Antyczny obóz Cory | ||||
Pozostałości wieży na obwodzie obozu. | ||||
Lokalizacja | ||||
---|---|---|---|---|
Region | Bourgogne-Franche-Comté | |||
Departament | Yonne | |||
St. Moré | Gmina | |||
Informacje kontaktowe | 47 ° 34 ′ 00 ″ na północ, 3 ° 46 ′ 23 ″ na wschód | |||
Wysokość | ~ 162 m m | |||
Powierzchnia | ~ 20 do 25 ha | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Historia | ||||
Czas | ||||
Starożytny obóz Cora , jego pełna nazwa obozu Cora-Villaucerre , jest prehistoryczne z neolitu , z epoki brązu , od Hallstatt wówczas rzymski obóz . Znajduje się w pobliżu miejscowości Saint-Moré w departamencie Yonne w Bourgogne ( region Bourgogne-Franche-Comté ) we Francji .
Szczątki zaliczane są do zabytków od 1971 roku .
„Cora” to łacińska nazwa Cure. Nazwa ta była czasami orkisz Chora , jak na mapie sztabu XIX -tego wieku.
Klasyczny materiał wspomnieć witryny Cora jest Zawiadomienie o godności Imperium (datowanych na początku V th wieku), gdzie dowiadujemy się, że miejsce będzie broniony przez oddział sarmackich .
Innym klasycznym dokumentem jest lista parafiach rozliczenia Aunaire , biskup Auxerre w VI -tego wieku , co daje Coræ-Vicus .
Ammianus ( IV th century) wspomina również Cora:
„Tam odbył naradę, do której wezwano tych, którzy przyjechali, aby lepiej poznać kraj, dotykając najbezpieczniejszego kierunku dla armii. Opinie były podzielone. Niektórzy chcieli przejść obok Abora --- , inni przez Sedelaucusa ( Saulieu ) i Cora . [ Caesar per Sidolocum and Coram […] percurso itinere, Autessiodorum perveni ] "
- Ammien Marcelin, Res gestae, księga XVI, rozdział II
Wzgórze Villaucerre nosi tę nazwę już na planie z 1787 roku.
Obóz Cora znajduje się 1 km na południe od miejscowości Saint-Moré (130 m npm), a Auxerre 35 km na północny-zachód. Leży na lewym brzegu rzeki Cure (127 m npm), która płynie tu z południa na północ i biegnie wzdłuż wschodniej flanki płaskowyżu.
Droga D950 biegnie wzdłuż południowych i południowo-zachodnich boków obozu, łącząc Voutenay-sur-Cure (1,3 km na południowy wschód) z Avigny i Mailly-la-Ville (odpowiednio 5 i 8 km na północny zachód).
Obóz zbudowany jest na płaskowyżu w postaci skalistej wychodni typu wapiennego, której powierzchnię stanowią kamienie krzemieniowe z epoki kallovianu . Płaskowyż ten, pozostałość po skamieniałym meandrze rzeki Yonne , osiąga punkt kulminacyjny na wysokości 236 m n.p.m. i ma 25-metrowy spadek w kierunku południowo-wschodnim do północno-zachodniego (na odcinku około 400 m , po czym łączy się ponownie u podnóża gór Meluches poza nimi).
Z wyjątkiem długości około 220 m po tej północno-zachodniej stronie, boki płaskowyżu są otoczone ze wszystkich stron stromymi zboczami. Najbardziej stroma skarpa to ta na wschód, po stronie Cure , gdzie opada prawie 110 m na odcinku zaledwie 165 mb. Południowe i południowo-zachodnie boki rozciągają się na tym stromym zboczu z nieco mniej zaznaczonymi zboczami. Skarpa na północ od strony miasta nazywa się Côte de la Dame i oferuje spadek około 60 m na 200 mb.
Obóz ma kształt owalu o długości 600 metrów i szerokości 400 metrów, co daje powierzchnię od 20 do 25 hektarów.
Był to pierwszy mały parking neolityczny sposób Bourguignon / Chasséen ( IV th tysiąclecia pne), następnie duży parking z epoki brązu Finału (około 950/800 rpne) oraz Hallstatt (500 przed naszą erą) - na długo zanim stał się Obóz galijsko-rzymski, z którego jest znany. Mieszkańcy korzystali z wysokości dla obrony miejsca.
Wydaje się, że nie był on zajmowany między Hallstatt a okresem rzymskim.
W opat Parat zauważa, że obóz Cora dostarczył same szczątki ( epoka brązu ), że jaskinia Nermont położony na Wybrzeżu Char dalszy Saint-More (2 km na południowy w linii prostej , ale ponad 3 km na południowy pieszo); ale także przedmioty, które lokalizuje w Hallstatt , czyli okres przejściowy między epoką brązu a epoką żelaza .
Po podboju Galii przez Juliusza Cezara i pacyfikacji tego terytorium konieczne jest, aby Rzymianie przejęli kontrolę nad tą nową prowincją . August prosi Agryppę o rozpoczęcie budowy rzymskiej drogi łączącej Lugdunum z Morzem Północnym : Via Agrippa of the Ocean . Agryppa kazał zbudować rzymskie obozy okopane na całej tej rzymskiej drodze, w tym Cora.
Sylvain , rzymski uzurpator , zatrzymałby się na tym. Wtedy cesarz Julian zatrzymałby się tam w 356 roku .
Około roku 400 , pomocniczy oderwanie od Sarmatów został przydzielony do pilnowania obozu rzymskiego administracji. Sarmackiego pomocnicze prawdopodobnie zostały oblężone w 407 po przejściu przez barbarzyńców z Nadrenii zamarł31 grudnia 406.
Obóz wydaje się, że zostały zniszczone w czasie przybycia Franków w V -tego wieku .
