Opera mydlana , czy opera mydlana w francuskojęzycznej Kanady , jest to serial , który opowiada połączone, często sentymentalny, historie kilku bohaterów.
Jedną z cech telenoweli jest to, że widz jest „zobowiązany” do obejrzenia wszystkich odcinków, aby poznać wynik.
Termin „opera mydlana” przestarzały XIX th century i to było pierwotnie używane w druku przez gazetach opisać dole strony były na ogół casées krytyków na wystawach. W 1836 r. Mówiliśmy o powieści seryjnej (lub „feuilleton-roman”), ale zasada była wcześniejsza: była to powieść opublikowana wcześniej w formie książki w księgarniach, którą rozprowadzano rozdział po rozdziale. w całości lub w części przez gazetę lub tygodnik. Ogłoszenie zostało zamieszczone na pierwszej stronie (pierwszej stronie), a czytelnik znalazł odcinek na kolejnych stronach. Niektóre powieści seryjne spotkały się z tak dobrym przyjęciem, że konieczne było zwiększenie nakładów gazety.
Już w roku 1870 , niektórzy wydawcy wyciąć duże powieści, takie jak Les Misérables przez Victor Hugo, na małe książeczki sprzedawane tanio zdobyć popularne czytelników, książka pozostała bardzo drogie. Dzieła klasyczne, a potem oryginalne, czasem skomponowane szybko, sprzedawane są w formie broszur z ilustrowanymi okładkami, podzielone na kilka części. W języku angielskim proces ten nazywa się filmem seryjnym , więc serializacja poprzedza pojawienie się medium telewizyjnego.
W latach 1908–1910 kinematograf przejmował popularne na ekranie telenowele; We Francji mówimy o „telenoweli filmowej” lub „dramacie w kilku częściach”: są to filmy fabularne podzielone na kilka części i prezentowane w kinach cieszących się dużym rozgłosem. I tak w przypadku Fantômas (1913) widzom zaoferowano kilka kolejnych odcinków, sesje przeplatane przerwami, przerwami i trwały znacznie ponad godzinę. Filmy te, prezentowane w kilku aktach lub częściach, mogą być również wyświetlane przez kilka tygodni lub miesięcy, a każdy pokaz obejmowałby kilka rozdziałów lub odcinków. W tym czasie narodziła się koncepcja serialu. W 1908 roku Victorin Jasset wynalazł serializację powieści filmowych z Nickiem Carterem po Johnie Russelu Coryellu (1848-1924).
Od lat dwudziestych do trzydziestych XX wieku, wraz z wyrażeniem „dramatyczny”, termin opera mydlana był używany na określenie produkcji radiowej - codziennej lub cotygodniowej telenoweli radiowej - a następnie w latach pięćdziesiątych telewizji, której fabuła stale ewoluowała w kilku odcinkach. .
Fala serializowanych filmów dla teatrów spadła po 1945 roku wraz z rozwojem telewizji. Pierwsze eksperymenty są bardzo drogie. W Stanach Zjednoczonych kanały telewizyjne wyobrażają sobie produkcje kojarzone z głównymi markami produktów codziennego użytku, aby uczynić je dochodowymi. Ten model ekonomiczny wywodzi się z radiowej telenoweli, takiej jak Painted Dreams (1930-1943) sponsorowanej przez Procter & Gamble .
Pierwszym amerykańskim mydłem telewizyjnym jest Faraway Hill (w środku ) , wyprodukowane w 1946 roku, do 30 minut na odcinek nadawany raz w tygodniu na żywo przez DuMont Television Network , sieć handlową DuMont Laboratories . Nie ma śladu, proces kineskopu został spopularyzowany dopiero w latach 1947-1950. W 1949 roku „ These Are My Children” (en) w reżyserii Normana Feltona stał się pierwszym amerykańskim dziennikiem mydlanym emitowanym w NBC .
W Europie kraje takie jak Francja, Portugalia, Hiszpania i Włochy również wyprodukowały wiele oper mydlanych. W 1950 roku pierwszą francuską operą mydlaną, która została wyemitowana, była L'Agence Nostradamus .
Adaptacja powieści w formacie seryjnym (format zwany „teleromaną”) pojawiłaby się po raz pierwszy w Quebecu w 1953 roku w francuskojęzycznej telewizji Radio-Kanada . Była to adaptacja powieści Rogera Lemelina, La Famille Plouffe , która od 1953 do 1959 roku odniosła ogromny sukces w języku francuskim i angielskim.
Wśród amerykańskich telenoweli musimy wyróżnić telenowele dzienne ( The Young and the Restless , Santa Barbara , Love, Glory and Beauty ), które są kręcone w tempie ponad 200 odcinków rocznie i emitowane codziennie, a które mogą trwają przez kilka dziesięcioleci, a telenowele w prime time ( Dallas , Dynasty , Melrose Place ), kręcone i emitowane w wolniejszym tempie, średnio 24 odcinki rocznie. W przeciwieństwie do dziennych telenoweli , telenowele w prime time są podzielone na sezony, jak „klasyczne” seriale. W 1960 roku brytyjska telewizja uruchomiła Coronation Street , która jest nadawana do dziś.
Opery mydlane dzienne„ Dzienna opera mydlana” to codzienna opera mydlana emitowana w ciągu dnia, pochodząca ze Stanów Zjednoczonych i obejmująca kilka rodzin (poprzez wiele równoległych wątków, takich jak sprawy rodzinne, romanse, konflikty moralne itp.). Opery mydlane nadawane są raz dziennie i pięć dni w tygodniu. Początkowo celowali w gospodynie domowe, a ich nazwa, mydło , co oznacza mydło, była wynikiem sponsorowania tych oper mydlanych przez marki pralnicze. Mydła stale wykorzystują zasadę otwartego końca lub klifu . Najdłuższa opera mydlana jest Haine et Passion , nadawane od 1952 do 2009. W Francji , w telenoweli Plus belle la vie , czasem uważany za pierwszy francuska opera mydlana , osiągnął rekord w francuskiej literatury przekroczeniem 3000 odcinków.
Saga pierwszej części wieczoru lub sagiSeria prime time ( premium telenoweli Time ) lub cotygodniowa saga telenoweli ukazuje się wieczorem, która opowiada historię rodziny w określonym czasie. To, co odróżnia sagę od telenoweli, to jakość reżyserii i scenariusz, który jest ważniejszy dla sagi. Rzeczywiście, środki finansowe są ważniejsze, a rozpowszechnianie odbywa się co tydzień i wymaga większego rytmu niż w przypadku mydła. Najdłuższą sagą jest Dallas z 357 odcinkami, a następnie Dynasty z 220 odcinkami.
We francuskiej beletrystyce termin „ letnia saga ” jest używany do określenia głównie rodzinnego miniserialu emitowanego latem ( Zodiaque , Dolmen ). Fabuła oparta jest na tajemnicy rodzinnej, walce interesów lub policyjnej zagadce. Prekursorem tej formy telenoweli jest Jean Sagols , który w 1988 roku wyprodukował Le Vent des moissons . TF1 wyemitowało swoją ostatnią sagę w 2007 roku, M6 i France 2 w 2008 roku.
Telenowela (lub Novela ) jest codziennie Latynoamerykańskie opera mydlana, która różni się od opery mydlanej, ponieważ ma swój koniec od jego uruchomienia. Telenowela chce być „ popularny ”. Na kontynencie latynoamerykańskim każda telenowela ma co najmniej jedną postać z niższej klasy społecznej. Telenowela Kolumbijska Yo soy Betty spowodowało osiemnastu różnych adaptacji w świecie.
Te łuki tworzenia scenariuszy ( łuki wątku ) może mieć negatywny wpływ na odbiorców poprzez utrudniając dostęp do nowych widzów, a także fanów, którzy przegapili epizod. Amerykańskie sieci telewizyjne postrzegają opery mydlane jako bardziej ryzykowne niż seriale, w których co tydzień kładzie się nacisk na niezależną historię. Tom O'Neil z Los Angeles Times dodaje, że „w połowie trudno jest dołączyć do tych seriali. ”.
Innym problemem jest to, że wielu fanów woli nagrywać te seriale i oglądać cały sezon w jednej sesji. Tacy widzowie nie są uwzględniani w kategoriach widowni, ponieważ znacznie rzadziej oglądają reklamy niż widzowie, którzy śledzą na żywo. Odejście od oglądania na żywo na rzecz DVR, iTunes lub Hulu zaszkodziło reklamom wielu seriali, ponieważ jest ich mniej lub nie ma ich wcale i mogą być szybko zaawansowane lub nieaktualne.
W trosce o odbiorców w przypadku złożonych łuków fabularnych , sieci czasami proszą showrunnerów o ograniczenie serializacji. Dyrektorzy sieci uważają, że samodzielne odcinki ułatwiają nowym widzom dołączanie do serialu po drodze, chociaż może to prowadzić do konfliktu ze zwykłymi widzami, którzy wolą bardziej wątki fabularne . Alias zaczynał jako bardziej serializowana seria, ale później stał się bardziej samodzielny pod presją sieci. Podczas trzeciego sezonu Battlestar Galactica , showrunner Ronald D. Moore została również popchnął aby odcinki bardziej samodzielne. To zebrało negatywne recenzje zarówno od fanów, jak i krytyków, a Moore ujawnił w podcastie trzeciego sezonu ostatniego sezonu, że sieć w końcu przyznała, że samodzielne odcinki po prostu nie nadają się na sezon. Historia, którą próbował opowiedzieć. Moore powiedział również, że głównym powodem, dla którego sieć niechętnie wyraziła zgodę na Capricę, był fakt, że ciężkie łuki fabularne mają trudności z przyciągnięciem nowych widzów, w porównaniu z serią składającą się z pojedynczych odcinków. Według Todda A. Kesslera , drugi sezon Damages będzie mniej serializowany, aby serial był bardziej dostępny dla nowych widzów. Tim Kring , twórca Heroes , zasugerował również, że jego serial może odejść od opowiadania historii w telenoweli: „Myślę, że serial musi zmienić się w samodzielne odcinki, aby przetrwać. "
Sieci odradzają również skomplikowane wątki fabularne, ponieważ są mniej skuteczne w powtórkach i ponieważ samodzielne odcinki mogą być odtwarzane ponownie bez obawy o porządek.
Magazyn Entertainment Weekly i dziennik Chicago Tribune wyraziły zaniepokojenie z powodu kurczącej się widowni, która może doprowadzić do znacznego ograniczenia narracji w telenoweli. Aby podkreślić sytuację, w sezonie 2006-2007 wprowadzono nie mniej niż pięć oper mydlanych ( Jericho , Kidnapped , Vanished , The Nine and Drive ), które zostały dość szybko odwołane z powodu niskich ocen.
Jednak od 2000 roku każdy zdobywca nagrody Primetime Emmy Award dla najlepszego serialu dramatycznego został przyznany jednemu serialowi dramatycznemu: W Białym Domu (2000, 2001, 2002, 2003), Soprano (2004, 2007), Zagubieni: Zaginiony (2005 ), 24 heures chrono (2006), Mad Men (2008, 2009, 2010, 2011), Homeland (2012), Breaking bad (2013, 2014), Game of Thrones (2015, 2016, 2018, 2019), The Handmaid's Tale : The Scarlet Handmaid (2017), Succession (2020).