Bruno Roger-Petit | |
Funkcje | |
---|---|
Rzecznik Prezydencji Republiki Francuskiej | |
1 st Wrzesień wykupu w 2017 r - 1 st Wrzesień 2.018 ( 1 rok ) |
|
Prezydent | Emmanuel Macron |
Poprzednik | David Martinon (pośrednio) |
Następca | Post został usunięty |
Biografia | |
Data urodzenia | 30 września 1962 |
Narodowość | Francuski |
Zawód | dziennikarz |
Bruno Roger-Petit , ur.30 września 1962, Jest francuskim dziennikarzem , polityczny i sportowy felietonista za pisemną prasy , radia i telewizji . Był rzecznikiem prezydenta Republiki Francuskiej w latach1 st wrzesień 2017 i wrzesień 2018, zanim zostanie mianowany „doradcą pamięci” prezydenta.
Były pracownik France Télévisions , współpracował z witryną Le Post, a następnie z „Plusem” witryny nouvelleobs.com do 2015 r., zanim dołączył do zespołu witryny magazynu Challenges . Jest także stałym konsultantem programu Sport i Wiadomości w i-Télé oraz prowadzi blog „sport” BRP HD na stronie sport24.com . Jest także prezenterem programu sportowego #BRP na kanale TV Sport365 .
Bruno Roger-Petit urodził się dnia 30 września 1962. Ukończył w 1987 roku z Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu ( „Public Service” fragment), Bruno Roger-Petit posiada również tytuł magistra w publicznoprawnego .
Pod koniec 2003 roku Bruno Roger-Petit był redaktorem naczelnym bezpłatnego magazynu „ Sport” jego pierwszych trzech numerów.
W 1998 roku Bruno Roger-Petit prowadził program Langue de p… w radiu BFM .
On jest Felietonistą programu J'ai mes źródłami na temat France Inter .
Z czerwiec 2008On gospodarze sportowe Języki między 10 A. M. i 12 P.M. i Le Grand Journal du sportu między 12 P.M. i 1 P.M. na Europe 1 Sport od poniedziałku do piątku.
Dołączył Antenne 2 w 1988 roku, Bruno Roger-Petit było aż 1994, dziennikarz w wewnętrznej służbie politycznej, a następnie prezenter gazetach o Télématin i Journal de la nuit (1994-1998).
Zajmując tę ostatnią funkcję, zauważa go dość niekonwencjonalny i impertynencki styl prezentacji wiadomości telewizyjnych. Na przykład19 października 1997 r., kończy gazetę, rzucając swoje fiszki na ziemię. Po wywiadzie z magazynem Technikart , opublikowanym w październiku 1998 r., w którym omawiał linię redakcyjną swojej redakcji, został zwolniony.
W 1998 roku był współproducentem reportażu o Michelu Sardou „Histoires de France” dla magazynu Special Envoy . Następnie zaprezentował program na temat France 5 , Wygląda na mnie , wyprodukowany przez Jean-Luc Delarue .
Po powrocie do France 2 w październiku 2005 r. był aktorem głosowym do maja 2006 r. w grze Tout vu tout lu , poświęconej bieżącym sprawom i prowadzonej przez Marie-Ange Nardi .
We wrześniu 2014 był okazjonalnym felietonistą w Touche pas à mon poste! na D8 i prowadzi program sportowy #BRP w Sport365 TV .
W 2016 roku był stałym konsultantem programu Sport and News , prowadzonego przez Pascala Prauda na kanale i-Télé .
Po ostrej krytyce Petit Journal, zaprezentowanej przez Cyrille'a Eldina we wrześniu 2016 roku, był wówczas jednym z felietonistów regularnie zapraszanych do programu.
Od 2008 roku, Bruno Roger-Petit przyczyniły się do Le posterunek .FR miejscu, które opuścił w maju 2011 roku do udziału w tej Nouvelobs.com Plus do stycznia 2015. Od 2015 roku przyczynił się do wyzwań .FR miejscu .
Był członkiem PS i doradcą politycznym Arnauda Montebourga , kilkakrotnie stara się o nominację partii, w szczególności w wyborach parlamentarnych w 2007 roku . Jednak nigdy nie otrzymuje satysfakcji i jest nazywany „Nieprzyjemnym oportunistą” ze względu na jego skłonność do wykorzystywania mediów do rozwiązywania osobistych problemów.
Kilkakrotnie pokazuje swoje poparcie dla Emmanuela Macrona podczas kampanii prezydenckiej 2017 i jest jednym z uczestników wieczoru kwalifikacyjnego pierwszej rundy w La Rotonde ,23 kwietnia.
29 sierpnia 2017 r.został mianowany doradcą i rzecznikiem prezydenta. To spotkanie zaczyna obowiązywać od1 st września.
Jego nominację krytykuje Marianne , która uważa, że „redaktor Bruno Roger-Petit zbiera dywidendy ze swoich biletów bardzo korzystnych dla Emmanuela Macrona ” , żałując „wielkiej ingerencji polityczno-medialnej” . W poprzednich miesiącach Stowarzyszenie Dziennikarzy (SDJ) już martwiło się o znaczenie przychylnych Emmanuelowi Macronowi artykułów wstępnych w magazynie Challenges (od stycznia do marca 2017 r. 19 jego artykułów było pro-Macronowych lub wrogich jego przeciwnikom). ). Dla Le Figaro Magazine , „przez kilka miesięcy, jego chęć wsparcia Emmanuel Macron nie można nic zarzucić. Jego nominacja na rzecznika Elizejskiego wydaje się bardziej formalizacją nieoficjalnej roli niż prawdziwą niespodzianką” . Przy tej okazji Le Canard Enchaîné przypomina protesty dziennikarza przeciwko swoim kolegom, którzy są zbyt blisko polityków: na przykład zadeklarował przed mikrofonem Jean-Marca Morandiniego, że „problem polega na tym, że zawsze są dziennikarze polityczni, którzy mają przywrócone powołanie doradcze. książę” . O Emmanuelu Macronie powiedział: „Macron jest jedną z tych politycznych lilii wodnych, które pojawiają się od czasu do czasu, niesione przez czas i media w poszukiwaniu nowych bohaterów powieści, ale które z braku korzeni giną. sami ” .
Jako rzecznik Pałacu Elizejskiego, Bruno Roger-Petit spotkał się z krytyką prasy latem 2018 r. za zarządzanie aferą Benalla , w szczególności gdy oświadczył, że pierwsza sankcja nałożona na Alexandre'a Benallę (to znaczy dwie tygodnie zwolnień połączone z utratą wynagrodzenia) byłyby „najpoważniejszym, jaki kiedykolwiek został wymierzony przeciwko kierownikowi projektu” . Dla dziennikarki Ariane Chemin , która była źródłem ujawnienia afery, „od razu widzieliśmy, że ta luka [w reakcji] wzmocni sprawę” . We wrześniu tego samego roku w ramach zmian w zespołach zniesiono funkcję rzecznika prasowego. W październiku został mianowany „doradcą pamięci” Pałacu Elizejskiego, odpowiedzialnym za niektóre uroczystości i przyszłe panteonizacje.
Le Monde zwraca uwagę na swoją osobistą bliskość z Geoffroyem Lejeune i że na jego prośbę miał kontakt z Marion Maréchal Le Pen .
20 lipca 2008Bruno Roger-Petit przyznaje się przed anteną Europy 1 do bycia autorem blogów " François-Mitterrand -2007", "François-Mitterrand-2008" oraz książki François Mitterrand 2008, powraca… .
Blog "François-Mitterrand-2007" skomentował kampanię prezydencką 2007 roku byłego prezydenta republiki François Mitterranda pośmiertnie i wywołał wiele reakcji i plotek na temat tożsamości jego autora w klasie politycznej.
Bruno Roger-Petit był krytykowany za serię kronik interpretowanych jako nieustępliwość, jak Frédéric Taddeï, który w 2014 roku skarżył się na krytykę Rogera-Petita, którego opisuje jako zwykłego krytyka: „Co tydzień oskarża mnie o nową zbrodnię. W ostatnich miesiącach zarzucał mi, że chciałem zamordować socjaldemokrację , zapraszając liberałów. Tym razem zaprosić Nabe . "
Podczas afery Cahuzaca Bruno Roger-Petit zaatakował witrynę Mediapart i energicznie bronił ówczesnego ministra budżetu, nawet w pierwszych dniach po jego rezygnacji. Wyznania i potępienia Jérôme'a Cahuzaca udowodnią mu, że się myli.
Julien Salingue, doktor nauk politycznych , współprowadzący Acrimed , potępia w 2014 roku Bruno Roger-Petit o „małych manipulacjach” i „pamfletów dziennikarskich, oczywiście, ale nieprawdziwych” .
„Bruno Roger-Petit nie zaprzeczył, że spotkał Marion Maréchal. – Osobiście – upiera się. "