Pozostałości obozu służyły jako schronienie i miejsce obserwacji dla ludności doliny Cure podczas najazdów Saracenów w 732 r. I Normanów w 873 r .
Debata ta miała miejsce w czasie pierwszych naukowych badań miejsc Chora i jaskiń Saint-Moré , zwłaszcza jaskini Nermont i jej niezwykłej kolekcji ceramiki Hallstatt . Różne przedhistoryczne i prahistoryczne facje kulturowe były wówczas bardzo słabo znane lub nawet dla wielu nieznane.
Historyk Victor Petit mówi fortyfikacje camp Cora mógł pochodzą z VIII th wieku lub IX th century . Wspomina, że miejsce to zostałoby bardzo szybko ufortyfikowane w czasie wojny, na miejscu zamieszkanym już w poprzednich stuleciach. W opisie miast i wsi Victor Petit próbuje wykazać, że miejsce to zostało zajęte przez Normanów, którzy przeszliby wzdłuż Sekwany, a następnie Yonne , zanim został pokonany przez Richarda „ Justiciera ” w pobliżu Saint- Florentine . Po swojej klęsce Normanowie otrzymaliby pozwolenie na osiedlenie się w tym miejscu, a tym samym na umocnienie go.
Maurice Prou częściowo zgadza się z teorią Victora Petita. Rzeczywiście, przyznaje w Galii Merowingów, że fortyfikacje Cory byłyby z czasów Merowingów , ale inspirowane były rzymską architekturą wojskową. Numizmatyk Adrien Blanchet w książce The Roman obudowy Galii również popiera teorię Victora Petita, datując elementy muru obronnego na czasy panowania Charles-le-Chauve .
Archiwistka Yonne Maximilien Quantin zmieniła zdanie na temat okresu obozu. W 1854 roku w jego Cartulaire de l'Yonne stwierdza, że zgodnie z obwieszczeniem Imperium napisany około 1401 roku, w obozie służył jako baza dla tych sarmackich wojsk pomocniczych w rzymskiej armii w regionie w ramach Imperium Dolnej .
Ale dziesięć lat później, w 1864 roku w swojej pracy „Rzymskie drogi Yonne” , stwierdza, że fortyfikacje są w stylu średniowiecznym.
W 1870 roku Arcisse de Caumont wspomina w Abécédaire d'archéologie, że nie należy polegać na rzymskim cemencie przy ustalaniu ewentualnego datowania infrastruktury. Według niego, rodzaj cementu strona była powszechnie używana między V TH i XI th stulecia, jest późno starożytności aż do końca średniowiecza .
Rzymski obóz Cora jest ufortyfikowanym siedliskiem typu „ ostrogi z poprzeczką ” . Korzystając z naturalnie obronnego miejsca dzięki stromym zboczom, mężczyźni starali się zablokować jedyny łatwy dostęp do płaskowyżu, który ma około 200 metrów długości.
Wejście do obozu obejmowało kilka linii obrony. Pierwsza obrona jest ściana w linii prostej zbudowany na Agger 200 metrów długości, mierząc od trzech do siedmiu metrów wysokości i jest 2.70 metrów grubości. Na tym murze znajduje się siedem baszt obronnych, z których główna mierzy osiem metrów średnicy, zbudowana z gruzu i bloków skalnych. Fundamenty ściany miały głębokość około stopy, a do utrzymania ściany razem użyto glinianych wypełnień.
U stóp głównej wieży obronnej znajduje się ścieżka prowadząca do obozu.
Poniżej aggera w skale wykopano bardzo nieregularny rów o szerokości od 12 do 15 metrów. Ma 150 metrów długości i dwa metry głębokości. Wydaje się, że za rowem wzniesiono ścianę o wysokości jednego metra, wykonaną z dużych kamieni.
Pierwsze wykopaliska archeologiczne na tym stanowisku zostały przeprowadzone w 1851 roku przez Ernesta Baudoina, wyznaczonego przez Société des Sciences Historiques et Naturelles de l'Yonne. Wydobywają na światło dzienne ślady broni (grot strzały z gniazdem, siedem bełtów) oraz dwa przedmioty codziennego użytku w grobowcach z brązu i rzymskich.
Ernest Baudoin i Marcel Bonneville rozpoczęli wykopaliska kilka miesięcy później w 1852 roku . Ta kampania odkrywa przedmioty z czasów prehistorycznych, a mianowicie ceramikę złożoną z gliny i gruboziarnistego piasku, krzemieni i kamyków. W sumie na miejscu, w okresie prehistorycznym, znajdują się dwie kości poroża jelenia, przedmiot złożony z łupków , trzy przedmioty żelazne, dziewiętnaście przedmiotów z brązu, pięćset dziewięćdziesiąt dwa wazony, trzydzieści dziewięć narzędzi, trzysta siedemdziesiąt - dziewięć odłamków krzemienia, dziesięć kamieni szlifierskich (lub radełek) i sześćset czterdzieści kamieni, które zostały odkopane. Ponadto znaleziono szczątki ludzkie: czaszkę, łokieć, kość udową, kość ramienną, śródstopie i promień.
Inne archeologiczne przeprowadzono ks Poulaine pod koniec XIX p wieku ujawniają nożami żelaznych, kolce oszczepów i strzał, medale, srebra i brązu z ACE .
Również podczas tej kampanii wykopaliskowej odkryto wiele elementów należących do dziedziny numizmatyki, a mianowicie wiele rzymskich monet ze srebra i brązu z czasów cesarzy Trajana , Hadriana czy Marka Aureliusza . Odkryto również monety galijskie pochodzące od mieszkańców Lingonów lub Aedui . Moneta pieniądze później ( VIII th century ) pochodzi z okresu Merowingów były również odkryto podczas wykopalisk.