Narodziny |
9 października 1924 Trapani |
---|---|
Śmierć |
23 lutego 2014(89 lat) Rzym |
Narodowość | Włoskie Włochy |
Czynność | malarz |
Reprezentowane przez | Sperone Westwater ( w ) |
Carla Accardi (ur9 października 1924w Trapani na Sycylii ; zmarł23 lutego 2014w Rzymie ) to włoski malarz , jedna z najważniejszych postaci włoskiej sztuki abstrakcyjnej .
Urodzona na Sycylii w 1924 roku Carla Accardi studiowała od 1924 roku na Akademii Sztuk Pięknych w Palermo , następnie we Florencji i Rzymie . W Palermo poznała włoskiego malarza Antonio Sanfilippo, którego poślubiła w 1949 roku.
W 1947 roku wraz z Giulio Turcato , Pietro Consagrą , Achille Perilli i Piero Dorazio założyła grupę Forma Uno (1947-1951), ruch artystyczny inspirowany marksizmem i włoskim malarstwem abstrakcyjnym , zwłaszcza włoskimi formalistami (głosząc, że forma oznacza „środek i koniec” s).
Ona została zauważona i wspierany przez włoskiego gallerist Luciano Pistoi w 1957 roku poznała, a także wymianę z Lucio Fontana , Hans Hartung i Karola Pollock , a udział w agitacji idei i ruchów artystycznych połowy XX th century Włochy.
Carla Accardi jest jedyną artystką wspomniano w Carli Lonzi za Jaźni - Portret . Carla Accardi i Carla Lonzi są ważnymi członkami feministycznej grupy Rivolta Femminile w Rzymie w latach 70. Celem kolektywu jest zwrócenie uwagi na zapomniane artystki, takie jak Angelika Kauffmann i Artemisia Gentileschi .
Od 1997 roku została wybrana do Akademii Sztuk Pięknych w Brerze .
Pod wpływem nieformalnego ruchu artystycznego Carla Accardi zaczęła malować w czerni i bieli. Wyjaśnia: „Zawsze inspiruje mnie anty-farba. W rezultacie nigdy nie użyłem rozpuszczalnika, nigdy nie malowałem na sztalugach, ale poziomo, na podłodze lub na stole. "
W latach sześćdziesiątych przeszła na kolor, tworząc silne kontrasty między dwoma tonami i opracowała pracę nad znakiem. W swoich pracach skupia się na poetyckim potencjale powtarzających się znaków i chłodzie symboli. Eksploruje cały system pisania. W tym też okresie odkryła plastik jako medium do malowania, a nie zwykłe płótno. Jego praktyka charakteryzuje się używaniem tego szczególnego materiału, o złym smaku, zwanego Sicofoil.
Pod koniec lat 60-tych pojawiły się również trójwymiarowe instalacje. Najczęściej przybierają one formę namiotów lub małych półprzezroczystych mieszkań, do których gość może wejść i przez które można przejść. Uczestniczy w ruchu arte povera , bryłę domu przybierze także Mario Merz w swoich igloo.
W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych Carla Accardi powróciła na płótno. Wyjaśnia: „Powiedziałam sobie:„ Ale między tymi pracami nie ma związku, to szaleństwo! ”. [...] Poszedłem szukać surowych płócien i nagle stworzyłem świetne dzieła: dyptyki. "
Główne dzieła:
Prace Carli Accardi prezentowane są czterokrotnie na Biennale w Wenecji, w latach 1964, 1976, 1978 i 1988.
Jej pierwsza międzynarodowa wystawa odbyła się w MoMA PS1 w Nowym Jorku w 2001 roku, artystka miała wtedy 77 lat. W następnym roku został po raz pierwszy wystawiony we Francji w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Paryżu pod opieką kuratora Hansa-Ulricha Obrista .