Lothaire z Supplinburga

Lothaire z Supplinburga
Rysunek.
Lothaire III walczący z Cyganami , iluminacja z Chronicon pontificum et imperatorum wyprodukowana około 1450 roku.
Tytuł
Książę Saksonii
1106 - 1137
Poprzednik Magnus I św. Saksonii
Następca Henryk X Bawarii
„  Król Rzymian  ”
Król Burgundii i Arles
1125 - 1137
Poprzednik Henryk V Świętego Cesarstwa
Następca Konrad III z Hohenstaufen
Święty Cesarz Rzymski
1133 - 1137
Poprzednik Henri przeciwko
Następca Frederic  I st
Biografia
Data urodzenia Czerwiec 1075
Data śmierci 4 grudnia 1137
Miejsce śmierci Breitenwang , Tyrol
Tata Gebharda z Supplinburga
Matka Edwige de Formbach
Małżonka Richenza z Nordheim
Dzieci Gertruda

Lothaire II lub III Świętego Cesarstwa lub Supplinburga (czerwiec 1075 -4 grudnia 1137, Breitenwang , Tyrol ), książę Saksonii (od 1106), został wybrany na króla Rzymian na24 maja 1125, A następnie został koronowany na cesarza w Świętego Cesarstwa Rzymskiego na4 czerwca 1133. Jego panowanie zakłócał Fryderyk II , książę Szwabii , nieudany kandydat na tron, oraz brat tego ostatniego, Konrad III z Hohenstaufen .

Biografia

Wniebowstąpienie do władzy

Lothaire de Supplinbourg jest synem hrabiego Gebharda z Supplinburga i Edwige de Formbach . Niewiele wiadomo o jego młodości. Urodził się pośmiertnie w czerwcu 1075 r. , Wkrótce po tym, jak jego ojciec zginął w bitwie pod Langensalza ,9 czerwca 1075walcząc ze szlachtą saksońską przeciwko cesarzowi Henrykowi IV .

Dzięki zakupom lenn i spadków Lothaire III zostaje Lordem Billung , Nordheim i Brunswick, a tym samym jednym z dominujących właścicieli ziemskich w Północnym Księstwie. Dom Billung wymarł w 1106 r., A Lothaire otrzymał księstwo Saksonii od cesarza Henryka V w zamian za sojusz przeciwko jego ojcu Henrykowi IV , który niedawno został zdetronizowany. Nowy książę poślubia Richenzę de Nordheim , ostatniego potomka cesarza Henryka Świętego, w ten sposób ponownie jednocząc się z ziemiami Palatynatu Saksonii oraz z rodów Supplinhourg i Querfurt, bogatej sukcesji Nordheim i Brunswick.

Zachęcony tym tytułem i rozwścieczony nałożeniem nowego podatku na rodziny książęce, Lothaire wkrótce zmęczył się wasalem, do którego cesarz twierdził, że go zredukował, i dał niemieckim książętom sygnał do buntu. Ścigany przez cesarzy, po raz pierwszy zobaczył, że jest zredukowany do przyjścia, boso iw koszuli, prosząc Henri V o przebaczenie w dniu swojego ślubu, obchodzonego w dniu7 stycznia 1114na diecie Moguncji. Jednak z trudem rozgrzeszony, w samej diecie knuje nowy spisek. W 1115 roku wraz ze swoimi saksońskimi wojownikami zmiażdżył armie cesarza w bitwie pod Welfesholz  ( fr ) . Cesarz został zmuszony groźną postawą Konfederatów do ogłoszenia ogólnego pokoju i za wszelką cenę zaspokojenia niezadowolonych.

Król Rzymian (1125)

Kiedy cesarz Henryk V zmarł w 1125 r., Lothaire spotkał się z cesarskim kanclerzem, arcybiskupem Moguncji. Dla duchownego jest idealnym kandydatem. Oczywiście jest stary (pięćdziesiąt lat), ale jego wybór jest częściowo spowodowany tym, że nie ma męskiego następcy. Po śmierci ostatniego z cesarzy salickich książęta rozważali nadanie mu następcy, który nie domagał się już ustanowienia ich kosztem dziedzicznej i absolutnej monarchii. Dlatego zwracają się do wroga Henryka V , księcia Saksonii Lothaire'a. Lothaire z Supplinburga, który został wybrany 30 sierpnia i koronowany na króla Rzymian w Akwizgranie , dnia13 września 1125.

Podobnie jak większość jego poprzedników, Lothaire musiał stawić czoła silnej opozycji. Został wybrany królem po trudnej walce o władzę przeciwko Fryderykowi II Szwabii . Może jednak liczyć na cenne wsparcie rodziny Guelph , na czele której stoi jego zięć, książę Henryk X Bawarii . Przyjaźń księcia czeskiego bynajmniej nie została mu zdobyta. Musiał kontynuować rozpoczętą w 1125 roku kampanię przeciwko Czechom, która zakończyła się klęską. Bitwa pod chlumcem między armii Duke Sobeslav I st Czech i podziałów Lotar odbywa się w pobliżu twierdzy granicznej Culm , w18 lutego 1126. Wśród jeńców Czech jest przyszły margrabia brandenburski Albert .

Na początku jego panowania walka o sukcesję zamienia się w wojnę między domami Guelphów i Hohenstaufenów . Konflikt ten jest prowadzony przez Fryderyka II Szwabii , znanego jako Fryderyk Jednooki i jego brata Konrada III z Hohenstaufen . W Staufer twierdząc niezależne łanów, które są prawnie do nich i chcą przywłaszczyć ziemie domeny królewskiej zarobione pod Henry  IV i Henry V . Próby przejęcia ich przez Lothaira, zaaprobowane przez grupę szlachciców zebranych w Ratyzbonie, wywołały gwałtowną reakcję Hohenstaufenów . Frédéric le Borgne był oblężony w zamku Haguenau przez Lothaire'a, któremu odmówił poddania się w 1127 roku . Fryderyk II Szwabii i jego brat Konrad III z Hohenstaufen zostają wygnani i pozbawieni majątku, Burgundia zostaje powierzona Conradowi de Zähringen .

Hohenstaufen , silna w ich armiach i korzysta ze wsparcia wielu cesarskich miast, Austrii i Władcy Szwabii, podjąć decyzję Conrada , z antykról Conrad III . W 1128 roku został koronowany na króla Włoch przez Anzelma V , arcybiskupa Mediolanu. Lothaire wykorzystuje wyprawę Conrada do Włoch i jej brak żołnierzy, atakując Hohenstaufen w Niemczech. Norymberga i Spira , dwa bastiony jego przeciwników, zostały zdobyte w 1129 r. Porażka Konrada III z Hohenstaufen zmusiła go do opuszczenia Włoch i powrotu do Niemiec w 1130 r. I było to przynajmniej częściowe zwycięstwo władcy.

Relacje z Papieżem

Podczas wyborów papieskich w 1130 r. , W wyniku których wybrano dwóch papieży, obaj kandydaci zwrócili się o poparcie Lotaira. Cesarz widzi w tym okazję do wykorzystania sytuacji i przywrócenia cesarskiej kontroli nad papiestwem.

Antipope , Anaclet II , oferty Lotar cesarskiej korony, ale ostatecznie Lotar decyduje się wspierać Innocenty II , a on obiecuje pomóc mu odzyskać Rzym. W 1131 spotykają się w Liège , a król decyduje się pomóc Innocentemu II w walce z królem Rogerem II z Sycylii , sojusznikiem Anacleta II . W zamian Innocenty II ponownie koronował go na króla Rzymian w 1131 roku.

Armia, która towarzyszyła Lothaire'owi w drodze do Włoch w 1132 r., Była niewielka, ponieważ król musiał opuścić główne oddziały swoich wojsk w Niemczech, aby zapobiec ewentualnej rewolcie Hohenstaufenów . Ostrożnie omijając miasta, które były mu wrogie, dotarł do Rzymu w 1133 roku, prawie całkowicie pod kontrolą Anakleta II . Ponieważ Bazylika św. Piotra jest dla nich zamknięta, Innocenty II koronuje cesarza Lotara III na Lateranie ,4 czerwca 1133. Nowy cesarz, giermek Ojca Świętego, jest bardzo posłuszny papieżowi i uznaje za dopuszczalne papieskie roszczenia na ziemiach Matyldy w Toskanii .

Wieś we Włoszech

Wracając do Niemiec, Lothaire III zamierza zawrzeć pokój. Bracia Hohenstaufen, zrujnowani przez lata wojny, są zmuszeni do poddania się. W 1135 r. Sejm w Bambergu rozgrzeszył obu braci i przywrócił im ich prawa. Po jego powrocie uznają Lothaira za cesarza i obiecują mu pomóc w kolejnej włoskiej kampanii oraz podpisać traktat pokojowy na okres dziesięciu lat.

W 1136 roku, pod naciskiem Innocentego II i cesarza bizantyjskiego Jana II Komnena , wznowił wojnę skierowaną przeciwko Rogerowi II z Sycylii . Dwie główne armie, jedna prowadzona przez Lothaire III , a druga przez księcia Henryka X Bawarii , wkroczyły do ​​Włoch. Na rzece Tronto hrabia Wilhelm z Loritello  (nie) składa hołd Lothairowi i otwiera mu bramy Termoli . Ten hołd naśladuje hrabia Hugues II z Molise .

Posuwając się w głąb południowego półwyspu włoskiego, obie armie spotkały się w Bari i pomaszerowały na południe w 1137 roku . W obliczu zagrożenia Roger II z Sycylii proponuje oddać hrabstwo Apulia , jako lenno zależne od Cesarstwa, jednemu ze swoich synów, a drugiemu synowi jako zakładnika. Pod naciskiem papieża Lothaire odmawia zawarcia umowy.

Kontynuacja kampanii i nieznośny upał prowokowały bunt wojsk cesarskich. Cesarz, który miał nadzieję na całkowity podbój Sycylii, inféodes, wraz z papieżem, podbite ziemie Apulii i Kapui , zjednoczone w księstwie, do wroga Rogera  II z Sycylii, Rainulfa II z Alife  (w) .

Lothaire następnie powrócił na ścieżkę Germania po dostarczeniu 800 rycerzy swojemu sojusznikowi Rainulfowi, który pokonał jego rywala Rogera  II w bitwie pod Rignano (30 października 1137). Zginął po drodze, podczas przekraczania Alp, w krytym strzechą domku w miejscowości Breitenwang , w dolinie Trydentu 3 lub4 grudnia 1137. Został pochowany w kościele klasztoru Königslutter .

Rozszerzenie Cesarstwa na wschód i północ

Najtrwalszy wkład Lothaira w Imperium pochodzi z jego działań na północy i wschodzie. Będąc Saksonem, poświęca regionowi więcej uwagi niż jego poprzednicy. Jeszcze zanim został królem Rzymian, przekazał kontrolę nad Holsteinem i Stormarn Adolfowi ze Schauenburga. W 1134 , Albert I st Brandenburg , nazywany „Miś” otrzymuje w lenno w marcu Północnej .

W 1136 r. Mianował Conrada de Wettina , już margrabiego Misnie , margrabiego Lusace , łącząc oba marsze . Ponadto zwrócił się do Papieża o rozszerzenie władzy i praw arcybiskupów Bremy i Magdeburga na ten region. Król Danii Eryk II został wasalem cesarza w 1135 roku i członkiem Sejmu.

Jego udana interwencja dyplomatyczna, mająca na celu zakończenie wojny polsko-czeskiej, zaowocowała spłaceniem przez księcia polskiego Bolesława III Usta-Tułów długów zaciągniętych przez długi czas. Ponadto polski książę musi również zaakceptować fakt, że Pomorze i Rugia stają się twierdzami Imperium.

Jego sukcesja

Po rygorystycznych czynach pod koniec jego panowania można by się spodziewać, że zobaczy go znienawidzonego przez Włochów. Wręcz przeciwnie, postawią go na tej samej linii co Henryk  III , o znakomitej pamięci. Pomijając jego osobiste przymioty, które były prawdziwe, znaczną część jego popularności należy przypisać związkowi w środkowych Włoszech z Innocentym II oraz w Lombardii z mediolańczykami.

Na krótko przed śmiercią Lothair przekazał swojemu zięciowi, Henrykowi X Wspaniałemu , ziemie Matyldy Toskanii , a jego ostatnie decyzje dały mu także Księstwo Saksonii oraz przywileje królewskie i cesarskie.

O sukcesję Lothaire de Supplinburg toczą się gorące spory między Konradem III z Hohenstaufen z jednej strony a Henrykiem X Wspaniałym z drugiej. Henryk jest księciem Bawarii i Saksonii, spadkobiercą majątku allodialnego hrabiny Matyldy we Włoszech, zięciem zmarłego cesarza, głową znamienitego rodu Welf-Este , którego władza rozciąga się na ogromnym pasie terytoriów, od Łaby do bram Rzymu. Elektorzy, obawiając się takiego mistrza, wolą Konrada III z Hohenstaufen , księcia Frankonii, byłego króla Longobardów przez mediolańczyków. Powołany do Koblencji, został koronowany w Akwizgranie przez legata Stolicy Apostolskiej ,6 marca 1138. Zięć Lothaira woła o broń, ale śmierć wkrótce położy kres jego ambitnym planom20 października 1139.

Ślub

Lothaire III poślubia Richenzę de Nordheim , córkę Henri , hrabiego Northeim , zmarłego w 1141 roku .

Mają tylko jedno dziecko, które przeżyło, Gertrudę de Saxe , księżną Saksonii od grudnia 1137 do 1138, która abdykowała. Poślubia:

Uwagi i odniesienia

  1. Elementy historii powszechnej na nowym i systematycznym planie; od czasów z listy przebojów do traktatu wiedeńskiego. Do którego dodano podsumowanie najważniejszych wydarzeń od tamtego okresu. Na użytek szkół i uczniów prywatnych przez Henry'ego White'a; John S Hartet, str. 241.
  2. Kurs z historii państw europejskich, od przewrotu zachodniego cesarstwa rzymskiego do 1789 r. , T.  XXIX , kontynuacja. Holandia od 1621 do 1716. Wielka Brytania i Irlandia do 1714 / Max Samson-Fréd. Schoell, str.  273 .
  3. Philippe Le Bas, Stany Konfederacji Germańskiej. Kontynuując ogólną historię Niemiec , s.  12 .
  4. Calmette 1951 , s.  200.
  5. Calmette 1951 , s.  202.
  6. Calmette 1951 , s.  203.
  7. Historia miast lombardzkich od ich pochodzenia do końca XIII th  century Prosper Haulleville Charles Alexander, Baron, str.  407 .
  8. Calmette 1951 , s.  206.

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne