Zdrowie Geronimo Caserio

Zdrowie Geronimo Caserio Obraz w Infoboksie. Sante Geronimo Caserio spętany 3 lipca 1894, kolorowana fotografia z epoki (Archiwum Policyjne w Paryżu). Biografia
Narodziny 8 września 1873 r.
Motta Visconti
Śmierć 16 sierpnia 1894 r(w wieku 20 lat)
Lyon
Pogrzeb Cmentarz Loyasse
Narodowość Włoski
Zajęcia Działacz, piekarz
Inne informacje
Skazany za Morderstwo (1894)

Sante Geronimo Caserio , urodzony dnia9 września 1873 r.w Motta Visconti w Lombardii i zmarł dnia16 sierpnia 1894 rw Lyonie , jest włoski piekarz i anarchista , zabójca z prezydentem Francji Sadi Carnot . 24 czerwca 1894 r, Caserio śmiertelnie dźga prezydenta Carnota podczas parady w Lyonie. Skazany na śmierć przez sąd przysięgłych Sądu z Rhone na3 sierpnia, został zgilotynowany 13 dni później.

Biografia

Sante Geronimo Caserio urodził się w rodzinie chłopskiej. Miał wielu braci i sióstr, a jego ojciec zmarł w przytułku na pelagrę (choroba spowodowana w tym czasie złym odżywianiem się chłopów, którzy żywili się prawie wyłącznie kukurydzą). Nie chcąc być zależnym od matki, którą bardzo kochał, w wieku trzynastu lat opuścił dom i wyjechał do Mediolanu . Tam znalazł pracę jako praktykant u piekarza. Wchodzi on w kontakcie z kręgów anarchistycznych z końca XIX -tego  wieku, założonego jeszcze małe kółko anarchista zwana „PE” ( „spacer” w sensie braku pieniędzy). Pietro Gori, który był jego mentorem, pamiętał go jako bardzo hojnego towarzysza; Wspomina, że ​​widział go na oczach Giełdy Pracy, jak rozdawał bezrobotnym chleb i anarchistyczne broszury, które wydrukował ze swoją skromną pensją. Został zidentyfikowany i wymieniony podczas publicznej demonstracji. W 1892 roku został skazany na osiem miesięcy więzienia w Mediolanie za rozprowadzanie antymilitarnych ulotek podczas demonstracji. Jego działalność polityczna przyniosła mu przekonanie, a następnie wygnanie z Włoch. Jako dezertera, wstąpił do Szwajcarii w Lugano , a następnie Lyon na21 lipca 1893 r., gdzie przez jakiś czas jest tragarzem. Znalazł pracę jako piekarz w Wiedniu , potem w Sète , w piekarni Viala. To właśnie w tym ostatnim mieście wpadł na pomysł dokonania „wielkiego wyczynu”. Miał zatem zaledwie dwadzieścia lat, kiedy został stracony,16 sierpnia 1894 r.

24 czerwca 1894 r, zabija prezydenta Carnota podczas publicznej ceremonii w Lyonie, uderzając go w wątrobę nożem z czerwono-czarną rękojeścią (kolory symbolizujące anarchię). Carnot zmarł kilka godzin później. Po tym akcie nie próbuje uciekać, tylko biega wokół samochodu umierającego, krzycząc „Niech żyje rewolucja”, a potem „Niech żyje anarchia”. Był sądzony w sądzie przysięgłych w dniu 2 i3 sierpnia. Pod koniec procesu został skazany na karę śmierci i 16 tego samego miesiąca zgilotynowany.

Przed sądem, który skazuje go na śmierć, mówi między innymi:

„Cóż, jeśli rządy używają przeciwko nam broni, łańcuchów, więzień, czy my anarchiści, którzy bronimy naszego życia, musimy pozostać zamknięci w naszych domach? Nie. Wręcz przeciwnie, odpowiadamy rządom dynamitem, bombą, sztyletem, sztyletem. Krótko mówiąc, musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, by zniszczyć burżuazję i rządy. Wy, którzy jesteście przedstawicielami społeczeństwa burżuazyjnego, jeśli chcecie mojej głowy, weźcie ją. "

W rzeczywistości na rozprawie nigdy nie próbował zaprzeczyć swojemu gestowi:

„Nic się we mnie nie zmieniło i zrobiłbym to ponownie, gdyby musiał powtórzyć czyn, za który mam zostać osądzony”. "

Nie prosi też ławy przysięgłych o litość. Zaoferowano mu możliwość przyznania się do choroby psychicznej, ale jako zapłatę powinien był podać nazwiska niektórych wspólników, dlatego odmawia ("Caserio jest piekarzem, a nie szpiegiem"). W celi, gdy oczekiwał na egzekucję, został wysłany do proboszcza parafii Motta Visconti, aby go wyspowiadał, ale nie chciał go słuchać i przegonił. Wreszcie na szafocie, chwilę przed śmiercią, krzyczy do tłumu: „Odwagi, przyjaciele! Niech żyje anarchia! ”.

Po skazaniu Sante Caserio doszło do różnych aktów przemocy i nietolerancji ze strony części Francuzów wobec włoskich robotników, rodaków zamachowca ich prezydenta. Anarchista zostaje aresztowany za wykrzykiwanie współczucia Caserio w pokoju publicznym, a zatrzymany zostaje dotkliwie pobity z tego samego powodu. Z drugiej strony zbrodniczy czyn włoskiego anarchisty znalazł pewien oddźwięk u innych anarchistów francuskich.

Dokonany przez niego zamach prowadzi do przegłosowania przez Zgromadzenie trzeciej z tzw. „nikczemnych” ustaw , której celem było uzupełnienie represyjnego arsenału przeciwko działalności anarchistycznej.

Po jego realizacji, został pochowany w jednym z grobów na cmentarzu Loyasse w 5 th  dzielnicy miasta, w największej dyskrecji (władze nie chcą miejsce jego pochówku staje się miejscem gromadzenia anarchistów, tylko ponieważ nie chcieli, aby zabójca został uhonorowany).

Uwagi i referencje

  1. Pierre Accoce, Ci zabójcy, którzy chcieli zmienić historię , Plon 1999 s.  138
  2. Historia: o początkach czerwonej i czarnej flagi na anarchistycznej stronie Alternative libertaire.
  3. "  CASERIO Sante Geronimo - Maitron  " , na maitron.fr (dostęp 20 lipca 2021 )
  4. http://non-fides.fr/?Plaidoyer
  5. Bredin i Lévy 2009 , s.  ??.
  6. Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej , rok 1894

Zobacz również

Bibliografia

Wideografia

Radio

Uwagi

Linki zewnętrzne