Arouad

Ten artykuł jest zarysem dotyczącym świata wyspiarskiego i syryjskiej miejscowości .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Sprawdź listę zadań do wykonania na stronie dyskusji .

Arouad
(ar) ارواد  ( ارواد )
Zdjęcie satelitarne Arouad z 3 maja 2007 r.
Zdjęcie satelitarne Arouad z 3 maja 2007 r.
Geografia
Kraj Syria
Lokalizacja Morze Śródziemne
Informacje kontaktowe 34 ° 51 ′ 22 ″ N, 35 ° 51 ′ 30 ″ E
Powierzchnia 0,2  km 2
Administracja
Gubernatorstwo Tartous
Demografia
Populacja 4403  mieszk.
Gęstość 22 015 mieszk./km 2
Inne informacje
Geolokalizacja na mapie: Syria
(Zobacz sytuację na mapie: Syria) Arouad Arouad
Wyspa w Syrii

Arouad (po arabsku  : ارواد ), Rouad (po francusku), Arwad (po fenickim), Arados (po grecku  : Άραδος ), Aradus, Arpad, Arphad, Armada, Aruda, Irwada, Riwada , Antiochia Pieria (po grecku  : Αντιόχεια της Πιερίας ) to wyspa na Morzu Śródziemnym , jedyna wyspa w Syrii .

Geografia

Arouad znajduje się na Morzu Śródziemnym , trzy kilometry od wybrzeża Syrii, naprzeciwko miasta Tartous . Nowoczesne miasto zajmuje całą wyspę o powierzchni 20  ha .

Historia

antyk

Wyspa jest zamieszkana od II -go  tysiąclecia pne. AD przez populację fenicką . Pod kontrolą Fenicjan miasto jest niezależne i nazywa się Arwad lub Jazirat (co oznacza „wyspę”). Wyspa, ufortyfikowana grubymi murami, jest ważnym ośrodkiem handlowym doliny Oronte i wielkiego handlu morskiego. Jego żyzna gleba i purpurowy handel sprawiają, że prosperuje.

Od czasu kampanii asyryjskiego króla Tiglath-Pilesera I st , źródła klinowe świadczą o istnieniu terytorium kontynentalnego, które niewątpliwie zapewniłoby zaopatrzenie wyspy i umożliwiło grzebanie zmarłych. Na wybrzeżu w Amrit zidentyfikowano sanktuarium Melkarta , gdzie znajdowało się źródło i poświęcony basen, i było ono otoczone nekropoliami. Arwad było fenickim państwem-miastem, rządzonym przez królów i posiadającym również organy przedstawicielskie obywateli. Składa hołd Aszurnasirpalowi II , aw 853  pne. AD , jej król Mattanbaal I wysłał 200 żołnierzy do bitwy pod Karkar (853 pne) w koalicji przeciwko Salmanazarowi III . Zmniejszenie podbitych terytoriów w prowincji asyryjskiej (Sumur) pod rządami Teglath-Phalasar III wydaje się odcinać Arwad od jego kontynentalnych zależności. W 701  pne. AD , król Arwad Abdileti składa hołd Sennacherybowi, a jego następcy Mattanbaalowi II Assarhaddonowi . Król Yakinlu buntuje się przeciwko Assurbanipalowi , ale musi podporządkować się królowi asyryjskiemu, który zastąpił go swoim synem Azibaalem.

Babilońskie panowanie nad miastami fenickimi nastąpiło po panowaniu Asyrii. Stolarze z Arwadu byli znani w dziedzinie stolarstwa i budowy statków i byli zatrudnieni na dworze Nebukadneccara II , króla Babilonu .

Miasto to przechodzi następnie pod perską dominację i oddaje swoją flotę wojenną do dyspozycji królów perskich. Kiedy więc Kserkses po raz pierwszy zmierzyłem się z Grekami w bitwie morskiej pod Salaminą w 480 roku, flota Arwadu jest kontrolowana przez króla Maharbaala. Miasto zaczęło bić pieniądze około 440  pne. AD . W tym czasie kontaktowali się Grecy i Fenicjanie, dzięki greckim licznikom zainstalowanym na wybrzeżu północnej Syrii i na pere Arados, ale także dzięki podróżnikom, artystom i uczonym. Rzemieślnicy z Arwadu specjalizują się w szczególności w sarkofagach z terakoty, których nie ma nigdzie indziej. Jego ostatni król okresu perskiego, Gerashtart (po grecku Gérostratos), wstąpił na tron ​​w 339. W 333, wraz z przybyciem Aleksandra Wielkiego , jest na morzu ze swoją flotą, aby wesprzeć króla Persów Dariusza III , ale jego syn Abdashtart (po grecku Straton) ofiarowuje greckiemu zdobywcy wyspę Arwad i całe jej terytorium kontynentalne.

Miasto przechodzi następnie pod panowanie greckie. Zgodnie z Seleucydów , miasto ma mennicę, że kwestie waluty w imię Aleksandra aż 301. Według niektórych historyków, byłoby przemianowany Antiochii Pieria przez Antiocha I st . Inauguruje nową erę obywatelską w 259 roku, kiedy tradycyjna królewska tradycja znika: miasto staje się w ten sposób wolnym miastem, niezależnym od królestwa Seleucydów i przyjmuje greckie instytucje, z ciałem obywatelskim ( demos ), boulè i gerousią . Jest to koncesja Antiochosa II , przyznana w zamian za sojusz polityczny i pomoc. Hellenization Fenicjan w okresie hellenistycznym jest szybki, sądząc po nazewniczego i języka mówionego, co ma miejsce w przypadku wszystkich sędziów z Arados. W mieście znajduje się również gimnazjum, symbol greckiego stylu życia i zamiłowania do zawodów sportowych. W głębi lądu Arados zarządza, pod koniec okresu hellenistycznego, sanktuarium Zeusa Baitokaikè .

W czasach rzymskich Arados poparł Pompejusza przeciwko Juliuszowi Cezarowi, a następnie zaciekle stawiał opór Markowi Antoniemu, który przybył do Syrii, by znaleźć tam pieniądze: miasto odmówiło wydania Ptolemeusza, skazało na śmierć wysłanników Marka Antoniusza i przyłączyło się do Partów . Arados jest oblegane w roku -38 przez wojska Marca Antoine'a i musi się poddać po długim opieraniu się głodowi i epidemiom. Monety wyemitowane w latach 35-34 z wizerunkiem Marca Antoine'a i Fulvie , jego pierwszej żony, lub Marca Antoine'a i Kleopatry , wyznaczają kres jego niepodległości. Miasto nigdy w pełni nie podniesie się po tych wydarzeniach.

Wyspa jest dwukrotnie wymieniona w Biblii (1 Machabejska , XV, 22-24.). Wspomina o tym również Pseudo-Clementine Roman , pismo judeo-chrześcijańskie, które opowiada o podróżach apostoła Piotra . W czasie wypraw krzyżowych wyspę zajęli templariusze, którzy zbudowali tam fortecę. Pozostali tam do 1302 roku , czyniąc z wyspy ostatnie terytorium krzyżowców . Ta jesień jest jedną z przyczyn projektu Rex Bellator ( Raymond Lulle , 1305)

Okres współczesny

W czasie pierwszej wojny światowej , wyspa została zajęta przez francuskiej marynarki gruntów 1 st września 1915 pod kierownictwem wiceadmirała Louis Dartige du Fourneta , dowódca 3. Skrzydła. Lądowanie odbywa się poprzez oderwanie 90 żeglarzy obsługiwanych przez pancernik Jaureguiberry , krążownik-pancernika Jeanne d'Arc i krążownika D'Estrées od 3 e eskadra, która jest zwrócona bez opozycji. Porucznik Trabaud zostaje mianowany gubernatorem wyspy. Jako taki kieruje anteną Służby Informacji Marynarki Wojennej Lewantu (SIL). To centrum wywiadowcze zwrócone ku Syrii zostało zorganizowane w szczególności przez chorążego Gabriela Auphana podczas jego przydziału do Rouad w latach 1915-1916. Akcja SIL z Rouad pozwoliła Francji zachować część swoich wpływów na Wschodzie i bronić w terenie zyski uzyskane dzięki umowom Sykes-Picot . Wyspa Rouad została zbombardowana przez Turków w listopadzie 1917, ale ich atak został odparty przez francuskich marynarzy.

Podczas francuskiego mandatu w Syrii, od 1920 do 1945 roku, Francuzi wydali znaczki dla Ile Rouad: w rzeczywistości były to francuskie znaczki z nadrukiem „Ile Rouad”, które były fantazyjne, przeznaczone na rynek filatelistów. UPU (Uniwersalny Związek Pocztowy) poprosił Francję w 1924 roku o zaprzestanie wydawania fantazyjnych znaczków, ponieważ inne narody mogły naśladować ten model, a bardzo niewiele było używanych na wyspie, która używała głównie znaczków Syrii. Od 1924 r. Arouad, czyli wyspa Rouad, używa więc syryjskich znaczków bez przeładowania.

W 1945 r. Francja chciała zachować Ile Rouad (Arouad) i rozpocząć tam prace nad budową bazy wojskowej w ramach geopolitycznych, aby utrzymać pozycję militarną w regionie, aby zachować wpływy kulturowe, co oznaczało wyjazd miejscowych rybaków . Jednak pod wpływem nacisków ze strony Stanów Zjednoczonych wyspa została bezwarunkowo przekazana Syrii pod koniec 1945 r., decyzja została potwierdzona w 1946 r. Na wyspie przeważają szyici alawici, z 30 do 40% greckich chrześcijan, prawosławnych.

Bibliografia

  1. Maurice Sartre , od Aleksandra do Zenobia, syropalestyna, IV th  wieku  przed naszą erą. BC - III th  wne. J.-C. , Fayard, 2003, s.  63 .
  2. Arrien , II, 13, 7.
  3. Strabon, Geografia , Księga XVI, 2, 14  ; Maurice Sartre , D'Alexandre à Zénobie , s .  174 .
  4. Maurice Sartre, D'Alexandre à Zénobie , s.  149 i 170.
  5. Katarzyna Saliou, Bliski Wschód: od Pompejusza do Mahometa, I wiek. śr. AD - VII wiek. kwiecień AD , Paryż / wyśw. w Czechach Belin , coll.  "Starożytne światy",6 października 2020 r., 608  s. ( ISBN  978-2-7011-9286-4 , prezentacja online ) , cz. II, rozdz.  7 („Władze i spory”), s.  408-409.
  6. Appian , Cywilny Bellum , VI, 1, 9.
  7. Maurice Sartre, D'Alexandre à Zénobie , s.  464-465 .

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne