Japoński cervus
Japoński cervus Jeleń SikaKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Sub-embr. | Kręgowce |
Klasa | Mammalia |
Podklasa | Theria |
Infra-class | Eutheria |
Zamówienie | Artiodactyla |
Rodzina | Cervidae |
Podrodzina | Cervinae |
Uprzejmy | Cervus |
LC : Najmniejszy niepokój
Jelenie sika ( Cervus Nippon ) jest gatunkiem wśród ssaków artiodactyl z rodziną z jelenia , która znajduje się w Azji .
Jest nieco mniejszy od daniela , mierzy od 50 do 1 m wysokości w kłębie i do 2 m długości. Waży nieco ponad 50 kg. Ma poroże, które może przekraczać osiem rogów. Podobnie jak jeleń ma cętkowaną sierść .
Jelenia sika można łatwo pomylić z jeleniem Axis , gatunkiem pochodzącym z lasów Indii lub Sri Lanki .
Jest to mały jeleń pochodzący ze wschodniej Azji , występujący na Syberii , Mandżurii , Chinach , Korei , Japonii i na niektórych wyspach. W tych krajach istnieje kilka podgatunków.
W Japonii najliczniejsze populacje występują we wschodniej części wyspy Hokkaido . W Nara mieszka ponad tysiąc z nich .
Jeśli chodzi o daniele , to w Europie większość obecnych tak zwanych dzikich (lub brunatnych ) populacji występuje w Europie Środkowej i jest wynikiem wypuszczeń dokonywanych w średniowieczu . Według ONCFS, jelenie sika występowały we Francji w 2005 roku w małych populacjach w piętnastu departamentach (podzielonych na dwadzieścia dwie populacje żyjące w stanie wolnym). 50% tych populacji to grupy liczące od pięciu do dwudziestu osobników, przy czym populacje powyżej dwudziestu są rzadkie. Ze względu na rzeczywiste ryzyko hybrydyzacji, wspólna obecność jelenia sika i jelenia szlachetnego może być źródłem zanieczyszczenia genetycznego .
Ten jeleń zjada trawę, bambus i małe gałęzie.
Rut odbywa się pod koniec października. Młode rodzą się po okresie ciąży trwającym maksymalnie 40 tygodni w maju i czerwcu i podążają za matkami do końca zimy (z wyjątkiem okresu rykowiska).
Łatwy do rozmnażania, został wprowadzony do wielu innych krajów, Europy , Nowej Zelandii i Stanów Zjednoczonych , a dzikie populacje naturalizowały się tu i ówdzie.
Kilka izolowanych populacji jest zagrożonych dryfem genetycznym z powodu ich chowu wsobnego i wąskiego gardła genetycznego .
Liczne badania wykazały, że wysoki obfitość w Japonii Jeleń skutkuje wzrostem biomasy z dżdżownice i owady. Ma to wtórne następstwo wzrostu konsumentów dżdżownic i owadów (w tym małych i średnich drapieżnych mięsożernych / ssaków wszystkożerne (takie jak japońskie Badger)
badanie przeprowadzone na badane zmiany w diecie . Borsuki japoński ( Meles anakuma ), w zależności czy są po jednej, czy po drugiej stronie płotu przeciw jeleniom sika, porównując liczebność innych mięsożernych lub wszystkożernych zwierząt wewnątrz i na zewnątrz ogrodzenia.
Zgodnie z wynikami (opublikowanymi w 2014 r. ) dżdżownice i niektóre owady są - przy dużym zagęszczeniu jeleniowatych - znacznie liczniejsze, a szczątki robaków i tych owadów w znacznie większej ilości znajdują się w odchodach borsuków poza płotem przeciw jeleniowatym, gdzie w przypadku tego badania zagęszczenie sika jeleni wynosił 13,5 osobników / km2, co wiązało się ze względną gęstością borsuka wynoszącą 0,16 (w porównaniu z 2,3 jelenia na km2 i jednym względna gęstość borsuków tylko 0,01); Testy statystyczne wykazały, że zależność ta jest istotna).
Autorzy wnioskują, że duże zagęszczenie jeleni zmienia sieć pokarmową i przyczynia się do powstania siedliska bogatszego w dżdżownice i owady, co sprzyja wyższemu zagęszczeniu pokarmu dla mięsożernych i wszystkożernych.
Wymienione są następujące podgatunki :