Imię i nazwisko | Charlotte Lucy ginsburg |
---|---|
Narodziny |
21 lipca 1971 r. Londyn , Wielka Brytania |
Narodowość |
francuski brytyjski |
Zawód | Aktorka , piosenkarka |
Wybitne filmy |
L'Effrontée La Bûche Podaj mi rękę Antychryst Melancholia |
Charlotte Lucy Ginsburg , znana jako Charlotte Gainsbourg , ur21 lipca 1971 r.w Londynie ( Wielka Brytania ), jest francusko - brytyjską aktorką i piosenkarką .
Jest córką Jane Birkin i Serge'a Gainsbourga .
Karierę filmową rozpoczęła bardzo wcześnie, popychana przez matkę Jane Birkin . Charlotte Gainsbourg była studentką Liceum Moliera w Paryżu. W 1984 roku, Jane Birkin, strzelanie na The Pirate z Jacques Doillon , wzywa swoją córkę do zabicia obsady Elie Chouraqui do słów i muzyki . W ten sposób otrzymała swoją pierwszą rolę w wieku trzynastu lat. W następnym roku Jacques Doillon zaproponował mu kilka linijek w La Tentation d'Isabelle, co zwróciło na niego uwagę Claude'a Millera . Ten ostatni oferuje mu główną rolę w jego filmie L'Effrontée . Jej występ został nagrodzony Cezarem za najlepszą kobiecą nadzieję w 1986 roku. Następnie pracowała z Serge Gainsbourg, jej ojcem ( Charlotte for Ever w 1986 ), a następnie z Agnès Vardą i jej matką w 1987 roku .
W 1988 roku Claude Miller ponownie zaprosił ją do La Petite Voleuse , na podstawie scenariusza François Truffauta . Z Merci la vie przez Bertrand Blier , Charlotte postanawia zrobić karierę w kinie: „To właśnie tam postanowili kontynuować wykonywania tego zadania. Wcześniej chowałem się za pretekstami. Chciałem dobrze wyglądać. A jeśli nie zaoferują mi więcej ról? Przerażało mnie to. Wolałem więc powiedzieć, że nie wiedziałem, czy będę kontynuował w ten sposób. " ( Le Figaro ,23 czerwca 1996). To właśnie w tym momencie jego kariera wydawała się stagnować, pomimo ponownego spotkania z Jacquesem Doillonem w głównej roli Kochanka .
W 1999 roku dramatyczna komedia La Buche przyniosła jej drugiego Cezara: Cezara dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej .
W 2000 roku zagrała w dramacie Passionnément przez Bruno Nuytten i pojawił się w dwóch filmach telewizyjnych: Les Misérables , przez Josée Dayan i Norymberdze przez Yves Simoneau .
Krytyczne odrodzenie (2000)Jej kariera nabrała rozpędu w 2001 roku w komediodramacie Moja żona jest aktorką z aktorem Yvanem Attalem , jej przyszłym mężem.
W 2003 roku została twarzą marki Gérard Darel .
Ponownie spotyka się z Attalem w swoim drugim filmie, Pobrali się i mieli wiele dzieci , i jest częścią obsady thrillera 21 gramów , w którym występuje u boku Seana Penna i Naomi Watts .
W 2005 roku zagrała w dwóch francuskich dramatów: jeden pozostaje, z drugiej strony , przez Claude Berri oraz Lemming , przez Dominik Moll . Filmy nie odnoszą jednak sukcesów dotychczasowych dokonań filmowców. Podobnie w 2006 roku Nauka o snach nie spotkała się z takim samym odbiorem krytyków i komercji, jak poprzedni film fabularny Michela Gondry'ego , Wieczne słońce bez pamięci .
Jednak aktorka zaskakuje na czele plakatu niecodziennej komedii romantycznej: Lend-moi ta main autorstwa Erica Lartigau . Aktorka daje odpowiedź Alainowi Chabatowi , którego skrzyżowała już w "Nauce snów", a Pobrali się i mieli wiele dzieci .
W 2007 roku obroniła dwa zagraniczne projekty: niekonwencjonalny amerykański film biograficzny I'm Not There , autorstwa Todda Haynesa , opowiadający o życiu folkowego piosenkarza Boba Dylana ; i włoski dramat historyczny Golden Door , przez Emanuele Crialese .
W nocy 5 września w 6 września 2007, jest operowana w trybie pilnym z powodu krwotoku mózgowego po wypadku na skuterze wodnym .
W 2008 roku dramat Miasto twojego ostatecznego przeznaczenia , autorstwa Jamesa Ivory'ego , przeszedł niezauważony. Ale w następnym roku, ona jest headliner dwóch niezwykłych i skandalicznych projektów: Antychrysta , przez Larsa von Triera i prześladowań , przez Patrice Chéreau .
W tym samym roku 27 lutegoOna przewodniczy 34 th Cesar ceremonię hostowane przez Antoine de Caunes , obok Seana Penna .
Otrzyma na festiwalu w Cannes w 2009 roku o nagrodę dla Najlepszej Aktorki za rolę w Antychrysta przez Larsa von Triera . Film nie jest pozbawiony kontrowersji zarówno ze względu na przemoc niektórych scen, jak i niejednoznaczność tematu.
Potwierdzenie (2010s)W maj 2010opublikował komiks o Charlotte: Charlotte Gainsbourg mon amour wydany przez Delcourt , humorystyczny hołd autorstwa projektanta Fabrice Tarrina, który przedstawia ją w przebraniu małej kaczki z prognatyczną szczęką . Powiedziała w wywiadzie o swojej sylwetce: „Moja prognatyczna szczęka pochodzi od mojego taty alkoholika, a mój wzrost pochodzi od mojej modelowej mamy. ” .
23 maja 2010Czy Charlotte Gainsbourg dostarczanie złota Palme 63 th festiwalu w Cannes w reżysera Thai Apichatpong Weerasethakul do filmu Wujek Boonmee .
W 2011 roku ponownie spotkała się ze swoim obecnym mentorem Larsem von Trierem , by zagrać drugoplanową rolę w Melancholii , tym razem noszonej przez Kirsten Dunst , aw 2013 roku znalazła się w międzynarodowej obsadzie zgromadzonej przez twórcę dyptyku Nimfomanka .
od 9 do 19 lutego 2012Jest członkiem jury 62 -go Festiwalu Filmowym w Berlinie , pod przewodnictwem reżysera Mike'a Leigh
Że w tym samym roku , francusko-brytyjski dramat Confession d'un enfant du siècle , przez Sylvie Verheyde, został ukarany ; i ponownie spotyka się ze swoim mężem Yvanem Attalem w swoim trzecim filmie fabularnym jako reżyser remake'u Nie przeszkadzać .
Wyjechała z Francji i zamieszkała w Greenwich Village w stanie Nowy Jork po śmierci swojej przyrodniej siostry Kate Barry w 2013 roku.
W 2014 roku pracowała przy kilku bardzo różnych projektach: najpierw satyra Jacky w królestwie dziewcząt , napisana i wyreżyserowana przez Riada Sattoufa , potem uwieńczona sukcesem Les Beaux Gosses . Następnie dowiaduje Attal tym razem jako aktor w dramacie żoną , przez Michel Spinosa . Następnie utworzone dwie nietypowe pary: po pierwsze z belgijskiego aktora Benoit Poelvoorde dla dramatu Trois coeurs , przez Benoît Jacquot ; oraz wielki projekt Samba , autorstwa Érica Toledano i Oliviera Nakache . Na koniec gra jedną z głównych ról w dramatycznej komedii L'Incomprise , wyreżyserowanej przez aktorkę Asia Argento .
W 2015 roku znalazła się w międzynarodowej obsadzie, która ponownie wystąpiła w dramacie Every Thing Will Be Fine (Wszystko będzie dobrze) uznanego filmowca Wima Wendersa .
W roku 2016 widzi ją rozwijać w niej pierwszy hollywoodzki blockbuster, Dzień Niepodległości: Resurgence przez Rolanda Emmericha , a Yvan Attal w czwartym filmie , szkic filmu są wszędzie . Oba filmy zostały przyjęte bardzo chłodno.
W 2017 roku , dyskretnie wydany polski thriller Prawdziwe zbrodnie , przez Alexandros Avranas , noszone przez Jima Carreya ; inny poufnie wydany projekt, izraelski dramat Norman , napisany i wyreżyserowany przez Josepha Cedara ; kolejna koprodukcja, Snowman , przez Tomas Alfredson , ze Michael Fassbender w roli tytułowej.
Po stronie francuskiej kina, ona broni uznaniem dramat Les Fantomes d'Ismael , przez Arnaud Desplechin , gdzie ona zwrócona międzynarodową gwiazdą Marion Cotillard . Następnie dzieli się plakatem do dramatu Obietnica świtu z Pierre'em Nineyem przed kamerą Erica Barbiera .
Po raz pierwszy zaśpiewała na albumie Serge'a Gainsbourga Love on the Beat w 1984 roku, gdzie zaśpiewała z nim w duecie Lemon Incest . Niejednoznaczność tytułu tej piosenki dopełnia teledysk, w którym Charlotte pojawia się w rozebraniu leżąc obok ojca. Teksty przywołują "miłość, której nigdy razem nie zaznamy".
W 1986 roku zrobiła to ponownie z albumem Charlotte for Ever , napisanym przez jej ojca. Przybierając pozę trudnej nastolatki, śpiewa serię tekstów o równie prowokacyjnej treści: Charlotte na zawsze , Miękka ze mną (oba w duecie z Serge), Elastyczna , Zero wskazująca na nieskończoność .
Przez osiem lat nie zaśpiewa, dopóki nie rozpocznie przygody Enfoirés , śpiewaków wspierających Restos du cœur : w 1994 roku w przedstawieniu Les Enfoirés at the Grand Rex wykonała Di doo dah , napisany przez jego ojca i stworzony przez matkę, Another World of Telephone oraz La chanson des restos autorstwa Jean-Jacques Goldman . Ponownie pracowała w 2001 roku dla Restos du cœur, w L'Odyssée des Enfoirés, gdzie wykonała m.in. piosenkę Renauda , Manu , z Francisem Cabrelem , Julienem Clercem i innym aktorem Thierrym Lhermitte .
W 1996 roku brała udział w ścieżce dźwiękowej Love itp. . W 2000 roku słyszymy jego głos na płycie Music of Madonna : początek piosenki What It Feels Like for a Girl zawiera kilka słów Charlotte z filmu Cement Garden . Jego ostatnim prawdziwym duetem jest If z Étienne Daho na albumie tego ostatniego Réévolution (2003). W 2005 roku Charlotte bierze udział w ścieżce dźwiękowej One pozostaje, druga część , interpretując piosenkę o tym tytule.
28 sierpnia 2006wydali swój drugi album 5:55 we współpracy z Depeche Mode , zespołem Air , Jarvisem Cockerem , Nigelem Godrichem , Pony Ullenem , Davidem Campbellem i Neilem Hannonem z The Divine Comedy . Album zawiera tytuły w języku francuskim i angielskim.
Jego trzeci album, IRM , wydany w rokugrudzień 2009został wyprodukowany przez amerykańskiego muzyka Becka Hansena .
Jego czwarty album Stage Whisper został wydany w 2011 roku.
Jego piąty album, Rest , został wydany w dniu17 listopada 2017 r.. Zawiera jedenaście utworów nagranych w Nowym Jorku, w tym jeden skomponowany przez Paula McCartneya . Pierwszy singiel o tym samym tytule, napisany wspólnie i skomponowany przez Guy-Manuela de Homem-Christo ( Daft Punk ), zostaje wydany na początku września, a następnie zatytułowany Deadly Valentine i Ring-A-Ring O' Roses . Charlotte wzywa swoje dzieci (Alice, Joe i Ben Attal), aby zagrały w klipach ilustrujących te piosenki. Za ten album otrzymała w 2018 roku muzyczne zwycięstwo w kategorii wokalistka roku.
Pod koniec tego samego roku wydała nowy utwór Such a Remarkable Day , a niedługo potem EP Take 2 . W 2021 pracuje nad nowym albumem, zapowiedzianym na 2022.
Córka Serge'a Gainsbourga i Jane Birkin , towarzyszy jej od1991przez Yvana Attala , sam aktor i reżyser. Mają troje dzieci, Bena (1997), Alice (2002) i Jo (2011). W2013przeniosła się z trójką dzieci do Nowego Jorku , opuszczając Paryż po śmierci swojej przyrodniej siostry Kate Barry , która również mieszkała w stolicy.
Siostrzenica reżysera Andrew Birkina i córka chrzestna Yula Brynnera , Charlotte Gainsbourg ma również dwie przyrodnie siostry, Kate Barry i Lou Doillon , po stronie matki; a także dwóch przyrodnich braci, Paul i Lucien Gainsbourg (lepiej znani pod zdrobnieniem „Lulu”, syn Bambusa ) oraz przyrodnia siostra Natacha ze strony ojca.
Mówi obszernie o swoim ojcu Serge Gainsbourg, wspominając prowokacyjny klip z Cytryny Kazirodztwo i strzelanie do Charlotte na zawsze : „A on, jak go znałem za życia, nie odpowiadał temu, co odkryłem na zdjęciu, na talerzu . Nie był już taki sam. […] Mój ojciec był wieloaspektowy i znałem go, ale musiałem robić to codziennie i być sobą w tej spirali, trudno było z tym żyć. " Potem nastąpiło nagłe zniknięcie w 1991 roku: " Miałem 19 lat, kiedy zmarł mój ojciec. Myślałem, że tego nie przejdę. […] Udawałem, że jeszcze tam jest. […] Przez lata byłem wrakiem. Yvan odzyskał mnie bardzo szybko i miał cierpliwość, by czekać, nie wiem… dziesięć lat…, że po trochu wyjdę. Było też samozadowolenie w nieszczęściu. "
W Marzec 1987, ucieka przed planem porwania przygotowanym przez grupę czterech paryżan w wieku 20 i 21 lat, już sprawców rabunków. Podając się za Akcja Bezpośrednia , starannie zaplanowali swoją operację, aby zażądać okupu w wysokości 4 milionów franków od Serge'a Gainsbourga. Zostają aresztowani przez policję po strzelaninie z funkcjonariuszami, którzy chcieli ukraść ich mundury, zanim mogli działać.
W Serge Gainsbourg: bohaterskie życie ( 2010 ) Joann Sfar jego rolę gra Orphée Silard.