Atak na Piazza Fontana

Atak na Piazza Fontana
Przykładowe zdjęcie artykułu Atak na Piazza Fontana
Budynek Banca Nazionale dell'Agricoltura, w którym wybuchła bomba (zdjęcie z 2007 roku).
Lokalizacja Piazza Fontana
Milan ( Włochy )
Informacje kontaktowe 45 ° 27 ′ 47 ″ na północ, 9 ° 11 ′ 39 ″ na wschód
Przestarzały 12 grudnia 1969
16  godz.  37
Rodzaj Bombardowanie
Nie żyje 16
Ranny 88
Organizacje Ordine Nuovo
Ruch Terroryzm neofaszystowski
Geolokalizacja na mapie: Włochy
(Zobacz sytuację na mapie: Włochy) Atak na Piazza Fontana
Geolokalizacja na mapie: Mediolan
(Zobacz lokalizację na mapie: Mediolan) Atak na Piazza Fontana

Bombardowanie z Piazza Fontana jest bomba neofaszystowskich się w Banca Nazionale dell'Agricoltura na Piazza Fontana w centrum Mediolanu na12 grudnia 1969 zabicie 16 i zranienie 88.

Ataków terrorystycznych tego dnia było pięć, skoncentrowanych w ciągu 53 minut i uderzyły jednocześnie w Rzym i Mediolan. Wydarzenie to stanowi decydujący etap w strategii napięć i jest uważane za główny punkt wyjścia włoskich „  lat przewagi  ”.

Podczas gdy policja początkowo podejrzewała środowisko anarchistyczne , Sąd Kasacyjny orzekł w 2005 r., Że masakra była dziełem działaczy ruchu neofaszystowskiego Ordine Nuovo , w tym Carlo Digilio , Franco Freda i Giovanni Ventura. Pierwszy, który wziął udział w dochodzeniach, a dwóch pozostałych zostało uniewinnionych w 1987 r., Żaden z nich nie został skazany.

Atak

Do dnia 12 grudnia 1969 r. 16  h  37 , bomba wybucha w Banca Nazionale dell'Agricoltura  (it) na Piazza Fontana w centrum Mediolanu , powodując szesnaście zabitych i setki rannych. Natychmiast zostaje oskarżona skrajna lewica, w szczególności anarchiści . Cztery tysiące osób zostaje zatrzymanych przez policję.

Dochodzenie

Tancerz Pietro Valpreda zostaje uwięziony, a kolejarz Giuseppe Pinelli , oskarżony o napaść anarchista , spada śmiertelnie z czwartego piętra komisariatu, gdzie jest przesłuchiwany. Komisarz Luigi Calabresi został zamordowany w odwecie w 1972 roku.

Według skrajnie prawicowego autora François Duprat , podczas konduktów pogrzebowych po zamachach 80 000 ludzi demonstruje, w tym 30 do 40 000 Missini, salutując faszystom.

Odpowiedzialność neofaszystów w ataku

W latach 80. neofaszystowski terrorysta Vincenzo Vinciguerra powiedział sędziemu Felice Casson, że atak miał na celu ogłoszenie stanu wyjątkowego i pchnięcie Włoch w kierunku autorytarnych rządów.

W 1989 r. Założyciel Avanguardia Nazionale , Stefano Delle Chiaie , został aresztowany w Caracas i poddany ekstradycji do Włoch w celu osądzenia za jego odpowiedzialność w zamachu bombowym w 1969 r. . Został jednak uniewinniony przez sąd przysięgłych Catanzaro w 1989 r., Podobnie jak jego towarzysz Massimiliano Fachini .

W 1997 roku trzech byłych neofaszystowskich bojowników Movimento Politico Ordine Nuovo , Carlo Maria Maggi  (it) , Delfo Zorzi i Giancarlo Rognoni , zostali oskarżeni o atak. W 1998 roku David Carrett, oficer marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych , został oskarżony o udział w ataku; jest również oskarżony o szpiegostwo polityczne i wojskowe. Sędzia Guido Salvini  (it) otworzyła również śledztwo przeciwko Sergio Minetto , starszy służbę wywiadowczą włoski NATO i współpracownik wymiaru sprawiedliwości Carlo Digilio , podejrzanego o bycie informatorem dla CIA .

Ale 12 marca 2004Sąd Apelacyjny w Mediolanie unieważnił wyroki wydane na trzech oskarżonych z Ordine Nuovo skazanych w pierwszej instancji. Carlo Digilio korzysta z immunitetu w zamian za udział w dochodzeniach, zgodnie z włoskim statutem współpracowników wymiaru sprawiedliwości. Uniewinnienie to potwierdził Sąd Kasacyjny w maju 2005 r., Który potwierdził również skazanie strony cywilnej na pokrycie kosztów procesu, co wzbudziło oburzenie opinii publicznej, a także Prezydenta RP. , Carlo Azeglio Ciampi , który zobowiązuje się, że państwo je pokryje. Sąd kasacyjny, natomiast uniewinniający trzech oskarżonych, czy jednak stwierdzić, że atak na Piazza Fontana została przeprowadzona przez neofaszystów z Ordine Nuovo, prowadzonych między innymi przez Franco Freda i Giovanni Ventura, ale że ci - to nie dało zostać aresztowany z powodów administracyjnych (został zwolniony prawomocnym wyrokiem w innym procesie w 1987 r.).

Teza „strategii napięcia”

Zgodnie z dyskutowaną teorią część aparatu państwowego w powiązaniu z CIA utrzymywałaby klimat strachu poprzez tak zwaną strategię napięcia , aby ułatwić dojście do władzy reżimu. , podobnie jak w Grecji w 1967 roku .

Szczególnie kompletne dziennikarskie śledztwo pozostaje do dziś L'Orchestre noir , dokument wyreżyserowany przez Frédérica Laurenta (współzałożyciela Liberation ) i Fabrizio Calvi w 1997 r. I wyemitowany w Arte przez dwa wieczory w 1998 r. zasłony na możliwe manipulacje ze strony organizacji Gladio, skupiającej neofaszystów, członków ruchów takich jak Movimento Politico Ordine Nuovo czy Avanguardia Nazionale. Celem ataków (w tym na Piazza Fontana, na Brescia w 1974 r. Czy na Bolonię w 1980 r.) Byłoby wywołanie, gdyby nie zamach stanu, to przynajmniej ogłoszenie stanu wyjątkowego .

Na początku lat 90. ujawnienie istnienia Gladio , paramilitarnej tajnej organizacji ( pozostającej w tyle ) NATO , doprowadziło do nowych spekulacji na ten temat.

W 2000 r. Dokument opublikowany przez wybranych lewicowych demokratów uczestniczących w komisji Stragi  (it) parlamentu włoskiego (komisja śledcza w sprawie masakr) stwierdził, że Waszyngton popiera „ strategię napięciową mającą na celu zapobieżenie PCI i, w mniejszym stopniu, zakres PSI, aby osiągnąć władzę ” . Obejmowałoby to ataki terrorystyczne pod fałszywą flagą , przypisywane stronie przeciwnej, w tym przypadku skrajnej lewicy i ruchowi autonomicznemu . Jednak dochodzenie sądowe nie wykazało bezpośredniego związku między siecią NATO a neofaszystami zaangażowanymi w atak.

Dokument ten, pozbawiony wartości urzędowej, zawierający błędy merytoryczne i oskarża z imienia członków Związku Narodowego , sprowokował ożywioną wymianę zdań we włoskim parlamencie i został określony przez przewodniczącego włoskiego Senatu Nicola Mancino jako „przykład wystarczalności intelektualnej” ( „  esempio di suponenza intellettuale  ” ).

Wydarzenia

Na przestrzeni lat miało miejsce wiele wydarzeń upamiętniających masakrę na Piazza Fontana i śmierć Giuseppe Pinellego. Kilka z tych inicjatyw przerodziło się w starcia między policją a demonstrantami. W szczególności 12 grudnia 1970 r., Dokładnie rok po masakrze, kiedy zginął student Saverio Saltarelli, zabity przez pistolet z gazem łzawiącym postrzelony w głowę przez policję.

Te demonstracje są nadal aktywne, zwłaszcza w lewicowych kręgach mediolańskich. 7 grudnia 2009 r. Podczas spotkania Prezydenta Rzeczypospolitej Giorgio Napolitano z rodzinami ofiar pochwalił ich „pasję obywatelską” i zaangażowanie „pielęgnowania pamięci zbiorowej i refleksji”, twierdząc, że rozumie, co „wagę, jaką zaprzeczanie prawdzie stanowi dla każdego z was, wagę, którą państwo włoskie niesie na sobie” i podkreślając, że „to, co wydarzyło się w naszym społeczeństwie, nie jest całkowicie jasne i krystalicznie jasne i nie zostało jeszcze w pełni opracowane” … „Pracuj dalej, aby znaleźć każdy element prawdy”.

Demonstracje, które odbywają się 12 grudnia na pamiątkę masakry i 15 grudnia upamiętniające Pinellego i stały się powtarzającym się spotkaniem w Mediolanie.

Uwagi i odniesienia

  1. (w) „  1969: Śmiertelne wybuchy bomb we Włoszech  ” , w BBC News .
  2. François Duprat , The Rise of the MSI , The Seven Colours ,1972, s.  106.
  3. (it) „  Luigi Cipriani, Intervista su Vincenzo Vinciguerra al giornalista Paolo Cucchiarelli  ” , na fondazionecipriani.it ,1 st wrzesień 1992(dostęp 23 marca 2018 ) .
  4. (it) "  Piazza Fontana, nessun colpevole Assolti in appello gli imputati  " , na Repubblica.it ,12 marca 2004(dostęp 23 marca 2018 ) .
  5. Hervé Rayner, „  Crisscrossing Vetoes: the drażliwa kwestia amnestii we Włoszech  ”, L'Homme et la société , L'Harmattan, vol.  1, N O  1592006, s.  150-164 ( DOI  10.3917 / lhs.159.0150 , czytaj online ).
  6. (it) Paolo Biondani, Freda e Ventura erano colpevoli , Corriere della Sera ,11 czerwca 2005( czytaj online ).
  7. (it) "  Mancino: Ds suponenti sulle stragi  " , Corriere della sera ,24 czerwca 2000.

Zobacz też

Bibliografia

Filmografia

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny