Avenue d'Iéna
Avenue Jena jest autostrada Paryż w dzielnicy Chaillot w 16 th dzielnicy .
Lokalizacja i dojazd
Długość 1140 metrów i szerokość 36 metrów, zaczyna się od ogrodu Trocadéro przy alei Albert-de-Mun 6 i łączy się z Placem Charles-de-Gaulle .
Ta strona jest obsługiwana przez stacje metra Charles de Gaulle-Étoile , Kléber i Iéna .
Pochodzenie nazwy
Jego nazwa w pobliżu mostu w Jenie , który upamiętnia zwycięstwo w bitwie pod Jeną , Napoleon I er14 października 1806 r.
Historyczny
Z grubsza podąża trasą starej ulicy w wiosce Chaillot, gdzie znajdował się pawilon króla Henryka IV i Gabrielle d'Estrée .
Aleja została otwarta w części głównej (pomiędzy Trocadéro a rue de Presbourg ) dekretem6 marca 1858, o przewidywanej szerokości 40 metrów.
Aleja d'Iéna usunęła rue des Batailles , która znajdowała się między obecną aleją Albert-de-Mun i placem d'Iéna .
Chemik Charles Derosne miał swój sprzęt do destylacji warsztat budowy n o, 7 ulicy w 1818 roku Warsztat stopniowo rozszerzona na dok Debilly była siedziba i fabryka Ch.Derosne i Cail Spółki , następnie spółki Cail który zbudowany sprzętu dla cukrowni, maszyna narzędzia, a następnie, od 1844 r., lokomotywy, w tym słynne Cramptony . Fabryka Cail była największym przedsiębiorstwem przemysłowym w Paryżu, zatrudniającym 1500 pracowników w latach 50. XIX wieku.
Fabryka została zniszczona przez pożar w 1865 roku, a warsztaty przeniesione do fabryki Grenelle. Fabryka Chaillot nie została odbudowana, a ziemia z opuszczonych obiektów położonych między numerami . 2 do 12 avenue d'Iéna (i dalej wzdłuż obecnej Avenue du prezydenta-Wilson do sklepu). Dostaw wojskowych w miejscu obecnego Palais de Tokyo ), a Sekwana została podzielona w 1877 roku.
Po tej stronie alei zbudowano okazałe rezydencje, w tym z tyłu taras wsparty murem wzdłuż rue Fresnel, gdzie wysokość budynków po drugiej stronie była ograniczona, aby pozostawić wyraźny widok na Sekwanę i miasto.
Dekret prefektury z 20 grudnia 1961przypisał nazwę Place de l'Urugwaj do wylotu rue Galilée i rue Jean-Giraudoux na alei d'Iéna, nawet po stronie.
Niezwykłe budynki i miejsca pamięci
-
N O 1: Jena Pałac . Siedziba Rady Gospodarczej i Społecznej , zbudowana przez architekta Auguste Perret .
-
N o 2 (róg avenue d'Iéna i alei Albert-de Mun): miejscu, gdzie stał rozległy hotel zbudowany w 1884 roku przez architekta Emmanuel Brune dla polityk Daniel Wilson . Następnie stała się prywatną rezydencją Ambasadora Stanów Zjednoczonych, a następnie wicehrabiego G. de Kergariou (1910). Zniszczony, by zrobić miejsce dla nowoczesnego budynku, pozostał tylko mur otaczający, zwieńczony balustradą. Korean Cultural Center znajduje się tam aż do początku 2020 roku.
-
N o 4: Sanchez de hotelu Larragoiti, zbudowany w latach 1897-1898 przez architekta Xavier Schoellkopf (1869/11), który podpisuje swój pierwszy znany pracę tam, we wczesnej secesyjnym stylu . Projekt został pierwotnie zaprojektowany przez poprzednika Schoellkopfa, architekta Édouarda Georgé (1856-1897). Bez wątpienia sprzedany wkrótce po ukończeniu, hotel został przekształcony przez architekta Gustave'a Rivesa , który usunął wszystkie secesyjne dekoracje i zastąpił je bardziej konwencjonalnym stylem neo-Louis XV. Dziś Ambasada Iranu we Francji .
-
N O 6: Hotel Cambacérès . „Zachowałem bardzo dokładną pamięć”, pisze André Becq de Fouquières, „o reducie, której ten piękny dom był oprawą wiosną 1913 roku i nadal widzę hrabiego de Jarnac, wuja pana domu, przyjmował zamaskowane damy i ubrane w barwinki domino, które wręczały mu swoje osobiste zaproszenia i ukrywały swoją anonimowość pod aksamitem i jedwabiem. Na tarasie hrabina Stanislas de Montebello pomagała bratu w uhonorowaniu wieczoru. Był tam cały herbarz Francji, wielu dyplomatów; i pamiętam, że tej nocy widziałem po raz ostatni przed wojną, w której mieli odegrać rolę, jaką znamy, książąt Sykstusa i Ksawerego de Bourbon-Parme” . Obecnie siedziba firmy EPI.
-
N o 8: dawny dwór rodziny Philippe (Baron Philippe de Rothschild był najemcą 1 st podłogę przez wiele lat).
-
N os 9 i 9a: Hotel Singer . Prywatna rezydencja bankiera Louisa Singera (1857-1932), syna Flore Singera i jego żony Thérèse Stern. Siedziba dzisiaj o Stowarzyszenie Inżynierów Arts et Métiers , z Gadzarts . Bardzo luksusowy, zawiera restaurację otwartą dla publiczności.
-
N o 10: hotel księcia Rolanda Bonaparte - wybudowany w latach 1892 i 1899 przez architekta Ernest Janty , zmodyfikowany w 1929 roku przez Michela Roux-Spitz - mieści bogatą kolekcję pamiątek napoleońskich, biblioteka naukowa 150.000 woluminów mieści się w czterech pokoi zdobi z bogatą stolarką i słynnym zielnikiem właściciela.
Jego córka, psychoanalityczka Marie Bonaparte , która została księżniczką Grecji i Danii dzięki małżeństwu z Georges of Greece , urodzona w 1882 roku w Saint-Cloud , często tam przebywała. Marie Bonaparte urodziła tam swojego syna księcia Grecji Pierre'a (1908-1980) oraz córkę Eugenię z Grecji (1910-1989).
Sir Charles Mendl i Lady Mendl zajmowali tam mieszkanie. Swój warsztat miał tam malarz Jean-Gabriel Domergue . Hotel został kupiony wlipiec 1925przez Universal Suez Maritime Canal Company . Po umieszczeniu siedziby Ubifrance , francuskiej agencji rozwoju międzynarodowego biznesu, rezydencja została sprzedana w 2005 roku grupie Shangri-La Hotels and Resort z siedzibą w Hongkongu , która zobowiązała się do przekształcenia go w hotel. pokoje w tym 40 apartamentów. Nad pracami czuwa architekt Richard Martinet i dekorator Pierre-Yves Rochon . Shangri-La Hotel Paris jest otwarty na17 grudnia 2010i otrzymał wyróżnienie pałacowe w 2014 roku.
Widoki niektórych budynków
-
Okrąglak z Jeny Pałacu , N O 1.
-
Budowanie co n O 4.
-
Budynki na nr . 6 i 4.
-
Budynki z n kości 12, 10, 8, 6, 4 i 2 w kierunku placu Trocadero .
Widoki niektórych budynków
-
N o 49: dwór zbudowany w 1897 roku przez Ernesta Sanson dla Maurice Kann na miejscu domu, który należał do Freestone Doktor Samuel Pozzi . Pozostaje do dziś, choć zniekształcony (siedziby różnych firm). Od momentu powstania w 1938 roku do sprzedaży w 1960 roku była to historyczna siedziba pracowni Harcourt .
-
N o 50: Ambasada Omanu we Francji .
-
N o 51: dwór zbudowany w 1897 roku przez Ernesta Sanson dla Rodolphe'a Kann , przekształcone dla biznesmena Gulbenkiana przez architekta Emanuela Pontremoli i Mewes i Davis agencji . Do 2013 roku mieścił się w nim paryski oddział Fundacji Calouste-Gulbenkiana .
-
N O 53: przebywania Hrabinie Loynes między 1886 a 1896, a następnie inżyniera Philippe Bunau-Varilla (1910). Siedziba ministerstwa (delegowana, a następnie pełnoetatowa) zajmująca się prawami kobiet w pierwszej połowie lat 80. pod przewodnictwem François Mitterranda .
-
N o 54: druga siedziba Reichsleiter Rosenberg Taskforce podczas okupacji niemieckiej .
-
N O 56: Hotel Trumet de Fontarce. W 1877 r. budowa Boulevard Saint-Germain doprowadziła do rozbiórki Hôtel Trumet de Fontarce z 1671 r., który znajdował się pod adresem 23, rue Saint-Dominique . Rodzina, która była jej właścicielem, poleciła architektowi Germainowi Salardowi wybudować rezydencję przy alei d'Iéna, na której fasadzie ponownie zmontowano centralny fronton budynku hotelu przy rue Saint-Dominique. Hotel należał następnie w 1914 roku do hrabiego E. de La Rochefoucauld, który wykonywał tam pracę. Dziś Ambasada Egiptu we Francji .
-
N o 66 biur z Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego w Paryżu.
-
N O 78: Azerbejdżanin Ambasada we Francji .
-
N o 94 mieszkalny zbudowany na miejscu w hotelu de Galliffet.
-
N o 96: budynek biurowy wybudowany na terenie hotelu z Achille Fould .
Bibliografia
-
"RUE DES BATAILLES, dziś avenue d'Iéna, 16. dzielnica Paryża" , paris-pittoresque.com, z ulicy Histoire de Paris po ulicy, dom po domu , opublikowane w 1875 roku.
-
„ Les Establishs Cail de Chaillot ” , na mapage.noos.fr/hubert.demory (dostęp 27 września 2018 r . ) .
-
Hubert Demory, Auteuil i Passy: od aneksji do Wielkiej Wojny , Paryż, Harmattan,wrzesień 2009, 288 s. ( ISBN 978-2-296-09870-1 ) , s. 50.
-
André Becq de Fouquières, Mój Paryż i jego paryżanie , 1953, s. 144.
-
Stéphane Reynaud, „Christopher Descours, szef dzień i noc” , 23 września 2014, www.lefigaro.fr .
-
Jean-Fred Tourtchine i Cercle d'études des dynasties royales européenne, Królestwo Obojga Sycylii , tom II: Królestwo Grecji , Paryż, Les Manuscrits du CEDRE, Słownik historyczno-genealogiczny, 1998, 266 s. ( ISSN 0993-3964 ) , s. 145 : „[...] Książę Piotr Grecji i Danii, ur. 10 Avenue Jena, 75016 Paryż (Francja) 3 grudnia 1908 o godz. 12 h 11 , ochrzczony w Atenach 20 lutego 1909 […]. ”.
-
ile żadna z obecnego n ° 9.
-
Félix de Rochegude, Spaceruj po wszystkich ulicach Paryża. 16 th arrondissement , Paryż, Hachette, 1910, s. 26.
-
Bernard genies i Jean-Gabriel Fredet "The Heist Hitlera: w poszukiwaniu skradzionych arcydzieł od Żydów", Le Nouvel Observateur , n o 2575, tydzień od 13 marca 2014 roku, str. 64-77 .
-
Alexandre Gady, Prywatne hotele Paryża. Od średniowiecza do Belle époque , Paryż, Parigramme, 2008, 328 s. ( ISBN 978-2840962137 ) , s. 249-250.
Zobacz również
Link zewnętrzny