Bernard Lafay | |
Funkcje | |
---|---|
Zastępca od 22 -tego okręgu w Paryżu | |
2 kwietnia 1973 - 2 kwietnia 1978 | |
Legislatura | V e ( Piąta Republika ) |
Grupa polityczna | UD- V e |
Poprzednik | Jacques Sanglier |
Następca | Maurice Druon |
Sekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Przemysłu i Nauki | |
20 czerwca 1969 - 5 lipca 1972 | |
Prezydent | Georges Pompidou |
Rząd | Chaban-Delmas |
Następca | Jean Charbonnel |
Zastępca od 22 -tego okręgu w Paryżu | |
3 kwietnia 1967 - 22 lipca 1969 | |
Legislatura | III e i IV e ( Piąta Republika ) |
Grupa polityczna | UDR |
Poprzednik | Jacques Sanglier |
Następca | Jacques Sanglier |
Senator z Paryża | |
26 kwietnia 1959 - 18 kwietnia 1967 | |
Grupa polityczna | Demokratyczna lewica |
Minister Zdrowia Publicznego i Ludności | |
23 lutego 1955 - 24 stycznia 1956 | |
Prezydent | René Coty |
Rząd | Faure II i II |
Poprzednik | André Monteil |
Następca |
André Maroselli Sekretarz Stanu |
Sekretarz stanu ds. Gospodarczych | |
2 lipca 1953 - 12 czerwca 1954 | |
Prezydent | Vincent Auriol |
Rząd | Laniel I i II |
Sekretarz stanu ds. Prezydencji Rady i ds. Służby cywilnej | |
20 stycznia 1952 - 8 marca 1952 | |
Prezydent | Vincent Auriol |
Rząd | Faure I |
Członek od 2 e jazda Seine | |
17 czerwca 1951 - 8 grudnia 1958 | |
Legislatura | II e i III e ( Czwarta Republika ) |
Grupa polityczna | RRRS - RGRCR |
Senator z Sekwany | |
7 listopada 1948 - 21 sierpnia 1951 | |
Grupa polityczna | RPF |
Radny Republiki Wybrany przez Zgromadzenie Narodowe | |
19 grudnia 1946 - 7 listopada 1948 | |
Grupa polityczna | RPF |
Biografia | |
Imię urodzenia | Auguste Paul Laurent Bernard Lafay |
Data urodzenia | 8 września 1903 |
Miejsce urodzenia | Malakoff ( Sekwana ) |
Data śmierci | 13 lutego 1977 |
Miejsce śmierci | Paryż |
Partia polityczna | PDM - UDR |
Zawód | Lekarz |
Bernard Lafay , urodzony dnia8 września 1903w Malakoff (Sekwana) i zmarł dnia13 lutego 1977w Paryżu jest doktorem medycyny i nauką, członkiem Akademii Medycznej i politykiem francuskim .
Ojciec doktora Philippe'a Lafaya, Bernard Lafay jest lekarzem ogólnym i wyróżnia się swoją pracą. Zmobilizowany w 1939 roku, swoją wiedzę zawodową wykorzystał w służbie Ruchu Oporu jako członek Komitetu Medycznego Ruchu Oporu z Gabrielem Richetem , dzięki czemu w 1945 roku został wybrany do Rady Miejskiej Paryża . Jego kandydatury w wyborach do dwóch Zgromadzeń Ustawodawczych w 1945 i 1946 r. (W Paryżu) oraz do pierwszego Zgromadzenia NarodowegoListopad 1946(w Tarn ), pod hasłem partii radykalnej są porażki. Został jednak wybrany przez to Zgromadzenie do Rady Republiki w 1946 r. Ponownie wybrany do Senatu w 1946 r.Listopad 1948.
Zrezygnował 21 sierpnia 1951Po tym, jak został wybrany posłem na 2 e na Sekwanę (zachodnia część prawego brzegu Paryża), na czele listy RGR - PR , z kamiennym Leotardem . Obaj zostali ponownie wybrani w 1956 roku .
Na krótko sekretarz stanu Edgara Faure'a , aw następnym roku został jego sekretarzem stanu ds. Gospodarczych w rządzie Josepha Laniela . Edgar Faure, który został przewodniczącym Rady, wspomina o tym w 1955 r. Jako Minister Zdrowia Publicznego i Ludności .
Bernard Lafay został ledwo pokonany w wyborach Listopad 1958W 23 th dzielnicy w Paryżu , przez UNR Guy Vaschetti . Wrócił jednak do Luksemburga w 1959 r. Zrezygnował ponownie w 1967 r., Aby startować w wyborach parlamentarnych . Wybrany centrowej PDM przeciwko ustępującemu zastępcy gaullisty Jacques'owi Sanglierowi , wystartował ponownie w następnym roku, po rozwiązaniu Zgromadzenia, ale tym razem w barwach UDR , z byłym przeciwnikiem Jacquesem Sanglierem jako zastępcą. Ten ostatni wznowił swoją siedzibę, gdy Lafay został mianowany sekretarzem stanu w rządzie Jacquesa Chaban-Delmasa .
Brał udział w miejskiej bitwie w 1977 r. U boku Jacquesa Chiraca , zmarł na atak serca w środku kampanii wyborczej.
Był przewodniczącym Rady Miasta Paryża i sekretarzem generalnym Centrum Republikańskiego w latach 1960–1968, członkiem Komitetu Sterującego Centrum Republikańskiego. Centrum republikańskie było zagorzałym obrońcą francuskiej Algierii . Był także członkiem Frontu Narodowego francuskiej Algierii w 1960 roku .
Jest źródłem reformy statutu paryskiego i był ostatnim przewodniczącym Rady Paryskiej (1975-1977).
Wstąpił do Akademii Medycznej wLuty 1956.