Bukiet Karola

Carole Bouquet co się 2013 Cesar nominowanych ' lunchu . Kluczowe dane

Narodziny	18 sierpnia 1957 Neuilly-sur-Seine , Francja
Narodowość	Francuski
Zawód	Aktorka
Wybitne filmy	Ten niejasny obiekt pożądania Tylko dla twoich oczu Prawy brzeg, lewy brzeg Zbyt piękny dla ciebie Lucie Aubrac
Wybitne serie	La Mante Grand Hotel w terapii

Carole Bouquet , urodzona w dniu18 sierpnia 1957w Neuilly-sur-Seine ( Île-de-France ), jest francuską aktorką .

Objawia się w kinie w 1977 roku w filmie ten Mroczny przedmiot pożądania przez Luis Buñuel , w 1990 roku zdobyła Cezara dla najlepszej aktorki za rolę w filmie Zbyt piękna dla ciebie przez Bertrand Blier . W 1990 , była też twarzą Chanel marki , a następnie zrealizowany obraz perfum N O 5 .

Biografia

Młodzież, szkolenia i początki

Carole Bouquet i jej starsza siostra Laurence zostały wychowane przez ich ojca, Roberta Bouquet, surowego centralnika , inżyniera w branży budowlanej, oddzielonego od matki, która wyjechała, by odbudować swoje życie na Południu, gdy Carole miała trzy lata. Później, z perspektywy czasu, oceni swoją młodość nie jako nieszczęśliwą, ale nudną. Wskazuje jednak, że jej ojciec, skąpy w słowach, pomógł jej zbudować siebie: „Wygląd ojca cię buduje. Myślę, że kobiety są chronione przez kochającego ojca” . Mówi też: „Nie nauczyłam się być kobietą, ale nauczyłam się niezależności. " Ona przychodzi regularnie do Genewy , aby zobaczyć jej wuja Marc Bonnant , Genewa prawnika, a jego ciotka Marianne.

W młodości otrzymała od sióstr dominikanek edukację „opartą na zasługach i pokorze” . Po krótkich studiach na Sorbonie postanowiła rozpocząć karierę aktorską. Od 1976 roku została przyjęta do Konserwatorium Dramatycznego w Paryżu na trzyletnie studia. Ale w pierwszym roku poznaje reżysera Luisa Buñuela , przechodząc casting.

Kariera

Kariera Carole Bouquet rozpoczęła się od La Famille Cigale , telewizyjnej opery mydlanej z 1977 roku , którą nazwała później „bardzo głupim serialem” .

Ceniony za jej klasyczne piękno, to właśnie Luis Buñuel jako pierwszy sfilmował w kinie w 1977 roku klasykę surrealizmu, Ten niejasny obiekt pożądania , w którym Carole Bouquet gra główną rolę Conchity. Nominowany do Cezara film staje się klasykiem. W 2005 roku powiedziała: „To dzięki Buñuel moje życie się zmieniło. (…) Mówił mi o moim życiu. Wziąłem go za wróżbitę, kiedy był po prostu mężczyzną, który miał 77 lat i potrafił bardzo wyraźnie czytać w młodej, 18-letniej dziewczynie” . Jej występ został okrzyknięty po obu stronach Atlantyku, a jej wizerunek jako „ikony lodowatego piękna” narodził się wraz z tym pierwszym występem. Następnie wyjechała do Nowego Jorku, aby doskonalić swój angielski. Opiekowana przez Andy'ego Warhola i Petera Bearda mieszka we współlokatorce z aktorką Clio Goldsmith . Potem idzie po powrocie do Francji, zwracając zimny bufet z Bertrand Blier , jako partnera z Gerardem Depardieu .

W 1981 roku zagrała dziewczynę Jamesa Bonda u boku Rogera Moore'a w Just For Your Eyes , roli, która sprawiła, że stała się znana opinii publicznej we Francji i za granicą.

W 1984 roku została nominowana do Cezara dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej w prawym brzegu lewym brzegu przez Philippe Labro , nadal z Gerardem Depardieu. Znalazła go w 1989 roku w Trop belle pour toi Bertranda Bliera; jej rola przyniosła jej Cezara dla najlepszej aktorki .

W 1994 roku zagrała rolę w jej własnym Grosse zmęczenia przez Michel Blanc . W 1997 roku zagrała namiętną odporną Lucie Aubrac w Lucie Aubrac przez Claude Berri , obok Daniel Auteuil .

W teatrze zagrała w 2002 roku w Fedrze w reżyserii Jacquesa Webera iw 2008 w Bérénice w reżyserii Lamberta Wilsona .

W telewizji wystąpiła w 2004 roku w serialu Seks w wielkim mieście w odcinku An American Girl in Paris oraz w 2021 roku w serialu W terapii .

Mistrz ceremonii i juror

W 1995 roku, Carole Bouquet była mistrzynią ceremonii na 48 -tego Festiwalu Filmowym w Cannes .
W 1999 roku został zaprzysiężony do 4 -tego Międzynarodowego Festiwalu Filmu w Szanghaju .
W 2008 roku przewodniczył jury 34 th Festiwal kina amerykańskiego Deauville .
W maj 2014Jest członkiem jury na filmach w 67 -tego Festiwalu Filmowym w Cannes , pod przewodnictwem Jane Campion .

Inne zajęcia

W 1986 roku, Carole Bouquet została twarzą luksusowej marki Chanel , a do 1990 zawarty wizerunku perfum N O 5 . Fotografię reklamową wykonał Michel Comte (w) w 1987 roku.

Od końca lat 90. posiada posiadłość na wyspie Pantelleria u wybrzeży Sycylii , którą odkryła dzięki Isabelli Rossellini . Od 2005 roku posiada i prowadzi tam winnice przeznaczone do produkcji słodkiego wina passito (dlatego przypisuje się mu i całkowicie niesłusznie sycylijskie pochodzenie). Ta winnica produkuje 14 000 butelek po 50 cl rocznie w ramach "Sangue d'Oro". To jego spotkanie z Claudem Boudamanim, enologiem, było tym wyzwalaczem. Korzysta z usług Dott Donato Lanati, doradcy ds. uprawy winorośli i winiarstwa.

W 2005 roku stworzyła festiwal filmowy „Reżyser w mieście” w Nîmes z Gérardem Depardieu i Jean-Claude Carrière . Festiwal ten odbywa się każdego lata i przez tydzień prezentuje pięć filmów reżysera w towarzystwie reżysera i jego aktorów. Odbywa się na świeżym powietrzu w ogrodach Fontaine w Nîmes, pod koniec lipca.

Zobowiązania

W listopad 2007Carole Bouquet , wraz z Josiane Balasko i popierając federację prawa do mieszkania , wystosowała nagłośniony apel do rządu, a następnie pilotowała długą mediację społeczną dla biednych rodzin afrykańskich przy rue de la Banque w Paryżu .
Od 1985 roku jest rzecznikiem prasowym federacji La Voix de l'Enfant . Skontaktowała się z nią po projekcji filmu La Déchirure, który ją zdenerwował.
Od 1998 roku jest ambasadorem fundacji PlaNet Finance .
W wrzesień 2018, po rezygnacji Nicolasa Hulota ze stanowiska Ministra Środowiska , współsygnowała forum przeciwko globalnemu ociepleniu pt. „ Największe wyzwanie w historii ludzkości : wezwanie 200 osobistości do ratowania planety” , które pojawia się na froncie strona Le Monde .

Życie prywatne

W latach 1978-1985 Carole Bouquet była towarzyszką Jean-Pierre'a Rassama (szwagra Claude'a Berriego ), którego miała syna, producenta Dimitri Rassama , urodzonego w 1981 roku. Z reżyserem i fotografem Francisem Giacobettim miała inny syn, Louis, urodzony w 1987 roku. Od 1992 do 1996 roku była żoną badacza Jacquesa Leibowicza , specjalisty od AIDS. W 1996 roku zaprzyjaźniła się z aktorem Gérardem Depardieu ; rozdzielają się w 2005 roku.

