Justin Aristide Lapeyre | |
Narodziny |
31 stycznia 1899 Monguilhem ( Gers , Francja ) |
---|---|
Śmierć |
23 marca 1974 Bordeaux ( Gironde , Francja ) |
Pierwsze uwięzienie | 1973, pięć lat więzienia za praktykowanie dobrowolnego przerywania ciąży . |
Pochodzenie | Francuski |
Rodzaj bojowości |
mówca scenarzysta akcji bezpośrednich |
Obroniona sprawa |
libertarianin antyklerykalny neomaltuzjanin anarchosyndykalizm wolna myśl pacyfizm antymilitaryzm |
Justin Aristide Lapeyre , urodzony dnia31 stycznia 1899w Monguilhem ( Gers ) i zmarł dnia23 marca 1974w Bordeaux ( Gironde ), to libertarianin , anarcho-syndykalista , wolny myśliciel , antyklerykalne , pacyfista i antymilitaryzm działacz .
Zwolennik mistrzostwa w prokreacji , został skazany w 1973 roku przez sąd przysięgłych na pięć lat więzienia za „napaść i pobicie prowadzące do śmierci bez zamiaru jej udzielenia” podczas dobrowolnego przerwania ciąży .
Jest bratem Paula Lapeyre'a .
Syn rolnika, który został listonoszem, Aristide Lapeyre nie kontynuował studiów poza świadectwem studiów.
Wyjechał do Bordeaux, a potem do Paryża, gdzie spotkał anarchistycznego aktywistę, który zmusił go do uczęszczania do La Ruche , szkoły wolnościowej założonej przez Sébastiena Faure .
Zmobilizowany w wieku 18 lat rozejm z 1918 r. ledwo uchronił go przed wyjazdem na front. W ciągu trzech lat służby wymierzył łącznie 560 dni kary za rozprowadzanie anarchistycznych ulotek lub gazet w koszarach, podżeganie do nieposłuszeństwa, fałszywe zezwolenia na wyjazd do Paryża i przemawianie na anarchistycznych spotkaniach, kradzież samochodu pułkownika w celu przywiezienia przyjaciół do Paryża w pacyfistycznej demonstracji .
Wraz ze swoimi braćmi Paulem Lapeyre i Laurentem Lapeyre był jednym z architektów stworzenia CGT-SR w 1926 roku.
Współtworzy Encyklopedię Anarchistyczną zainicjowaną przez Sébastiena Faure'a, dla której pisze w szczególności artykuły Kasta , Encyklika , Niewolnictwo , Wybuch , Przemoc, Braterstwo , Pogranicze , Nierówność itp.
Z Marzec 1929publikuje antyklerykalną tyradę , Lucyfer , „organ wolnej myśli i kultury indywidualnej”, zakłada wydawnictwo o tej samej nazwie, następnie wydaje gazetę La Révolte , „anarchistyczny organ Południowego Zachodu”.
Zostawszy rzemieślniczym fryzjerem, w 1931 otworzył „salon” przy rue de La Fusterie 44 w starym Bordeaux, miejsce spotkań, w którym rozprowadzał prasę wolnościową.
Wraz z neomaltuzjańskim lekarzem Norbertem Bartoskiem , André Prévôtelem i jego żoną Andrée został aresztowany pod koniecMarzec 1935, podczas „sprawy wysterylizowanych ludzi w Bordeaux”, oskarżonego o „współudział w kastracji” (choć to tylko wazektomia… czego prawo nie zabrania). Został zwolniony dnia6 lipca, korzystający ze zwolnienia.
Z Lipiec 1936, kursuje między Katalonią, Aragonią i Francją. Przyczynia się do skutecznego wsparcia bojowników CNT i FAI oraz popularyzuje we Francji rewolucję hiszpańską oraz pracę społeczności rolniczych i przemysłowych, w szczególności wydając Nową Hiszpanię .
Od początku okupacji niemieckiej zorganizował w Dordogne i Lot-et-Garonne dwa łańcuchy przejścia linii demarkacyjnej dla Żydów i ogniotrwałych .
W Październik 1941, po ataku na niemieckiego oficera, został aresztowany przez policję i przetrzymywany jako zakładnik w obozie Pichey-Beaudésert pod Bordeaux. Jeśli nie widnieje na liście pierwszych pięćdziesięciu rozstrzelanych zakładników, zawdzięcza tę przysługę temu, że będąc anarchistą… nie jest komunistą. Spędził kilka miesięcy pod groźbą rozstrzelania, zanim został ostatecznie zwolniony w 1943 roku.
Po II wojnie światowej był jednym z założycieli Federacji Anarchistycznej obok m.in. Roberta Joulina , Henri Bouyé , Maurice'a Joyeux , Georges Fontenis , Suzy Chevet , Renée Lamberet , Georges Vincey , Paul Lapeyre , Maurice Laisant , Maurice Fayolle , Giliane Berneri , Solange Dumont , Roger Caron , Henri Oriol i Paul Chery .
Brał udział w odbudowie ruchu libertariańskiego i wznowił wykłady dla Federacji Anarchistycznej , Narodowej Konfederacji Pracy i Narodowej Federacji Wolnej Myśli, której przez długi czas był jednym z narodowych mówców.
W 1953 był jednym z tych, którzy odtworzyli Federację Anarchistyczną (FA) po „aferze Georgesa Fontenisa ” i przez jedenaście lat był odpowiedzialny za redagowanie jej wewnętrznego biuletynu.
W 1968 był jednym z delegatów FA na międzynarodowy kongres w Carrarze ( Włochy ).
Antyreligijny i antyklerykalny , jest też wieloletnim działaczem neomaltuzjańskim . Walczy o prawo do aborcji, nie wahając się sam je praktykować. Szkoli także innych, takich jak Hellyette Bess .
Został skazany na 19 czerwca 1973do pięciu lat więzienia po przypadkowej śmierci pacjentki, zaledwie dwa lata przed wejściem w życie ustawy zezwalającej na dobrowolne przerwanie ciąży .
Po ataku hemiplegii otrzymał ułaskawienie lekarskie. Zmęczony wyczerpującym wojowniczym życiem, zmarł w dniu23 marca 1974.
„Pokazywanie kłamstwa pojęć, błędności rozumowania, to podważanie narzuconej organizacji. Sięganie w poszukiwaniu wolnych kontraktów i przygotowywanie się do ostatecznego zerwania, brutalnego lub nie, umowy autorytarnej, oto nasza propaganda. Krótko mówiąc: władza zewnętrzna, aby żyć tak intensywnie, jak to możliwe, natychmiast, dzisiaj; i przygotuj się na jutro grunt bogatszy w doświadczenia. », Mój indywidualizm , Encyklopedia anarchistyczna .
Według Jeana Barrué : „Dla licencjonowanych intelektualistów Aristide Lapeyre był„ samoukiem ”: dużo czytał, ale jego wiedza nie była niczym książkowym. Przede wszystkim dużo myślał o szkole życia. Jego wykłady, przemówienia były trzeźwo przygotowane, mocno udokumentowane, ale bez ostentacyjnej erudycji. Żadnych wysoko brzmiących tyrad ani lirycznych lotów: Aristide unikał przemowy tenorów na zebraniach! Szanował publiczność i przeciwnika: obraźliwa ironia i inwektywa nie były w jego oczach procedurami poważnej i uprzejmej dyskusji. Miał tę cnotę, tak rzadką w kręgach politycznych: tolerancję. Ta tolerancja, która nie jest ani sceptycyzmem, ani słabością intelektualną, ale szacunkiem dla jednostki i wolności myśli nawet - a przede wszystkim! - z przeciwnikiem, powinna być kardynalną cnotą libertarian. "
Historyk Cédric Guérin: „Możemy opisać Aristide Lapeyre jako pragmatycznego anarchistę rewolucyjnego, który odrzucił nieustanny aktywizm, faworyzując trwałe, wytrwałe i wytrwałe działanie. Dla niego szkolenie jednostek było szczególnie ważne, stąd jego próba stworzenia szkoły eksperymentalnej, jego chęć pracy, bez względu na liczbę słuchaczy, racjonalistyczna szkoła Francisco Ferrera zorganizowana przez ćwierć wieku, jeden wieczór w tygodniu, przez anarchistyczna grupa z Bordeaux i jej udział w walce o obronę tradycyjnego sekularyzmu. Rzeczywiście popierał tych, dla których świecka edukacja „nie może zawierać żadnego dogmatyzmu, ani religijnego, ani państwowego, ani partyjnego, szanując w ten sposób wolność myśli i wolność sumienia”. "
W świecie z18 lipca 1973 r., związkowiec André Bergeron z Force Ouvrière , określa go jako "następcę Sébastiena Faure "