Anarchizm we Włoszech | |
Demonstracja przeciwko rządowi Berlusconiego, Mediolan, Włochy, 6 września 2011 | |
Osobowości | Giuseppe Fanelli • Errico Malatesta |
---|---|
Struktury | Włoska Federacja Anarchistyczna • Unione Sindacale Italiana • Włoska Rewolucyjna Anarchistyczna Partia Socjalistyczna |
Pośpiech | Il Popolo • Umanità Nova |
Pracuje | Enzo Santarelli, Anarchizm we Włoszech , Le Mouvement social , nr 83, kwiecień-maj 1973} |
Anarchizm według obszaru geograficznego | |
Anarchista włoski , jako ruch zaczął się głównie pod wpływem Michaiła Bakunina , Giuseppe Fanelli i Errico Malatesta . Od tego okresu rozszerza się o delegalizm , anarchizm indywidualistyczny i anarchosyndykalizm . Uczestniczył w latach Biennio Rosso i przeżył faszyzm . Synteza z włoskiej Federacji Anarchistycznej wyłania się po wojnie. Stare frakcje wywodzące się z platformizmu i powstańczego anarchizmu istnieją do dziś.
Włoska sekcja Międzynarodowego Stowarzyszenia Pracowników (AIT) powstała w 1869 roku . Pod wpływem działaczy takich jak Carlo Cafiero , Errico Malatesta czy Emilio Covelli , w spójny i jasny sposób definiuje idee anarchokomunizmu . Podczas konferencji w 1876 roku we Florencji włoska sekcja AIT zdefiniowała zasady wolnościowego komunizmu w następujący sposób :
„Federacja włoska uważa kolektywną własność produktów pracy za niezbędne uzupełnienie programu kolektywistycznego, pomoc wszystkich dla zaspokojenia potrzeb każdego z nich jest jedyną regułą produkcji i konsumpcji, która odpowiada zasadzie solidarności. Kongres Federalny we Florencji wymownie przedstawił opinię Międzynarodówki Włoskiej w tej kwestii. "
Również we Włoszech pierwsi anarchiści byli kuszeni przez rewolucję . Michaił Bakunin brał udział w powstaniu we Florencji w 1869 iw daremnej próbie powstania w 1874 w Bolonii . W 1877 roku Errico Malatesta, Carlo Cafeiro i Andrea Costa rozpoczęli próbę rewolucji we Włoszech. Ogłaszają „wyzwolone” dwie wioski w Kampanii , zanim zostaną represjonowane przez wojsko.
Gmina Paryżu (1871) , niejasne ruchu, który przyniósł ze sobą wiele inicjatywy działaczy republikańskich i socjalistycznych, demokratyzacja idei rewolucji socjalistycznej na całym świecie. Ze względu na ograniczoną wiedzę o faktycznych wydarzeniach, wielu działaczy ma utopijne wizje natury Komuny, prowadzące do popularności anarchistów i innych socjalistycznych idei. Radykalny i republikański rewolucjonista Giuseppe Mazzini potępia Komunę, ponieważ reprezentuje wszystko, czego nienawidzi: walkę klas, masową przemoc, ateizm i materializm. Przekonanie Mazziniego dyskredytuje go we Włoszech, a wielu jego republikańskich zwolenników sprzymierza się z AIT.
Po rozłamie między Karolem Marksem i Bakuninem , włoska sekcja AIT, już anarchistyczna, staje po stronie Bakunina przeciwko jego wydaleniu za utworzenie tajnego stowarzyszenia przez Radę Generalną Londynu , kontrolowanego przez Marksa. Myśl o Bakuninie i jego postawa w Lyonie podczas wydarzeń 1870 r. sprawiła, że zyskał on znaczny prestiż, a włoskie AIT zbliżyły się do bakuninizmu . W 1872 Bakunin i Cafiero pomogli w zorganizowaniu narodowej federacji włoskich sekcji AIT. Wszyscy delegaci zjazdu założycielskiego, z wyjątkiem Carlo Terzaghi, szpiega policyjnego i dwóch socjalistycznych Garibaldian, byli anarchistami.
Errico Malatesta jest ważnym włoskim anarchistą . Pisał i redagował wiele radykalnych gazet, a także jest przyjacielem Michaiła Bakunina . Ze względu na swój entuzjazm dla komuny paryskiej, a częściowo za przyjaźń z Carmelo Palladino (it) , wstąpił w 1871 r. do sekcji neapolitańskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Robotników, szkoląc się na mechanika i elektryka. W 1872 poznał Michaiła Bakounine'a, z którym brał udział w zjeździe Saint-Imier . W ciągu następnych czterech lat Malatesta pomagał propagandzie internacjonalistycznej we Włoszech: za tę działalność dwukrotnie był więziony.