W maj 2014pojawia się na Festiwalu Filmowym w Cannes z Philippe Sereys de Rothschild, synem Philippine de Rothschild i Jacques Sereys , formalizując w ten sposób jej nowy związek.

Nie jest spokrewniona z francuskim aktorem Michelem Bouquet .

Kino

Lata 2020

2020 : Boutchou autorstwa Adriena Piquet-Gauthier : Paula
2021 : Fantazje od Dawida i Stephane Foenkinos : Marie

Telewizja

1977 : La Famille Cigale przez Jean Pignol (mini-series): Béatrice Damien-Lacour
1977: Les Rebelles przez Pierre Badel (film telewizyjny): Nilca
1979 : Oko Nocy (odcinek „Le Vin des Carpathes” Jean-Pierre Richard ): Lena
1997 : Le Rouge et le Noir przez Jean-Daniel Verhaeghe (film TV): Louise de nerek
2000 : Bérénice przez Jean-Daniel Verhaeghe (film telewizyjny): Bérénice
2001 : Madame de ... przez Jean-Daniel Verhaeghe (film telewizyjny): „Madame de”
2002 : Ruy Blas przez Jacques Weber (film telewizyjny): Królowa
2004 : Sex and the City (epizod " An American Girl in Paris: Part 2 " przez Timothy Van Patten ): Julia
2014 - 2016 : Mężczyźni w cieniu ( sezon 2 i 3 : Élisabeth Marjorie
2014: Dziecko Rosemary przez Agnieszkę Holland (mini-serial): Margaux Castevet
2017 : La Mante d ' Alexandre Laurent (mini-seria): Jeanne Deber
2020 : Grand Hôtel autorstwa Yanna Samuella i Jérémy'ego Minui (miniseria): Agnès Vasseur
2020: Kocham cię fryzurę przez Muriel Robin (film telewizyjny): Caroline
2021 : W terapii (odcinki „Esther” autorstwa Mathieu Vadepied ): Esther

Teatr

1992 : To było wczoraj przez Harolda Pintera , reżyseria Sami Frey , Théâtre Hébertot
2002 : Phèdre de Racine , reżyseria Jacques Weber , Théâtre de Nice , Théâtre Déjazet
2008 : Bérénice de Racine, reżyseria Lambert Wilson , Théâtre des Bouffes du Nord
2009 : The Distance przez Loleh Bellon reżyserii Bernarda Murata , Théâtre Édouard VII
2010 : Lettres à Génica , czytanie na podstawie fragmentów dzieł Antonina Artauda , Théâtre de l'Atelier
2014 : Dispersion ( Ashes to Ashes ) Harolda Pintera , reżyseria Gérard Desarthe , Théâtre de l'Oeuvre , Théâtre des Célestins
2015 : Home (pl) przez David Storey , w reżyserii Gérarda Desarthe , Théâtre de l'Oeuvre
2016 : Dispersion ( Ashes to Ashes ) Harolda Pintera, reżyseria Gérard Desarthe, trasa
2018 : Szczęśliwa są szczęśliwe przez Yasmina Reza , Hebertot teatrze

Dyskografia

1987 : Feu la cendre , audiobook , z Jacquesem Derridą , éditions des femmes , coll. „ Biblioteka głosów ”.

Publikacje

Collective, Jardins d'enfance: Nouvelles (przedmowa Carole Bouquet), zbiór tekstów około dwudziestu autorów, Le Recherches midi , 2001, 180 s. ( ISBN 2862749192 i 978-2862749198 ) [ prezentacja online ] .
Carole Bouquet i Martine Brousse, Maltretowane dzieci. Zadbajmy o to, co nas nie dotyczy , Le Recherches midi , 2019, 192 s. ( ISBN 978-2749161600 ) [ prezentacja online ] .