Antykról jest potencjał król , który, ze względu na dyskusje dziedziczenia lub prostego kontestacji politycznej deklaruje się królem w opozycji do urzędującego monarchy. Antirois występuje częściej w monarchiach elekcyjnych niż w monarchiach dziedzicznych, takich jak te w Anglii i Francji . Zazwyczaj są one wymienione w politycznym cesarstwa aż do XIV -tego wieku.
Dla Świętego Cesarstwa, króla, który jest wybierany przez księcia elektorów, podczas gdy inny jeszcze rządzi. Na przykład, z Rodolphe de Rheinfelden został wybrany anty-sprawiedliwy wobec Henryka IV z15 marca 1077. Niektórzy z antykrólów mogli narzucić sobie prawo do dominacji i zostali uznani za legalnych królów, na przykład Fryderyk II ; w przeciwieństwie do niektórych, takich jak Henryk II Bawarski czy Egbert II z Misniego , status króla lub anty-króla jest do dziś wątpliwy.
Określenie to jest porównywalne z antypapieżem , potencjalnym rywalem papieża i rzeczywiście oba te zjawiska są do siebie podobne; Tak jak niemieccy królowie i cesarze czasami wyznaczali antypapieżów, aby politycznie osłabiali papieży, z którymi byli w konflikcie, tak papieże popierali anty-królów, politycznych rywali cesarzy, z którymi się nie zgadzali.
Z regulacją wyboru króla przez Złotą Bullę ogłoszoną przez Karola IV w 1356 roku , wybór antyroja został prawie wykluczony.
8 marca i 9 czerwca 1198 :
13 stycznia i 1 st kwiecień 1257 :
19 i 20 października 1314 :
1 st października 1410 :