Bonaventure de Bagnoregio

Bonaventure de Bagnorea Katolicki Saint
Obraz poglądowy artykułu Bonaventure de Bagnoregio
Biografia
Imię i nazwisko Giovanni Fidanza
Narodziny między 1217 a 1221
Bagnorea (dziś Bagnoregio ), Lacjum , Państwo Kościelne
Zakon religijny Zakon Braci Mniejszych
Śmierć lipiec 1274
Lyon , królestwo Arles
Kardynał Kościoła Katolickiego
Utworzony
kardynał 		1273przez
papieża Grzegorza X
Tytuł kardynała kardynał-biskup
Albano
Biskup Kościoła Katolickiego
Funkcje biskupie Arcybiskup- mianowany Yorku ( Wielka Brytania )
Herb

Święty Bonawentura ( OFM ), urodzony w Bagnorea (obecnie Bagnoregio , niedaleko Orvieto we Włoszech ), w 1217 - 1218 lub 1221 , pod nazwą Giovanni di Fidanzy , zmarł w Lyonie w nocy z 14 do15 lipca 1274 r, przybrał imię Bonawentury, kiedy wszedł do zakonów.

Teolog, arcybiskup, kardynał, doktor Kościoła , minister generalny franciszkanów , był, podobnie jak Jan Duns Szkot i Tomasz z Akwinu , jednym z filarów teologii chrześcijańskiej w średniowieczu . Nazywany „Doktorem serafickim” ( Doctor seraphicus ), kanonizowany w 1482 roku, pozostaje znany pod nazwą „Święty Bonawentura”. Jest obchodzony przez Kościół katolicki 15 lipca.

Biografia

Urodził się z Giovanni di Fidanza i Marii di Ritello. Ochrzczony Giovanni przy narodzinach, później przyjął imię „Bonawentura”. Nie wiemy nic o jego młodości ani o przyczynach zmiany jego nazwiska. Według tradycji XV -go  wieku , młody Giovanni poważnie chory w wieku 4 lat, został przywieziony do Franciszka z Asyżu , który uczyniłby znak na czole i powiedział: "  O buona Ventura!  ” ( „O szczęście!” ). Jego ojciec, lekarz, wysłał go w 1236 roku na studia artystyczne na Sorbonie . Do Zakonu Braci Mniejszych wstąpił w 1243 roku . Zaczął studiować teologię pod kierunkiem Alexandre de Hales , wielkiego teologa, który został franciszkaninem, a następnie Eudes Rigaud . W 1248 roku Bonawentura uzyskał licencję , co z kolei pozwoliło mu nauczać na uniwersytecie. W 1256 r. rosnąca niechęć akademików do zakonów żebraczych zmusiła go do opuszczenia stanowiska. Po skazaniu Guillaume de Saint-Amour , głównego przeciwnika żebraków, Bonawentura otrzymał doktorat w 1257 roku , w tym samym czasie co Tomasz z Akwinu .

W tym samym roku, pomimo młodego wieku, Bonawentura został wybrany ministrem generalnym swojego zakonu, w miejsce Jeana de Parme . Stoi przed nim spór między duchowymi a konwentualnymi, czyli między zwolennikami absolutnego ubóstwa a zwolennikami ewolucji porządku, w szczególności w kierunku edukacji. Bonawentura potępia duchownych, w szczególności joachimistów, architektów tez Joachima de Flore . Podczas kapituły generalnej w Narbonne zrewidował konstytucje zakonu. Następnie pracował nad biografią Franciszka z Asyżu, którą przedstawił w 1263 na Kapitule Generalnej w Pizie. Z tej okazji przerysowuje mapę prowincji zakonu. Nakazuje również bicie dzwonów o zmroku na cześć Zwiastowania – praktyka, która zapowiada modlitwę Anioł Pański .

W 1265 r. Klemens IV mianował go arcybiskupem Yorku , ale ten odmówił awansu i zamierzał pozostać w Paryżu w obronie zakonów żebraczych. W następnym roku Kapituła Generalna w Paryżu zarządziła zniszczenie wszystkich Żywotów Franciszka z Asyżu, z wyjątkiem jednego napisanego przez Bonawenturę, uznanego za jedyne autentyczne i godne zaufania. Środek ten potępiają zelanti , zwolennicy powrotu do źródeł, którzy widzą w nim skonfiskowanie przez Bonawenturę postaci François.

