Boussu-en-Fagne
Ten artykuł jest szkicem dotyczącym miejscowości w prowincji Namur .
Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
| Boussu-en-Fagne | ||||
 Zamek Boussu-en-Fagnes, zimą | ||||
 Heraldyka |
||||
| Administracja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Kraj | Belgia | |||
| Region | Walonia | |||
| Społeczność | Społeczność francuska | |||
| Województwo | Prowincja Namur | |||
| Dzielnica | Philippeville | |||
| Gmina | Couvin | |||
| Kod pocztowy | 5660 | |||
| Strefa telefoniczna | 060 | |||
| Demografia | ||||
| Miły | Boussutois | |||
| Geografia | ||||
| Szczegóły kontaktu | 50 ° 04 północ, 4° 28 ′ wschód | |||
| Obszar | 2820 ha = 28,20 km 2 | |||
| Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Prowincja Namur
| ||||
Boussu-en-Fagne lub Boussu-en-Fagnes (w Walonii Boussu-el-Fagne ) to belgijski wieś na Eau Blanche , 4 km na północ od miasta w Couvin , w prowincji Namur , do którego jest administracyjnie załączonym . Gmina ograniczona od północy przez Senzeilles i Cerfontaine , od wschodu przez Frasnes-lez-Couvin , od południa przez Couvin , a od zachodu przez Dailly . Była to pełnoprawna gmina przed fuzją komunalną w 1977 roku .
Fabuła
Miejsce Boussu-en-Fagne jest zamieszkane od czasów prehistorycznych: narzędzia Tardenoisian i marchets z grobem kremacyjnym. Odkryliśmy ogromną willę niedaleko drugorzędnej rzymskiej drogi oraz pochówków Merowingów.
Miasto jest wzmianka o 1 st raz w 1180 w posiadłości klasztoru w Hastings . Boussu, wraz z Couvin i jego zabudowaniami gospodarczymi, zostało kupione w 1096 przez Otberta , księcia-biskupa Liège , od hrabiego Hainaut . Do połowy XIII -go wieku, książęta miejscu tradycyjnie Rektorów Couvin. Pierwszy znany jest Walter Boussu wcześnie XIII th century. W XVI -tego wieku, panowanie przechodzi przez małżeństwo Fay krótko przed powrotem do rodziny Boussu.
Zamek został zniszczony w 1555 roku przez księcia Orańskiego ; w 1632 r. miejscowość została spustoszona przez wojska hiszpańskie gubernatora Chimay . W tym czasie w Boussu stracono kilka czarownic.
W 1568 roku majątek nabył zamożny mieszczanin z Namur, Jean de Marotte, już właściciel wraz z bratem Mikołajem z baronii Vierves . Kiedy Jean Marotte II zmarł w 1625 r., odziedziczył go jego zięć Jean de Kiévrain; w 1786 r. wpadł w ręce Bustantów. Po śmierci wdowy z Bustancy urodzonej w Villegas w 1794 r. majątek przeszedł w ręce jej siostrzeńców po stronie Villegas. Ze względu na rewolucyjne przepisy mające na celu podział dużych majątków kilka rodzin znalazło się w ten sposób współwłaścicielami (Villegas, Goubau, Xhénémont, Beughem, van Volden, Failly, Osy de Zegwaart, Carton de Winnezeelle, Huughe de Peutevin, du Parc, Cornet de Grez itp.) do 1835 r., kiedy posiadłość nabył baron de Mesnil de Volkrange.
W 1844 r. nabyła go pani Savary z domu Honnorez, siostra słynnych budowniczych kanałów Augustyna i Florenta Honnorezów oraz wdowa po mistrzu żelaznym Pierre Savary, aby w 1847 r. ofiarować ją swemu wnukowi Augustowi Licotowi de Nismes z okazji jego ślubu do córki ministra Coghena. Auguste Licot podejmuje poważne zmiany w zamku, w stylu neogotyckim, pod przewodnictwem architekta Suysa.
W 1869 roku zamek został sprzedany hrabiemu de Riocour. Jego córka sprzeda go w 1896 roku hrabiemu Charles de Hennequin de Villermont, który był burmistrzem tego miejsca od 1900 do 1921. Następnie przeszedł w spadku na rodzinę Montpellier z Annevoie de Villermont, która nadal zajmuje zamek.
Tradycyjne pozyskiwanie drewna i hodowla owiec. Młyny, kuźnie i fabryki z XVI -tego wieku
W 1830 r. miasto zamieszkiwało 420 mieszkańców, a przysiółek Geronsart miał około dwudziestu mieszkań, w większości zbudowanych z drewna i gliny. W tym czasie oprócz rolnictwa i buszli (buszelów i zakrzywionych przedmiotów drewnianych) działał wielki piec, kuźnia i rafineria, bokard (do mielenia rudy żelaza) i młyn wodny.
Heraldyka
Ze złota z podwójną trecheurą, fleuronné i wytłoczoną piaskiem z saltire rozprutą rowkami odciskanymi na całości, należącej do senioratu Boussu-en-Fagne, załadowany w otchłań srebrną tarczą z trzema kotłami piasku, wypełnionymi rowkami. Tarcza zwieńczona hełmem ze srebra, grillowany, obszyty i obszyty złotem, zdwojony i przymocowany do koralików i lambrekinów z piasku i złota.
Herb: bocian srebrny ze skrzydłami z piasku, członki, gwoździe i dziobaki
Broń ta, przyznana dekretem królewskim z 30 maja 1958 r., pochodzi od lordów Boussu i do centralnej tarczy Sieur Jean Marotte.
Galeria zdjęć
-
Kościół
-
Pałac
Bibliografia
- Antoine Charles Hennequin de Villermont , „ Władze nad Boussu ”, Roczniki Towarzystwa Archeologicznego w Namur , tom. 14 i 15, 1877 i 1881, s. 425-502
- F. de Montpellier, „Zamek Boussu-en-Fagne” , Au pays des Rièzes et des Sarts , 2018, s. 232 i SS.
- Paul Magotteaux i Colette Monier , Boussu-en-Fagne - Wyciągi z aktów byłych sądów i wymiaru sprawiedliwości , Wépion,2007
- Marc Thiry „ Dawne kapłani Boussu-en-Fagne ” Au des Pays Rièzes et des Sarts , n O 20,1965, s. 219-234
- Jean-François Goffin i Catherine Goffin „ Rejestry parafii Boussu-en-Fagne 1589-1807 ”, notebook Muzeum Cerfontaine , n o 284,2005
- André Lépine , „ Stan cywilny Boussu-en-Fagne w XIX wieku. ” Cahier Musée de Cerfontaine , N O 3682011
Uwagi i referencje
- Françoise Jacquet-Ladrier , Gminy Belgii , Credit Communal,1980
- Philippe Vandermaelen , Słownik geograficzny prowincji Namur , Bruksela, Zakład geograficzny,1832, 329 s.
- Max Servais , Herbarz prowincji i gmin Belgii – dodatek 1955-1968 , Bruksela, Crédit Communal de Belgique,1969