Narodziny |
1839 Frankfurt nad Menem |
---|---|
Śmierć |
7 maja 1906 Paryż |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Bankier , kolekcjoner dzieł sztuki |
Rodzeństwo | Rodolphe Kann |
Dziecko | Jacobus Henricus Kann |
Kolekcja Maurice Kann ( d ) |
Maurice Édouard Kann (1839-1906) to francuski bankier i kolekcjoner.
Urodził się w rodzinie bankowego w Frankfurcie nad Menem , jeden oddział powstał w Paryżu, Londynie i Wiedniu w XIX th century , Maurice Kann żona Marianne Charlotte Halphen (1845-1906), jeden syn, Édouard Gustave Kann (1873-1927), prawnik w sądzie apelacyjnym w Paryżu i córka Madeleine.
W 1866 r. Przybył do Paryża po aneksji Frankfurtu, którego był obywatelem, przez Prusaków. Do 1872 roku był związany z domem bankowym swojego kuzyna Maximiliena Édouarda Kanna. W międzyczasie opiekował się filią w Londynie podczas oblężenia Paryża w latach 1870-1871.
Wraz ze swoim młodszym bratem Rodolphe (1845-1905) dorobił się fortuny w Kapsztadzie i Johannesburgu (RPA) na handlu diamentami i złotem w latach osiemdziesiątych XIX wieku, związanym z firmą Jules Porgès .
W 1897 roku wraz z bratem nabył, według René Gimpela, majątek pani Samuel Pozzi , znajdujący się pod adresem: Avenue d'Iéna 49-51 . Rodolphe jest także wielkim kolekcjonerem obrazów - posiadał dwunastu Rembrandtów, cztery Hals, niezwykłe Ruysdaels i Hobbema. Wkrótce przystąpili do rywalizacji, aż odpadli w 1902 roku. Maurice miał dwóch Rembrandtów, z których był bardzo dumny.
Maurice zastrzega sobie wykres 784 m 2 tworzącą n o, 49 i ciągnięty w dół kamienny, że nastąpią zbudować przez Ernest Sanson szeroki dwór.
Apartament jest przeznaczony do odbioru przedstawić swoją kolekcję obrazów i dzieł sztuki, „mniejsze liczebnie, ale lepsza jakość” niż jego brat, który został rozproszony przez kilka sprzedaży publicznej między Paryż i Wiedeń, od 1905 do 1911 roku .
Ten prestiżowy zestaw dwóch braci Kann zawierał prawie 800 obrazów, gotyckich kości słoniowych, brązów, włoskiej ceramiki, biżuterii renesansowej, emalii Limousin, porcelany i gobelinów: jeden z kuzynów Joe Duveena , odwiedzając zbiory w 1907 roku, miał oświadczyć: „To było jakby kolekcje National Gallery w Londynie były na sprzedaż ” .