W 1267 r. stworzył w Rzymie statut dla świeckich działających według zasad Miłości Chrystusa: było to pierwsze bractwo pokutników , które nazwał Confrérie du Gonfalon, którego przedmiotem była miłość Chrystusa. głoszenie wiary katolickiej.

W 1271 Bonawentura interweniuje na konklawe w Viterbo po śmierci Klemensa IV. Na jego rad, że kardynałowie wybierają Tebaldo Visconti, który przyjął imię Grzegorza X . W 1273 roku , Bonawentura został konsekrowany kardynał biskup z Albano przez nowego papieża. W następnym roku Bonawentura opuścił głowę franciszkanów. Zastępuje go w tym urzędzie Jérôme d'Ascoli, przyszły Nicolas IV . Następnie jest pobierana przez Grzegorza X do przygotowania II th Rady z Lyonu , który otwiera7 maja 1274.

Podczas soboru Bonawentura dwukrotnie przemawiał przed Ojcami soborowymi, raz witając delegację bizantyńską i polecając spotkanie Kościołów. Nie udało mu się 13 lipca podczas sesji. Według jego sekretarza, Pérégrina de Bologna, został otruty. Zmarł w nocy z 14 na 15 lipca. Kiedy w 1434 roku jego szczątki przeniesiono do nowego kościoła pod wezwaniem Franciszka z Asyżu, grób został otwarty. Jego głowa zostałaby wtedy znaleziona w doskonałym stanie zachowania, co bardzo sprzyjało sprawie jego kanonizacji. Został pochowany w kościele franciszkańskim w Lyonie , zwanym dziś kościołem św . Bonawentury . Jej orację pogrzebową wygłosił jej przyjaciel, dominikanin Pierre de Tarantaise, przyszły Innocenty V , na temat „Upadła kolumna Kościoła”. ten14 kwietnia 1482 r, Sykstus IV , papież franciszkanin, wpisuje go pośród wielu świętych. Bonawentura został ogłoszony Doktorem Kościoła w 1587 roku przez papieża Franciszkana Sykstusa V .

Ogólna charakterystyka pracy

Bonawentura jest teologiem franciszkańskim , który próbował przywrócić teologicznie i koncepcyjnie intuicję swego mistrza św. Franciszka z Asyżu , założyciela swojego zakonu. W ten sposób cała jego myśl jest skierowana na mistyczną jedność pokoju i miłości z Bogiem. Był pod silnym wpływem św. Augustyna iw mniejszym stopniu Boecjusza , co widać w Breviloquium .

Św. Bonawentura podsumowuje nauczanie Wiktorynów , zwłaszcza w swojej De Triplici Via (1259) zwanej także Itinerarium mentis ad Deum , którą znamy z co najmniej trzystu rękopisów, świadczących o jej sukcesie. Opuszczając medytację, wrażliwą lub intelektualną, święty ukazuje na kolejnym etapie kontemplację wlaną lub nadmierną mentis , zwaną też ekstazą ciemności lub śmiercią mistyczną, a nawet po prostu kontemplacją mistyczną:

„To ta tajemna łaska, o której nikt nie wie, jeśli jej nie otrzymuje i której nikt nie otrzymuje, jeśli jej nie pragnie, i której nikt nie pragnie oprócz tego, który jest rozpalony do głębi wnętrzności ogniem Ducha Świętego, którego Jezus Chrystus przyniósł na tę ziemię. "

