| Międzynarodowy Bank Afryki Zachodniej | |
| kreacja | 21 grudnia 1853 |
|---|---|
| Siedziba firmy | Saint Louis |
Międzynarodowy Bank Afryki Zachodniej ( BIAO ) jest byłym francuskim prywatnym banku , założona w 1863 roku i znajduje się w Afryce .
U podstaw leży cesarski dekret z 21 grudnia 1853przez które Napoleon III założył bank pożyczkowo-dyskontowy w Senegalu . Spółka akcyjna o kapitale 230.000 F, której Cesarz zatwierdza statuty ustanowione na podstawie prawa30 kwietnia 1849rozwiązuje problem odszkodowań przyznawanych osadnikom po zniesieniu niewolnictwa ( dekret o zniesieniu niewolnictwa z 27 kwietnia 1848 r. ) oraz11 lipca 1851w sprawie organizacji banków kolonialnych (por. Banque de la Réunion , Banque de la Martinique , Banque de la Guadeloupe ). Siedziba znajduje się w Saint-Louis .
Podział kapitału zależy od liczby posiadanych lub oddanych niewolników. W Saint-Louis widzimy, że europejscy kupcy reprezentują skromne liczby w porównaniu z mulatami i czarnymi. Odkupując udziały, dom Maurel z Bordeaux posiada 73% kapitału, a pozostałymi udziałowcami jest pięć domów, w tym Teisseire i Beynis, jeden Charles Bohn z Marsylii i pięć mulatów.
Prywatny bank posiada uprawnienia do emisji banknotów na okaziciela na 20 lat, odnowione w 1874 r. Jednak na początku handel był nadal regulowany tradycyjnymi walutami: karczoch , sztabka, talar. Marie Thérèse, bawełniana przepaska na biodra ale także batonik z solą kamienną.
Finansuje kampanie handlarzy (zakup produktów tropikalnych, sprzedaż wyrobów gotowych).
W 1867 otworzyła agencję w Gorée (przeniesiona do Dakaru w 1884), a następnie w 1899 w Rufisque .
Po 1894 roku uprawnienia emisyjne będą odnawiane z roku na rok, rząd francuski rozważa utworzenie nowego banku, który mógłby emitować w innych afrykańskich koloniach.
Kryzys gospodarczy w Afryce w latach 1889–1899 dotknął kupców i bankowość. Comptoir National d'Escompte de Paris (CNEP), która refinansuje go w Francji, będzie działać jako pośrednik i negocjować z Bordeaux domów, które nie są bardzo aktywni poza Gwinei przynieść firmom Marsylia do stolicy.
Plik 25 lutego 1901poprzez rozwiązanie i wniesienie wkładu staje się Banque de d'Afrique Occidentale, którego udziałowcami są domy Bordeaux (60%), CNEP (20%), Marsylia (20%): Société marseillaise de crédit , Monte i Borelli i firma spedycyjna Cyprien Fabre et Cie. Siedziba znajduje się w Paryżu, 28 rue de Provence. Bank jest bankiem emisyjnym, pożyczkowym i dyskontowym. Jego działalność jest autoryzowana w Senegalu , Gwinei Francuskiej, Wybrzeżu Kości Słoniowej , Dahomej , Kongo i, co dziwniejsze, w innych krajach na zachodnim wybrzeżu Afryki. Henri Nouvion , były dyrektor Banku Senegalu, zostaje pierwszym dyrektorem generalnym Banku Afryki Zachodniej.
Biura zostały otwarte w Konakry (Gwinea) w 1902 r., W Porto-Novo ( Dahomej ) w 1903 r., W Grand-Bassam w 1905 r., W Grand-Lahou w 1908 r. Oraz w Assinie w 1911 r. (Wybrzeże Kości Słoniowej).
Pierwsza wojna światowa zatrzymała ekspansję Banku.
Otwarcie oddziałów w Lomé (1922), Bamako (1925), Brazzaville (1925), Kaolack (1928), Cotonou (1928) itp.
W 1929 roku jego przywilej wydawniczy został rozszerzony i rozszerzony na francuską Afrykę Równikową , Kamerun i Togo . Jego kapitał jest podwyższany o akcje zarezerwowane dla sektora instytucji rządowych i samorządowych, udziały w zyskach są tworzone na rzecz państwa, które pobiera opłatę licencyjną z obrotu. BAO staje się spółką półpubliczną nadzorowaną przez komisarza rządowego.
Z Sierpień 1940, Afryka Równikowa zbiera się do Wolnej Francji pod przewodnictwem Félix Éboué . Rząd Vichy znosi przywilej wydawania w AEF, stosując przepisy 9,16 listopada i 9 grudnia 1940.
W AEF 2 grudnia 1941Caisse Centrale de la France libre jest tworzony, odpowiedzialny za wydawanie pieniędzy. Plik24 lipca 1942, rozporządzenie upoważnia CCFL do emisji pieniędzy z 1 st sierpień 1942. Na banknotach BAO nadrukowany jest Krzyż Lotaryński lub różne wzmianki.
Z drugiej strony BAO zachowuje swoją moc emisyjną we francuskiej Afryce Zachodniej, która pozostała wierna Vichy po niepowodzeniu ekspedycji na Dakar prowadzonej przez Wolne Siły Francuskie (25 września 1940).
Plik 25 grudnia 1945frank CFA jest tworzone przez dekret jako prawny środek płatniczy, między innymi, z francuskich kolonii w Afryce subsaharyjskiej.
W 1946 r. Opozycja ze strony posłów reprezentujących terytoria afrykańskie odrzuciła plan nacjonalizacji BAO.
Plik 20 stycznia 1955 Wydany przez Instytut Francuskiej Afryki Zachodniej i Togo, BAO na stałe traci przywilej wydawania.
Udziały posiadane przez państwo są sprzedawane bankom prywatnym: Crédit commercial de France , Compagnie algérienne de credit et de banque, Banque belge d'Afrique, Rothschild Frères ( Georges Pompidou będzie jego przedstawicielem w zarządzie) oraz francuskiemu West African Company (CFAO).
BAO ponownie staje się bankiem prywatnym prowadzącym działalność czysto komercyjną.
Plik 14 kwietnia 1959powstają Bank Centralny Stanów Afryki Równikowej i Kamerunu BCEAC oraz Bank Centralny Stanów Afryki Zachodniej BCEAO
W 1960 r., Roku niepodległości wielu krajów afrykańskich, BAO miało 38 oddziałów w Afryce. W tym samym roku rozpoczęła działalność w Nigerii , otwierając przedstawicielstwo w Kanopuis w Lagos w 1961 r. Jej oddział w Gwinei został znacjonalizowany.
W 1965 r. Utworzono nowy bank, Międzynarodowy Bank Afryki Zachodniej (BIAO) z siedzibą w Paryżu, 9 avenue de Messine. BAO przekazuje mu swoje aktywa i pasywa bankowe. Zaprzestaje działalności bankowej i zmienia nazwę firmy, stając się Compagnie Financière France-Afrique „COFIFA”. COFIFA posiada 51% kapitału, a First National City Bank of New York 49%.
COFIFA, notowana na paryskiej giełdzie, w 51% należy do CNEP, a następnie do BNP po jego utworzeniu w 1966 r.
We wczesnych latach siedemdziesiątych niektóre rządy afrykańskie wymusiły tworzenie banków na mocy lokalnego prawa i afrykanizacja kapitału. Oddziały afrykańskie są pogrupowane w spółki zależne według kraju siedziby: w 1974 r. BIAO w Kamerunie i Mauretanii , w 1975 r. W Haute-Volta .
Wprowadzono politykę afrykańizacji kadry kierowniczej.
W 1970 roku przeniosła się do Bastii i utworzyła filię w Zairze . W 1972 roku objęła udziały w Hamburg Africa Bank, niemieckim banku specjalizującym się w finansowaniu handlu między Niemcami a Afryką. Otwiera oddział w Atenach, który w 1980 roku zostanie przejęty przez jej udziałowca, CCF.
Plik 27 czerwca 1977Minister Finansów upoważnia Citibank do sprzedaży swoich udziałów w Banco do Brasil (20%), Związkowi Banków Szwajcarskich (20%) oraz afrykańskim interesom publicznym (Cie Interafricaine de Banque Holding Luxembourg (10%)).
W Sierpień 1977, kupuje z CCF w Londynie bank, który staje się Francuskim Bankiem Handlu Międzynarodowego .
Przez te wszystkie lata BIAO rozwija swoją sieć. Nadal finansuje kampanie dotyczące eksportowych produktów rolnych: orzeszków ziemnych, bawełny, kawy i kakao.
Pomaga finansować duże projekty przemysłowe i sprzętowe w krajach, z których niektóre rozwijają się w szybkim tempie.
Jego wyniki wahają się w zależności od gospodarki krajów i wielkości zbiorów, cen surowców.
Na jego działalność wpływają także agitacje polityczne, zmiana ustroju, nacjonalizacja, a czasem wojna.
W 1988 roku bank doświadczył poważnych trudności w wyniku pożyczek udzielonych państwom afrykańskim znajdującym się w trudnej sytuacji po szoku naftowym. COFIFA początkowo wniosła 105 mln funtów, ale komisja kontroli bankowej zażądała zabezpieczenia 600 mln funtów na te ryzyka państwowe. Kurs akcji COFIFA zostaje zawieszony, a BNP przejmuje kontrolę nad BIAO.
Po niepowodzeniu negocjacji w sprawie przejęcia grupy ze Standard Bank of South Africa, w 1991 r. Osiągnięto porozumienie między likwidatorem a Groupe Meridien International Bank Ltd z Zambii, która przejęła większość majątku spółki. ... z wyjątkiem bankowych spółek zależnych w Kamerunie, Wybrzeżu Kości Słoniowej i Senegalu, które były już przedmiotem odrębnych umów.
W 1995 r. Grupa Méridien z kolei doświadczyła poważnych trudności, a główne bankowe spółki zależne w Afryce zostały przejęte przez państwa lub prywatne interesy krajów, w których zostały utworzone.
Nazwa BIAO jako banku nadal istnieje w niektórych krajach afrykańskich
We Francji oddziały Bordeaux były kolejno nazywane Europejskim Bankiem Południowo-Zachodnim, a następnie Banque du Dôme, który istniał efemerycznie.
530 pracowników we Francji i 6000 za granicą. Ona jest tutaj :
we Francji w Paryżu, Lyonie, Marsylii, Nicei, Bordeaux, Tuluzie, Bastii i Ajaccio oraz za granicą poprzez oddziały w Monako, Hamburgu, Londynie i Nowym Jorku
w Afryce za pośrednictwem swoich spółek zależnych i powiązanych banków