas procesu nadal nagrywał piosenki i koncertował, popularność Chucka Berry'ego cierpi i odczuwalna jest sprzedaż jego singli: Let It Rock  (in) , wydany w styczniu 1960 roku, jego marka ostatni raz pojawiła się na liście Hot 100 przez cztery lata .

Nowe sukcesy między szachami a Merkurym (1963-1979)

Po wyjściu z więzienia Chuck Berry cieszył się odrodzeniem popularności dzięki angielskim grupom British Invasion , które wydały covery jego piosenek: The Beatles nagrał Roll Over Beethoven na swoim drugim albumie, a Come On jest stroną A of the Pierwszy singiel Rolling Stones . Inne grupy były nią mocno zainspirowane, jak Beach Boys , którego hit Surfin 'USA (1963) podejmuje melodię Sweet Little Sixteen . Berry opublikował osiem 45s w latach 1964-1965, z których trzy znalazły się w pierwszej dwudziestce: Nadine (Is It You?)  (En) (luty 1964), No Particular Place to Go , nowa humorystyczna wersja School Days (maj 1964) and You Never Can Tell (sierpień 1964). Pojawia się również w filmie TAMI Show  (in) , będącym kompilacją fragmentów koncertów różnych artystów (1964).

Chuck Berry zmienił wytwórnię płytową w 1966 roku, pozostawiając Chess dla Mercury Records . Z Mercurym nagrał pięć albumów, w tym swój pierwszy album koncertowy Live at the Fillmore Auditorium , na którym towarzyszył mu Steve Miller Band . Jego koncerty są nadal doceniane, pomimo jego czasami trudnego zachowania. Jego tournée po Wielkiej Brytanii w styczniu 1965 r. Naznaczone było więc czasami miernymi występami, a jego metoda pracy polegająca na zwoływaniu lokalnych zespołów bez prób przed koncertami, nadwyrężyła jego reputację w zawodzie, podobnie jak odmowa negocjowania jakichkolwiek kontrakt. Na ziemi amerykańskiej występował na najważniejszych festiwalach muzycznych, takich jak Schaefer Music Festival  (we) w Central Parku w lipcu 1969 r. Oraz Toronto Rock and Roll Revival w październiku.

Chuck Berry wraca do domu Chess Records w 1970 roku. Swój singiel nr  1 wydał w 1972 roku z My Ding-a-Ling , humorystyczną piosenką, której tekst jednoznacznie nawiązuje do onanizmu . Pomimo kampanii, która bezskutecznie próbowała zakazać nadawania programu w BBC , My Ding-a-Ling zajmuje czołowe miejsca na listach przebojów w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Jego następny singiel, Reelin 'and Rockin'  (in) , oznacza jego ostatni występ w pierwszej 40 jako wykonawca. Obie piosenki znalazły się na albumie The London Chuck Berry Sessions , nagranym w Londynie po sukcesie podobnych albumów Howlin 'Wolf i Muddy Waters .

Kontrakt Berry'ego z Chess zakończył się w 1975 roku albumem zatytułowanym po prostu Chuck Berry . Cztery lata później Atco Records wydało Rockit , ostatni studyjny album Chucka Berry'ego przed 2017 rokiem.

W drodze (1979-2017)

W latach siedemdziesiątych Berry występował „sam, bez menadżera czy muzyka” w swoim Cadillacu ze swoją jedyną gitarą Gibsona , pewien, że znajdzie tam grupę, która zna jego muzykę i będzie w stanie podążać za nią bez powtarzania wcześniej. Te koncerty, które są częścią ruchu oldies , w dużej mierze zależą od jakości obecnego zespołu i szkodzą reputacji piosenkarza, alienując jego starych fanów bez zdobywania nowych. Jego najbardziej znaczącym koncertem tej dekady jest ten, który daje1 st czerwiec 1979w Białym Domu , na prośbę prezydenta Jimmy'ego Cartera .

Koniec lat 70. oznaczał nowe problemy z sądami: amerykańskie organy podatkowe oskarżyły Berry'ego, który generalnie nalegał na płacenie gotówką, o „uchylanie się od płacenia podatków” . Piosenkarka akceptuje układ i zostaje skazana na cztery miesiące więzienia i 1000 godzin pracy społecznej, co przekłada się na koncerty charytatywne.

Berry nadal dawał od siedemdziesięciu do stu koncertów rocznie w latach 80. W 1986 roku reżyser Taylor Hackford wyreżyserował dokument Hail! Grad! Rock 'n' Roll , w całości poświęcony koncertom organizowanym przez Keitha Richardsa z okazji sześćdziesiątych urodzin Chucka Berry'ego. „Berry, komik i zdobywca na scenie, dumnie nosi swoją czerwoną gitarę Gibson ES-335” , w szczególności w otoczeniu pianisty Johnniego Johnsona (jego wczesnego mentora), perkusisty Steve'a Jordana , gitarzystów Erica Claptona i Roberta Craya oraz śpiewaków Etta James i Linda Ronstadt , oprócz samego Keitha Richardsa. W tym samym roku, był jednym z pierwszych muzyków wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame w Cleveland , Ohio .

W późnych latach 1980 , Chuck Berry kupił restaurację w Wentzville , Missouri , Southern Air. W 1987 roku w Nowym Jorku został oskarżony o napaść kobiety, która oskarżyła go o uderzenie jej w twarz. Uciekł z grzywną w wysokości 250  dolarów . W 1990 r. Był ścigany przez kilka kobiet, które twierdziły, że umieścił aparat w damskiej toalecie restauracji w Saint-Louis, której był właścicielem. Nalot na jego dom doprowadził do odkrycia nagrań wideo przedstawiających kobiety, w tym jedną najwyraźniej nieletnią, korzystających z łazienki w restauracji, oraz 62 gramów marihuany. Właściciel firmy Berry twierdzi, że złapał pracownika podejrzanego o obrabowanie restauracji. Kończąc oskarżenia o „wykorzystywanie dzieci”, przyznaje się do posiadania marihuany. Następnie został skazany na sześć miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu, któremu towarzyszył dwa lata bez nadzoru w zawieszeniu, i nakazano przekazanie 5000  dolarów na rzecz lokalnego szpitala. Jeśli chodzi o filmy, jego wina nigdy nie zostanie udowodniona w sądzie, a Berry zdecydował się na pozasądowe porozumienie w następstwie tego pozwu zbiorowego. Jeden z jego biografów, Bruce Pegg, szacuje, że odszkodowanie rzekomo wypłacone 59 kobietom wyniesie około 1,2 miliona dolarów , nie licząc kosztów prawnych. Prawnicy Berry'ego argumentowali, że padł ofiarą spisku mającego na celu wykorzystanie jego bogactwa.

Po 2000 roku dał cykl koncertów, które odniosły wielki sukces, zapełniając europejskie sale. Występuje również w jedną środę w miesiącu w Blueberry Hill, restauracji w Saint-Louis.

W czerwcu 2008 roku kilka oryginalnych nagrań ( mistrzów ) piosenek Chucka Berry'ego zostało zniszczonych podczas pożaru Universal .

Plik 1 st styczeń +2.011, 84 lat , bardzo zmęczony artysta musi przerwać występ w Chicago, po dając błędne koncert. W październiku 2016 roku, z okazji swoich 90. urodzin , zapowiedział powrót z nowym albumem Chuck .

Śmierć

Charles County , Missouri, policja są nazywane18 marca 2017 rNa 12  godziny  40 czasu lokalnego pogotowia medycznego w domu Chucka Berry'ego w Wentzville . Po nieudanych próbach reanimacji, piosenkarka zgon w 13  godz  26 przez ulgi.

Pogrzeb Chucka Berry'ego odbył się w dniu 9 kwietnia 2017 rsala koncertowa The Pageant  (w) do St. Louis w Missouri .

Dyskografia

Styl

Chuck Berry jest jednym z pionierów rock and rolla , zarówno pod względem muzyki, jak i nastawienia. W swoich najsłynniejszych piosenkach z lat 50., Maybellene , Roll Over Beethoven , Rock and Roll Music i Johnny B. Goode , rozwija rytm i blues w kierunku rock and rolla , z gitarowymi solówkami i tekstami, które rozmawiać o tańcu, samochodach i życiu szkolnym, czyli o wszystkich przedmiotach skierowanych bezpośrednio do młodzieży. Jego piosenki to prawdziwe małe historie zbudowane wokół gitarowego riffu, po którym podąża wielu rockowych twórców piosenek. Jego utwory zostały pokryte przez wielu artystów, w różnych gatunkach. Główny wpływ brytyjskiej grupy The Beatles , dziewięć piosenek Berry znajduje się na ich albumach.

Berry ma wyjątkową grę na gitarze, czystą i ekscytującą, pod wpływem Carla Hogana  (in) i T-Bone Walkera . Jego postawa na scenie wpływa również na wielu gitarzystów. Jest on w szczególności wynalazcą kaczego pomostu , ruchu wykonywanego z ugiętymi kolanami, czasem z jedną nogą w powietrzu.

„Rytm swingowy, którego użył, nadał mu inny zapach. Takie jest znaczenie roll w rock'n'rollu  : coś, co odbija się ”- mówi Keith Richards z Chucka, jednego z jego mistrzów.

Nuty są tymczasowo wyłączone.

Hołd i wyróżnienia

Ekwipunek

Oto lista materiałów najczęściej używanych przez Chucka Berry'ego:

Od 1958 roku Chuck Berry używał prawie wyłącznie Gibsona ES-335  :

Opublikowanie

Bibliografia

  1. Sylvain Siclier, „  Death of Chuck Berry, jeden z założycieli rock  and rolla ”, Le Monde ,19 marca 2017 r( czytaj online ).
  2. „  Śmierć Chuck Berry, jeden z ojców założycieli rock'n'rolla  ” , na tej Monde.fr (dostęp na 1 st czerwca 2018 roku ) .
  3. Stéphane Deschamps, „  Hołd dla Chucka Berry'ego, pierwszego poety rockowego w Ameryce  ”, Les Inrockuptibles ,21 marca 2017 r( czytaj online , sprawdzono 30 marca 2017 r. ).
  4. „  Zniknięcie. Chuck Berry Poeta rocka dołączył do gwiazd  ”, L'Humanité ,20 marca 2017 r( czytaj online , sprawdzono 26 marca 2017 r. ).
  5. (w) Richard Cromelin , „  Chuck Berry zmarł w wieku 90 lat, ojciec założyciel rock and rolla  ” , Los Angeles Times ,18 marca 2017 r( czytaj online ).
  6. Pegg 2003 , s.  14.
  7. Pegg 2003 , s.  20-22.
  8. (en) Mikal Gilmore  (en) , „  Chuck Berry: Farewell to the Father of Rock  ” , na www.rollingstone.com ,7 kwietnia 2017 r.
  9. Pegg 2003 , s.  144-157,161.
  10. "  295 F.2d 192  " [ archiwum13 października 2010] , ftp.resource.org (dostęp 4 czerwca 2010 ) .
  11. (w) Bernard Weinraub, "Sweet Tunes, Szybko rytmy i twarde krawędzie" , The New York Times , 23 lutego 2003.
  12. Pegg 2003 , s.  122.
  13. Pegg 2003 , s.  163.
  14. Pegg 2003 , s.  173-174.
  15. Świadectwo Jean-Marie Périer na temat Francji 3 .
  16. Sylvain Siclier, Chuck Berry, kabotynista w filmie „Hail! Grad! Rock'n'Roll ” , Le Monde ,19 marca 2017 r.
  17. (w) „  Chuck Berry  ” , history-of-rock.com (dostęp 8 września 2014 ) .
  18. (en) Mark Kemp, „  Chuck Berry Biography  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • What to robić? ) , On Rolling Stone
  19. Jody Rosen, „  Oto setki innych artystów, których taśmy zostały zniszczone w pożarze UMG  ”, The New York Times Magazine ,25 czerwca 2019 r( czytaj online , sprawdzono 15 stycznia 2021 r. )
  20. (w) "  Chuck Berry dochodzący do siebie z wyczerpania po koncercie w Chicago  " ,1 st styczeń 2011(dostęp 8 września 2014 ) .
  21. „Chuck Berry, 90 lat, zapowiada pierwszy album od 38 lat” , The Guardian ,18 października 2016 r.
  22. (w) Departament Policji hrabstwa St. Charles, „  Opublikuj na Facebooku ogłaszając śmierć Chucka Berry'ego  ” na Facebooku ,18 marca 2017 r(dostęp 19 marca 2017 ) .
  23. "Chuck Berry wyróżniony przez publiczność rodzinnej , " Radio Canada , 9 kwietnia 2017 r.
  24. (in) „  Chuck Berry  ” , Britannica Online Encyclopedia (dostęp 21 lutego 2010 ) .
  25. (w) Joe Lynch, „  Chuck Berry nie wynalazł rock'n'rolla, ale zmienił go w postawę, która zmieniła świat  ” , The Hollywood Reporter ,18 marca 2017 r.
  26. (w) Jonathan Gould, Can not Buy Me Love: The Beatles, Britain and America , 2007, Crown Archetype. ( ISBN  0-307-3533-70 ) .
  27. (w) James Miller (1999), Flowers in the Dustbin: The Rise of Rock and Roll, od 1947 do 1977 , Simon & Schuster. p.  104 . ( ISBN  0-684-80873-0 ) .
  28. (w) Jack Wilkins i Peter Rubie , Essential Guitar , David & Charles,2007, 291  str. ( ISBN  978-0-7153-2733-3 , czytaj online ) , str.  68.
  29. (w) Mark Phillips and Jon Chappell , Guitar for Dummies , Wiley,23 maja 2011, 408  str. ( ISBN  978-1-118-05473-4 , czytaj online ) , str.  1.
  30. Rolling Stone , maj 2017 (fr) (patrz autobiografia gitarzysty zespołu Rolling Stones).
  31. Zobacz lefigaro.fr , dostęp 21 marca 2017 .
  32. Zobacz na konbini.com . .
  33. Zobacz na sciencesetavenir.fr . .
  34. (w) „  Kennedy Center: Biographical information for Chuck Berry  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • What to do ) , kennedy-center.org (dostęp 18 lutego 2010 ) .
  35. (w) „  The 100 Greatest Guitarists of All Time  ” , na Web.archive.org ,5 maja 2008(dostęp 12 września 2014 ) .
  36. Zobacz na rollingstone.com .
  37. „  Time Magazine wybiera 10 najlepszych gitarzystów elektrycznych  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , On Time.com ,24 sierpnia 2009(dostęp 15 września 2017 ) .
  38. (w) James Sullivan, „Chuck Berry, Leonard Cohen Get First PEN Songwriting Awards” , Rolling Stone , 27 lutego 2012.
  39. (w) Mark Brown, „  Rock'n'Roll Pioneer Chuck Berry wygrywa Polar Music Prize w Szwecji  ” , The Guardian ,26 sierpnia 2014(dostęp 28 sierpnia 2014 ) .
  40. „  Planetary Names: Crater, craters: Berry on Mercury  ” , na planetarynames.wr.usgs.gov (dostęp 25 października 2020 )
  41. Informacje zebrane w magazynie Blues Again! n O  3.

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne