Królować | Plantae |
---|---|
Pod-panowanie | Tracheobionta |
Podział | Magnoliophyta |
Klasa | Magnoliopsida |
Podklasa | Hamamelidae |
Zamówienie | Fagales |
Rodzina | Fagaceae |
Uprzejmy | Quercus |
Zamówienie | Fagales |
---|---|
Rodzina | Fagaceae |
Rozkład geograficzny
W scrublands dąb , dąb Kermes lub dąb Palestyna ( dąb skalny ) jest gatunkiem z krzewów z liści zalegających w rodzinie z Bukowate i podrodziny Fagoideae spontaniczny w wapiennej skalistym terenie w regionie Morza Śródziemnego , w szczególności w zarośli .
Ma również nazwy zwyczajowe Chêne à cochinille , Chêne-garrigue , Garric.
W języku oksytańskim nazywa się Avaus, Garrolha, Agarrus, Garric (ta ostatnia nazwa pochodzi od terminu garrigue , dosłownie drzewo garrigue).
Dąb Kermes bierze swoją nazwę od koszenili, który go pasożytuje, Kermes vermilio (od arabskiego qirmiz ( قرمز ), od perskiego qirmiz ( قرمز ): krwawy; czerwony; koszenila).
Liście .
Kora .
Żołędzie .
Kwiaty.
Quercus coccifera - Muzeum w Tuluzie .
Jest to krzaczasty krzew lub krzew o krzaczastym pokroju, o maksymalnej wysokości 3 metrów, z łodygami pokrytymi drobno spękaną czarno-brązową korą, niosący wiele splątanych gałązek, wytrzymały po wysuszeniu.
Liście małe, skórzaste, lśniąco zielone, owalne podłużne, mają kolczaste zęby i krótki ogonek. Utrzymują się przez dwa lata. Liście Q. coccifera mają ten sam błyszczący wygląd na wierzchu i spodniej stronie (dzięki temu łatwo odróżnić go w stanie młodocianym od dębu ostrokrzewu, którego liście są owłosione i białawe od spodu).
Żółtawe kwiaty pojawiają się w kwietniu i maju. Pojedyncze owoce noszone na bardzo krótkiej szypułce to żołędzie o kulistym kształcie. Kubek, który otacza je na ponad połowę, pokryty jest licznymi sztywnymi łuskami zakończonymi ostrym końcem.
Gatunek ten pochodzi z basenu Morza Śródziemnego: Afryki Północnej , Europy Południowej, Bliskiego Wschodu .
We Francji występuje w regionie śródziemnomorskim, aż do Drôme na północy i Aveyron na zachodzie. Jest bardzo obecny w Calanques w Marsylii i na masywach Bouches du Rhône, takich jak Sainte-Victoire .
Jest to gatunek w pełni oświetlony, bardzo przystosowany do suszy. To gatunek typowy charakteryzujący garrigue, któremu zawdzięcza swoją nazwę. Jest mniej rustykalny niż dąb ostrolistny i nie rośnie na wysokości. Tworzy nieprzeniknione zarośla, zaniedbane przez zwierzęta z powodu kolczastych liści, które sprzyjają rozprzestrzenianiu się pożarów. Jednak dąb Kermes jest bardzo odporny dzięki szczepowi ssącemu , który pozwala mu energicznie odrastać po pożarze.
Kora i korzenie dębu Kermes są bogate w garbniki , substancje stosowane do garbowania skór i sieci rybackich farbowania od średniowiecza .
Dąb Kermes jest domem dla gatunku cykady , Cicada du garric lub Cicada des garrigues ( Tibicina garricola Boulard, 1983).
Koszenila , Kermes vermilio ( Hemiptera ), pasożytuje tego drzewa. Po wysuszeniu i zmiażdżeniu z samic tego koszenila uzyskano bardzo popularny karminowy czerwony barwnik. Do Rzymian promował swoją uprawę w celu zastrzegamy sobie fioletowy wyciągnąć z murexes do sprawowania władzy. W ten sposób przez kilka stuleci przyczyniał się do bogactwa farbiarzy i tkaczy, a zwłaszcza miasta Montpellier , słynącego z luksusowych tkanin zabarwionych na czerwono. Jego upadek rozpoczął się wraz z odkryciem Nowego Świata i koszenili meksykańskiej ( Dactylopius coccus ), eksploatowanych po niskich kosztach. To nie było naprawdę porzucony w środku z XIX -tego wieku , ale szybki sposób na korzyść barwników syntetycznych. Ponadto koszenila została zdziesiątkowana przez intensywne stosowanie pestycydów przeznaczonych do ochrony winorośli , sadzonych na wylesionych obszarach, na których łatwo rośnie dąb Kermes. Dlatego obecnie występuje prawie tylko na dębach Kermes, z dala od obszarów rolniczych.