Chodzi o pozbycie się naszego umysłu, naszego pneumy , tak wrażliwego, jak i intelektualnego, aby osiągnąć ekstazę poza przestrzenią i czasem. W tym celu zapożycza od Pseudo-Dionizego Areopagita etapy kontemplacyjnego wznoszenia się niebiańskiej hierarchii, kontynuując jednocześnie wyrażanie franciszkańskiej prostoty opartej na człowieczeństwie i prymacie miłości Jezusa, zilustrowanej przez Ukrzyżowanie i seraficzną wizję Biedaczyny z Asyżu. Bonawentura sukcesywnie klasyfikuje etapy ewolucji duszy ku Bogu  : przeczyszczający (asceza), oświecający i doskonalący. Chodzi o przekroczenie stopni wzniesienia do ponadczasowej prawdy, przejście od zmysłów do wyobraźni, od rozumu do intelektu, potem do inteligencji, aż do szczytu ducha lub iskry świadomości niesionej przez ogień Duch Święty . W tej podróży będzie następcą Moderna oddanie w XIV th  century koncentruje się na sposobie i naśladowania Chrystusa, a później Lectio Divina .

Wielkie koncepcje Bonawentury to: monadologia trynitarna, teologia ubóstwa i wolności Boga oraz pewna teologia ciała i doznań.

Pracuje

Jego twórczość inspiruje nurt „bonawenturyzmu”, który sam w sobie jest częścią augustynizmu i który przeciwstawia się tomizmowi przez pokorę, którą łączy z ludzkim rozumem, niezdolnym do osiągnięcia pełni prawdy bez pomocy Boga, podczas gdy Tomasz z Akwinu jest znacznie bardziej ufny w możliwości człowieka.

Spadkobiercami tego nurtu są Raymond Lulle , Juan Luis Vivès , Raymond Sebond . Apologia Raimond Sebond ( Wikiźródła ) przez Michela de Montaigne należy w rzeczywistości do tej tradycji.

Odznaczony błędnie traktowane wiele duchowy i mistyczny z XIII th i XIV th  stulecia, takich jak:

Jego Prace zostały opublikowane w Rzymie , 1586 - 1598 , 8 tomów folio i w Paryżu , 14 tomów, w-8, 1866 . Jego dzieła duchowe zostały przetłumaczone przez ks. Berthaumiera, ale bez krytycznego rozeznania. 1855 . Jego wszystkie prace zostały opublikowane w 10 tomach folio w latach 1882-1910 przez Kolegium Studiów Średniowiecznych Franciszkanów z Quaracchi (Florencja).

Pisma

Znany ze swojej doktryny, niezwykłych działań w służbie Kościoła, Minister generalny Zakonu Mniejszych, prowadził ją z rozwagą w duchu św. Franciszka. W swoich licznych pismach łączy największą erudycję z najgorętszą pobożnością.

Pod przewodnictwem dobrego pasterza

„Nikt, jakkolwiek oświecony w świetle przyrody i nauki, nie może wejść w siebie, aby radować się w Panu bez medytacji Chrystusa, który powiedział: Ja jestem drzwiami. Jeśli ktoś wejdzie przeze mnie, będzie zbawiony. Wchodzi i wychodzi na pastwiska. Jednak dostęp do tych drzwi możemy mieć tylko przez wiarę, nadzieję i miłość. Dlatego konieczne jest, jeśli chcemy powrócić do radowania się Prawdą, która jest naszym rajem, wejść do niego przez wiarę, nadzieję i miłość Jezusa Chrystusa, pośrednika między Bogiem a ludźmi.
Dusza musi zatem wierzyć, mieć nadzieję i miłować Jezusa Chrystusa, Tego, który jest Słowem Wcielonym, niestworzonym i natchnionym, drogą, prawdą i życiem. Przez wiarę wierzy w Chrystusa jak w niestworzone Słowo, Słowo i blask Ojca; następnie obejmuje duchowe słyszenie i wzrok, słuch, aby zebrać nauki Chrystusa, wzrok, aby kontemplować wspaniałości światła. Z nadzieją wzdycha po przyjściu natchnionego Słowa: pragnienie i zapał przywracają jej duchowy zmysł węchu. Wreszcie, poprzez miłość, przyjmuje Słowo Wcielone, z którego czerpie upodobania i które sprawia, że ​​przechodzi przez Niego w ekstazie miłości: odkrywa na nowo duchowy smak i dotyk. "

- Bonawentura. Droga ducha ku Bogu , Paryż, Vrin, 2001, s. 73,75.

Święty Bonawentura, ogromny teolog i następca św. Franciszka na czele rodziny franciszkańskiej , arcybiskup i kardynał, zmarł podczas II Soboru w Lyonie .

Komentarz według Listu do Efezjan (Ef 3,14-19), Niech Chrystus zamieszka w waszych sercach .

Bóg objawia się w Piśmie

„Początkiem Pisma Świętego nie są ludzkie badania, ale Boże objawienie, które pochodzi od Ojca światłości, od którego bierze swoje imię wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi. Od Niego, przez Jego Syna Jezusa Chrystusa, płynie w nas Duch Święty. Przez Ducha Świętego, dzieląc się i rozdzielając swoje dary każdemu z nas zgodnie z jego wolą, wiara jest nam dana, az wiary Chrystus mieszka w naszych sercach . Taka jest wiedza o Jezusie Chrystusie, z której jak ze źródła wypływa wytrwałość i zrozumienie całego Pisma Świętego.
Dlatego niemożliwe jest wejście w znajomość Pisma Świętego bez uprzedniego posiadania wlanej wiary Chrystusa jako światła, drzwi, a także fundamentu całego Pisma.

Wynik lub owoc Pisma Świętego nie jest byle jaki, jest to pełnia wiecznej szczęśliwości. Bo to jest Pismo, w którym są słowa życia wiecznego, tak jest napisane, abyśmy nie tylko wierzyli, ale także abyśmy mieli życie wieczne, w którym będziemy widzieć, kochać i gdzie nasze pragnienia będą powszechnie. . Wtedy, gdy nasze pragnienia zostaną spełnione, naprawdę poznamy miłość, która przewyższa wiedzę i w ten sposób zostaniemy napełnieni całą pełnią Boga. Pismo Święte stara się nas wprowadzić w tę pełnię, zgodnie z prawdziwym znaczeniem tekstu Apostoła . Dlatego właśnie w tym celu należy studiować, nauczać i słuchać Pisma Świętego. "

- św. Bonawenturę. Breviloquium , Paryż, red. Franciscaines, 1966, s.85.

Kościoły pod wezwaniem św. Bonawentury

Toponimy

W Kanadzie nazwano Wyspę Bonawentury , gminę Saint-Bonaventure i rzeka Bonawentura , dzięki kolonizacji przez misjonarzy Recollet .

Bibliografia

Pracuje

Tłumaczenia francuskie

Studia

Pseudo-Bonawentura

Inni

Uwagi i referencje

  1. Data śmierci kard. Bonawentury .
  2. Kardynałowie Świętego Kościoła Rzymskiego: Eudes Rigaud .
  3. Kontrowersyjny uniwersytet paryski w latach 1250-1260 był bohaterem .
  4. Żywot św jego pierwszy biograf Tomasz z Celano, we Włoszech na początku XIII th  wieku. Archiwum Franciszkańskie .
  5. Abbé Jacques-Paul Migne: Encyklopedia teologiczna lub seria słowników na temat wszystkich dziedzin nauki religijnej , tom 35: Słownik teologii dogmatycznej , tom III, Paryż, redaktor J.-P. Migne, 1850, s. 1389
  6. Bonawentura i papież Innocenty IV w Lyonie. Sobór z 1245 roku . Perseusz (portal) .
  7. Jego głowa odnaleziona w idealnym stanie zachowania podczas przenoszenia jego relikwii w 1434 r.
  8. Św. Bonawentura, Kardynał Biskup i Doktor Kościoła , konsultacja 15 maja 2019 r.
  9. itinerarium Ducha Boga , rozdz. VII.
  10. Droga duszy do Boga według św . Bonawentury .
  11. Definicja seraficzna .
  12. Obraz franciszkanów w „stanach czasopismach” z XIII th do XVI -tego  wieku . Perseusz (portal) .
  13. Zestaw 23 konferencji teologicznych . Biblioteka Narodowa Francji {BnF.
  14. Rozważania o życiu Jezusa. Geneza kontrowersyjnej pracy . Biblioteka Narodowa Francji {Bnf.

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne