Carabao | |
Carabao na Filipinach | |
Gatunki | Bubalus bubalis |
---|---|
Region pochodzenia | |
Region | Filipiny |
Charakterystyka | |
Skaleczenie | 125-140 cm |
Waga | 400-500 kg |
Sukienka | od jasnoszarego do łupkowoszarego |
Carabao ( filipiński : kalabaw ; bisaya : Kabaw , kapampangan : damulag; malajski : Kerbau ) jest krajowy bagno typu bawoły wodne ( Bubalus bubalis ) pochodzi z Filipin . To bydło jest często uważane za narodowe zwierzę Filipin, chociaż Narodowa Komisja Kultury i Sztuki Filipin stwierdziła, że ta uwaga nie ma podstaw w filipińskim prawie.
Carabao zostały również wprowadzone do Guam z Filipin do XVII -tego wieku. Carabao nabrały tam wielkiego znaczenia kulturowego dla rdzennych Chamorros i są również uważane za nieoficjalne narodowe zwierzę Guam. W Malezji carabao (w języku malajskim znane jako kerbau) jest również oficjalnym zwierzęciem stanu Negeri Sembilan .
Słowo hiszpański carabao pochodzi od bisaya karabàw (prawdopodobnie z Waray pochodzenia ). Te pokrewne są Cebuano Kabaw , kebo w jawajski , Kerbau w Malajski i niderlandzkim indonéisen karbouw . Samica nazywana jest (po hiszpańsku) karaballą . Podobieństwo słowa do karibu jest przypadkowe i nie łączy ich wspólna etymologia - przykład fałszywego przyjaciela .
Carabaos są również znane w tagalskim jako kalabáw , pochodzące z języka hiszpańskiego. Przed hiszpańskim okresem kolonialnym Carabaos byli lepiej znani jako nowang lub anowang i damulag wśród grup etnicznych w południowym i środkowym Luzon .
Carabaos mają niski, szeroki i ciężki wzrost zwierząt pociągowych. Ich kolor waha się od jasnoszarego do łupkowoszarego . Rogi są sierpowate lub zawinięte do tyłu na szyi. Krokwie są powszechne. W albinosy są w około 3% populacji. Dorosłe samce karabao ważą od 420 do 500 kg, a samice od 400 do 425 kg. Wysokość w kłębie samca waha się od 127 do 137 cm, au samicy od 124 do 129 cm.
Bawół importowane na Filipiny z Kambodży na początku XX -tego wieku nazywane są „carabao Kambodży”. Mają białe lub żółtawe włosy na różowawej skórze, ale oczy, kopyta i usta są ciemne, a skóra może być nakrapiana. Są nieco większe i mają większe rogi. Samce ważą średnio 673 kg i mierzą 141 cm w kłębie.
Bawoły wodne są dobrze przystosowane do gorącego i wilgotnego klimatu. Dostępność wody ma ogromne znaczenie w gorącym klimacie, ponieważ potrzebują bagien, rzek lub rozbryzgów, aby zmniejszyć obciążenie cieplne i stres cieplny . Bawoły błotne wolą tarzać się w błotnistej dziurze, którą kopią rogami. Ich celem jest zdobycie grubej warstwy mułu. Żywią się licznymi roślinami wodnymi, aw okresie powodzi pasą się pod wodą, unosząc głowę nad wodę i niosąc ilości roślin jadalnych. Zjadają trzcinę , trzcinę olbrzymią , sitowie , turzycę , hiacynt wodny i szuwar . Pasza zielona jest szeroko stosowana do intensywnej produkcji mleka i tuczu. Wiele roślin paszowych jest przechowywanych w postaci siana, słomy lub miazgi. Próby na Filipinach wykazały, że carabao, na paszach złej jakości, ma lepszy współczynnik konwersji paszy niż bydło.
Carabao ochładza się, osiadając w wodzie lub błotnej dziurze podczas upału dnia. Osadzone na jej ciele błoto chroni ją również przed irytującymi owadami. Carabao żerują głównie w chłodne poranki i wieczory. Jego żywotność wynosi od 18 do 20 lat, a samica carabao może co roku rodzić cielę.
Najstarsze ślady bawoła wodnego odkryte na Filipinach to liczne fragmentaryczne szczątki szkieletowe odzyskane z górnych warstw neolitycznego stanowiska Nagsabaran, części Lal-lo i Gattaran Shell Middens (ok. 2200 pne do 400 rne) na północ od Luzon . Większość szczątków składa się z fragmentów czaszki, z których prawie wszystkie mają ślady nacięć wskazujące, że zostały zarżnięte. Pozostałości są związane z czerwonym ceramiki, zwoje wrzeciona , kamienia adzes, i jadeitowych bransoletki . Mają silne powiązania z podobnymi artefaktami z austronezyjskich neolitycznych stanowisk archeologicznych na Tajwanie . Na podstawie datowania węgla-14 warstwy, w której znaleziono najstarsze fragmenty, bawoły wodne zostały sprowadzone na Filipiny co najmniej 500 lat pne.
Na początku XX th wieku, inne rasy Buffalo woda były importowane z Chin (zwanej dalej „buffalo Szanghaju”) i Kambodży do pracy na plantacjach trzciny cukrowej . Te były na ogół większe i miały większe rogi. Bawoły Murrah zostały po raz pierwszy sprowadzone z Indii w 1917 roku. Pozyskano również kilku przedstawicieli rasy Niliravi. Słowo carabao jest używane do określenia zarówno importowanych bawołów rzecznych, jak i lokalnych bawołów błotnych.
Carabaos są szeroko obecne na wszystkich największych wyspach Filipin . Skóra z Carabao niegdyś powszechnie stosowany do tworzenia różnych produktów, w tym pancernych przedkolonialnych żołnierzy filipińskich.
W 1993 r.powołano Filipińskie Centrum Carabao, aby chronić, rozmnażać i promować karabao jako źródło trakcji zwierząt, mięsa, mleka i skóry z korzyścią dla rolników wiejskich poprzez ulepszanie genetyczne , rozwój i rozpowszechnianie technologii Carabao , w celu zapewnienia wyższe dochody i lepsze odżywianie. Nueva Ecija , National Water Buffalo Gene Pool firmy Muñoz , jest ośrodkiem ciągłej hodowli, testowania i rozmnażania doskonałych ras bawołów mlecznych .
W 2003 r. Na Filipinach było 3,2 miliona karabao, z czego 99% należało do drobnych rolników o ograniczonych zasobach, niskich dochodach i ograniczonym dostępie do innych możliwości ekonomicznych.
Jedną z wielu przyczyn niepowodzenia japońskiej próby pacyfikacji Filipin podczas okupacji w latach 1941-1945 była ich obojętność na podstawy gospodarki Filipin. Carabaos zapewniły niezbędną siłę roboczą, która umożliwiła filipińskim rolnikom uprawę ryżu i innych podstawowych produktów. Patrole armii japońskiej nie tylko konfiskowały ryż, ale także masakrowały karabany na mięso, uniemożliwiając rolnikom uprawę ryżu w ilości wystarczającej na wyżywienie ludności. Przed II wojną światową na Filipinach żyło około trzech milionów karabanów. Do końca wojny prawie 70% z nich zginęło.
W północnym Samarze nadal stosuje się starą metodę uprawy payatak . Gleba pola ryżowego jest najpierw zmiękczana wodą deszczową lub przekierowanym działem wodnym, a następnie rolnik prowadzi grupę karabao, aby deptali obszar sadzenia, aż stanie się wystarczająco mokry, aby pomieścić rośliny ryżu. To żmudne zadanie zapewnia niższe plony i dochody w porównaniu do postępów na nawadnianych polach.
Pod koniec lat 80. marionetka Carabao, Kardong Kalabaw, stała się popularna jako symbol ciężkiej pracy i wyczucia przemysłu Filipinów.
Wyścigi Carabao to bardzo popularny sport wśród rolników i entuzjastów carabao na Filipinach, zwłaszcza w środkowym, południowym Luzon i południowym Cotabato .
Ilustracja z Carta Hydrographica y Chorographica de las Yslas Filipinas (1734) przedstawia carabaos jako zwierzęta juczne
Carabao na Filipinach (około 1899)
Utwardzona skóra karabao (po lewej) i krowy (po prawej) na wystawie w Muzeum Crisologo w Vigan , Ilocos Sur na Filipinach
Carabao na tarasach ryżowych w Batad
Wyścig Carabaos w Pulilan podczas Festiwalu Carabao ku czci patrona Świętego Izydora Oracza .