W Kwiecień 1877, Malatesta, Carlo Cafiero, rosyjski Stepniak i około 30 innych rozpoczyna powstanie w prowincji Benevento , zdobywając bez walki wioski Letino i Gallo Matese . Rewolucjoniści palą księgi podatkowe i ogłaszają koniec panowania króla: są entuzjastycznie witani, wspierani przez miejscowego księdza.
We Florencji założył anarchistyczny tygodnik La Questione Sociale (po francusku : kwestia społeczna), w którym po raz pierwszy opublikowano jego najpopularniejszą broszurę zatytułowaną Fra Contadini (po francusku : wśród rolników). Od 1885 mieszkał w Buenos Aires , gdzie wznowił wydawanie La Questione sociale i uczestniczył w tworzeniu pierwszych działaczy związkowych związku argentyńskiego , Union Bakers (w) i pozostawił anarchistyczne wrażenie w ruchach robotniczych. Nadchodzących latach.
Po powrocie do Europy , w 1889 roku, opublikował podziemną gazetę o nazwie L'Associazione w Nicei , dopóki nie został zmuszony do ucieczki do Londynu . W tym czasie napisał kilka ważnych broszur, w szczególności L'Anarchia . Malatesta wziął następnie udział w Międzynarodowym Kongresie Anarchistycznym w Amsterdamie ( 1907 ), gdzie debatował z Pierrem Monatte na temat relacji między anarchizmem a syndykalizmem (lub zawodowym syndykalizmem ).
Po I wojnie światowej Malatesta po raz ostatni wróciła do Włoch. Dwa lata po powrocie, w 1921 r. , rząd włoski ponownie go uwięził, ale został zwolniony na dwa miesiące przed dojściem do władzy faszystów. Od 1924 do 1926 , kiedy Benito Mussolini uciszył całą niezależną prasę, Malatesta publikował przegląd Pensiero e Volontà , chociaż był nękany, a recenzja podlegała rządowej cenzurze. Ostatnie lata życia spędza stosunkowo spokojnie, zarabiając na życie jako elektryk. Po latach cierpienia z powodu słabego układu oddechowego i regularnego skurczu oskrzeli zachorował na zapalenie płuc, na które zmarł w ciągu kilku tygodni.22 lipca 1932.
Rewolucyjna Anarchist Partia Socjalistyczna (w języku włoskim : Partito Socialista Anarchico Rivoluzionario będzie miał krótkie życie we włoskich partii politycznych została założona w.Styczeń 1891na Kongresie Capolago, w którym uczestniczy około 80 delegatów z włoskich grup socjalistycznych i anarchistycznych, m.in.: Errico Malatesta, Luigi Galleani , Amilcare Cipriani , Andrea Costa i Filippo Turati . Malatesta wyobraża sobie, że Rewolucyjna Anarchistyczna Partia Socjalistyczna jest włoską federacją międzynarodowego stowarzyszenia robotników, anarchistów i socjalistów.
W 1892 roku większość jej członków dołączył do Socjalistycznej Partii Rewolucyjnej z Andrea Costa , który z kolei łączy się w następnym roku w Włoskiej Partii Socjalistycznej .
Unione Sindacale Italiana (USI) to włoski związek zawodowy założony w 1912 roku , kiedy to grupa pracowników, wcześniej związany z Generalnej Konfederacji Pracy (Włochy) , spotkał się w Modenie i zadeklarowało związanej spuścizny Pierwszej Międzynarodówki później dołączył do Międzynarodowego Stowarzyszenia Pracowników.
Skrajnej lewej skrzydło z kamerą del Lavoro szybko dołączył USI i zaangażowany we wszystkich głównych walk politycznych praw pracowniczych - nigdy nie przyjmując postawę militarystyczny dnia, po czym innych związków. Mimo to po wybuchu I wojny światowej USI wstrząsnął spór o interwencję Włoch w konflikt i zwolenników trójki . Problem zaostrza obecność wybitnych członków pro-interwencyjnych, obecnych głosów ogólnokrajowych związków zawodowych: Alceste De Ambris , Filippo Corridoni i początkowo Giuseppe Di Vittorio . Związkowi udaje się utrzymać swój sprzeciw wobec militaryzmu, pod przywództwem Armando Borghi i Alberto Meschi (it) .
Podczas Biennio Rosso , „dwóch czerwonych lat”, anarchosyndykalistyczny związek Unione Sindacale Italiana osiąga 800 000 członków, a wpływy włoskiego związku anarchistycznego (20 000 członków) oraz jego codziennej gazety Umanità Nova odpowiednio wzrastają. Anarchiści jako pierwsi sugerują okupację miejsc pracy. Syntezy anarchista z włoskiego Anarchistycznym Federacji wynika z Unione Comunista Anarchica Italiana w 1920 roku .
We Włoszech indywidualistyczny anarchizm miał silną orientację na nielegalny charakter i brutalną propagandę, podobną do francuskiego anarchizmu indywidualistycznego, ale być może bardziej ekstremalną. W związku z tym musimy wziąć pod uwagę słynne magobójstwa, dokonane lub usiłowane przez indywidualistów Giovanniego Passannante, który próbuje zamordować Humberta I (króla Włoch) , Sante Geronimo Caserio zabójca Sadi Carnot , Michele Angiolillo zabójca Antonio Canovas del Castillo , Luigi Zabójca Lucheni Elżbiety z Wittelsbach , Gaetano Bresci , który zamordował króla Umberto I st . Caserio mieszka we Francji i jest zamieszany we francuski nielegalne działania, a później w zabójstwo prezydenta Sadi Carnota.
Teoretyczne nasiona powstańczego anarchizmu zostały już zasiane pod koniec XIX -go wieku we Włoszech wraz z krytyką anarchoindywidualizmu przez stałych grup i organizacji, które wspierają socjalistycznej walki klasowej całym świecie. Podczas narastania faszyzmu ten nurt polityczny motywuje również Gino Lucettiego , Michele Schirru i Angelo Pellegrino Sbardellotto do próby zamordowania Benito Mussoliniego .
Renzo Novatore jest ważnym anarchistą indywidualistą, który współpracuje z wieloma anarchistycznymi czasopismami i uczestniczy w awangardowym ruchu futuryzmu . Novatore współtworzy indywidualistyczną anarchistyczną recenzję Iconoclasta! obok młodego Stirnerysty i delegalisty Bruno Filippi (it) . Novatore należy do lewej części futuryzmu obok innych indywidualistycznych anarcho-futurystów, takich jak Dante Carnesecchi (it) , Leda Rafanelli , Auro d'Arcole i Giovanni Governato (it) .
Pietro Bruzzi (it) opublikował magazyn L'Individualista w 1921 roku wraz z Ugo Fedeli (it) i Francesco Ghezzi.
Oskarżony o udział w przygotowaniu zamachu popełnionego w Mediolanie w teatrze Diana w dniu 23 marca 1921, uciekł potajemnie najpierw do ZSRR, potem do Niemiec, Austrii i Belgii. Następnie wyjechał do Francji, skąd pracował dla indywidualistycznego włosko-amerykańskiego przeglądu Eresia w Nowym Jorku , redagowanego przez Enrico Arrigoni .
Wygnany z Francji wraz z Luigim Damiani i Angelo Bruschi, trafił do Barcelony, gdzie w 1931 roku był członkiem Libertariańskiego Biura Korespondencji , grupy kierowanej przez hiszpańskiego aktywistę Rafaela Martineza.
W 1933 r. włoskie władze faszystowskie uzyskały jego ekstradycję z Hiszpanii i trafił na pięć lat do więzienia w Ponzie. Pod koniec wyroku wrócił do Mediolanu, gdzie w 1943 przyłączył się do ruchu oporu.
Latem 1944 był redaktorem podziemnej gazety L'Adunata dei libertari , z podtytułem Organo FAI (Mediolan, nr 1,18 lipca 1944 r). Aresztowany przez nazistów Pietro Bruzzi został zastrzelony w Legagno.
Kiedy wojna się skończyła, USI osiągnęło szczyt członkostwa: w tym czasie przystąpiło do AIT, aby stać się USI-AIT. USI staje się głównym przeciwnikiem Benito Mussoliniego i jego faszystowskiego reżimu: uliczne bitwy w czarnych koszulach kończą sięSierpień 1922podczas zamieszek w Parmie , kiedy USI-AIT skonfrontował się z Italo Balbo i jego Assalto Reparti .
USI-AIT została zakazana przez Mussoliniego w 1926 roku , ale wznowiła swoją działalność w ukryciu i na wygnaniu. Walczy przeciwko Francisco Franco w hiszpańskiej wojnie domowej , u boku swojej siostrzanej organizacji w AIT, Narodowej Konfederacji Pracy i Iberyjskiej Federacji Anarchistycznej . Po II wojnie światowej i proklamowaniu republiki byli członkowie związku postępowali zgodnie z dyrektywami Włoskiej Federacji Anarchistycznej, która wzywała do utworzenia ruchu unitarnego i przystąpili do Włoskiej Generalnej Konfederacji Pracy (CGIL).
Podczas hiszpańskiej rewolucji społecznej w 1936 r. wielu włoskich anarchistycznych emigrantów dołączyło do Katalonii (gdzie anarchosyndykalistyczna CNT była bardzo obecna) i walczyło w konfederackich milicjach (zwłaszcza we „włoskiej sekcji kolumny Ascaso”), tacy jak Camillo Berneri , Giuseppe Bifolchi (it) , Enrico Zambonini , Antonio Cieri , Ilario Margarita , Leonida Mastrodicasa czy Antoine Gimenez .
W maj 1937, Camillo Berneri , który zgłosił się do walki przeciwko Franco, został porwany przez kilkunastu mężczyzn w cywilnych ubraniach, ubrany w czerwoną opaskę i przez policję. Został znaleziony martwy następnego dnia, jego ciało podziurawione kulami. Mężczyźni są związani z Hiszpańską Partią Komunistyczną .
W najbliższych latach powojennych podejmowane są nieudane próby odrodzenia anarchosyndykalizmu . Włoski Federacja Anarchistyczna (FAI) została założona w 1945 roku w Carrara . Przyjmuje się asocjacyjne pakt , jak również programu anarchistyczną z Errico Malatesta . Postanowiono publikować tygodnik Umanità Nova, który bierze nazwę recenzji opublikowanej przez Errico Malatestę.
W FAI kształtuje się trend, na czele którego stoi Pier Carlo Masini . Założenie Anarchistycznej Grupy Akcji Proletariackiej (GAAP). To „proponuje wolnościowa partia z anarchistycznej teorii i praktyce dostosowane do nowej rzeczywistości gospodarczej, politycznej i społecznej w okresie powojennym we Włoszech, z internacjonalistycznej perspektywy i skutecznej obecności w miejscu pracy (...) sama z sojusznikami GAAP podobny rozwój we francuskim ruchu anarchistycznym, Wolnościowej Federacji Komunistycznej , której przywódcą był Georges Fontenis. "
W lokalnych grupach zaczyna pojawiać się kolejny trend, którego nie można powiązać z klasycznym FAI ani z GAAP. Grupy te sprzyjają akcji bezpośredniej, poprzez nieformalne powinowactwo grup i anarchizm wywłaszczania na finansowanie działalności anarchistycznej. Spośród tych grup, Alfredo Maria Bonanno , wpływowy anarchista powstańczy, ujawni się, będąc pod wpływem doświadczenia José Luis Faceríasa , hiszpańskiego anarchisty na wygnaniu.
Na 9 th Kongres Włoskiej Federacji Anarchistycznej , w Carrara w 1965 roku, grupa postanawia oddzielić tę organizację i stworzyła GRUPPI di Iniziativa Anarchica (GIA) składa się głównie z indywidualistycznych anarchistów nie zgadza z ważnych aspektów umowy stowarzyszeniowej i krytyką anarcho -syndykalizm. GIA wydaje dwutygodnik L'Internazionale . Inna grupa również odłącza się od federacji anarchistycznej i dołącza do Gruppi Anarchici Federati. GIA później opublikowała Przesłuchania i A/Rivista Anarchica .
Na początku lat siedemdziesiątych, A platformizm tendencja pojawia się we włoskim anarchistycznej federacji, która opowiada się za większą spójność strategicznego i integracji społecznej w ruchu robotniczym, a odrzucając syntezę z asocjacyjnej paktu Malatesta, do których przylega FAI. Grupy te zaczynają się organizować, poza FAI, w organizacje takie jak Rewolucyjna Organizacja Anarchistyczna (ORA) z Ligurii, która organizuje kongres w obecności 250 delegatów grup z 60 różnych miast. Ten ruch ma wpływ na autonomiczne ruchy lat siedemdziesiątych. Wydają Fronte Libertario della lotta di classe w Bolonii i Comunismo libertario w Modenie .
Inna grupa stara się podkreślić anarchosyndykalizm i publikuje Per l'Azione Diretta we Florencji oraz Bolletino d'Informazione Anarcosindicalista . Federacja anarchistycznych komunistów (FdCA), powstała w 1985 roku we Włoszech, z połączeniem organizzazione Rivoluzionaria Anarchica (Revolutionary Anarchist organizacji) i Unione dei Comunisti Anarchici della Toscana (Toskania Związku komunistycznych anarchistów - UCAT). W 1986 roku kongres ORA/UCAT przyjął nazwę federacji anarchistów komunistycznych.
Włoska federacja anarchistów (syntetyk) i federacja anarchistów komunistycznych (platformiści) nadal istnieją, ale anarchizm insurekcyjny nadal jest istotny, jak pokazuje niedawne utworzenie (2003) nieformalnej federacji anarchistów .
Ta lista dotyczy włoskich federacji, konfederacji, związków, organizacji zbrojnych oraz autonomicznych kolektywów i grup koligacyjnych:
Ta niewyczerpująca lista obejmuje znanych włoskich anarchistów: